Τα Σκόπια από την σκοπιά της σκοπιμότητας
Το σκοπιανό είναι σίγουρα ένα από τα μεγάλα θέματα τα οποία θα παίξουν ρόλο για τις επόμενες εκλογές. Η υπόθεση των Σκοπίων γοήτευσε από την πρώτη στιγμή τον Αλέξη Τσίπρα, αφού η φαντασίωση ότι θα μπορούσε να λύσει το θέμα επί πρωθυπουργίας του τον εξίταρε ιδιαιτέρως. Στην περίπτωση μάλιστα που αυτό θα είχε και επιτυχή έκβαση για την χώρα μας θα ήταν από τα βαριά χαρτιά για τον προεκλογικό του αγώνα.
Το θέμα είναι ότι τέτοιου βεληνεκούς θέματα έχουν τεράστια προβλήματα διαχείρισης και η εξέλιξη τους είναι περισσότερο κινούμενη άμμος παρά ένα σίγουρο σκαλοπάτι για να μπορείς να πατήσεις σταθερά και να στηριχθείς πάνω του. Ειδικότερα όταν σε αυτό το deal έχουν λόγο, πέρα από τις δύο χώρες, το ΝΑΤΟ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες που θέλουν το θέμα αυτό να κλείσει χθες αδιαφορώντας για τις λεπτομέρειες.
Το Μέγαρο Μαξίμου είχε βάσιμες ελπίδες ότι θα μπορούσε με έναν σχετικό εύκολο τρόπο να διαχειριστεί την «καυτή πατάτα», αφού θεωρούσε ότι η ελληνική κοινή γνώμη βρίσκεται στο μεγαλύτερο λήθαργο που έχει βρεθεί ποτέ. Δηλαδή μετά από δεκάδες μέτρα λιτότητας και περικοπών θα είχε μειωμένα αντανακλαστικά και θα αντιδρούσε νωχελικά.
Τα δύο συλλαλητήρια όμως της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας συγκλόνισαν το πολιτικό στερέωμα και θύμισαν στον πολιτικό κόσμο ότι οι Έλληνες είναι καλοί - καλοί αλλά δεν ξεχνούν ότι την πατρίδα τους την κράτησαν τόσους αιώνες με πολύ πόνο και αίμα. Δεν είναι δηλαδή διαθέσιμοι να την ξεπουλήσουν με μία συμφωνία και ένα νόμο.
Όμως το Σκοπιανό είχε ήδη ανοίξει και οι συνομιλίες πήραν τον δρόμο τους έχοντας πλέον φτάσει να είναι σε επίπεδο πρωθυπουργών. Η συνάντηση Τσίπρα - Ζάεφ προσθέτει ένα μήνυμα ότι οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται πολύ κοντά σε συμφωνία για αυτό το λόγο συναντώνται οι πρωθυπουργοί.
Το ζήτημα που μπαίνει εδώ είναι εάν όντως βρίσκονται αρκετά κοντά ή η κίνηση αυτή είναι κίνηση εντυπωσιασμού χωρίς κάτι χειροπιαστό όπως η επίσκεψη Ερντογάν στη χώρα μας. Μια επίσκεψη που δεν είχε κανένα αντικείμενο και έδωσε την ευκαιρία στον αντίπαλο να μας «διαβάσει» και στην συνέχεια να ξεκινήσει ιδιαίτερα προκλητικές ενέργειες. Εάν αυτή η επίσκεψη είχε έστω και μία μερική επιτυχία, τα αποτελέσματα της θα ήταν τελείως αντίθετα και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις θα είχαν μία περίοδο ηρεμίας και συνεργασίας.
Το θέμα των Σκοπίων όμως όπως αναφέρθηκε παραπάνω δεν είναι μία μονομερής κίνηση του Μαξίμου. Σε αυτό το παιχνίδι βρίσκονται οι μεγαλύτεροι παίκτες της διεθνής σκηνής. Έτσι λοιπόν δεν επιτρέπεται το λάθος που κάνουν πολλοί νεαροί παίκτες στο σκάκι. Να κάνουν κινήσεις εντυπωσιασμού χωρίς να σκέπτονται τις επόμενες κινήσεις προς την τελική εξέλιξη της παρτίδας.
Το Σκοπιανό δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να κλείσει επειδή θα λύσουμε την ονοματολογία. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο πως δεν θα έχει οποιαδήποτε άλλη αλυτρωτική διεκδίκηση. Και για όσους το βλέπουν με αφέλεια, δηλαδή ότι πρόκειται για ένα μικρό και αδύναμο κράτος που δεν μπορεί να μας βλάψει, πρέπει να σκεφτούν τον παράγοντα Τουρκία.
Ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν να φοβηθούν από την Κούβα στα νότια σύνορά τους, όταν όμως η Ρωσία αποφάσισε να εγκαταστήσει στο νησί πυρηνικούς πυραύλους κόντεψε να ξεσπάσει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος.
Άρα η σκοπιά της σκοπιμότητας για τα Σκόπια είναι άλλη.
* Ο Φώτης Καρύδας είναι Δημοσιογράφος