Ρούλα Πισπιρίγκου: Τι αναφέρει στο υπόμνημα που κατέθεσε η 33χρονη κατηγορουμένη

«Αρνούμαι στο σύνολό της την αόριστη κατηγορία που μου αποδίδετε. Από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει η παραμικρή ένδειξη ή υποψία τέλεσης της αποδιδόμενης απόπειρας σε βάρος του ίδιου μου του παιδιού.

Από το κατηγορητήριο η πράξη μου αποδίδεται κατά ελεύθερη εκτίμηση, χωρίς καμία ειδικότερη περιγραφή, χωρίς την απαιτούμενη αναλυτική και εξειδικευμένη διατύπωση των πραγματικών περιστατικών που την συνιστούν, αποδίδεται δε απλά και μόνον ως μία σκέψη ή ως μία πιθανότητα.

Το περιστατικό που εξετάζετε έχει λάβει χώρα σε μία περίοδο που το παιδί μου είχε πλήρη επικοινωνία με το περιβάλλον και, εάν είχε κάνει οποιοσδήποτε κάποια εχθρική ενέργεια εναντίον του, είναι σίγουρο ότι θα το είχε αναφέρει. Τις ενοχλήσεις και τα συμπτώματα που ένιωθε τα περιέγραψε επανειλημμένα η ίδια η Τζωρτζίνα μου στους γιατρούς», σημειώνει μεταξύ άλλων στο υπόμνημά της η Ρούλα Πισπιρίγκου.

8 Απριλίου

Και συνεχίζει: «Στις 06:00 με 06:30 περίπου το πρωί της 8ης Απριλίου και ενώ κοιμόμουν δίπλα στην Τζωρτζίνα διαπίστωσα ότι το παιδί μου άρχισε να τρέμει και ξύπνησα για να δω τι συμβαίνει. Την σκούντησα για να ξυπνήσει φοβούμενη ότι έβλεπε εφιάλτη και μου είπε ότι δεν κατάλαβε κάτι, την φίλησα, της χάιδεψα τα μαλλιά και ξανακοιμήθηκε. Στα επόμενα δέκα λεπτά έκανε την ίδια αντίδραση και ξύπνησε από μόνη της και με ρώτησε ‘μαμά, τι έπαθα;’, ‘γιατί τρέμω;’».

(…) Την 8η Απριλίου η Τζωρτζίνα μου έκανε όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, χωρίς να προκύψει κάποιο αποτέλεσμα και χωρίς να έχει καμία απολύτως ενόχληση. Όλη την ημέρα ήμουν διαρκώς μαζί της.

9 Απριλίου

Την επομένη ημέρα, 9-4-2021, πρωινές ώρες ενημερώθηκα από τους γιατρούς του νοσοκομείου ότι θα έδιναν εξιτήριο στο παιδί μου. Πριν προλάβουμε καλά-καλά να ετοιμαστούμε η Τζωρτζίνα μου έκανε εμετό και εγώ τους ενημέρωσα σχετικά και εκδήλωσα την ανησυχία μου για τον λόγο ότι δεν είχε διαγνωστεί το πρόβλημα υγείας που είχε το παιδί μου και δεν ήξερα τι θα έκανα σε περίπτωση που συνέβαινε ανάλογο επεισόδιο στο σπίτι.

Τότε οι γιατροί αποφάσισαν την παραμονή του παιδιού μου στο νοσοκομείο ώστε να συνεχιστεί η παρακολούθησή του. Μετά από λίγο, γύρω στις 2 η ώρα το μεσημέρι, το παιδί μου ξύπνησε με βήχα, τάση προς εμετό και δυσκολία στην αναπνοή, λέγοντάς μου ότι πονάει η κοιλιά της. Ειδοποιήθηκαν οι γιατροί και τα συμπτώματα αυτά μεταφέρθηκαν σε αυτούς με περιγραφή που έγινε από το ίδιο το παιδί, ενώ τα είδαν και με τα μάτια τους κατά την εξέταση που ακολούθησε. (…)

10 Απριλίου

Στις 10 Απριλίου το πρωί το παιδί μου ανέβασε πυρετό, της χορηγήθηκε αντιπυρετικό και στην συνέχεια έκανε υπέρηχο κοιλίας, από τον οποίο με ενημέρωσαν ότι προέκυψε μία γαστρεντερίτιδα, ενώ πολύ μετά, από τον ιατρικό φάκελο του παιδιού, είδα ότι η συγκεκριμένη εξέταση είχε δείξει ‘πολλαπλούς διογκωμένους μεσεντέριους λεμφαδένες’. Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν με τον πατέρα της μικρής, όπως έμαθα από τον ίδιο, τον ενημέρωσαν και εκείνον για την διάγνωση της γαστρεντερίτιδας.

Στις 11 το βράδυ της ίδιας ημέρας το παιδί μου ξύπνησε με βήχα, τάση προς εμετό και πάλι πόνο στην κοιλιά. Την ίδια ώρα οι γιατροί μίλησαν με το παιδί, το ρώτησαν τι αισθάνεται και τους είπε ότι ‘πονούσε η κοιλιά της’. Ταυτόχρονα, την συγκεκριμένη ώρα ξεκίνησε η πτώση του οξυγόνου και της τοποθετήθηκε μάσκα, ενώ οι γιατροί κατέγραψαν ταχύπνοια.

Στο συγκεκριμένο περιστατικό ήταν μπροστά και ο σύζυγός μου και πατέρας του παιδιού Μάνος Δασκαλάκης, ο οποίος είχε ειδοποιηθεί και ήταν παρών και τα είδε όλα με τα μάτια του. Το ίδιο βράδυ έγινε εξέταση θώρακος στο παιδί και μας είπαν ότι αρχίζει να εμφανίζει συμπτώματα βρογχοπνευμονίας.

Την νύχτα της 10ης προς 11 Απριλίου 2021, γύρω στις 3 η ώρα, το παιδί μου ανέβασε πάλι πυρετό, ο οποίος σταδιακά υποχώρησε. Θα ήθελα να αναφέρω ότι κάποιες στιγμές στην διάρκεια της νοσηλείας της παρατηρούσα στο μηχάνημα ότι οι σφύξεις του παιδιού ήταν ανεβασμένες και όταν το ανέφερα στους γιατρούς του νοσοκομείου μου είχαν πει «μην δίνετε και πολλή σημασία, είναι παλιά τα μηχανήματα».

11 Απριλίου

Το πρωί της 11ης Απριλίου εγώ έφυγα από το νοσοκομείο για να πάω λίγο στο σπίτι, μετά από σχετική προτροπή του Μάνου, καθώς από την 8η Απριλίου, που είχε γίνει η εισαγωγή της, ήμουν διαρκώς στο πλευρό του παιδιού μου. Απ’ ό,τι μου είπε ο Μάνος, το πρωί της 11ης Απριλίου το παιδί εξακολουθούσε να παραπονείται για πόνους στην κοιλιά της και ενημέρωσε σχετικά τους γιατρούς του νοσοκομείου. (…)

Γύρω στις 3 το μεσημέρι επέστρεψα εγώ στο νοσοκομείο και έφυγε ο Μάνος, για να ξεκουραστεί και να επιστρέψει πάλι το βράδυ. Γύρω στις 7 το απόγευμα και ενώ μιλούσα στο τηλέφωνο με κάποια φίλη μου και η Τζωρτζίνα μου κοιμόταν, άκουσα πάλι τον ήχο από το οξύμετρο, πράγμα που έδειχνε πτώση των σφύξεων και του οξυγόνου του παιδιού.

Σηκώθηκα από την καρέκλα που καθόμουν για να πάω προς την πόρτα και άρχισα να χτυπάω το κουδούνι για να ειδοποιηθούν οι νοσηλεύτριες, κουδούνι το οποίο βρισκόταν ακριβώς δίπλα από την πόρτα του δωματίου. Τότε είδα την Τζωρτζίνα μου να ανασηκώνεται από το κρεβάτι και να πέφτει προς τα πίσω βγάζοντας έναν ήχο. (…)

Στην συνέχεια, μπήκαμε μαζί μέσα στο δωμάτιο και η ίδια η νοσηλεύτρια κάλεσε τους γιατρούς που ήρθαν αμέσως. Αφού με ρωτήσανε τι έπαθε, μου ζήτησαν να βγω αμέσως από το δωμάτιο και εγώ περίμενα έξω στον διάδρομο και άμεσα κάλεσα στο τηλέφωνο τον Μάνο και τους δικούς μου. Ο Μάνος έφτασε αμέσως και στην συνέχεια, είδαμε τον γιατρό αναισθησιολόγο κ. Χασαπόπουλο να μπαίνει στο δωμάτιο της μικρής.

Στα εφιαλτικά λεπτά που ακολούθησαν βλέπαμε κόσμο να μπαίνει και να βγαίνει στο δωμάτιο, χωρίς κανείς να μας λέει τίποτα. Μετά από αρκετή ώρα ακούσαμε φωνές και χειροκροτήματα. Τότε βγήκε μία γιατρός κλαίγοντας και μας είπε ότι η Τζωρτζίνα είχε υποστεί ανακοπή, αλλά κατάφεραν να την επαναφέρουν και έπρεπε να μεταφερθεί στην ΜΕΘ του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ρίου.

Η Τζωρτζίνα μεταφέρθηκε με το ΕΚΑΒ στο Ρίο με την συνοδεία του κ. Χασαπόπουλου, ενώ πίσω από το ασθενοφόρο ακολουθούσε πομπή αυτοκινήτων, στο ένα αυτοκίνητο εγώ μαζί με τον Μάνο και στα άλλα όλοι οι συγγενείς μας.

«Αρνούμαι στο σύνολό της την κατηγορία»

Θα ήθελα να σημειώσω ότι στο ιστορούμενο περιστατικό δεν υπήρξε ποτέ απομάκρυνση ή αποσύνδεση με οποιονδήποτε τρόπο του οξυμέτρου του παιδιού μου. Σύμφωνα με την κατάθεση της μάρτυρος-ιατρού που έσπευσε στο δωμάτιο της Τζωρτζίνας μου (Δημητροπούλου), κατά την είσοδο των γιατρών στο δωμάτιο το παλμικό οξύμετρο του παιδιού σφύριζε, γεγονός που αποδεικνύει ότι αυτό ήταν κανονικά συνδεδεμένο, ενώ η ειδοποίησή τους από μέρους μου ήταν άμεση.

Τέλος, σε σχέση με την υποτιθέμενη εναντίωσή μου στην χορήγηση εξιτηρίου στο παιδί μου την 9η Απριλίου 2021, έχω να σας αναφέρω ότι κατά τον χρόνο που εξεταζόταν η χορήγηση εξιτηρίου στο παιδί, η Τζωρτζίνα μου έκανε εμετό και εγώ ειδοποίησα τους γιατρούς του νοσοκομείου για να τους ενημερώσω σχετικά και να εκφράσω την ανησυχία μου, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τους ίδιους τους γιατρούς του Καραμανδανείου.

Στην συνέχεια, και αφού αυτοί εξέτασαν το παιδί μου, αποφάσισαν οι ίδιοι την συνέχιση της νοσηλείας του. Κατά την συγκεκριμένη ημέρα, το ίδιο το παιδί μου είχε αναφέρει και είχε περιγράψει αναλυτικά στους γιατρούς τις ενοχλήσεις, τις οποίες είχε και παραπονείτο ότι είχε έντονο πόνο στην κοιλιά.

Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω σας επαναλαμβάνω το προφανές, ότι δηλαδή αρνούμαι στο σύνολό της την αποδιδόμενη κατηγορία».