Σύνδρομο «burnout» παρουσιάζει 1/2 επαγγελματίες υγείας στα δημόσια νοσοκομεία

Όπως αναφέρει, οι εργαζόμενοι οι οποίοι εμφανίζουν burnout έχουν κατά 84% μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν διαβήτη και κατά 41% μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν στεφανιαία νόσο, από αυτούς που δεν πάσχουν από το σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης.

Ο κύριος Ραχιώτης δίνει επίσης οδηγίες για την αντιμετώπιση του συνδρόμου εξουθένωσης, οι οποίες όμως, σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΠΟΕΔΗΝ Μιχάλη Γιαννάκο, αυτή τη στιγμή είναι ανθρωπίνως αδύνατον να εφαρμοστούν από το νοσηλευτικό προσωπικό, λόγω των κενών οργανικών θέσεων στο ΕΣΥ.

Και το πρόβλημα εμφανίζεται εντονότερα στους νοσηλευτές από οποιαδήποτε άλλη ειδικότητα των επαγγελματιών υγείας, αφού όπως επισημαίνει ο κ. Γιαννάκος, το σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης στους νοσηλευτές ειδικά, αγγίζει περίπου το 60%.

Την ίδια ώρα πέραν της εργασιακής εξουθένωσης οι επαγγελματίες υγείας στα δημόσια νοσοκομεία, τελευταία βρίσκονται συχνά αντιμέτωποι με φαινόμενα βίας από ασθενείς ή συγγενείς τους, τα οποία σύμφωνα με τον κύριο Ραχιώτη έχουν αυξηθεί, κυρίως λόγω του μεγάλου χρόνου αναμονής

Τι είναι το σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης

Το σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης, διεθνώς καθιερωμένο ως burnout syndrome, σύμφωνα με τον κ. Ραχιώτη απαρτίζεται ουσιαστικά από τρεις παραμέτρους: «Όταν ο εργαζόμενος δέχεται πίεση από το εργασιακό περιβάλλον που ξεπερνά τις δυνατότητες του, τότε αντιδρά και έχουμε πρώτον την εμφάνιση της συναισθηματικής εξουθένωσης, όπου πρακτικά "αδειάζει" ο άνθρωπος και δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στα καθήκοντα του. Το δεύτερο στοιχείο είναι η αποπροσωποποίηση, όπου πλέον ο εργαζόμενος δεν ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα της εργασίας του, και το τρίτο στοιχείο είναι η μειωμένη απόδοση. Αυτές οι τρεις παράμετροι είναι μία απάντηση στο στρες. Το σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης δεν ταυτίζεται με το στρες. Το στρες όμως μπορεί να προκαλέσει το σύνδρομο».

Σε ποσοστά 40-55% το burnout για επαγγελματίες υγείας στα δημόσια νοσοκομεία

Όπως αναφέρει ο κ. Ραχιώτης, το Εθνικό Σύστημα Υγείας μαστίζεται από το σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης, σύμφωνα με μελέτες από την ελληνική πραγματικότητα, δεδομένων και των μεγάλων περικοπών πόρων. «Μελέτη που έγινε από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας σε συνεργασία με την Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας και δημοσιεύτηκε το 2014 , στο επιστημονικό περιοδικό International Journal of Medical Sciences, έδειξε ότι τα ποσοστά burnout στα ελληνικά νοσοκομεία κυμαίνονται από 40-55%. Οι εργαζόμενοι των δημόσιων νοσοκομείων, οι οποίοι ανέφεραν ελλείψεις υλικών, και μάλιστα στοιχειωδών υλικών, είχαν τριπλάσια πιθανότητα, να αναπτύξουν burnout. Επίσης η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, δηλαδή ένα 88% ανέφερε ότι αυτές οι ελλείψεις έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση του επιπέδου της παρεχόμενης περίθαλψης στον ασθενή».

Δραματική αύξηση του κινδύνου για διαβήτη, καθόλου αμελητέος ο κίνδυνος για στεφανιαία νόσο

Παρά το γεγονός ότι το burnout δεν είναι μία ιατρική διάγνωση και ουσιαστικά η εκτίμηση του γίνεται μέσω κάποιων σκορ σε συγκεκριμένα ερωτηματολόγια, υπάρχουν αρκετά σημαντικές επιδημιολογικές μελέτες, που το συσχετίζουν με σοβαρές νόσους, αναφέρει ο κ. Ραχιώτης.

Σύμφωνα με μελέτες από το Τμήμα Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ , οι εργαζόμενοι οι οποίοι εμφανίζουν συμπτώματα εξουθένωσης έχουν κατά 84% μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2, και κατά 41% μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν στεφανιαία νόσο, από αυτούς που δεν πάσχουν από το σύνδρομο.

Οδηγίες για αντιμετώπιση του burnout

Πώς όμως ένας εργαζόμενος που είναι υποχρεωμένος να δουλεύει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, μπορεί να διαφυλάξει τον εαυτό του; O καθηγητής απαντά πως: «Σίγουρα θα πρέπει να γίνεται προσπάθεια στον εργασιακό χώρο να αντιμετωπιστούν κάποια ερεθίσματα που μπορεί να παράγουν το burnout. Π.χ να είναι σωστά οργανωμένο το ωράριο εργασίας. Ωστόσο όσο δε μπορούν να αλλάξουν οι συνθήκες, τουλάχιστον αυτό που θα μπορούσαν οι ίδιοι να κάνουν είναι να έχουν όσο το δυνατόν πιο ικανοποιητικό ύπνο, να ασκούνται, να προσπαθούν να ξεφεύγουν στις μέρες της άδειας τους και των ρεπό τους, από τη δουλειά τους και βέβαια σε περίπτωση που εμφανιστεί σοβαρό πρόβλημα να ζητήσουν υποστήριξη, να ενημερώνονται οι προϊστάμενοι τους, αλλά το βασικότερο που θα έλεγα εγώ είναι όσο μπορούν να εκμεταλλεύονται κάθε δυνατότητα διαλείμματος».