Πισπιρίγκου: Ήμουν και θα είμαι η μαμά της Τζωρτζίνας - Tι είπε στην απολογία της

Για πρώτη φορά η Ρούλα Πισπιρίγκου δημόσια ενώπιον τακτικών και λαϊκών δικαστών αρνήθηκε τις αποδιδόμενες σε βάρος της κατηγορίες, της ανθρωποκτονίας και απόπειρας ανθρωποκτονίας της πρωτότοκης κόρης της Τζωρτζίνας, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Δεν πέρασε ποτέ στο μυαλό μου να πειράξω έστω και μια τρίχα από την κόρη μου».

Η 34χρόνη μητέρα από την Πάτρα, η οποία δήλωσε ότι «ήμουν είμαι και θα είμαι η μαμά της Τζωρτζίνας και αυτό το δικαίωμα δεν θα μου το στερήσει κανείς», ξεκίνησε την απολογία της στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, σήμερα αργά το μεσημέρι και θα συνεχίσει στις 23 Νοεμβρίου 2023 στις 9 το πρωί.

Στο πρώτο μέρος της απολογίας της η Ρούλα Πισπιρίγκου αναφέρθηκε στον χαρακτήρα της 9χρονης Τζωρτζίνας, περιγράφοντας την ως ένα παιδί χαρισματικό, κοινωνικό, που την ήθελαν τα παιδιά στο περίγυρο της και την έλεγαν αρχηγό. Σύμφωνα με την κατηγορουμένη βάσει αυτού του χαρακτήρα «δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ η Τζωρτζίνα να της πεις ή να της κάνεις οτιδήποτε και να μην το πει σε κάποιον τρίτο. Αν κάποιος είχε επέμβει στο σώμα της δεν υπήρχε περίπτωση…».

Η ίδια απολογούμενη υποστήριξε πως διακατέχεται από αγανάκτηση και θυμό, τονίζοντας πως «και με θεούς και δαίμονες τα έχω βάλει και απαντήσεις δεν παίρνω...», ενώ σε άλλο σημείο εμφανώς συγκινημένη και με σπασμένη φωνή σημείωσε πως «είναι πολύ δύσκολο να μιλάω για τη Τζωρτζίνα σε παρελθόντα χρόνο.. Ότι μιλάω για εκείνη, ενώ δεν είναι εκείνη εδώ…»

Η απολογία

Πρόεδρος: Έχετε ακούσει πολλά, από όπου θέλετε να ξεκινήσετε. Έχει γίνει μια μεγάλη διαδικασία στο ακροατήριο και πριν στην ανάκριση. Εγώ θέλω να ακούσω τη δική σας αλήθεια. Από εκεί που εσείς θέλετε να ξεκινήσετε λέγοντας κάποια πράγματα για την κατηγορία που σας έχει αποδοθεί.

Πισπιρίγκου: Θα ξεκινήσω από την αρχή. Θα σας πω απλά ότι ήμουν είμαι και θα είμαι η μαμά της Τζωρτζίνας και αυτό το δικαίωμα δεν θα μου το στερήσει κανείς.

Την κατηγορία την αρνούμαι κατηγορηματικά. Δεν πέρασε ποτέ στο μυαλό μου να πειράξω έστω και μια τρίχα από την κόρη μου.

Αυτό που θέλω εγώ να πω είναι ότι αυτό που έχω ακούσει στο σύνολο της ακροαματικής διαδικασίας είναι ότι δεν μιλούσαν για το παιδί το δικό μου.

Γεννήθηκε στις 31.10.13 στην Πάτρα. Η εγκυμοσύνη ήταν ομαλή. Γεννήθηκε με καισαρική τομή γιατί αυτές τις ώρες υπήρχε κάποιο πρόβλημα με τον ομφάλιο λώρο και βγήκε εκτάκτως στις 7:20. Η Τζωρτζίνα (κλαίει) όταν την πήρα, ήμουν η τελευταία που την είδα. Λόγω της καισαρικής ήμουν σε ΜΕΘ. Ήταν ένα πλασματάκι που με το με κοίταξε και στην πρώτη φωτογραφία που την έχω αγκαλιά, την κοιτάμε με τόση αγάπη, ότι ζει από θαύμα αυτό το πλάσμα. Ότι με έκανε μαμά για πρώτη φορά. Με αυτά τα ματάκια όταν με κοίταξε..... Μου έδωσε το νόημα της ζωής. Εκείνη τη μέρα ακριβώς της υποσχέθηκα ότι θα είμαι για πάντα δίπλα της ότι θα είμαι εκεί για εκείνη.

Όσο ήταν μωρό είχε κολικούς, ξενυχτούσαμε τότε και ο μπαμπάς της το είχε πολλές ώρες αγκαλιά γύρω-γύρω για να ησυχάσει. Η Τζωρτζίνα μεγάλωνε φυσιολογικά δίπλα μας ζούσαμε στο σπίτι που είχε παραχωρήσει ο θείος μας, του παππού και της γιαγιάς μου που είχαν πάει στο εξοχικό τους. Ζούσαμε εκεί. Το 2014 μετακομίσαμε λόγω έλλειψης χώρου γιατί ο θείος μου θα μετακόμιζε για οικονομικούς λόγους. Εμείς θέλαμε ένα μεγαλύτερο χώρο για να έχει η Τζωρτζίνα το δικό της δωμάτιο.

Είχε το παρατσούκλι πεταλούδα και στο δωμάτιο της είχαμε ζωγραφίσει μια μεγάλη τεράστια πεταλούδα. Ήταν ένα δωμάτιο φωτεινό, είχε τα πάντα ,της προσφέραμε τα πάντα. Μεγάλωνε φυσιολογικά. Όταν ήταν 1,5 γεννήθηκε και η Μαλένα και ήταν στο ίδιο δωμάτιο (…)

Η Τζωρτζίνα ήταν ένα παιδί πάρα πολύ κοινωνικό. Είχε φίλους. Την ήθελαν τα παιδιά στο περίγυρο της, την έλεγαν αρχηγό. Της είχαν τρομερή αδυναμία οι δασκάλες της. Άκουσα κάποιες ανακρίβειες, η δασκάλα της Τζωρτζίνας στο νήπιο μετά το θάνατο της Μαλένας μας αρρώστησε κάποιες μέρες. Η Τζωρτζίνα ζήτησε από εμένα να ψάξω το τηλέφωνο για να επικοινωνήσουμε με τη δασκάλα. Η Τζωρτζίνα ήταν ένα παιδί που δεν είχε κανόνες, δεν άκουγε. Δεν είναι το κλασικό κοριτσάκι με τις κούκλες και τα παραμύθια. Ήταν του έξω, πάρα πολύ κοινωνική, ήθελε συνέχεια βόλτες. Έπαιζε μπάλα.

Είχε πάει σε αθλητική ομάδα που ήταν ο πατέρας της. Όσο για τον διευθυντή του δημοτικού σχολείου που άκουσα, αυτό είναι τελείως εκτός πραγματικότητας. Έμπαινε μέσα η Τζωρτζίνα στον προαύλιο χώρο, του χτυπάγε το χέρι και έλεγε που είσαι ρε αεκαρα. Αυτό που άκουσα ότι το παιδί ήταν φοβισμένο, απομονωμένο πήγαινε στο γραφείο του διευθυντή για να βρει συντροφιά η παρέα είναι τελείως εκτός πραγματικότητας. Η Τζωρτζίνα ήταν ένα παιδί που μιλούσε πάρα πολύ. Στο σπίτι της γιαγιάς το ίδιο. Στο σπίτι της φίλης της το ίδιο. Ήταν πολυλόγου. Ήταν απίστευτη. Θεωρώ ότι είχε τις χάρες όλες αυτό το παιδί (…)

Είναι πολύ δύσκολο να μιλάω για τη Τζωρτζίνα σε παρελθόντα χρόνο. Ότι μιλάω για εκείνη ενώ δεν είναι εκείνη εδώ. Η Τζωρτζίνα είναι ... Συγχωρέστε με δεν μπορώ.. δεν (…)

Να σας μιλήσω για την υγεία της;

Πρόεδρος: ό,τι θέλετε εσείς

Πισπιρίγκου: Η Τζωρτζίνα είχε ένα πρόβλημα με τις αμυγδαλές της, και κρεατάκια. Πάθαινε πολλές ωτίτιδες και κάναμε χειρουργείο. Έπρεπε για έξι - εφτά μήνες να μην μπαίνει καθόλου νερό στα αυτάκια της. Στη θάλασσα έμπαινε με βαμβάκια. Στο αριστερό της μάτι είχε ένα λίπωμα, και δεν έβγαιναν τα δάκρυα της. Χειρουργήθηκε και εκεί. Άλλες νοσηλείες ήταν για γαστρεντερίτιδα μόνο. Έπαιζε στο σχολείο μια φορά και όπως έτρεχε δεν κοιτούσε μπροστά και έπεσε πάνω στη μπασκέτα με αποτέλεσμα να πάει στο νοσοκομείο. Δεν είχε κάτι. Της έκαναν εξετάσεις και απλά έκανε ένα καρούμπαλο. Αυτό είναι ένα ακόμα παράδειγμα για το ποια ήταν η Τζωρτζίνα.

Με τη Τζωρτζίνα μου από την ημέρα που γεννήθηκε μέχρι που έφυγε από τη ζωή δεν την άφησα, δεν την παράτησα, ήμουν δίπλα της σε όλα. Στην ουσία μεγαλώσαμε μαζί. Ήταν ότι πιο καλύτερο μπορούσε να έρθει στη ζωή μου εκείνη τη στιγμή, τη θεωρούσα θαύμα. Μάθαινα πράγματα και έγινα καλύτερος άνθρωπος. Ήταν και πρωτόγνωρα τα συναισθήματα που έζησα, ήταν η πρώτη φορά που έγινα μαμά. Η Τζωρτζίνα σας το λέω, πρώτη, δευτέρα δημοτικού έκανε τα μαθήματα της μπορώ να σας πω λεπτομέρειες γιατί άκουσα διάφορα... Ότι τα παιδιά έφευγαν από το σπίτι. Υπήρχε συζήτηση σε όλα τα θέματα των παιδιών με τον μπαμπά της και θεωρούσαμε ότι είναι σωστό όλο αυτό. Έκαναν μουσική, ταε κβο ντο, χορό. Υπάρχουν σε βίντεο αυτά με τη Τζωρτζίνα να χορεύει. Ήταν ο τελευταίος χρόνος πριν την κατάρρευση της υγείας της (…)Ήταν τόσο χαρακτηριστική.

Προσπάθησαμε να της δώσουμε βάσεις για τη ζωή τι σημαίνει να είσαι καλός άνθρωπος. Προσπαθήσαμε ήταν μικρή. Δεν πρόλαβα να δω αν τα κατάφερα ή όχι. Και μέχρι τώρα δεν έχω μάθει γιατί. Εγώ μπορεί να κατηγορούμαι αλλά γιατί δεν μάθαμε και οι δύο οι γονείς έχει αυτό έχει εκείνο. Ποτέ. Μέχρι αυτή τη στιγμή κανείς δεν μας είπε από τι έπαθε την ανακοπή με αποδείξεις, με ιατρικά δεδομένα. Όχι με εικασίες.

Σας είπα ότι προσπαθώ να σας δώσω ένα πλαίσιο για το χαρακτήρα του παιδιού μου. Οι λέξεις είναι αμέτρητες. Δεν μπορώ να σας πω τις πιο κατάλληλες (...) Είχε μια ενασχόληση ο μπαμπάς της με το τραγούδι. Έχει πάρει και τραγουδάει τον Νίκο Βέρτη το σ' αγαπω στα γαλλικά. Ξαφνικά ακούμε από την κουζίνα γαλλικούς στίχους και λέμε τι γίνεται. Πως γίνεται; έχει πάρει το μικρόφωνο του Μάνου και τραγουδούσε το βίντεο που είχε βάλει στη τηλεόραση σε άπταιστα γαλλικά. Ήταν το πιο χαρισματικό παιδί του κόσμου.

Στα μάτια τα δικά μου, δεν ξέρω πως το κρίνει κάποιος αυτό, ίσως είναι υπερβολή εδώ είναι ο μπαμπάς της να το επιβεβαιώσει. Από εκεί και πέρα, θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Πρώτη φορά μιλάω όμως και συγγνώμη για την ένταση αλλά δεν μπορώ να εκφραστώ. Εγώ την ξέρω, εγώ την μεγάλωσα! Δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ η Τζωρτζίνα να της πεις ή να της κάνεις οτιδήποτε και να μην το πει σε κάποιον τρίτο. Αν κάποιος είχε επέμβει στο σώμα της δεν υπήρχε περίπτωση…(…)

Υπήρχε μια προστριβή μεταξύ εμού και του συζύγου μου εκείνη τη περίοδο.. την είχα πάρει μια μέρα στη μαμά μου ήμουν κι εγώ μαζί της. Εφόσον ήμασταν στο σπίτι ήταν μια φυσιολογική μέρα. Είχα ανακοινώσει στη Τζωρτζίνα την τέταρτη εγκυμοσύνη και πως θα αποκτήσει αδερφάκι. Η αντίδραση της; η πιο δυνατή αγκαλιά. Δεν της είχα πει κάτι, οτιδήποτε, ούτε για τον μπαμπά της. Τη Μαλενα και τη Τζωρτζίνα προσπαθούσα να τις προστατεύσω, να μην επηρεάζονται καθόλου και από τίποτα.

Η Τζωρτζίνα ένιωσε δυστυχώς την απώλεια δύο μικρότερων αδερφών της και δεν το εξέφρασε ποτέ. Στο τελευταίο αντίο είχαμε ρωτήσει τη παιδοψυχολόγο αν μπορεί να το αντικρίσει και αν θα επηρέαζε τη ψυχολογία της. Με δική της προτροπή, είδε τις αδελφές της στο γραφείο τελετών. Όχι στη κηδεία γιατί οι ακραίες αντιδράσεις μπορεί να έχουν επιπτώσεις στον ψυχισμό. Όταν αντικρίσαμε τη Μαλενα πήγαινε κοντά και της έλεγε.. ότι αυτό είναι το καινούριο σπιτάκι της Μαλένας που θα κοιμάται και εγώ θα σε βλέπω στα συννεφάκια. Της έλεγα κι εγώ ότι ήταν αγγελάκι στον ουρανό.

Στην Ίριδα ήταν πιο μεγάλη... Όταν την ακούμπησε, τραβήχτηκε. Τη ρώτησα τι συνέβη μου είπε όπως ήμουν στη Μαλενα δυνατή θα είμαι και εδώ. Μπορεί να φαίνεται υπερβολικό, ψεύτικο αλλά αυτή ήταν η Τζωρτζίνα... Δεν έκλαψε, στη Μαλενα, εγώ ένιωσα το πένθος πάρα πολύ.. δεν σηκωνόμουν από το κρεβάτι, έκλαιγα όλη την ώρα. Εκείνη τη στιγμή έρχεται η Τζωρτζίνα μου τραβάει το χέρι και μου λέει μαμά σήκω βγάλε τα μαύρα, γίνε και εσύ δυνατή όπως εγώ και ο μπαμπάς. Την επόμενη μέρα την πήγα στο σχολείο και έβγαλα τα μαύρα.

Και αγανάκτηση έχω και θυμό έχω. Και με θεούς και δαίμονες τα έχω βάλει και απαντήσεις δεν παίρνω...

Για τον κ. Ηλιάδη θέλω να πω πολλά πράγματα για τη συμπεριφορά του και γενικά.. αλλά κυρίως για την διάρκεια της ανάνηψης... Για μένα τετραπληγική στο κρεβάτι εντελώς την ίδια απάντηση θα έδινα: Εγώ τη θέλω. Δεν θεωρώ ότι κάποιος γονιός θα απαντούσε κάτι διαφορετικό. Δεν θα μπορούσα να το διανοηθώ... και μόνο που το αγγίζεις και μόνο που σε βλέπει για μένα θα ήταν όλη μου η ζωή..