Στελέχη του απόδημου ελληνισμού σε θέσεις-κλειδιά στο Δημόσιο

Σύμφωνα με τους ερευνητές η Κομισιόν, καλείται να αναλάβει όχι μόνο τη «στρατολόγηση» αλλά και τη μισθοδοσία των νέων λειτουργών, που πρέπει υποχρεωτικά να έχουν την ελληνική υπηκοότητα.

Η διαδικασία, όπως την προτείνουν, θα είναι ανοικτή και σε όσους εργάζονται ήδη στην Ελλάδα, αλλά θα στοχεύει πρωτίστως στους αποδήμους της νέας διασποράς, όπως αναφέρει δημοσίευμα της εφημερίδας Καθημερινή της Κυριακής.

Έτσι, ελπίζεται ότι θα δοθεί κι ένα ηχηρό μήνυμα υπέρ της παλιννόστησης μέρους του ανθρώπινου κεφαλαίου που κατά τα χρόνια της κρίσης έχει διαρρεύσει στο εξωτερικό. Η διοίκηση θα μπορέσει να ενισχυθεί με στελέχη υψηλής κατάρτισης, που θα έχουν γνώση της ελληνικής πραγματικότητας, χωρίς να φέρουν τους εθισμούς της εγχώριας πολιτικής και διοικητικής κουλτούρας.

Όσον αφορά τις πιθανότητες που έχει να αποδώσει ένα τέτοιο σχέδιο «μετάγγισης» νέου αίματος στο ελληνικό Δημόσιο, ανεξάρτητοι επιστήμονες και οι παράγοντες με μεγάλη διοικητική πείρα, είναι μοιρασμένοι. Κάποιοι αξιολογούν την πρόταση ως ριζοσπαστική και αναγκαία. Και άλλοι αμφισβητούν αν έχει νόημα να αλλάξει η κεφαλή της διοίκησης, χωρίς να έχει μεταρρυθμιστεί πρώτα το «σώμα» της.

Η ιδέα εγείρει σοβαρές ενστάσεις που δεν περιορίζονται μόνο στις προφανείς νομικές και πρακτικές δυσκολίες. Αμφισβητούν και το ίδιο το σκεπτικό της. Αμφισβητούν το κατά πόσον μπορεί να αποδώσει η εγκατάσταση μιας ελίτ στην κορυφή της διοίκησης, χωρίς να έχει αλλάξει το σώμα της διοίκησης.

«Η ελληνική διοίκηση δεν έχει οργανογράμματα. Έχει ανάποδη πυραμίδα – πολλά αφεντικά και λίγους υπαλλήλους. Είναι μεξικανικός στρατός», λέει χαρακτηριστικά στέλεχος που συμμετείχε στην Task Force της Κομισιόν, της ομάδας υπό τον Χορστ Ράιχενμπαχ που από το 2011 μέχρι τον Ιούνιο του 2015 συνεργάστηκε με τις ελληνικές αρχές για να προωθήσει διαρθρωτικές αλλαγές. «Ακόμη κι αν φέρεις 500 ανθρώπους, 500 διαμάντια, θα είναι σαν να τα πετάς στη λάσπη», επισημαίνει η ίδια πηγή.

Με τις διαπιστώσεις για τα δομικά προβλήματα της διοίκησης συμφωνεί και ένας από τους εμπνευστές της, ο Μιχάλης Ιωαννίδης. Στα 33 του, ο ερευνητής του Max Planck δεν έχει εργαστεί ποτέ στην Ελλάδα. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο εξωτερικό και εργάζεται έκτοτε στη Γερμανία. Περιπτώσεις σαν τη δική του αντιπροσωπεύουν το συνεχώς διερυνόμενο αρνητικό ισοζύγιο ανθρώπινου δυναμικού μεταξύ ευρωπαϊκού Βορρά και ευρωπαϊκού Νότου. Η Ελλάδα δεν μπορεί να επωφεληθεί από τις επενδύσεις της σε ανθρώπινο κεφάλαιο. Χρειάζεται επειγόντως καταρτισμένο προσωπικό, αλλά δεν μπορεί να το κρατήσει. Σύμφωνα με τον Ιωαννίδη, «η πρότασή μας έχει και τη λογική ότι η Ε.Ε. καλείται να φέρει κάποιους πίσω, ως αντίμετρο στο brain drain». Πεντακόσιοι είναι, βέβαια, λίγοι. Αλλά «από κάπου πρέπει να γίνει η αρχή», λέει.