Δίκη για Μάτι: Συγκλονιστικές καταθέσεις - «Κάηκαν ζωντανοί, εμείς ζούμε από θαύμα»

Έντονα συναισθηματικά φορτισμένοι οι μάρτυρες περιγράφουν με τρόπο συνταρακτικό τις τραγικές στιγμές που βίωσαν και τον τρόπο που εντόπισαν απανθρακωμένους τους δικούς τους ανθρώπους.

Η μάρτυρας Παρασκευή Τσάμπρου, που έχασε τον πατέρα της, ο οποίος κάηκε μέσα στο αυτοκίνητο του, 100 μέτρα από το σπίτι τους, στο Νέο Βουτζά, καταθέτοντας στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας, περιέγραψε: «Έπρεπε να βάλουν τον παππού, 92 ετών, και τον σκύλο μέσα στο αυτοκίνητο. Επέλεξαν να φύγουν με δύο αυτοκίνητα. Στα 100 μέτρα τους περικύκλωσε καπνός. Ο αδελφός μου έκανε αναστροφή και επέλεξαν να φύγουν από άλλη κατεύθυνση. Τους καλούσα τηλέφωνο. Με το τηλέφωνο του πατέρα μου χάθηκε επικοινωνία η κάποια στιγμή... Όταν πέρναγε η ώρα ο αδελφός μου κι εγώ αρχίσαμε να ψάχνουμε στα νοσοκομεία... Μας προέτρεψαν να πάμε στο λιμάνι της Ραφήνας που έβγαζαν ανθρώπους. Μας είπαν να πάμε στο Λιμενικό για να δηλώσουμε τον πατέρα μου αγνοούμενο».

Στη συνέχεια η μάρτυρας περιέγραψε πως κατάφερε να βρει έναν εθελοντή πυροσβέστη, και να κατευθυνθεί προς το σπίτι της. «Βρήκα ένα εθελοντή που είχε μηχανή ανεβαίνοντας είδα τρία αυτοκίνητα καμένα. Δεν με άφησε να κατέβω. Πίσω από αυτοκίνητο του πατέρα μου ήταν ένα πυροσβεστικό όχημα. Πήγαμε με τη μηχανή ανεβήκαμε σπίτι και συνειδητοποιήσαμε ότι σπίτι καίγεται. Πήγαμε φωνάξαμε το πυροσβεστικό. Κατάφεραν να περιορίσουν τη φωτιά στο σπίτι και έτσι κατάλαβα ότι ο πατέρας μου δεν ήταν μέσα. Εκεί κατάλαβα ότι ήταν μέσα στα τρία αυτοκίνητα. Μόλις κοίταξα καλύτερα, είδα τον πατέρα μου πεσμένο στη θέση του συνοδηγού με τα χέρια του να κρατάει το κεφάλι του. Ήταν σε θέση άμυνας. (κλαίγοντας) Τους έλεγα ανοίξτε τον πορτ μπαγκάζ έχει τον σκύλο μέσα. Δεν το έκαναν. Το έκανα εγώ. Βρήκα το θάρρος να ρίξω φως και όντως βρήκα το σκύλο. Εκεί τους είπα ότι σε αυτό το αυτοκίνητο βρίσκεται απανθρακωμένος ο πατέρας μου. Οι πινακίδες είχαν λιώσει αλλά η μπροστά μπορούσε αναγνωριστεί. Εγώ ήξερα ότι ήταν νεκρός ο πατέρας μου αλλά κανείς δεν μπορούσε να μου πει τι να κάνω. καφέ. Όλη μέρα ήμασταν πέρα-δώθε. Ο αδελφός μου, η μητέρα μου και ο παππούς μου σώθηκαν από θαύμα. Κανείς δεν τους είχε ενημερώσει ότι πρέπει να φύγουν».

Ο Νικόλαος Τσάμπρος, γιος του θύματος από την πλευρά του, περιέγραψε στην κατάθεση του, πως κατάφερε μαζί με τη μητέρα του και τον παππού του, 92 ετών, να γλιτώσουν από το πύρινο μέτωπο.

«Κατέβηκα να βάλω τον παππού μου, στο αμάξι και ο πατέρας μου έβαλε το σκυλί στο αυτοκίνητο. Εκείνη την ώρα έφευγαν πολλοί. Στα 100 μέτρα Εκάβης και Αντιγόνης υπήρχε μαύρος έντονος καπνός δεν έβλεπα τίποτα. Εκεί κατάλαβα ότι ήταν αδύνατο να περάσω. Έκανα αναστροφή. Ο πατέρας μου ήταν ένα αυτοκίνητο πίσω από μένα. Εκείνη στην ώρα, ο γείτονας, μου φωνάζει να φύγουμε από Αντιγόνης. Εκεί έκανα δεύτερη αναστροφή. Είδα από τον καθρέφτη ότι ο πατέρας μου ήταν πίσω και κατάλαβα ότι θα με ακολουθήσει. Έβλεπες δέντρα και αυτοκίνητα να καίγονται. Ακουγόντουσαν εκρήξεις ήταν σαν να είμαστε σε πόλεμο. Θεωρούσα ότι πατέρας μου με ακολουθούσε από πίσω» κατέθεσε ο μάρτυρας.

Όπως είπε στη συνέχεια όταν έφτασαν στην πρώτη είσοδο και περίμεναν τον πατέρα του, ο οποίος δεν ήρθε ποτέ. «Δεν ακολούθησε. Ξεκίνησα να τον παίρνω τηλέφωνο. Περιμέναμε, περιμέναμε χωρίς καμία ανταπόκριση. Μετά από μισή ώρα αποφασίσαμε να φύγουμε και να πάμε σε φιλικό σπίτι. Για δευτερόλεπτα σωθήκαμε. Ο πατέρας μου απανθρακώθηκε γύρω στις 6:00-6:05».

«Ζούμε από θαύμα»

Η χήρα του θύματος, Μαρία Τσάμπρου, κατέθεσε στο δικαστήριο για τις εφιαλτικές στιγμές που βίωσαν κατά τη διάρκεια της φονικής πυρκαγιάς.

«Εμείς ζούμε από θαύμα, όλοι οι υπόλοιποι πίσω μας και μπροστά μας είναι καμένοι. Έξι άτομα στη γειτονιά μας. Κάηκαν ζωντανοί. Πως είναι δυνατόν το Κράτος να μην μας προστατέψει να μην μας ειδοποιήσει. Ζούμε μέσα στην Αθήνα. Είναι δυνατόν; Μία σειρήνα, ένα ελικόπτερο δεν άκουσα. Πως είναι δυνατόν τόσο οικογένειες να διαλυθούν. Το έχουμε ζήσει ξανά, μας φώναζαν να εκκενώσουμε την περιοχή» τόνισε η μάρτυρας στην κατάθεση της.

«Το Εβιτάκι βρέθηκε νεκρό»

Η Μαργαρίτα Φύτρου η οποία έχασε τον αδελφό της και τα δύο ανίψια της στη φονική πυρκαγιά ζήτησε από το δικαστήριο μία δίκαιη τιμωρία για τους υπαίτιους της τραγωδίας.

«Η τελευταία επικοινωνία με τον αδελφό του ήταν το απόγευμα εκείνης της ημέρας» κατέθεσε η μάρτυρας, η οποία περιέγραψε στη συνέχεια πως παρακολουθούσε τη πυρκαγιά από τα ΜΜΕ.

«Έκανα αλλεπάλληλες προσπάθειες επικοινωνίας μαζί του και δεν κατάφερα να τον βρω. Αμέσως με ζώσανε μαύρες σκέψεις επειδή ήξερα την περιοχή. Στη συνέχεια ακολούθησαν τηλέφωνα σε γνωστούς και φίλους. Στις 3 τα ξημερώματα, με πήρε τηλέφωνο η σύζυγος του αδελφού μου και μου είπε πως «το Εβιτάκι βρέθηκε νεκρό». Την επόμενη ημέρα, πήγα στο Μάτι, συνάντησα τη γειτόνισσα μας που σώθηκε φεύγοντας προς Ραφήνα. Πρώτη έφυγε αυτή, πίσω ήταν αδελφός μου. Η διαδρομή του αδελφού μου προς διάσωση ήταν θανάσιμη. Την επόμενη ημέρα εντός ενός οικοπέδου εντοπίστηκαν νεκροί ο μικρούλης Ανδρέας και ο αδελφός μου» περιέγραψε η μάρτυρας. Όπως είπε ο αδελφός της, διακρινόταν για την στοργικότητα του ως πατέρας.

«Εάν είχε λάβει στοιχειώδη ενημέρωση θα είχε φύγει νωρίτερα. Το αυτοκίνητο του βρέθηκε ανέπαφο κατά τραγική ειρωνεία στη λεωφόρο Ποσειδώνος. Στις κρίσιμες ώρες που ο αδελφός μου βίωνε αυτό η πολιτεία ήταν παντελώς ανύπαρκτη. Εάν είχε ενεργοποιηθεί 112 θα είχαν σωθεί όπως γίνεται σήμερα. Καμία προετοιμασία, κανένας σχεδιασμός. Όλοι έπρατταν κατά δική τους κρίση. Εάν είχε δεχθεί βοήθεια θα ζούσαν. Έτσι έγινε η εκατόμβη των θυμάτων. Μετά από εννέα μήνες, έφυγε και ο πατέρας με αυτόν τον καημό. Είναι λελογισμένο και επιβεβλημένο όλοι αυτοί που δεν έσπευσαν να οδηγηθούν ενώπιον της δικαιοσύνης και να τιμωρηθούν. Να δώσει το δικαστήριο μία δίκαιη τιμωρία για τους υπαίτιους» είπε η μάρτυρας στην κατάθεση της.