Διαμαρτυρία για το κέντρο φιλοξενίας Λαυρίου: «Δεν είναι σαν τις άλλες δομές»

Οι διαδηλωτές διεκδικούν τη διατήρηση της δομής στο Λαύριο, όπου διαμένουν αυτή τη στιγμή 300 άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες. Το υπουργείο, από τη μεριά του, έχει ανακοινώσει πως για να ενταχθεί ο καταυλισμός στις μόνιμες δομές φιλοξενίας, θα πρέπει να ακολουθήσει το πλαίσιο αρχών και κανόνων που απορρέουν από το κοινοτικό δίκαιο και την ελληνική έννομη τάξη, που ισχύει σε κάθε δομή η οποία υπάγεται στο υπουργείο.

«Ο καταυλισμός του Λαυρίου δεν είναι σαν τις άλλες δομές, είναι πια μέρος της κοινωνίας της πόλης του Λαυρίου», ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Κένταλ από το Πολιτιστικό Κέντρο του Κουρδιστάν. «Η δομή έχει μια ιστορία πάνω από 30 χρόνια, όταν Κούρδοι και Τούρκοι πολιτικοί πρόσφυγες άρχισαν να μένουν εκεί. Πιο πριν, από το 1947, στο χώρο φιλοξενούνταν πρόσφυγες από τις πρώην ανατολικές χώρες, οι οποίοι πια έχουν ενσωματωθεί πλήρως στην κοινωνία του Λαυρίου. Το ίδιο ισχύει και για τους Κούρδους, οι οποίοι είναι και οι περισσότεροι – γι’ αυτό και ο κόσμος έχει συνδέσει τον καταυλισμό με αυτή την εθνοτική ομάδα. Εκεί δουλεύουν, έχουν κοινωνική και πολιτική δράση», σημείωσε.

Για το λόγο τούτο, συνεχίζει ο Κένταλ, δεν μπορούν να ισχύσουν οι κανόνες λειτουργίας των άλλων δομών φιλοξενίας, όπου οι κάτοικοι ζουν περιορισμένοι από τον έξω κόσμο, εφόσον κάθε επίσκεψη μη διαμένοντα πρέπει να περάσει από έγκριση, δηλαδή χρονοτριβή και συχνά απόρριψη, να καταγράφονται όλες οι είσοδοι-έξοδοι κ.λπ. «Είμαστε ένα ζωντανό κομμάτι του Λαυρίου, δεν μπορούν να μας στερήσουν την επικοινωνία με τους ανθρώπους», καταλήγει ο Κένταλ.

Σημειώνεται ότι από το 2003, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός είχε υπό την ευθύνη του το «Κέντρο Προσωρινής Φιλοξενίας Αιτούντων Άσυλο Αλλοδαπών Λαυρίου», όπως είναι το επίσημο όνομα της δομής. Κατά τη διάρκεια του 2016 και του 2017 πραγματοποιήθηκαν εργασίες συντήρησης στα τρία κτίρια του Κέντρου, οι οποίες όμως διακόπηκαν, και στις 31 Ιουλίου 2017 ανακοινώθηκε το κλείσιμό του.

Παράλληλα, οι εργαζόμενοι του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού έπαψαν να έρχονται, όπως σταμάτησαν και οι υπηρεσίες προς τους πρόσφυγες. Αυτή τη στιγμή, όπως περιγράφει ο Κένταλ, δεν υπάρχει φαγητό, ούτε υπηρεσίες υγείας.