Ο Νίκος Μαζιώτης για τη δολοφονία του οδηγού ταξί στην Καστοριά

«Το ποιόν αυτών που με καταδίωκαν στις 16 Ιουλίου του 2014 στο Μοναστηράκι, αποδεικνύεται περίτρανα από το γεγονός ότι ο αστυνομικός Ε.Δ.που με πυροβόλησε τότε πισώπλατα, είναι ο δολοφόνος του οδηγού ταξί στη Καστοριά.

Να λοιπόν ποιοί είναι οι ‘’προστάτες του πολίτη’’! Τέτοιοι δολοφόνοι όπως και οι προϊστάμενοί τους είναι αυτοί που κοπιάζουν για την ασφάλεια των πάσης φύσεως καθαρμάτων της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, για την ασφάλεια των πιστωτών της χώρας που πίνουν το αίμα του λαού!» αναφέρει το μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και προσθέτει:

«Σε τέτοιους δολοφόνους που χρησιμοποιούν τα όπλα -υπηρεσιακά ή μη- για να λύσουν τις προσωπικές τους διαφορές, στηρίζεται το σύστημα για να υπερασπίσει τα συμφέροντά του».

«Τέτοιοι δολοφόνοι είναι αυτοί που φυλάνε: τους Βρεκουλέσκου και Τόμσεν, τα μέλη των κλιμακίων της Ε.Ε, της Ε.Κ.Τ, του ΕMΣ, του ΔΝΤ. Είναι καθήκον τους να προστατεύουν και τις πολιτικές ορντίναντσες των πιστωτών, αυτούς που εδρεύουν στο Μαξίμου, στα υπουργεία, στη βουλή όποια ιδεολογικοπολιτική και κομματική ταυτότητα και εν έχουν. Αυτούς που ψηφίζουν μέτρα για να ληστεύονται οι εργαζόμενοι και ο λαός ,για να δουλεύουν περισσότερο και να αμοίβονται λιγότερο. Για να πληρώνουν περισσότερους φόρους, για να μπορούν οι τράπεζες να κατάσχουν περιουσίες, για να λιποθυμούν παιδιά από την πείνα και να πεθαίνουν άνθρωποι από τις αρρώστιες, για να πουληθούν τα πάντα στο κεφάλαιο και τις πολυεθνικές.

Από την άλλη μεριά, καθήκον τους είναι να καταστέλλουν τις διαδηλώσεις κατά των μνημονίων, όπως έγινε στις διαδηλώσεις το 2010-2012 για την καταστολή των οποίων συμμετείχαν σύσσωμα όλα τα σώματα ασφαλείας -ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, ομάδα ΔΙΑΣ- όπως επίσης καθήκον τους είναι να πυροβολούν αγωνιστές όπως ο Λάμπρος Φούντας το 2010 στη Δάφνη, όπως εγώ το 2014 στο Μοναστηράκι που η δράση μας στρέφονταν εναντίον των μνημονίων και των προγραμμάτων διάσωσης, εναντίον της πολιτικής-κοινωνικής γενοκτονίας που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια» γράφει ο Νίκος Μαζιώτης, μεταξύ άλλων και συμπληρώνει:

«Σε τέτοιους δολοφόνους που χρησιμοποιούν τα όπλα -υπηρεσιακά ή μη- για να λύσουν τις προσωπικές τους διαφορές, στηρίζεται το σύστημα για να υπερασπίσει τα συμφέροντά του.

Και είναι φυσικό αυτό, αφού ένα καθεστώς οργανωμένης βίας και τρομοκρατίας που καταπιέζει, εκμεταλλεύεται, ληστεύει και δολοφονεί έναν ολόκληρο λαό, σε τέτοιας χαμηλής υποστάθμης υποκείμενα μπορεί να στηρίζεται!».

«Η περίπτωση Ε.Δ.», συνεχίζει ο Μαζιώτης, «δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας στην αστυνομία και στα σώματα ασφαλείας αφού διαχρονικά τα σώματα των πραιτοριανών του καθεστώτος, προσήλκυαν άτομα τα οποία εκτιμούσαν ότι μπορούν να βιαιοπραγούν και να εγκληματούν κατά πολιτών αυθαίρετα ,υπολογίζοντας στην ανοχή και τη συγκάλυψη λόγω της ιδιότητάς τους, αφού δεκάδες είναι οι περιπτώσεις αστυνομικών δολοφόνων που έπεσαν στα μαλακά από τη δικαστική εξουσία.

Δεν είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύεται το ποιόν των διωκτών του Επαναστατικού Αγώνα».