ΣΕΗ για αποφυλάκιση Λιγνάδη: Είμαστε ζώντες σε ένα έγκλημα, δεν ζούμε πια σε Κράτος Δικαίου

Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει το ΣΕΗ στην ανακοίνωσή του, «είμαστε ζώντες και παρόντες σε ένα έγκλημα».

«Σε ένα έγκλημα που αποδεικνύει ότι η εξουσία, το χρήμα, οι δημόσιες σχέσεις και οι ισχυροί φίλοι είναι πάνω από την Δικαιοσύνη» υπογραμμίζει.

«Η απελευθέρωση του Δημήτρη Λιγνάδη είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι δεν ζούμε πια σε Κράτος Δικαίου. Είναι η απόδειξη της εκδίκησης της σάπιας αστικής εξουσίας που εκπροσωπεί η κυβέρνηση απέναντι σε όποιον τολμάει να καταγγείλει τα εγκλήματα των δικών της παιδιών. Την ίδια ώρα που αφήνει τον Γιάννη Μιχαηλίδη να αργοπεθαίνει μετά από 52 ημέρες απεργίας πείνας για τους ίδιους ακριβώς εκδικητικούς λόγους, διαχωρίζοντας καταφανώς τους πολίτες σε α’ και β’ κατηγορίας» αναφέρει, μεταξύ άλλων, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών.

Αναλυτικά το κάλεσμα στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας:

«Είμαστε ζώντες και παρόντες σε ένα έγκλημα.

Σε ένα έγκλημα που αποδεικνύει ότι η εξουσία, το χρήμα, οι δημόσιες σχέσεις και οι ισχυροί φίλοι είναι πάνω από την Δικαιοσύνη.

Η Δικαιοσύνη είναι επιλεκτική, προκατειλημμένη και προστατεύει τους δυνατούς αυτής της γης, σκορπώντας με την απόφασή της φόβο σε αυτές και αυτούς που είχαν το θάρρος να μιλήσουν, αλλά και σε όλους και όλες μας.

Είμαστε βαθιά οργισμένοι, απογοητευμένοι και τρομαγμένοι από την χθεσινή απόφαση του ΜΟΔ για αναστολή φυλάκισης του πρωτοδίκως ενόχου για 2 βιασμούς ανηλίκων, Δημήτρη Λιγνάδη.

Είμαστε τραυματισμένοι.

Αδυνατούμε να αντιληφθούμε πώς είναι δυνατόν κάποιος που προφυλακίστηκε, γιατί υπήρχαν ενδείξεις για κατά συρροή βιασμό, να απελευθερώνεται όταν πλέον ΑΠΟΔΕΙΚΝΎΕΤΑΙ πως έχει τελέσει δύο βιασμούς.

Αδυνατούμε να βρούμε ανάλογο περιστατικό, πλέον της δεκαετούς κάθειρξης, που έχει πάρει αναστολή. Έτσι απλά.

Αδυνατούμε να αντιληφθούμε πώς ο «επικίνδυνος» κατά Μενδωνη άνθρωπος, που την «εξαπάτησε με την υποκριτική του τέχνη» αξιολογείται από την Πρόεδρο Παναγιώτα Γιούπη ως μη επικίνδυνος για τέλεση νέου αδικήματος μέχρι την έφεση!

Και πώς, πλέον, αυτός ο άνθρωπος θα κυκλοφορεί ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ανάμεσά μας, δίπλα στα πρώην θύματά του και σε απροστάτευτα και αντικειμενικά αδύνατο να ενημερωθούν σχετικά με την υπόθεση ανήλικα από άλλες χώρες.

Δεν ξεχνούμε όμως πως αυτή η καταφανής καταπάτηση όχι μόνο του κοινού περί δικαίου αισθήματος της κοινωνίας, αλλά του ίδιου του θεσμού της Δικαιοσύνης, είναι συνέχεια σε μια σειρά αποφάσεων που τεντώνουν τους νόμους μόνο εκεί που συμφέρει: στους δολοφόνους του Ζακ, τον Ε. Κορκονέα, τον Π. Φιλιππίδη. Έπεται συνέχεια άραγε με τις εφέσεις της Χρυσής Αυγής;

Όμως δεν φοβόμαστε.

Παρότι, προσωρινά λυγίζουμε, βλέποντας το άδικο να μας καταπατά, παίρνουμε θάρρος και διαπιστώνουμε την ουσία:

Ο Δημήτρης Λιγνάδης είναι πρωτοδίκως ένοχος για δύο βιασμούς ανηλίκων.

Αυτός, ο πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, καθηγητής στο Αρσάκειο και την δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου, που υπουργικά συμβούλια παρακολουθούσαν τις παραστάσεις του και ο Πρωθυπουργός έπαιρνε ελικόπτερα από την Αντίπαρο για να παρευρεθεί στην πρεμιέρα του, καταδικάστηκε για την ειδεχθή συμπεριφορά του στα πιο τρυφερά μέλη της κοινωνίας μας.

Και όχι γιατί στήθηκε μια σκευωρία, μια πολιτική συνωμοσία, μια ιδιοτελώς υποκινούμενη εκδίκηση: όλη η γραμμή υπεράσπισης, αλλά και οι ισχυρισμοί του ίδιου κατέρρευσαν πανηγυρικά.

Παίρνουμε θάρρος, λοιπόν, γιατί όσο κι αν λοιδορηθήκαμε, ξέρουμε πως κάναμε αυτό που έπρεπε. Σταθήκαμε εξ’ αρχής πλάι στα θύματα, εξαντλήσαμε όλα τα μέσα που είχαμε και προσκαλέσαμε όλες, όλους και όλα να μιλήσουν και να μην φοβηθούν.

Το ίδιο, λοιπόν, θα συνεχίσουμε να κάνουμε.

Όσο κι αν συντονισμένες οι κατ’ επίφαση διακριτές εξουσίες κάνουν τα πάντα για να ανατρέψουν τον χείμαρρο του metoo, τώρα που καταλαβαίνουν ότι χτυπάει τα δικά τους παιδιά, εμείς θα συνεχίσουμε να καλούμε σε συλλογικές διαδικασίες και επώνυμες καταγγελίες παραβιαστικών συμπεριφορών.

Η απελευθέρωση του Δημήτρη Λιγνάδη είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι δεν ζούμε πια σε κράτος δικαίου. Είναι η απόδειξη της εκδίκησης της σάπιας αστικής εξουσίας που εκπροσωπεί η κυβέρνηση απέναντι σε όποιον τολμάει να καταγγείλει τα εγκλήματα των δικών της παιδιών. Την ίδια ώρα που αφήνει τον Γιάννη Μιχαηλίδη να αργοπεθαίνει μετά από 52 ημέρες απεργίας πείνας για τους ίδιους ακριβώς εκδικητικούς λόγους, διαχωρίζοντας καταφανώς τους πολίτες σε α’ και β’ κατηγορίας.

Δεν θα μας φιμώσετε, δεν θα μας λυγίσετε, θα μας βρείτε εκεί που ήμασταν πάντα. Απέναντι στη σάπια εξουσία σας, μαζί με τα θύματα, μαζί με τους αδύναμους, μαζί με αυτό που ορίζει η πραγματική Δικαιοσύνη και η Δημοκρατία!

Το οφείλουμε στους εαυτούς μας, αλλά κυρίως στους στους Νίκο Σ., Α., Π., Σ., Β. και τους μάρτυρες στη δίκη, που έμπρακτα δε φοβήθηκαν και ΜΊΛΗΣΑΝ ΔΥΝΑΤΆ, όπως είπε και ο εισαγγελέας στην αγόρευση του.

Γι’ αυτούς θα είμαστε στις 7 μμ στο Σύνταγμα!».