Άγιος Βασίλης: υπάρχει ή όχι; - τι θα πρέπει να λένε οι γονείς (vid)

Και μετά περιμέναμε ανυπόμονα τον ερχομό του Άγιου Βασίλη... με τα δώρα.

Τα τελευταία χρόνια όμως ο χαρούμενος ηλικιωμένος έχει γίνει αντικείμενο μελέτης από τους επιστήμονες. Όχι βέβαια ως φυσικό πρόσωπο αλλά ως ιδέα.

Είναι σωστό να μιλάμε στα παιδιά μας για ένα φανταστικό πρόσωπο;

«Οφείλουμε να δώσουμε στα παιδιά την αληθινή εξήγηση και να τους πούμε ότι ο Άγιος Βασίλης δεν είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο. Είναι ένα πρόσωπο με το οποίο έχουμε μεγαλώσει κι εμείς μ' έναν γλυκό και τρυφερό τρόπο και είναι ένα μέρος της παράδοσης των Χριστουγέννων», λέει στο CNN Greece η Αλεξάνδρα Καππάτου, ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος.

Τα παιδιά πιστεύουν στον μύθο του Άγιου Βασίλη γιατί τους αρέσει. Οι ειδικοί το βλέπουν να συμβαίνει αυτό ακόμη και στις περιπτώσεις που οι γονείς επιλέγουν να εξηγήσουν στο παιδί από την αρχή ότι ο συμπαθέστατος παππούλης δεν υπάρχει.

«Αυτός είναι ένας πολύ ευχάριστος μύθος και τα παιδιά δεν θέλουν να φύγουν από τον κόσμο της φαντασίας και της παιδικότητας. Φεύγοντας από τον Άγιο Βασίλη φεύγουν απ' τον κόσμο της παιδικότητας γι αυτό βλέπεις πολλά παιδιά ενώ το μαθαίνουν να θέλουν συνωμοτικά με τους γονείς να το συνεχίσουν» εξηγεί η κ. Καππάτου.

Η φαντασία είναι συνυφασμένη με την παιδικότητα και τους αρέσει να φτιάχνουν όμορφες ιστορίες.

Στις περιπτώσεις που οι γονείς αποφασίζουν να περιμένουν μέχρι την ηλικία των 5 με 6 ετών που συνήθως εκεί αποκαλύπτεται το «αγιοβασιλιάτικο» μυστικό από κάποιο αδερφάκι ή από κάποιο συμμαθητή τότε οφείλουν να δώσουν ειλικρινή απάντηση.

πηγή: Reuters

Οι συνήθεις ερωτήσεις

• Αυτός ο Άγιος Βασίλης προλαβαίνει να πάει σε όλα τα παιδιά του κόσμου;
• Πού βάζει όλα αυτά τα δώρα;
• Πού βάζει το έλκηθρο;
• Πώς μπαίνει από την καμινάδα αφού είναι χοντρούλης;
• Πώς θα έρθει σε εμάς που δεν έχουμε τζάκι;

«Όταν λοιπόν τα παιδιά μας θέσουν κάποια από αυτά τα ερωτήματα, τα ρωτάμε αμέσως τι πιστεύουν εκείνα. Ανάλογα με την απάντηση που θα μας δώσουν θα καταλάβουμε εάν είναι έτοιμα να δεχθούν την αλήθεια. Τα περισσότερα παιδιά ακόμη και να τους αποκαλύψουμε την αλήθεια δυσκολεύονται να την πιστέψουν», λέει η Αλεξάνδρα Καππάτου, η οποία τονίζει ότι η σχέση γονέα και παιδιού θα πρέπει να βασίζεται στην ειλικρίνεια.

Ο Άγιος Βασίλης και η οικονομική κρίση

Η γιορτή των Χριστουγέννων για πολλούς γονείς που έχουν μείνει άνεργοι ή έχει μειωθεί το εισόδημα τους μοιάζει με εφιάλτης καθώς γεμίζουν με ενοχές για την αδυναμία τους να αγοράσουν το παιχνίδι ή το ρούχο που ζητά το παιδί τους.

Οι ψυχολόγοι όμως τονίζουν ότι η οικονομική κρίση είναι μια ευκαιρία να αποδώσουν στον Άγιο Βασίλη, την σωστή του έννοια.

Είναι ένας μύθος που συμβολίζει την προσφορά και την καλοσύνη αλλά αυτό με τον καιρό ξεχάστηκε και ο Άγιος Βασίλης ταυτίστηκε με τα καταναλωτικά αγαθά. Οπότε τα παιδιά καλό είναι να μάθουν εκτός από να ζητούν και να δίνουν.

«Κατ αρχήν σε πάρα πολλές περιπτώσεις ο Άγιος Βασίλης λειτουργούσε στα παιδιά, ιδιαίτερα στις κοινωνίες των προηγούμενων χρόνων που ήταν βασισμένα στα υλικά αγαθά, ως ένα ωφελιμιστικό μέσο, έχανε το νόημα της προσφοράς. Ζητούσαν πολύ ακριβά δώρα, οπότε όταν ο γονιός δεν μπορούσε να τα προσφέρει και έλεγε στα παιδιά ότι δεν τους τα έφερε ο Άγιος Βασίλης εκείνα θύμωναν, έλεγαν, δεν με αγαπάει», τονίζει η Αλεξάνδρα Καππάτου και συμβουλεύει τους γονείς πώς να χειριστούν μια τέτοια κατάσταση:

«Μπορούμε να πούμε ότι ο Άγιος Βασίλης δεν έχει λεφτά για να πάρει σε όλα τα παιδιά δώρα ή ότι ο Άγιος Βασίλης θα σου φέρει κάτι άλλο πιο φθηνό ή ότι δεν μπορείς να ζητάς κάτι συγκεκριμένο από τον Άγιο Βασίλη».

Το πιο βασικό για την συναισθηματική ασφάλεια των παιδιών λένε οι ψυχολόγοι είναι να παίρνουν αγάπη και να νιώθουν ότι και οι δυο γονείς ασχολούνται μαζί τους.

Όταν ο Άγιος Βασίλης δεν ξεχνά...

Υπάρχουν και τα παιδιά που βιώνουν μια διαφορετική καθημερινότητα. Αντί να είναι σε ένα οικογενειακό περιβάλλον είναι σε κάποιο ίδρυμα ή δομή φιλοξενίας.

Για αυτά τα παιδιά ο Άγιος Βασίλης παίρνει άλλη διάσταση. Γίνεται η πατρική φιγούρα που λείπει.

«Τα παιδιά αυτά αισθάνονται ότι ο άγιος Βασίλης είναι ένα μοντέλο, φαντασιωσικά, της γονεϊκής παρουσίας. Γιατί είναι ένα μοντέλο προστατευτικό, επιβεβαιωτικό αλλά και συμπληρωματικό, της συναισθηματικής απουσίας, οπότε λειτουργεί σαν ένα υποκατάστατο του γονεϊκού προτύπου», επισημαίνει η Αλεξάνδρα Καππάτου.

Ο ερχομός του αγαπημένου Αγίου είναι σημαντικός γι ακόμη έναν λόγο γι αυτά τα παιδιά. Έχουν να περιμένουν κάτι!

Άρα όλοι εμείς δεν θα πρέπει να τα ξεχάσουμε. Ένα μικρό δώρο, όσο φθηνό κι είναι, γι αυτά τα παιδιά έχει τεράστια συναισθηματική αξία.