Οδός Ηπίτου: Ένα στέκι του κέντρου που αντέχει στον χρόνο

Κάτω από την πλατεία Συντάγματος υπάρχει ένας μικρός πεζόδρομος με νεοκλασικά κτήρια, μπαράκια, ανθισμένες νερατζιές. Είναι η οδός Ηπίτου, στέκι για τους λάτρεις του κέντρου εδώ και σχεδόν μία δεκαετία. Το μήκος της δεν ξεπερνά τα 100 μέτρα και τα τρία μπαρ που αποτελούν πια σήμα κατατεθέν της, είναι και η αιτία που κάθε απόγευμα ζωντανεύει και σφύζει από ζωή.

Ο «κρυφός» πεζόδρομος που έγινε και παραμένει στέκι

Πριν από μία δεκαετία η οδός Ηπίτου ήταν άγνωστη για τους περισσότερους. Ένας πεζόδρομος μόλις 100 μέτρων, κρυμμένος στο χάος του κέντρου, και που, εάν δεν πήγαινες εκεί επί τούτου, μάλλον περνούσε απαρατήρητος. Διάσημος έγινε στα μέσα της δεκαετίας του 2010. Τρία μπαρ με ιδιαίτερη ταυτότητα και αισθητική άνοιξαν διαδοχικά από το 2012 μέχρι το 2015 και έβαλαν την οδό Ηπίτου στον χάρτη διασκέδασης της πόλης. Το γεγονός ότι μέχρι σήμερα, παραμένει στέκι για τους θαμώνες του κέντρου αποδεικνύει ότι δεν ήταν απλώς μία μόδα της εποχής. Η οδός Ηπίτου ήρθε για να μείνει στη νυχτερινή -και όχι μόνο- ζωή της Αθήνας και οι λόγοι είναι συγκεκριμένοι.

Η τοποθεσία. Βρίσκεται μόλις 5 λεπτά από το Σύνταγμα με τα πόδια. Κατηφορίζεις την Μητροπόλεως, στρίβεις στην οδό Βουλής και σε τέσσερα λεπτά ο πεζόδρομος βρίσκεται στο δεξί σου χέρι. Ωστόσο, δεν έχει την τουριστική κίνηση που έχουν οι γύρω δρόμοι, ούτε την χαρακτηριστική βαβούρα του κέντρου.

Ένα δρομάκι που θυμίζει αυλή. Η οδός Ηπίτου έχει μία ιδιαιτερότητα που την κάνει ακόμα πιο γραφική. Δεν είναι ένας δρόμος ευθύς. Στη μέση του περίπου κάνει μία γωνία 90 μοιρών δημιουργώντας μία ζεστή γωνιά που θυμίζει αυλή.

Τα μαγαζιά. «Ipitou the bar», «Kiki de grèce», «Blue Bird», «Lacandona». Τρία διαφορετικά μπαράκια και ένα καφε-παντοπωλείο, το κάθε ένα με την δική του ταυτότητα. Το πρώτο είναι διάσημο για τα cocktails του με τη υπογραφή του βραβευμένου bartender Δημήτρη Πολάτου. Στο «Kiki de grèce» μπορείς να απολαύσεις εκλεκτά κρασιά και πιάτα με γεύσεις από όλη την Ελλάδα, ενώ το ατμοσφαιρικό «Blue Bird» ξεχωρίζει για την vintage αισθητική του. Όσο, για το συνεργατικό καφέ-παντοπωλείο «Lacandona», εκεί μπορείς να βρεις προϊόντα από Ελλάδα και χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Ασίας και της Αφρικής.

Το γραφικό σκηνικό. Ο πεζόδρομος της Ηπίτου θα ήταν πολύ διαφορετικός εάν δεν είχε τα καλοδιατηρημένα νεοκλασικά κτήριά του. Στο νούμερο 1 της οδού, η μαρμάρινη επιγραφή στην πρόσοψη του κτηρίου γράφει «Εδώ σ’ αυτό το σπίτι έζησαν και πέθαναν οι απόγονοι του Φιλικού οπλαρχηγού και στρατηγού της Επανάστασης του 1821, Δημήτριου Παπατσώρη».

Μεσοτοιχία, το παστέλ κίτρινο κτήριο με τους τρεις ορόφους και τα μπαλκόνια με τα περίτεχνα κιγκλιδώματα, το οποίο στεγάζει το «Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας». Το κτήριο οικοδομήθηκε το 1918 και αποτελεί δωρεά του Ιδρύματος «Λίλιαν Βουδούρη».

Στην Ηπίτου 15, ένα κτήριο-τοπόσημο του πεζοδρόμου από το οποίο η οδός πήρε το όνομά της. Μέχρι και σήμερα στεγάζει το 1^ο Πειραματικό Γενικό Λύκειο Αθηνών, ενώ για ένα διάστημα στέγαζε και το Α’ Πρότυπο Γυμνάσιο Αρρένων.

Οδός Ηπίτου ή Ηπίτη;

Οι γνώμες διίστανται αν και μάλλον το πιο σωστό είναι «οδός Ηπίτη», παρότι έχει καθιερωθεί το «Ηπίτου». Αυτό, άλλωστε γράφει και η παλιότερη πινακίδα στην αρχή του δρόμου.

Η οδός πήρε το όνομά της από τον Πέτρο Ηπίτη, στον οποίο άνηκε το κτήριο όπου στεγάζεται το 1^ο Πειραματικό Λύκειο, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του σχολείου. Ο Πέτρος Ηπίτης ήταν γιατρός, υποστηρικτής της Φιλικής Εταιρείας και σύμβουλος του Αλέξανδρου Υψηλάντη. Ασχολήθηκε με την μελέτη και την καταπολέμηση της πανούκλας και συνέβαλε στη διάδοση τού φιλελληνικού κινήματος στην Ευρώπη στην επανάσταση του 1821.

Η οδός Ηπίτου μέχρι σήμερα παραμένει μία από τις πιο γραφικές γωνιές του κέντρου. Ανάλογα με την ώρα που θα την επισκεφτείς, το σκηνικό αλλάζει. Το πρωί είναι ένας πεζόδρομος ήσυχος και σχετικά έρημος. Το απόγευμα ζωντανεύει και το βράδυ πια, έξω από τα μαγαζιά στήνονται περισσότερες καρέκλες, περισσότερα τραπέζια. Η εναλλαγή των εποχών δεν παίζει καμία σημασία. Η μόνη διαφορά είναι ότι τον χειμώνα, οι λάτρεις της Ηπίτου πίνουν τον καφέ, το κρασί ή το ποτό τους γύρω από μεγάλες σόμπες που τοποθετούνται έξω από τα μαγαζιά.