Blue Horizon: Οργή του αναπηρικού κινήματος για τη δολοφονία του 36χρονου

«Δυστυχώς, παρά τις συνεχείς παρεμβάσεις της ΕΣΑμεΑ σε ζητήματα που αφορούν στην προστασία της ζωής και των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία, χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους, η χώρα έχει πολύ δρόμο ακόμη να διανύσει», υπογραμμίζει σε ανακοίνωσή της, η Ελληνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ).

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

«Το αναπηρικό κίνημα απ΄ άκρη σ’ άκρη σε ολόκληρη τη χώρα έχει εξοργιστεί και ταυτόχρονα θρηνεί για τον χαμό του 36χρου συμπολίτη μας με αναπηρία, με τον βάναυσο τρόπο που έγινε και ήρθε στη δημοσιότητα και στη γνώση όλων μας, στο λιμάνι του Πειραιά.

Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία εκφράζει τα συλλυπητήριά της στην οικογένεια και στους οικείους του Αντώνη και ταυτόχρονα ζητά την απονομή δικαιοσύνης για τον τραγικό χαμό του.

Δυστυχώς, παρά τις συνεχείς παρεμβάσεις της ΕΣΑμεΑ σε ζητήματα που αφορούν στην προστασία της ζωής και των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία, χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους, η χώρα έχει πολύ δρόμο ακόμη να διανύσει. Ενώ η Ελλάδα έχει κυρώσει τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, η οποία είναι πλέον Νόμος του κράτους από το 2012, το άρθρο 8, για «την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας (…) σχετικά με τα άτομα με αναπηρία, την ενθάρρυνση του σεβασμού των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των ατόμων με αναπηρία», καθώς και την καταπολέμηση «των στερεοτύπων, των προκαταλήψεων και των επιβλαβών πρακτικών που αφορούν σε άτομα με αναπηρία», παραμένει κενό γράμμα.

Δημόσια πρόσωπα, εκπρόσωποι φορέων και εργαζόμενοι σε κάθε τομέα εξακολουθούν να αγνοούν το πώς να επικοινωνούν με τα άτομα που ανήκουν σε διαφορετικές κατηγορίες αναπηρίας, όπως ακουστική αναπηρία, αναπηρία όρασης και νοητική αναπηρία. Οι συμπεριφορές που υιοθετούνται και αναπαράγονται προς τους πολίτες με αναπηρία έχουν ως βασικές αιτίες αφενός τις προκαταλήψεις και τα εμπεδωμένα στερεότυπα που υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία για τα άτομα με αναπηρία, θεωρώντας τους αρκετά συχνά ως «πολίτες» που δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα άτομα χωρίς αναπηρία, αφετέρου πολλοί συχνά οι πολίτες με αναπηρία προσεγγίζονται ως «αντικείμενα» οίκτου ή ως πολίτες «δεύτερης» κατηγορίας και όχι ως υποκείμενα φορείς δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Το αναπηρικό κίνημα ζητά δικαιοσύνη για τον Αντώνη και διεκδικεί πολιτικές ευαισθητοποίησης της πολιτείας και της κοινωνίας, που θα καλλιεργήσουν την αποδοχή των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία και θα προάγουν την εκπαίδευση εργαζομένων αλλά και όλων των πολιτών για μια συμπεριληπτική κοινωνία χωρίς διακρίσεις.

Η δικαιοσύνη πρέπει να κινηθεί ταχύτατα και χωρίς χρονοτριβή.»