Μηδέν αποζημίωση σε Έλληνα γιατρό του Κοσσόβου που υπέστη βλάβες
Η ελληνική Δικαιοσύνη δεν επιδίκασε αποζημίωση στον αρχίατρο του 424 Γενικού Στρατιωτικού Νοσοκομείου Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης, ο οποίος αποσπάστηκε στο Κόσσοβο το 1999 και υπέστη βλάβες από τη ραδιενέργεια.
Ειδικότερα, ο αρχίατρος το 1999 πήγε στο Πόλιε του Κοσσόβου και εγκατέστησε υγειονομική μονάδα για τους Έλληνες στρατιωτικούς οι οποίοι είχαν αποσπαστεί στην πολυεθνική δύναμη του Κοσσυφοπεδίου και ορίστηκε διοικητής του Τάγματος Υγειονομικού.
Η περιοχή που επρόκειτο να εγκατασταθεί η υγειονομική μονάδα ήταν ιδιαίτερα βεβαρυμμένη, από πυρηνικά απόβλητα λόγω των βομβών που είχαν χρησιμοποιηθεί και περιείχαν απεμπλουτισμένο ουράνιο, ενώ είχε επέλθει και ρύπανση της ατμόσφαιρας λόγω της καύσης αποβλήτων.
Ο αρχίατρος επισήμανε ότι είχε ζητήσει κατ' επανάληψη με εμπιστευτικά σήματα να του σταλεί φορητό μηχάνημα ανίχνευσης ραδιενεργών καταλοίπων, αλλά το υπουργείο Εθνικής Άμυνας το έστειλε 5 μήνες αφότου είχε γίνει η στρατοπέδευση των Ελλήνων και αφού είχαν αρχίσει οι χιονοπτώσεις. Αποτέλεσμα της καθυστέρησης αυτής ήταν τα ραδιενεργά κατάλοιπα να εισχωρήσουν στο υπέδαφος και οι μετρήσεις να είναι αρνητικές.
Στη συνέχεια, τον Ιούλιο του 2000 ο αρχίατρος επαναπατρίστηκε και έξι μήνες μετά υποβλήθηκε σε ιατρικές εξετάσεις σύμφωνα με τις οποίες λόγω των ραδιενεργών αποβλήτων είχε προσβληθεί από τη δυσίατο νόσο «μικροαδένωμα υπόφυσης με ενεργό μεγαλακρία». Η ασθένεια αυτή επιφέρει μετάλλαξη των κυττάρων και δημιουργεί νεοπλάσματα. Με άλλα λόγια δημιουργεί σωματική μετάλλαξη σε σημεία του σώματος όπως είναι τα χέρια και τα πόδια (αύξηση της διαμέτρου των δακτύλων και του πέλματος), την παραμόρφωση του πρόσωπου (διαπλάτυνση και πάχυνση της μύτης, αύξηση των ζυγωματικών οστών, αύξηση του μεγέθους των χειλιών, της γλώσσας και της κάτω γνάθου), παραμόρφωση των σπονδύλων, με αποτέλεσμα την κύφωση, συχνές και άφθονες εφιδρώσεις, κ.λπ.
Ο αρχίατρος αποστρατεύθηκε με ποσοστό ανικανότητας 50% και διεκδίκησε δικαστικά αποζημίωση περίπου 1,6 εκατ. ευρώ για ηθική βλάβη που υπέστη από τις παράνομες πράξεις και παραλείψεις του Δημοσίου, επισημαίνοντας ότι ακόμη πέντε μέλη της Ελληνικής ειρηνευτικής δύναμης στο Κοσσυφοπέδιο είχαν προσβληθεί, από την ίδια νόσο.
Σε όλων των βαθμών τα δικαστήρια, το Δημόσιο υπεραμύνθηκε ότι «δεν υφίσταται αιτιώδης συνάφεια μεταξύ των παράνομων πράξεων ή παραλείψεων των οργάνων του δημοσίου και του ζημιογόνου γεγονότος της βλάβης της υγείας του αρχίατρου» και συνεπώς δεν δικαιούται αποζημίωση. Τη θέση αυτή την αποδέχθηκαν τόσο το Διοικητικό Πρωτοδικείο όσο και το Εφετείο και αποφάνθηκαν ότι δεν μπορεί να του δοθεί αποζημίωση.
Τέλος, το Συμβούλιο της Επικρατείας απέρριψε την αίτηση αναίρεσης, επικαλούμενο ότι o αρχίατρος δεν προέβαλε τους κατάλληλους ισχυρισμούς που προβλέπει η νομοθεσία.