Διεθνής Αμνηστία: «Αποθήκη ψυχών» η Ελλάδα

Όπως αναφέρεται στην έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, παρά την περσινή συμφωνία μεταξύ των ηγετών της ΕΕ να υποδεχθούν στις χώρες τους πάνω από 120.000 πρόσφυγες, πολλές χώρες άνοιξαν τα σύνορά τους για λιγότερο από το 5% του αριθμού των ανθρώπων που είχαν πει ότι θα δέχονταν.

Σε αυτή την κατηγορία υπάγονται το Βέλγιο, η Βουλγαρία, η Τσεχία, η Κροατία, η Γερμανία, η Σλοβακία και η Ισπανία. Μάλιστα η Αυστρία, η Ουγγαρία και η Πολωνία δεν έχουν υποδεχθεί κανέναν πρόσφυγα, όπως επισημαίνει η έκθεση, η οποία φέρει τον ενδεικτικό τίτλο «Μηνύματα από την Ελλάδα: Η ελπίδα μας πέθανε».

Τονίζεται ακόμη πως, με βάση τους τρέχοντες ρυθμούς οι ευρωπαϊκές χώρες θα χρειαστούν 18 χρόνια για να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις τους.

Πηγή: REUTERS/Alkis Konstantinidis

Ο διευθυντής του προγράμματος της Διεθνούς Αμνηστίας για τα δικαιώματα προσφύγων και μεταναστών Στιβ Σάιμοντς, δήλωσε ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε «αποθήκη ψυχών», κάνοντας λόγο για «επονείδιστη» συλλογική αποτυχία των Ευρωπαίων ηγετών.

Το κλείσιμο της Βαλκανικής Οδού και η ανθρωπιστική κρίση

Πηγή: EUROKINISSI/TATIANA ΜΠΟΛΑΡΗ

Τον Μάρτιο του 2016, τα σύνορα της Ελλάδας με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) σφραγίστηκαν, κλείνοντας έτσι πρακτικά τη λεγόμενη Βαλκανική Οδό, τον το δρόμο προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αντί να συνεχίσουν το ταξίδι τους για να συναντήσουν τις οικογένειές τους και να ακολουθήσουν τα όνειρα τους για μια νέα ζωή, πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο δεν είχαν άλλη επιλογή παρά να αιτηθούν προστασίας στην Ελλάδα – η οποία βρίσκεται εν μέσω μιας δεινής οικονομικής κατάστασης –με αποτέλεσμα μια ανθρωπιστική κρίση που συνεχίζεται αμείωτη.

Πηγή: EUROKINISSI/ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, περίπου 47.000 πρόσφυγες και μετανάστες έχουν εγκλωβιστεί στην ηπειρωτική Ελλάδα. Οι περισσότεροι από αυτούς (περίπου το 90%) προέρχονται από την καταστραμμένη από τον πόλεμο Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Πηγή: EUROKINISSI/ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Ανάμεσα τους και μικρά παιδιά, άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας, έγκυες γυναίκες και βρέφη. Περίπου 7.500 άτομα στεγάζονται σε διαμερίσματα ή ξενοδοχεία, αλλά τα περισσότερα ζουν σε περίπου 50 καταυλισμούς, στην πλειοψηφία τους υπό άθλιες συνθήκες, καθώς κοιμούνται καταγής για ολόκληρους μήνες. Οι περισσότεροι, δε, βρίσκονται σε μια μόνιμη και σταθερή κατάσταση βαθιάς ανασφάλειας, ακόμη και για το αν θα υπάρχει αρκετό φαγητό κάθε μέρα.

Πηγή: REUTERS/Alkis Konstantinidis

Ακόμα 12.500 άνθρωποι έχουν φτάσει στις ακτές της Ελλάδας μετά την εφαρμογή της κοινής δήλωσης-συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας για τη μετανάστευση της 18ης Μαρτίου 2016. Έχουν παγιδευτεί σε υπερπληθείς καταυλισμούς στα ελληνικά νησιά, όπου ζουν σε άθλιες συνθήκες, ενώ περιμένουν για τις αποφάσεις σχετικά με τα αιτήματα ασύλου τους.

Πηγή: EUROKINISSI/ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΛΛΙΑΡΑΣ

Άθλιες συνθήκες και ανασφάλεια

Ξεριζωμένοι εξαιτίας παλιών και νέων διώξεων, συγκρούσεων, πολέμων, εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά στράφηκαν προς την Ευρώπη για να βρουν ασφάλεια, θέτοντας την προσφυγική κρίση στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος το 2015.

Ένα χρόνο αργότερα, μετά το διαδοχικό σφράγισμα των συνόρων, οι εικόνες χιλιάδων ανθρώπων να περπατούν στα Βαλκάνια έχουν σταματήσει. Αλλά η ανθρωπιστική κρίση συνεχίζεται.

Στην έκθεσή της η Διεθνής Αμνηστία φιλοξενεί μαρτυρίες ανθρώπων που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα, ενδεικτικές των συνθηκών μέσα στις οποίες καλούνται να ζήσουν.

«Μπορεί να μην πεθάναμε στη χώρα μας, αλλά θα πεθάνουμε εδώ αν συνεχίσουμε να ζούμε έτσι», λέει η S. από τη Συρία, που πια ζει στην Αθήνα.

Πηγή: REUTERS/Alkis Konstantinidis/φωτογραφία αρχείου

«Είναι πολύ κακή η κατάσταση. Το νερό είναι πολύ βρώμικο και λίγο, λαμβάνουμε για οκτώ άτομα 3 λίτρα την ημέρα. Μας δίνεται φαγητό αλλά οι πρόσφυγες είναι σε κακή ψυχολογική κατάσταση, γιατί δεν νιώθουμε ότι ζούμε σαν άνθρωποι. Δεν υπάρχουν ούτε τουαλέτες στις σκηνές ούτε φάρμακα και όλο αρχίζουν να δυσανασχετούν: είμαστε άνθρωποι, όχι ζώα», λέει ο Basel, κουρέας από τη Συρία που ζει στον καταυλισμό της Νέας Καβάλας από τον Φεβρουάριο του 2016.

Πηγή: REUTERS/Giorgos Moutafis

«Κανείς δεν μπορεί να μας προστατεύσει. Γίνονται συμπλοκές και η αστυνομία απλά κοιτάζει και τραβάει φωτογραφίες», λέει η Salwa, δασκάλα από τη Συρία που ζούσε στον καταυλισμό της Softex μέχρι τον Αύγουστο.

Αναλυτικά η έκθεση «Μηνύματα από την Ελλάδα: Η ελπίδα μας πέθανε» ΕΔΩ