Οι εκλογικοί «πύραυλοι» του Ερντογάν και η «Γαλάζια Πατρίδα»

Η νέα δοκιμή του τακτικού βαλλιστικού πυραύλου TAYFUN αποτελεί ξεκάθαρο μήνυμα, το οποίο δεν εκπέμπεται προς την πλευρά της Αθήνας, όχι απευθείας τουλάχιστον, αλλά προς το εσωτερικό της Τουρκίας.

Η - βορειοκορεατικής έμπνευσης - επίδειξη δύναμης φαίνεται ότι πετυχαίνει τον στόχο της, αφού φέρνει τον Τούρκο πρόεδρο ένα βήμα από την τρίτη δεκαετία της ηγεμονίας του, με τις εκλογές της Κυριακής να θεωρούνται από πολλούς αναλυτές ως μια «τυπική διαδικασία».

«Τυφώνας» Ερντογάν

Η δεύτερη δοκιμή του TAYFUN πραγματοποιήθηκε στη Μαύρη Θάλασσα και μεταδόθηκε από το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu που - ως γνωστόν - ελέγχεται από την τουρκική προεδρία.

Ο Ερντογάν έχει επενδύσει μεγάλο πολιτικό και οικονομικό κεφάλαιο στην ανάπτυξη του βαλλιστικού πυραύλου και προφανώς θέλει να το εξαργυρώσει στις επερχόμενες εκλογές. Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς βέβαια και για το μαχητικό «ΚΑΑΝ», το αεροσκάφος 5ης γενιάς που αναπτύσσει η τουρκική αμυντική βιομηχανία.

Πρόκειται ίσως για την ακριβότερη προεκλογική εκστρατεία στην ιστορία της χώρας, πληρωμένη μάλιστα από τον ίδιο τον τουρκικό λαό. Ο Ερντογάν όμως, κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Απέναντι στα κρεμμύδια και τις πατάτες της αντιπολίτευσης, εκείνος «πουλάει» πυραύλους και «στέλθ» μαχητικά. Χτυπάει τους αντιπάλους του σε ένα πεδίο που δεν μπορούν να τον αντιμετωπίσουν πολιτικά, ενώ ταυτόχρονα, παρουσιάζοντας την Τουρκία ως ανεξάρτητη υπερδύναμη, απευθύνεται στο εθνικιστικό ακροατήριο «κλέβοντας» ψήφους από τη Μεράλ Ακσενέρ.

«Πόλεμος» εντυπώσεων

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η δοκιμή του TAYFUN λίγες ημέρες πριν τις κάλπες αποτελεί ένα ακόμη επικοινωνιακό σόου του Τούρκου προέδρου. Άλλωστε, το καλά σκηνοθετημένο βίντεο του Anadolu στοχεύει στον εντυπωσιασμό και όχι στην ουσία. Όπως και τον Οκτώβριο του 2022, κατά την πρώτη δοκιμή του συστήματος, τεχνικές λεπτομέρειες όπως η απόσταση που διένυσε ο πύραυλος, αν βρήκε τον στόχο του ή τρόπος που καθοδηγήθηκε, φυσικά και δεν δόθηκαν στη δημοσιότητα.

Αυτό, βεβαίως, δεν καθησυχάζει την ελληνική πλευρά που οφείλει να αντιμετωπίζει τους λεονταρισμούς του Ερντογάν με τη δέουσα σοβαρότητα, ακόμη και αν γίνονται για προεκλογικούς λόγους. Τα μηνύματα που φτάνουν τις τελευταίες ημέρες στην Αθήνα, μεταφέρουν μια κινητικότητα στην άλλη πλευρά του Αιγαίου και μάλιστα σε πολλαπλά μέτωπα.

Η Άγκυρα στέλνει το πλωτό γεωτρύπανο «Αμπντούλ Χαμίντ Χαν» στα βόρεια της Κύπρου για δοκιμές, ετοιμάζεται για τη μεγάλης κλίμακας αεροναυτική άσκηση «Θαλασσόλυκος» στο Αιγαίο και ταυτόχρονα, μέσω του Μεβλούτ Τσαβούσογλου, επαναφέρει όλη την ατζέντα των παράνομων διεκδικήσεων βάζοντας στο τραπέζι την κυριαρχία νησιών, το καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης, τα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο της Ελλάδας.

Άλλωστε, κοινή συνισταμένη ανάμεσα στον Ερντογάν, τον «ρυθμιστή» Σινάν Ογάν αλλά και τη Μεράλ Ακσενέρ που ανήκει στην ενωμένη αντιπολίτευση, είναι η «Γαλάζια Πατρίδα» που όπως φαίνεται, αποτελεί διακομματικό αφήγημα στην Τουρκία και βέβαια, κεντρικό άξονα της εξωτερικής πολιτικής των γειτόνων.

Λεπτές ισορροπίες

Όσοι γνωρίζουν καλά τον τρόπο σκέψης του Ερντογάν, εκτιμούν ότι μετά τις εκλογές, θα εμφανιστεί ενωτικός σε μια προσπάθεια να συσπειρώσει γύρο του όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα της τουρκικής κοινωνίας. Άλλωστε, στον «αιώνα της Τουρκίας» ο ίδιος ονειρεύεται να ξεπεράσει τον Κεμάλ Ατατούρκ, μένοντας στην ιστορία ως ο μεγαλύτερος ηγέτης της χώρας.

Για να ενώσει το εσωτερικό, ο Ερντογάν θα αναζητήσει έναν νέο ή παλιό «εχθρό». Το αντιδυτικό κρεσέντο των τελευταίων ημερών δεν αφήνει πολλά περιθώρια αμφιβολιών για το που θα στρέψει τα «βέλη» του την επομένη των εκλογών, με την Ελλάδα, είτε εξ αντανακλάσεως, είτε απευθείας, να επανέρχεται στο «στόχαστρο» της Άγκυρας.