Πώς ήταν ο Ασημάκης Κατσούλας στη φυλακή - Το χρονικό της φρίκης

Ως βιολογικά εργαλεία, φθείρονται αλλά δίνουν μεγάλη και επιτυχή μάχη να διατηρήσουν μέχρι το τέλος αυτό που εκπέμπουν, το βλέμμα. Στην περίπτωση του Ασημάκη Κατσούλα, το παραπάνω λογικό άλμα αποκτά τεκμηρίωση.

Όλες του οι φωτογραφίες, αυτές που έχουν αποσπάσει κατά καιρούς οι φωτορεπόρτερ, εστιάζουν σε ένα ζευγάρι μάτια που αποπνέουν ένα από τα πιο περίεργα βλέμματα που έχει διαχειριστεί η ελληνική δημοσιογραφία τα τελευταία 23 χρόνια. Πριν από λίγες ημέρες ο Ασημάκης Κατσούλας αφέθηκε ελεύθερος. Είχε συλληφθεί παραμονές Χριστουγέννων του 1993. Παραμονές Χριστουγέννων του 2016 αφέθηκε ελεύθερος. Σύμπτωση.

Αν είναι και ...σατανική, θα το δείξει η ιστορία.

Εκείνα τα Χριστούγεννα, λοιπόν, τρία νέα και όμορφα παιδιά, πρωταγωνίστησαν στην πιο μαύρη σελίδα της επικαιρότητας και της ζωής τους, βεβαίως. «Οι σατανιστές της Παλλήνης», τα πρωτοσέλιδα έσταζαν αίμα, λίγες οι ψύχραιμες φωνές (από τότε) και τα πρώτα βήματα της ιδιωτικής τηλεόρασης προσπαθούσαν να κρατήσουν την όποια ευθεία είχε επιλέξει κάθε κανάλι για το προφίλ του. Οι χειροπέδες, η αστυνομική συνοδεία και το τρεχαλητό των δημοσιογράφων με τα ατέλειωτα μπερδέματα των ποδιών στα καλώδια, έδειχναν ότι συνέβαινε κάτι πολύ σοβαρό με αυτά τα παιδιά.

Δημοσίευμα της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία"

Ο Ασημάκης Κατσούλας, ναύτης τότε, ο Μάνος Δημητροκάλης, φαντάρος κι εκείνος τότε και η Δήμητρα Μαργέτη. Τρία παιδιά, τρεις βιασμοί και φόνοι γυναικών μέσα σε έναν χρόνο μέχρι να συλληφθούν. Φόνοι άγριοι, κακοποιήσεις, καμένα πτώματα, όλα χαμένα σε κατασκότεινους δρόμους διάστικτους από σατανάδες, σύμβολα, αποκρυφισμούς, δαίμονες και άλλα, μέσα σε ένα απίστευτο κρεσέντο ακραίας εγκληματικής διαστροφής. Αλλά δεν είναι μέρες τώρα να σκάβει κάποιος όλες τις λεπτομέρειες. Το CNN Greece έχει ήδη αναρτήσει όλη την ιστορία για τη δράση της ομάδας αυτής.

Η ιστορία ξανάλθε τώρα στην επικαιρότητα λόγω του ότι ο Ασημάκης Κατσούλας αφέθηκε ελεύθερος από τις φυλακές Αγιάς Χανίων, μετά από 23 χρόνια, μέσα στα οποία γύρισε σχεδόν όλα τα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας και κατέθεσε έναν πολύ μεγάλο αριθμό αιτήσεων αποφυλάκισης. Η τελευταία έγινε δεκτή από το Συμβούλιο Εφετών Κρήτης το οποίο έκρινε ότι ο Κατσούλας έχει, εντέλει, το δικαίωμα να επιστρέψει στην κανονική ζωή.

Όσο κανονική και αν αυτή είναι, πλέον, για τον 45άχρονο άντρα.

«Τουλάχιστον είναι ζωή και τα θύματά του τη στερήθηκαν. Και τη στερήθηκαν με τέτοιον άγριο τρόπο», θα πει στο CNN Greece ένας συνταξιούχος υψηλόβαθμος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ., που τότε ήταν ένας από αυτούς που είχαν συλλάβει τους τρεις. Θα πρέπει, βεβαίως, να αναφερθεί ότι πλέον και οι τρεις πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι ελεύθεροι. Πρώτη αποφυλακίστηκε, το 2001 η Δ. Μαργέτη και δεύτερος ο Μ. Δημητροκάλης, το 2013.

Αφ’ ότου τελείωσα το Λύκειο άρχισα να ενδιαφέρομαι πιο σοβαρά για τη μαγεία και το πρώτο βιβλίο που αγόρασα είχε τον τίτλο “Νεκρονομικόν”, το οποίο αγόρασα από το βιβλιοπωλείο (...) Αφού διάβασα το βιβλίο αυτό χωρίς να τολμήσω να κάνω κάτι από αυτά που περιέγραφε, από το ίδιο βιβλιοπωλείο αγόρασα το δεύτερο βιβλίο με τίτλο “Κόκκινος Δράκος”. Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στη θεωρία της μαγείας. Από ένα βιβλιοπωλείο που βρίσκεται στη Χαριλάου Τρικούπη αγόρασα στη συνέχεια άλλα δύο βιβλία. Το ένα με τίτλο “Πρακτική Μαγεία” και το άλλο με τίτλο “Σολωμονική”.

Είναι απόσπασμα από την πρώτη κατάθεση του Ασημάκη Κατσούλα σε αστυνομικούς του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, η οποία δόθηκε την παραμονή των Χριστουγέννων και οι πρώτες διαρροές στον Τύπο έγιναν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του ’93. Αυτό ήταν το πιο ανώδυνο απόσπασμα της κατάθεσης καθώς στην υπόλοιπη περιγράφει με κάθε συγκλονιστική λεπτομέρεια τόσο τις τελετές μύησης των άλλων δύο και το, χειρότερο, τις αρπαγές, τους βιασμούς και τις δολοφονίες των τριών γυναικών. Αρκεί ένα μικρό, ελάχιστο απόσπασμα για να φανταστεί κάποιος τη συνέχεια:

...Από την ίδια τσάντα έβγαλε ένα γυάλινο ποτήρι κι έβαλε μέσα το αίμα που πεταγόταν από το λαιμό του σκυλιού. Μετά, έφερε το ποτήρι στο στόμα του και ήπιε το αίμα. Εγώ με τον Βασίλη, βλέποντας αυτό το θέαμα, δεν αντέξαμε και κάναμε εμετό. Μετά απ’ αυτό, μόλις συνήλθα λίγο, κάναμε το τυπικό που προβλεπόταν για τη μύησή του, διαβάζοντας κείμενα από το βιβλίο “Νεκρονομικόν”.

Η απορία της ελληνικής κοινής γνώμης ήταν τόσο μεγάλη όσο κι η ανατριχίλα που σκόρπισαν όλα όσα αποκαλύφθηκαν από τότε και έπειτα. Και ένα από τα πράγματα που έρχεται στο μυαλό όλων όταν έρχεται η κουβέντα στην ιστορία αυτή είναι εκείνο το βαθύ, σκοτεινό, σχεδόν μαύρο βλέμμα του Ασημάκη Κατσούλα όταν ντυμένος με τη στολή του ναύτη τον γυρόφερναν σηκωτό από την Ασφάλεια στην εισαγγελία, στο ναυτοδικείο, στις στρατιωτικές φυλακές Αυλώνα. Μετά στον Κορυδαλλό, μετά στη Χαλκίδα, μετά στην Πάτρα, μετά στη Λάρισα, μετά στην Κέρκυρα, μετά στο Μαλανδρίνο, ακολούθησαν κάποιες ενδιάμεσες μεταγωγές σε άλλα σωφρονιστικά καταστήματα και η πορεία του Κατσούλα ολοκληρώθηκε στις φυλακές Αγιάς των Χανίων.

Δημοσίευμα της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία"

Το 2005 έγινε γνωστό από δημοσιεύματα ότι κατά τη διάρκεια μιας πενθήμερης άδειας που είχε λάβει έγινε καταγγελία ότι αποπειράθηκε να βιάσει μια νεαρή κοπέλα από την Αλβανία. Κανείς δεν έμαθε τι ακριβώς είχε γίνει τότε αλλά δόθηκε το έναυσμα για να επανέλθει για μία ακόμα φορά το θέμα στην επικαιρότητα.

Άνθρωποι που έζησαν από κοντά τον Ασημάκη Κατσούλα, είτε σωφρονιστικοί υπάλληλοι είτε παλιοί συγκρατούμενοί του που αποφυλακίστηκαν, σε κοίταζαν με απορία και δεν απαντούσαν αμέσως όταν τους ρωτούσες για το «πως ήταν στην φυλακή ο Ασημάκης». Μία από τις συνηθέστερες απαντήσεις ήταν: «Ε, εντάξει δεν ήταν και σαν τον Δημητροκάλη».

Η Μάνος Δημητροκάλης έχει τη φήμη του πολύ καλού παιδιού στη φυλακή του Κορυδαλλού. Ο άλλοτε πολυθρύλητος αρχιφύλακας Αντώνης Αραβαντινός είχε πάρει, κάποτε, τον Δημητροκάλη στο γραφείο του για να χειρίζεται τον ηλεκτρονικό του υπολογιστή. Ο Κατσούλας έμεινε λίγο στον Κορυδαλλό, άλλωστε οι σχέσεις τους έγιναν πολύ κακές κατά τη διάρκεια της «συγκατοίκησής» τους. Ο Κατσούλας είχε ενοχληθεί πολύ από την ειδική μεταχείριση που απολάμβανε ο Δημητροκάλης, όπως λένε άνθρωποι που τον γνώριζαν. Στα τέλη του 2004, ένας δημοσιογράφος που μάλιστα είχε καλύψει για την εφημερίδα του την υπόθεση των «σατανιστών» το '93, είδε τον Δημητροκάλη να απολαμβάνει τον φραπέ του σε παραλιακό καφέ στη Βούλα. Τού μίλησε, τα είπαν για λίγο, και όταν χαιρετήθηκαν ο Δημητροκάλης τον παρακάλεσε να μη γράψει στην εφημερίδα ότι παίρνει άδειες από τη φυλακή.

«Γιατί παράνομα τις παίρνεις;», τον ρώτησε. «Όχι βέβαια, είναι άλλα τα προβλήματα». Ήταν, όπως έμαθε ο δημοσιογράφος αργότερα, η περίοδος που ο πατέρας του Ασημάκη Κατσούλα, ο κύριος Γιάννης Κατσούλας, έκανε αγωνιώδεις εκκλήσεις στην τότε ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης καταγγέλλοντας ταυτόχρονα την ευνοϊκή αντιμετώπιση που είχε ο Δημητροκάλης. Μερικά χρόνια πριν, κατά τη δεύτερη δίκη είχε πει:

Ο γιος μου είναι θύμα πλεκτάνης μιας παραθρησκευτικής οργάνωσης. Φοβάται να μιλήσει για να μην κινδυνεύσουν αγαπημένα πρόσωπα μέσα από την οικογένειά μας. Προσπάθησα όλο αυτό τον καιρό να βρω εγώ την άκρη. Αγωνίστηκα, αλλά παντού συναντούσα έναν τοίχο. Παντού σιωπή...

Οι γνώμες διχάστηκαν πολύ για τον κρατούμενο Κατσούλα. Άλλοι έλεγαν ότι από την πρώτη στιγμή που άρχισε να καταλαβαίνει τι έχει γίνει, μπήκε στα μονοπάτια της μετάνοιας. Άλλοι λένε ότι πέρασε καιρός στη φυλακή για ν' αρχίσει να μετανιώνει και ότι όσες φορές έκανε αναφορές δημοσίως στην αλλαγή του χαρακτήρα του το έκανε κυρίως για να επηρεάσει το δικαστήριο. Αυτό που έλεγαν δηλαδή και όταν πρωτοεμφανίστηκε η Δήμητρα Μαργέτη φορώντας σταυρό στο λαιμό. «Πλουσιόπαιδο και καλομαθημένο», μού είχε πει ένας σωφρονιστικός υπάλληλος που τον έζησε αρκετά στις φυλακές της Λάρισας όπου και πέρασε ένα πολύ μεγάλο μέρος της ποινής του. «Διάβαζε πολύ, άκουγε μουσική ήδη από τις αρχές του '96 που ήρθε σε μας. Ήταν πολύ τυπικός με όλους και όλες τις διαδικασίες».

Πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία"

Ο Ασημάκης δούλευε ως αποθηκάριος στο χώρο των περίπου 40 τετραγωνικών μέτρων όπου οι κρατούμενοι παρέδιδαν τα προσωπικά αντικείμενα που απαγορεύεται να έχουν μαζί τους. Ήσυχος, ουδέποτε δημιούργησε κάποιο πρόβλημα από αυτά που κυκλοφορούν αστραπιαίως στο μικρόκοσμο της φυλακής. Ήταν πάντοτε καθαρός και περιποιημένος, δεν κυκλοφορούσε άπλυτος ή αχτένιστος. Άλλωστε ένα νέο παιδί ήταν που είχε μάθει σ' αυτόν τον τρόπο ζωής. Τότε, όπως μας έλεγαν παλαιότερα, δεν είχε το κόλλημα με τη γυμναστική, αυτό το απέκτησε αλλού. Και μιλάμε για την κλασική γυμναστική της φυλακής. Κάμψεις, βάρη, επί τόπου τροχάδην και διάφορα άλλα που μπορεί να κάνει ένας κρατούμενος για να ξεμουδιάσει τους μύες του.

Διάβαζε πολλά βιβλία, ένα από αυτά ήταν και η Βίβλος, μας έλεγαν. Αγόραζε και αρκετά περιοδικά. Αυτό που έκανε τότε εντύπωση στους υπαλλήλους της φυλακής ήταν και η οικονομική άνεση του Κατσούλα. Οι κρατούμενοι, για λόγους ασφαλείας, επιβάλλεται να διατηρούν λογαριασμούς στο λογιστήριο κάθε φυλακής. Ο λογαριασμός του Κατσούλα ήταν πάντοτε όχι μόνο γεμάτος αλλά υψηλός. Άνθρωπος που τον πρόλαβε και στις φυλακές του Κορυδαλλού μάς εκμυστηρεύτηκε ότι ο Κατσούλας τα πήγαινε καλά με όλες τις φυλές των κρατουμένων. Μόνο με μία φέρεται να είχε μεγάλο πρόβλημα: Με τους αλλοδαπούς κρατουμένους και κυρίως με τους Αλβανούς.

Όλα αυτά τα χρόνια, μεγάλη ήταν η προσπάθεια του Ασημάκη Κατσούλα να αποδείξει ότι είχε διακόψει κάθε σχέση με το παρελθόν και ότι είχε επιστρέψει στον «κανονικό», τον δρόμο του Θεού. Όποια και αν ήταν η αλήθεια, ενδεικτική κίνηση ήταν ότι τη Μεγάλη Παρασκευή του 1996 ο Ασημάκης Κατσούλας μαζί με τον Κυριάκο Παπαχρόνη –καταδικασμένο για βιασμούς και δολοφονίες γυναικών που έμεινε στην ιστορία ως «Ο δράκος» - που ήταν ψάλτης στην εκκλησία των φυλακών, είχαν στολίσει τον Επιτάφιο. Και ένας παλιός συγκρατούμενός του στη Λάρισα είχε πει: «Έδινε την εντύπωση ότι περνούσε τελείως αθόρυβα από δίπλα σου, ήταν σαν να μην υπήρχε».

Την ίδια περίοδο έγραφε συνεχώς γράμματα και στους γονείς του:

Αγαπητοί μου γονείς και γλυκιά μου αδελφούλα μακάριοι είστε, γιατί συνοδοιπορείτε και συνεισφέρετε στο μακρύ και λασπωμένο δρόμο προς την κάθαρση. Όσο ο αμείλικτος χρόνος κυλά, η εκτίμησή μου για εσάς μεγαλώνει απεριόριστα και γίνεται υπέρμετρη αναγνώριση. Θέλετε να μάθετε πόσο σας αγαπώ; Πηγαίνετε στη Ραφήνα και μετρήστε τα κύματα του Αιγαίου...

Σαρανταπεντάρης τώρα ο Ασημάκης Κατσούλας, μάζεψε χιλιάδες ώρες εργασίας σχεδόν σε όλες τις φυλακές της χώρας, έκανε χιλιάδες μέρες φυλάκισης, εκατοντάδες φίλους και εχθρούς, δεκάδες αιτήσεις αποφυλάκισης και έχει μπροστά του, υπό φυσιολογικές συνθήκες, χιλιάδες μέρες ελευθερίας. Οι αριθμοί προφανώς παίζουν ιδιαίτερο ρόλο στη ζωή του, όπως σε κάθε κρατούμενο, νυν η πρώην. Όμως, ο αριθμός τρία, όσες και οι δολοφονίες εκείνων των γυναικών, που αποκαλύφθηκαν τα Χριστούγεννα του ’93, θα παίζουν το δικό τους. Και κυρίως στις οικογένειές τους ανεξάρτητα από τα ευεργετήματα του νομικού πολιτισμού...