Θερινό ηλιοστάσιο 2017: Πώς ορίστηκε στην αρχαιότητα
Η αρχαία πόλη των Αθηνών και η ζωή της ήταν συνδεδεμένη με τους επτά σημαντικούς λόφους της. Αυτοί ήταν, ο Ιερός Βράχος της Ακρόπολης, ο λόφος του Αρείου Πάγου, των Μουσών, της Πνύκας, των Νυμφών, του Λυκαβηττού και του Αρδηττού.
Λογής-λογής τελετές και εκδηλώσεις πραγματοποιούνταν σ' αυτούς.
Η ενημέρωση του κοινού για μετεωρολογικά φαινόμενα γινόταν στην Πνύκα, όπου ήταν εγκατεστημένο το Ηλιοτρόπιο του Μέτωνος -πιθανότατα διότι βρίσκεται στο σημείο τομής δύο ευθειών.
Η μία εξ αυτών περνάει πάνω από την Πνύκα και καταλήγει στο σημείο που δύει ο Ήλιος την εαρινή ισημερία (21 Μαρτίου).
Η άλλη ευθεία ορίζεται από την Πνύκα και την κορυφή του Λυκαβηττού και προεκτεινόμενη συναντά το σημείο στο οποίο ανατέλλει ο Ήλιος πάνω από τον Λυκαβηττό στο θερινό ηλιοστάσιο (21 Ιουνίου).
Οι δύο αυτές ημερομηνίες ήταν μεγάλης σημασίας, διότι βάσει αυτών προσδιορίζετο ο χρόνος τέλεσης θρησκευτικών τελετών.