Οι σταθμοί της ζωής μας στην πανδημία
Δύο χρόνια πανδημίας, δύο χρόνια στις ζωές μας που σημαδεύτηκαν από τα «ίδια» γεγονότα. Διότι, πέρα από τα προσωπικά ζητήματα που μας απασχόλησαν και μας απασχολούν, αυτή την περίοδο του κορωνοϊού, ζήσαμε όλοι μαζί τις ίδιες συνθήκες.
Όλοι ταρακουνηθήκαμε όταν ανακοινώθηκε μόλις λίγες ημέρες πριν τη διεξαγωγή τους, πως ακυρώνονται όλες οι καρναβαλικές εκδηλώσεις στη χώρα. Όλοι χρειάστηκε να προσαρμοστούμε στη νέα συνθήκη, με τα κλειστά σχολεία, καταστήματα, εστιατόρια. Όλοι στείλαμε τα ίδια sms για να κυκλοφορήσουμε εκτός σπιτιού. Όλοι χαρήκαμε το ίδιο, όταν γεννήθηκε στο νοσοκομείο «Αττικόν» το πρώτο βρέφος από μητέρα θετική στον κορωνοϊό, υγιέστατο και ασφαλές. Και όλοι, βγήκαμε στα μπαλκόνια μας με τα κεριά για να ευχηθούμε «Χριστός Ανέστη» στους – εν πολλοίς άγνωστους, μέχρι τότε – γείτονες.
Περάσαμε ένα ήρεμο καλοκαίρι, επιστρέψαμε με μάσκες παντού και την αγωνία να κορυφώνεται. Τα κρούσματα πλέον μετρούνταν σε χιλιάδες, μιλούσαμε για το «δεύτερο κύμα», μπήκε στη ζωή μας το click away και το click inside για τις αγορές μας, νέο lockdown και πάλι, τηλεργασία και τηλεκπαίδευση… Ακολούθησαν οι εμβολιασμοί, οι ελπίδες μας αναπτερώθηκαν για να φτάσουμε στο σήμερα, δύο χρόνια μετά και να περιμένουμε όλοι μαζί «το τέλος της πανδημίας».