“This is my son Ted. He speaks Greek”...

Τρόμαξε τόσο πολύ που έγραψε ένα γράμμα στον γιό του περιγράφοντας αυτή τη λαχτάρα που πήρε.

Αγαπητέ μου γιέ, είμαι σοκαρισμένος από την επιλογή σου. Είμαι τόσο τρομοκρατημένος που σχεδόν κόντεψα να ξεράσω επιστρέφοντας στο σπίτι σήμερα. Εγώ ένας πρακτικός άνθρωπος δεν καταλαβαίνω γιατί θα ήθελες να μιλάς ελληνικά... Θα σου άρεσε να είσαι ένας ακόμη σνομπ με κλασσική παιδεία; Σε φαντάζομαι μια μέρα να μπαίνεις σε ένα μπαρ και να συναντάς κάποιον γνωστό σου. Τι θα τον ρωτήσεις; Ποια είναι η γνώμη του για τον Λεωνίδα; Αυτός δεν θα καταλαβαίνει ποιος είναι ο Λεωνίδας. Εσύ τότε θα σκεφτείς ότι ο γνωστός σου είναι ένας αμπλαούμπλας από την Αιόβα και θα αποξενωθείτε... Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι τέτοιου είδους άχρηστη γνώση θα σε απομονώσει από τον κόσμο των πρακτικών και δημιουργικών ανθρώπων...

Αυτά και άλλα πολλά υποτιμητικά για την κλασσική παιδεία έγραψε στον γιό του.

Φταίω εγώ που σε έστειλα σ’ εκείνο το καταραμένο πανεπιστήμιο που σου φούσκωσαν τα μυαλά.

Ο πατέρας είχε μια εταιρεία με διαφημιστικές πινακίδες, από αυτές τις τεράστιες που κατακλύζουν τους εθνικούς δρόμους. Το γράμμα επηρέασε στα σίγουρα, αφού ο δεκαοχτάχρονος Τέντ αποφάσισε τελικά να στραφεί αλλού. Το 1963 μάλιστα ανέλαβε την επιχείρηση του πατέρα του που μόλις είχε αυτοκτονήσει. Πράξη που θα μπορούσε να θεωρηθεί και έμπρακτη αντίδραση στους πυθαγορείους, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη οι οποίοι θεωρούσαν την αυτοκτονία μέγα παράπτωμα για λόγους πολιτικούς και θρησκευτικούς. Ίσως βέβαια να είχε διαβάσει τους στωικούς οι οποίοι θεωρούσαν τον θάνατο ευκαιρία για διαχωρισμό της ψυχής από το σώμα... αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Το θέμα μας είναι ότι ναι, πολλά χρόνια μετά από εκείνη την επιστολή και 35 χρόνια μετά την ίδρυσή του, το CNN αποφάσισε να μιλήσει ελληνικά, εκπληρώνοντας έτσι κατά κάποιον τρόπο το όνειρο εκείνου του 18χρονου από το Σινσινάτι του Οχάιο...

Στην ελληνική πραγματικότητα μπήκε λίγα χρόνια αργότερα. Ιδίως με τον πόλεμο στον Κόλπο και την μετάδοση ζωντανά των βομβαρδισμών. Προσωπικά πήγα στα κεντρικά στούντιο στην Ατλάντα και είχα την χαρά να γνωρίσω πολλούς δημοσιογράφους του σε όλο τον κόσμο στα εκατοντάδες ταξίδια μου. Δεν θα ξεχάσω μάλιστα τον Γούλφ Μπλίτζ, στο Χιούστον του Τέξας στις εκλογές του 1992. Μεταδίδαμε δίπλα-δίπλα και κάποια στιγμή αφού γνωριστήκαμε και μιλήσαμε αρκετά του ζήτησα με περισσό θράσος να μου δώσει τα αποτελέσματα των Exit polls. Εκείνος τα είχε αλλά δεν μπορούσε να τα μεταδώσει ακόμη λόγω της διαφοράς της ώρας ανατολικής και δυτικής ακτής. Στις μισές Ηνωμένες Πολιτείες συνεχιζόταν ακόμη η ψηφοφορία. Τα μετέδωσα στο Μέγκα. Και είχα μια παγκόσμια αποκλειστικότητα χάρη στο CNN.

Καλοτάξιδο λοιπόν και στα ελληνικά.

*Ο Θόδωρος Ρουσόπουλος είναι δημοσιογράφος