Δάσκαλος επί ΝΔ, μαθητής επί ΣΥΡΙΖΑ

Υπέρμαχος των ευρωπαϊκών συμφερόντων μέσα από την προώθηση ενός περισσότερο –κοινωνικού- τρίτου προγράμματος απέναντι σε οριζόντιες λογικές λιτότητας, αλλά και τιμωρητικές πρακτικές (Grexit). Η προϊστορία αυτή, τον ακολουθεί και σήμερα, για να αφήνει υποσχέσεις στήριξης στο εγγύς μέλλον. Αυτό, καταμαρτυρά κι ο λόγος του περί εμφανούς κι απτής προόδου της Ελλάδας.

Η επίσκεψη

Η έλευση του Γάλλου αξιωματούχου μονοπώλησε τη δημόσια συζήτηση. Είχε συγκεκριμένο σκοπό και περιεχόμενο που έκανε στο εσωτερικό, την αντιπολίτευση να χάσει τη ψυχραιμία της, εκδηλώνοντας σπασμωδικότητα κι επιθετικότητα στις δημόσιές της τοποθετήσεις. Εικόνα που μεταφέρθηκε και στην αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου. Μια πραγματική δοκιμασία για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και μια –εξόχως- εποικοδομητική συγκυρία για τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

Το χάσμα με τους Ευρωπαίους και δανειστές, που επικαλούνταν η Άγκελα Μέρκελ το 2015, έχει γεφυρωθεί. Τα βήματα που έγιναν, πολλά και δύσκολα. Ικανά, να επιτρέψουν στον ευρωπαίο Επίτροπο να κηρύξει το τέλος του προγράμματος (για τον προσεχή Αύγουστο), αλλά και την έναρξη μιας μεταβατικής περιόδου. Στο άκουσμα της φράσης του «κανείς δεν μπορεί, πλέον, να αμφισβητήσει το λόγο σας, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αποφασιστικότητά σας», οι βουλευτές των αντιπολιτευτικών εδράνων, έμειναν εμβρόντητοι.

Αναπολώντας, τα όσα έλεγε για τον ελληνικό λαό στη Βουλή των Ελλήνων, μισό αιώνα και πλέον, πριν, ο Αντρέ Μαλγώ, συγγραφέας και υπουργός Παιδείας της Γαλλικής Δημοκρατίας, προχώρησε σε μια ζωντανή ομιλία. Μίλησε πολιτικά, οικονομικά και ιστορικά. Μίλησε και αυτοκριτικά. Αναφέρθηκε στο 1,5 εκατ. και πλέον των Ελλήνων που έχουν βιώσει συνθήκες τρομακτικής λιτότητας, δίχως να λησμονεί το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού και τις ειδικές του κατηγορίες που επλήγησαν από αυτήν.

Σκιαγραφώντας, το περιβάλλον εργασίας του Κοινοβουλίου στη λήψη απαιτητικών αποφάσεων υπό μεγάλη κοινωνική πίεση, αναφέρθηκε στη ψήφιση –συνολικά- 450 μεταρρυθμίσεων από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Για να αποτυπώσει ταυτόχρονα, την ευρωπαϊκή προσήλωση της κυβέρνησης και την προσδοκία της, να ατενίζει η χώρα με μεγαλύτερη αισιοδοξία το δρόμο προς μια πιο δίκαιη και ισχυρή Ελλάδα μέσα στην ζώνη του Ευρώ.

Παρά, τα συνολικά πυρά αντίδρασης που δέχθηκε, επανέλαβε τη βελτίωση των οικονομικών δεικτών, μετά από μακρά περίοδο ύφεσης. Φυσικά και αναφέρθηκε στο πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά και στον ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Στην ολοένα και μειούμενη ανεργία, αλλά και στα 33 εκατ. τουριστών που αναμένει η χώρα μας, φέτος.

Από τις αναφορές του όμως, δεν έλειψε και το μεταναστευτικό. Δυσμενής συγκυρία για την Ευρώπη και την Ελλάδα, από την οποία είπε, πως διδάχθηκε η πρώτη και δίδαξε η δεύτερη, τον ανθρωπισμό και την αλληλεγγύη. Ήταν σαφής, η διάθεσή του, να υποδείξει την εσωστρεφή διαχείριση του ζητήματος, ως αποκλειστική αιτία αυτό-εγκλωβισμού της Γηραιάς ηπείρου.

Οι ισορροπίες

Δίχως, να διστάσει ο ευρωπαίος αξιωματούχος, κατονόμασε τις καθυστερήσεις της ΕΕ στο επίπεδο της πολιτικής στήριξης, αλλά και της εταιρικής αλληλεγγύης. Δεν απέφυγε, ούτε να δείξει –εμμέσως- τις ευθύνες των προηγούμενων κυβερνήσεων, σχολιάζοντας την κρισιμότητα των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στη δημόσια διοίκηση. Ανάλογα, έπραξε κι ο Σοσιαλδημοκράτης Ρομπέρτο Γκουαλτιέρι στην Ευρωβουλή, απευθυνόμενος στον Μανώλη Κεφαλογιάννη. Του υπενθύμισε, πως μιλά ως εκπρόσωπος του κόμματος που ανέβασε το έλλειμμα στο 15%. Στην Ελλάδα, όμως και για τη Φώφη Γεννηματά, κάτι τέτοιο συνεπάγεται κίνηση υψηλού πολιτικού ρίσκου.

Στην προσπάθειά του όμως, να κρατήσει τις πολιτικές ισορροπίες, ήταν μη αναλυτικός, αλλά και ανακριβής σε δύο σημεία. Αρχικά, λέγοντας πως, η κρίση ανάγκασε τη χώρα να εκσυγχρονιστεί, δεν ανέφερε λέξη για τα γενεσιουργά της αίτια. Η αλήθεια είναι ότι, την κρίση, την επέφερε ο παλαιοκομματισμός, η διαφθορά και το πελατειακό σύστημα που είχε εγκαθιδρυθεί. Η αδυναμία εξυπηρέτησης των αναγκών της χώρας και η πτώχευσή της, έπεται.

Δευτερευόντως, προσθέτοντας ότι, η Ελλάδα μπαίνει σε μια περίοδο κατά την οποία, θα βλέπει την Ευρώπη όχι, ως εργαλείο κυρώσεων και καταναγκασμού, αλλά ως ένα κοινό πεπρωμένο. Αναντίρρητα, η παρούσα κυβέρνηση, δεν κράτησε –ποτέ- αποστάσεις από την ευρωπαϊκή μοίρα της χώρας. Πιθανότατα, το δεύτερο να μην το διέπραξε τυχαία. Δεδομένου ότι, η «Αριστερά» του Πιέρ Μοσκοβισί έχει υποστεί την πολιτική συντριβή. Στη Γαλλία την αναζητούν, στην Ιταλία είναι κατακερματισμένη και στη Γερμανία συνιστά δεκανίκι της συντηρητικής παράταξης.

Η συμφωνία για το χρέος

Αναμφισβήτητα, τα δεδομένα της συμφωνίας για την απομείωση του χρέους υποδηλώνουν τη σημαντικότητά της. Αποτυπώνουν ρεαλιστικά, την ελευθερία των πολιτικών κινήσεων -κάτι που αναμένεται να δούμε μέχρι το τέλος του χρόνου- προκειμένου να αντιπαρέλθει η χώρα, οικονομικών δυσκολιών και προκλήσεων, να καταπολεμήσει την ανεργία και τις κοινωνικές ανισότητες, να καθησυχάσει το επενδυτικό κοινό και να διευκολύνει εν τέλει, την ολική επιστροφή στη χρηματοπιστωτική ομαλότητα.

Για τον Επίτροπο των Οικονομικών, οι ενέργειες ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους αποτελούν ένδειξη εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης της Ευρώπης. Για τη ΝΔ, η συμφωνία είναι άλλο ένα κεκαλυμμένο πρόγραμμα. Με στόχο την αποδόμησή της -ωστόσο χωρίς σοβαρή τεκμηρίωση- ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντιγράφει τον ακροδεξιό Αντώνη Σαμαρά. Το έκανε στο Σκοπιανό, το κάνει κι εδώ!

Η προοπτική

Σε αυτό, που δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει με τον Μοσκοβισί είναι ότι, η μόνη στρατηγική για να συνεχίσει να έχει, η Ελλάδα βιώσιμο χρέος, είναι η ανάκαμψη. Κι αυτό είναι κάτι που αποτελεί επί της ουσίας, πνεύμα και φιλοσοφία της συμφωνίας.

Είναι άτοπο να υποστηρίζεται, ότι ο χώρος και ο χρόνος που δίδεται, δεν αποσκοπεί στην επιστροφή της ανάπτυξης και δεν συνιστά την ολοκλήρωση του κύκλου της ύφεσης και της αύξησης του δημοσίου χρέους. Είναι λάθος, να μην λαμβάνεται υπόψη, ως -βέλτιστο πρακτικό υποσύνολο- του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης που ισχύει για όλα τα κράτη–μέλη. Για τα οποία, πρωτεύει η σταθερότητα και ακολουθεί η ανάπτυξη. Σύμφωνο αναμφίβολα, γερμανικής εμπνεύσεως, ώστε να μην μένει ουδείς παραβάτης, ατιμώρητος.

Όπως επίσης, δεν θα μπορούσε, να αμφισβητήσει κανείς, ότι το πεπρωμένο που αναφέρθηκε πρωθύστερα είναι πλέον στα δικά μας χέρια, ώστε να αποφευχθεί ο υπαρκτός κίνδυνος ενός παραστρατήματος που θα έφερε και πάλι, την Ελλάδα αντιμέτωπη με την λιτότητα. Ίσως, αυτό να μην ισχύει βέβαια, για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που άκουσε τον Επίτροπο να λέει «είστε πλούτος για την Ένωσή μας. Η Ελλάδα είναι ανεκτίμητος πλούτος για την ΕΕ». Άραγε, τι άλλαξε, για τον αρχηγό της ΝΔ –που βάζει τη χώρα πάνω απ’ όλα- μόλις ακούει θετικές εκτιμήσεις, να επιπλήττει ακόμα και ευρωπαίους αξιωματούχους;

*Ο Πρόδρομος Θεοδουλίδης είναι Επικοινωνιολόγος - Πολιτικός Αναλυτή