Απόψε σηκώστε το βλέμμα στον ουρανό: Έρχεται θεαματική βροχή διαττόντων αστέρων

Μια από τις πιο θεαματικές βροχές διαττόντων αστέρων, των Διδυμίδων, θα κορυφωθεί το βράδυ της Τρίτης. Η υπερ-πανσέληνος του ίδιου βραδιού (στις 02:05 ώρα Ελλάδος) -η τρίτη και τελευταία εντός του 2016 μετά τις προηγούμενες του Οκτωβρίου και Νοεμβρίου- θα «φωταγωγήσει» τον ουρανό, καθώς το φεγγάρι θα φαίνεται 14% μεγαλύτερο και 30% φωτεινότερο από ό,τι συνήθως, κάτι που δεν θα επιτρέψει την καλή παρατήρηση των μετεώρων. Η NASA προβλέπει ότι θα είναι ορατά το πολύ δέκα λεπτά την ώρα και αυτά αρκετά αχνά.

Η συγκεκριμένη βροχή διαττόντων αστέρων, γνωστή και ως «Geminid meteor shower», είναι ορατή κάθε χρόνο από τις αρχές μέχρι και τα μέσα Δεκεμβρίου και οφείλει το όνομά της στον αστερισμό των Διδύμων, όπου βρίσκεται το ακτινοβόλο σημείο της.

(Πηγή:Stockphoto.com)

Αποτελεί δε μία από τις πιο σημαντικές βροχές μετεώρων που δεν οφείλονται σε κάποιον κομήτη, καθώς πηγή της θεωρείται ο αστεροειδής 3.200 Φαέθων.

Τα μετέωρα κινούνται σχετικά αργά ενώ το μέγιστο της βροχής παρατηρείται στις 13/14 Δεκεμβρίου, όταν σε σκοτεινούς ουρανούς μπορούν να γίνουν ορατοί μέχρι και 100 με 120 διάττοντες την ώρα.

Η ιστορία των Διδυμίδων

Η πρώτη αναφορά των Διδυμίδων έγινε το β, πολύ αργότερα από παρόμοιες αναφορές για τους Περσείδες (36 μ.Χ.) και τους Λεοντίδες (902 μ.Χ.), όταν ο Ρ. Π. Γκρεγκ από το Μάντσεστερ στην Αγγλία ανέφερε ότι είδε μια βροχή διαττόντων με ακτινοβόλο σημείο στους Δίδυμους τις 10 με 12 Δεκεμβρίου.

Μια παρόμοια αναφορά έγινε την ίδια περίοδο από τους Μάρσαλ και Τουίνιν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1863 τους αναφέρει ο Αλεξάντερ Στιούαρτ Χέρσελ. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1870 οι αναφορές άρχισαν να πληθαίνουν. Το 1877 υπολογίστηκε ότι ο ρυθμός τους έφτανε τους 14 διάττοντες/ώρα και το 1896 τους 23/ώρα. Οι δημοσιευμένοι ρυθμοί συνέχισαν να αυξάνουν κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα και έφτασαν τους 70/ώρα τη δεκαετία του 1970.

(Πηγή: en.es-static.us)

Το 1947 ο Φρεντ Γουίπλ μελέτησε φωτογραφίες της βροχής ώστε να υπολογίσει τα τροχιακά χαρακτηριστικά των μετεώρων. Βρήκε ότι η περίοδος περιφοράς τους ήταν μόλις 1,65 έτη και είχε μεγάλη εκκεντρότητα και μικρή κλίση. Η τροχιά αυτή δείχθηκε από μετέπειτα έρευνες του Πλάβεκ (Πράγα) ότι επηρεάζεται από το Δία. Υπολόγισε ότι η αλλαγή της τροχιάς προκαλεί την μετακίνηση της ημέρας της μέγιστης δραστηριότητας μία μέρα κάθε 60 χρόνια. Έδειξε επίσης ότι το σημείο στο οποίο η τροχιά των μετεώρων τέμνει το επίπεδο της τροχιά της Γης αλλάζει. Το 1700 ήταν 0,1337 ΑΜ εντός της τροχιάς της Γης, το 1900 ήταν 0,0178 ΑΜ εντός της τροχιάς της Γης και το 2100 θα είναι 0,1066 ΑΜ πέρα από την τροχιά της Γης, και έτσι στο μέλλον η βροχή θα αρχίσει να φθίνει και τελικά δεν θα παρατηρείται.

Το 1983 ανακαλύφθηκε από το πρόγραμμα IRAS ο αστεροειδής 1983 TB, ο οποίος με κάποιους πρωταρχικούς υπολογισμούς βρέθηκε ότι έχει κοινή τροχιά με τους Διδυμίδες. Ήταν η πρώτη φορά που ένας αστεροειδής συνδέθηκε με μια βροχή μετεωριτών.