Πόλα Ρούπα: Η μεγάλη πρωταγωνίστρια της νέας ελληνικής τρομοκρατίας

Η Πόλα Ρούπα, η γυναίκα με τις πολλαπλές αλλαγές στην εξωτερική της εμφάνιση από τότε που εξαφανίστηκε μαζί με τον σύντροφό της Νίκο Μαζιώτη, ταράζει τα νερά της επικαιρότητας τα τελευταία χρόνια με τρόπους διόλου φυσιολογικούς.

Άλλοτε εξαφανιζόμενη μετά την αποφυλάκισή της καθώς είχε λήξει το 18άμηνο της προφυλάκισης. Άλλοτε επιχειρώντας να οδηγήσει διά των όπλων ένα ελικόπτερο στο προαύλιο των φυλακών Κορυδαλλού για να βοηθήσει τον σύντροφό της, ενδεχομένως και άλλους κρατούμενους για υποθέσεις τρομοκρατίας, να αποδράσουν. Άλλοτε ως αχνή κι αεικίνητη φιγούρα σε βίντεο από κάμερες ασφαλείας τραπεζών την ώρα που ληστεύονται με την ένδειξη «οι αρχές πιστεύουν ότι πρόκειται για την Πόλα Ρούπα». Άλλοτε όταν υπέγραφε μαζί με τον Ν. Μαζιώτη κείμενα διαμαρτυρίας ή άλλες καταγγελίες στο Διαδίκτυο. Σε όλη αυτήν την πορεία της, πάντως, υπήρξε και μια τρυφερή κι ανθρώπινη, στιγμή που απασχόλησε την επικαιρότητα.

Ήταν τον Ιούλιο του 2010, όταν πολλοί άνθρωποι που ανήκαν στον αντιεξουσιαστικό χώρο συγκεντρώθηκαν κάτω από το μαιευτήριο «Αλεξάνδρα», στη Βασιλ. Σοφίας διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες για την κρατούμενη λεχώνα, τότε, Πόλα Ρόπα ώστε να γεννήσει με ηρεμία το παιδί της.

Την ίδια ώρα ο πατέρας του γιου της, Νίκος Μαζιώτης, έκανε απεργία πείνας στις φυλακές Κορυδαλλού. Η τελευταία γνωστή εμφάνιση – παρέμβαση της Πόλας Ρούπα είχε γίνει τον Οκτώβριο του 2014 όταν βρέθηκαν πεταμένα έξω από τον χώρο του Πολυτεχνείου στην Αθήνα, αντίγραφα επιστολής που απηύφθηνε στον φυλακισμένο Νίκο Μαζιώτη, με αφορμή μία εκδήλωση που είχε προγραμματιστεί για τον ίδιον εντός του Πολυτεχνείου:

«Νίκο, ξέρω πως τη δύναμη την έχεις. Εμείς, όπως έχουμε πει και στα αμφιθέατρα, απλά αλλάζουμε σημεία αγώνα. Όμως ο αγώνας μας είναι ο ίδιος όπου και να βρισκόμαστε, είτε μέσα είτε έξω από τη φυλακή. Και όσες σφαίρες και να μας ρίξουν, εμάς δεν θα μας νικήσουν. Ο Επαναστατικός Αγώνας δεν θα πεθάνει ποτέ», ανέφερε μεταξύ άλλων.

Η πορεία της Πόλας Ρούπα εδώ και περίπου είκοσι χρόνια έχει πολλούς σταθμούς. Οι τελευταίοι, όμως, ήταν συνοπτικά οι ακόλουθοι:

• Η σύλληψή τους το 2010 στα Καλύβια.

• Η απελευθέρωση τους μετά την παρέλευση του 18άμηνου της προφυλάκισης.

• Η εξαφάνισή τους το καλοκαίρι του 2012.

• Η σύλληψη του Νίκου Μαζιώτη μετά από ανταλλαγή πυροβολισμών με αστυνομικούς στο Μοναστηράκι, το καλοκαίρι του 2014.

• Η εξαφάνιση της Πόλας Ρόπας από το κρησφύγετό τους στο Μαρούσι, αμέσως μετά την ανταλλαγή πυροβολισμών και την ανακοίνωση των στοιχείων του συλληφθέντος.

• Η κατά πληροφορίες και εκ συμπερασμάτων μετέπειτα συμμετοχή της σε ληστείες όπως στο νοσοκομείο «Σωτηρία», σε τράπεζα στη Μαλεσίνα και φυσικά, το 2016, η μίσθωση του ελικοπτέρου και η δια της βίας απόπειρα να αναγκάσει τον πιλότο να το οδηγήσει στις φυλακές Κορυδαλλού.

Η Πόλα Ρούπα, μία από τις λίγες γυναίκες που συνέδεσαν ο όνομά τους με την ελληνική τρομοκρατία, η μοναδική στην «μετά 17Ν εποχή», ταυτίστηκε με τον Νίκο Μαζιώτη, σύντροφό της και πατέρα του παιδιού τους. Και οι δύο, βεβαίως, είναι απόλυτα ταυτισμένοι με την ύπαρξη και τη δράση της οργάνωσης «Επαναστατικός Αγώνας». Ας δούμε, όμως, μερικά από τα σημαντικότερα στοιχεία που σκιαγραφούν ανάγλυφα την ιστορία, την προσωπικότητα και τη δράση του συντρόφου της Πόλας Ρούπα, του Νίκου Μαζιώτη.

Το όνομα του Νίκου Μαζιώτη ήλθε στην επικαιρότητα για πρώτη φορά το 1990 όταν χαρακτήρισε τον εαυτό του ως «ολικό αρνητή στράτευσης». Αρνούμενος να υπηρετήσει τη στρατιωτική αλλά και κάθε είδους εναλλακτική θητεία, δικάστηκε το 1991 από το στρατοδικείο και φυλακίστηκε για τέσσερις μήνες. Το 1992 συνελήφθη ξανά και αποφυλακίστηκε μετά από απεργία πείνας που διήρκεσε 51 ημέρες.

Δυο χρόνια αργότερα, το 1994, συνελήφθη σε κατάληψη της ΑΣΟΕΕ ύστερα από έφοδο της αστυνομίας. Αφέθηκε ελεύθερος και ξανασυμμετείχε, μαζί με την Π. Ρούπα στην κατάληψη του Πολυτεχνείου το 1995, όταν συνελήφθησαν περίπου 500 καταληψίες και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 12 μηνών με αναστολή. Αυτό που φέρονταν, τότε, οι Αρχές Ασφαλείας να έχουν κερδίσει ήταν η πλούσια γκάμα από δακτυλικά αποτυπώματα, όπως άφηναν να εννοηθεί και να καταγραφεί στα δημοσιεύματα της εποχής. Κάτι που δεν άργησε να επιβεβαιωθεί.

Τέσσερα χρόνια μετά, στις 13 Ιανουαρίου του 1998 ο Ν. Μαζιώτης συνελήφθη εκ νέου. Αυτήν τη φορά από την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία, ύστερα από πολυήμερη παρακολούθηση. Αιτία ήταν ο εντοπισμός ενός αποτυπώματός του στον εκρηκτικό μηχανισμό που είχε τοποθετηθεί στο υπουργείο Ανάπτυξης χωρίς να εκραγεί, στις 6 Δεκεμβρίου 1997. Στο σπίτι του, στο Καματερό, βρέθηκαν 10 κιλά εκρηκτικής ύλης και τρία όπλα. Κατηγορήθηκε για «απόπειρα έκρηξης», «προμήθεια, κατοχή και κατασκευή εκρηκτικών υλών και βομβών» και για «διακεκριμένη κατοχή όπλων και εκρηκτικών». Την ευθύνη είχε αναλάβει τότε η οργάνωση «Αναρχικοί Αντάρτες Πόλης».

Μετά την αρχική άρνηση της κατηγορίας, ο Νίκος Μαζιώτης με επιστολή του στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», έχοντας σχεδόν συμπληρώσει 18 μήνες προσωρινής κράτησης: «αναλαμβάνει πλήρως τις πολιτικές ευθύνες των πράξεών του, σε ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων του Στρυμονικού κόλπου, ενάντια στην οικολογική καταστροφή που συντελείται από τις επενδύσεις της πολυεθνικής εταιρείας TVX GOLD».

«Οι Αναρχικοί Αντάρτες Πόλης είμαι εγώ. Μόνος μου κατασκεύασα και τοποθέτησα τον αυτοσχέδιο μηχανισμό στο υπουργείο Βιομηχανίας και Ανάπτυξης. Ό,τι βρέθηκε στο σπίτι της οδού Σπάρτης 13 είναι αποκλειστικά δικό μου. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ένοπλο αντάρτη, αλλά κοινωνικό αντάρτη. Αγωνίζομαι στο μέτρο των ατομικών μου δυνάμεων για την ανατροπή του Κράτους και του υπάρχοντος κοινωνικού καθεστώτος, χωρίς να απορρίπτω καμία μορφή δράσης ή να ιεραρχώ κάποια ως ανώτερη από κάποια άλλη», ανέφερε τότε.

Καταδικάστηκε πρωτοδίκως σε 15ετή φυλάκιση. Η ποινή του μειώθηκε και αποφυλακίστηκε μετά από 3,5 χρόνια, τον Αύγουστο του 2001.

Ακολούθησαν τα πιο μυστηριώδη χρόνια στη ζωή του Νίκου Μαζιώτη. Οι μηχανισμοί της Ασφάλειας τον είχαν συνεχώς σε υψηλή θέση στη λίστα με τους «συνήθεις υπόπτους» για συμμετοχή σε μετεξελιγμένες μορφές του αντάρτικου πόλης, όπως αυτές είχαν διαμορφωθεί εκείνη την περίοδο, η οποία σηματοδοτήθηκε από μεγάλες και ανατρεπτικές ανακατατάξεις. Άλλοτε με στοιχεία και άλλοτε αυθαίρετα το όνομα «Νίκος Μαζιώτης» εμπλεκόταν σε διάφορες υποθέσεις. Οι εμπλοκές του, όμως, γίνονταν συνήθως διά τις αναποτελεσματικής και εν πολλοίς ύποπτης διαδικασίας των «αστυνομικών διαρροών».

Στις 12 Απριλίου του 2010 συνελήφθη εκ νέου και για πρώτη φορά έγινε επίσημη σύνδεση του ονόματός του με την οργάνωση "Επαναστατικός Αγώνας". Φυλακίστηκε και για μία ακόμα φορά έκανε πολυήμερη απεργία πείνας . Μαζί του στο εδώλιο κάθισε αργότερα και η Π. Ρούπα ο Κ. Γουρνάς και μερικοί άλλοι εμπλεκόμενο οι οποίοι αθωώθηκαν.

Οι τρεις φερόμενοι, τότε, ως ηγετικά μέλη της οργάνωσης αρνήθηκαν να απολογηθούν δηλώνοντας ότι δεν «ήταν αυτοί οι τρομοκράτες, αλλά το σύστημα». Με κείμενό τους το οποίο χαρακτήρισαν «πολιτική επιστολή προς την κοινωνία» ο Νίκος Μαζιώτης, η Πόλα Ρούπα και ο Κώστας Γουρνάς ανέλαβαν, τότε, την «πολιτική ευθύνη για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα» και χαρακτήρισαν τον Λάμπρο Φούντα που είχε πέσει νεκρός έναν μήνα νωρίτερα (Μάρτιος 2010) σε συμπλοκή με αστυνομικούς στην περιοχή της Δάφνης, ως «συμμέτοχό τους στην οργάνωση».

Τον Οκτώβριο του 2011, με απόφαση του συμβουλίου Εφετών, αφέθηκαν ελεύθεροι λόγω παρέλευσης του 18άμηνου της προφυλάκισης, όπως έχουμε προαναφέρει. Στις 6 Οκτωβρίου του 2011, οι τρεις κατηγορούμενοι, από το προαύλιο των φυλακών Κορυδαλλού ενώπιον τηλεοπτικών καμερών, δήλωσαν ότι «στη δίκη δεν θα δικαστεί ο "Επαναστατικός Αγώνας" ως τρομοκρατική οργάνωση. Θα δικαστεί η σοσιαλφασιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η πολιτική εξουσία για την οργάνωση και πραγματοποίηση της πιο ωμής τρομοκρατικής επίθεσης εναντίον της κοινωνίας». Από τον Ιούνιο του 2012, ο Ν. Μαζιώτης μαζί με την Π. Ρούπα καταζητούνταν ενώ τον Απρίλιο του 2013 το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων επέβαλε στο Νίκο Μαζιώτη συνολική ποινή κάθειρξης 50 ετών. Και ενώ στο επόμενο διάστημα ακολούθησαν κάποιες διαδικτυακές παρεμβάσεις και των δυο τους, τον Ιούλιο του 2014, ο Ν. Μαζιώτης συνελήφθη τραυματισμένος από πυρά αστυνομικών στο Μοναστηράκι. Είχε προηγηθεί ανταλλαγή πυροβολισμών.

Αναμφίβολα, σύμφωνα με όλους τους μελετητές του φαινομένου της νέας ελληνικής τρομοκρατίας, η οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας», είναι το σημαντικότερο κεφάλαιό του. Σύμφωνα, μάλιστα, με κάποιες παλαιότερες σχετικά αξιόπιστες προσεγγίσεις και αναλύσεις, το γεγονός της συμμετοχής ενός γνωστού στις Αρχές, του Ν. Μαζιώτη, ήταν από τα λίγα αλλά ανυπέρβλητα εμπόδια που είχε να αντιμετωπίσει η οργάνωση ώστε να κατόρθωνε να συσταθεί και να λειτουργήσει πάνω στα οργανωτικά – συνωμοτικά πρότυπα της «17 Νοέμβρη», κάτι που αποτελούσε επιδίωξή της. Σε κάθε περίπτωση η δράση της οργάνωσης ήταν περισσότερο από πλούσια.

Το χρονολόγιο της δράσης του «Επαναστατικού Αγώνα»

Δεκαεπτά επιθέσεις με τη ρουκέτα κατά της αμερικανικής πρεσβείας το 2007 να «φιγουράρει» ως η πιο εντυπωσιακή, έχει στο ενεργητικό του ο «Επαναστατικός Αγώνας».

Έκανε την παρθενική του εμφάνιση στις 5 Σεπτεμβρίου του 2003. Στόχος του ήταν τα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων, όπου είχε τοποθετήσει δύο βόμβες. Και οι δύο εξερράγησαν.

• Στις 14 Μαρτίου του 2004, τοποθέτησε σάκο με ωρολογιακό μηχανισμό σε υποκατάστημα της τράπεζας Citibank, από την πλευρά της Κωστή Παλαμά, στο Νέο Ψυχικό. Ο μηχανισμός εξουδετερώθηκε.
• Στις 5 Μαΐου του 2004, το όνομα του «Επαναστατικού Αγώνα» μεταφράζεται σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Εκατό ημέρες πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων γίνεται τριπλό Βομβιστικό χτύπημα στο Αστυνομικό Τμήμα της Καλλιθέας.
• Στις 29 Οκτωβρίου 2004 η οργάνωση αποπειράθηκε να ανατινάξει με ενσύρματη βόμβα λεωφορεία των ΜΑΤ στην Πέτρου Ράλλη, χωρίς να τα καταφέρει. Οι κλούβες κατευθύνονταν στις φυλακές Κορυδαλλού.
• Στις 2 Ιουνίου του 2005, ο «Επαναστατικός Αγώνας» χτύπησε με βόμβα μεγάλης ισχύος το υπουργείο Απασχόλησης στην οδό Πειραιώς. Η βόμβα είχε τοποθετηθεί σε κάδο απορριμμάτων στο προαύλιο του υπουργείου.
• Στις 12 Δεκεμβρίου του 2005 έγινε στόχος το υπουργείο Οικονομίας - Οικονομικών στο Σύνταγμα. Η βόμβα μεγάλης ισχύος είχε τοποθετηθεί σε δίκυκλο, μέσα σε κουτί μεταφοράς, που ήταν σταθμευμένο μπροστά από τα ΕΛΤΑ.
• Στις 30 Μάιου του 2006, μία μέρα μετά τις δηλώσεις του τότε υπουργού Δημόσιας Τάξης, Βύρωνα Πολύδωρα, περί σύλληψης όλων των τρομοκρατών «αργά ή γρήγορα», η οργάνωση επανεμφανίστηκε με εκρηκτικό μηχανισμό που πυροδότησε με τηλεχειριστήριο στη γειτονιά του τότε υπουργού Πολιτισμού Γιώργου Βουλγαράκη.
• Στις 12 Ιανουαρίου του 2007 ο «Επαναστατικός Αγώνας» χτυπά με ρουκέτα έναν από τους πιο καλά φυλασσόμενους στόχους, την αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα. Το αντιαρματικό βλήμα εκτοξεύθηκε από την οδό Λαμψάκου και για λίγα εκατοστά δεν χτύπησε το έμβλημα του τεράστιου θυρεού. Η επίθεση στις 12 Ιανουαρίου του 2007 ήρθε περίπου 10 χρόνια μετά το «χτύπημα» της «17Ν» στην πρεσβεία των ΗΠΑ (16 Φεβρουαρίου 1996).
• Στις 30 Απριλίου του 2007, μέλη του «Επαναστατικού Αγώνα» γάζωσαν με αυτόματο όπλο το Β' Αστυνομικό Τμήμα Νέας Ιωνίας (Α.Τ. Περισσού), αφού πρώτα έριξαν χειροβομβίδα αμυντικού τύπου στο οδόστρωμα. Από το σημείο περισυλλέγησαν περισσότεροι από 20 κάλυκες των 9 χιλιοστών. Σύμφωνα με την Αστυνομία, η χειροβομβίδα ήταν ίδιου τύπου με αυτή που χρησιμοποιήθηκε στα Εξάρχεια και το όπλο ίδιου τύπου με αυτό που εκλάπη από τον φύλακα της οικίας του προέδρου του Αρείου Πάγου, Ρ. Κεδίκογλου.
• Στις 24 Οκτωβρίου 2008 η οργάνωση ανέλαβε την ευθύνη για την έκρηξη αυτοσχέδιου εκρηκτικού μηχανισμού μεγάλης ισχύος έξω από το κτίριο της SHELL στο Παλαιό Φάληρο.
• Στις 23 Δεκεμβρίου 2008 κλούβα των ΜΑΤ εν κινήσει έπεσε σε ενέδρα ενόπλου με «Καλάσνικοφ», λίγες δεκάδες μέτρα από τη βάση της στου Γουδή. Μόνο δύο σφαίρες πέτυχαν το όχημα και ουδείς τραυματίστηκε. Η οργάνωση ανέλαβε με προκήρυξη την ευθύνη.
• Στις 5 Ιανουαρίου 2009 έγινε ένοπλη επίθεση εναντίον αστυνομικών που φρουρούσαν το υπουργείο Πολιτισμού στα Εξάρχεια.
• Στις 18 Φεβρουαρίου 2009 τοποθετήθηκε βόμβα μεγάλης ισχύος στα κεντρικά γραφεία της Citibank στην Κηφισιά η οποία εξουδετερώθηκε από πυροτεχνουργούς.
• Στις 9 Μαρτίου 2009 έγινε έκρηξη βόμβας σε κατάστημα της Citibank στη Ν. Ιωνία.
• Στις 12 Μαϊου 2009 μία ισχυρότατη βόμβα από τον «Επαναστατικού Αγώνα» ισοπέδωσε την τράπεζα «Eurobank» στην Λ. Βουλιαγμένης στην Αργυρούπολη.
• Στις 2 Σεπτεμβρίου 2009 η οργάνωση τοποθέτησε εκρηκτικό μηχανισμό μικρής ισχύος στο Χρηματιστήριο της Αθήνας.
• Και στις 10 Απριλίου 2014 έγινε βομβιστική επίθεση στην Τράπεζα της Ελλάδας, στην οδό Αμερικής στο κέντρο της Αθήνας. Για όλες τις παραπάνω επιθέσεις η οργάνωση έστελνε πολυσέλιδες προκηρύξεις στον Τύπο (μέσω αναρτήσεων, με CD, με stick memories αλλά και εκτυπώσεις) με τις οποίες αναλάμβανε την ευθύνη.