Στιγμές έντονης συγκίνησης κατά την αποχώρηση των προσφύγων από την Κοζάνη

Όπως γράφει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, οι πρόσφυγες θα μεταφερθούν σε καταυλισμό που έχει δημιουργηθεί στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης. Η μεταφορά αυτή αποφασίστηκε εξαιτίας της ανάγκης να πραγματοποιηθούν εργασίες στο κλειστό της Λευκόβρυσης, όπου στα μέσα Ιουνίου θα διεξαχθεί παγκόσμιο τουρνουά βόλεϊ. Το γυμναστήριο, εξάλλου, θα αποτελεί και το επίσημο προπονητικό κέντρο της εθνικής ομάδας.

Οι πρόσφυγες έμειναν για ογδόντα ημέρες στη Κοζάνη με τους εθελοντές να στηρίζουν από την πρώτη βραδιά τη λειτουργία του καταυλισμού. Η όλη δομή, άλλωστε, στήθηκε εντελώς αυθόρμητα και χάρη στις προσπάθειες του δημάρχου, Λευτέρη Ιωαννίδη.

Όπως ο ίδιος είχε δηλώσει στο CNN Greece (27/02), το βράδυ της 22ας Φεβρουαρίου έμαθε ότι τρία πούλμαν γεμάτα με Σύρους πρόσφυγες βρίσκονταν σταματημένα έξω από την πόλη και η πιθανότητα παραμονής 150 ατόμων στo ύπαιθρο ήταν υπαρκτή.

Στην Κοζάνη υπάρχει έντονο το προσφυγικό στοιχείο και ευαισθησία για το συγκεκριμένο θέμα. Άμεσα ξεκίνησε μια διαδικασία να ενημερωθούν οι φορείς και ακτιβιστικές ομάδες δεδομένου του επείγοντως της κατάστασης. Στήθηκε ένας μηχανισμός μέσα σε δύο ώρες με παροχή συσσιτίου και ιατρικής βοήθειας και ετοιμάσαμε ένα κλειστό γυμναστήριο για να τους φιλοξενήσουμε».

Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται ο καθένας, πρόσφυγες και εθελοντές πέρασαν πολλά όλο αυτό το διάστημα, δέθηκαν και η στιγμή του αποχωρισμού ήταν δύσκολη για πολλούς. Συγκίνηση, δάκρυα, κλάματα από μικρά παιδιά, αγκαλιές με πολλές ευχαριστίες για την ανθρωπιά των κατοίκων της πόλης και ευχές για καλύτερη τύχη και ομορφότερη ζωή.

Όλοι οι εθελοντές, από το συσσίτιο, τις αποθήκες, την υποστήριξη, το ιατρείο, το φαρμακείο, τις υποστηρικτικές ομάδες, αλλά και άνθρωποι της πόλης, των διπλανών χωριών που τους φιλοξένησαν για λίγο στα σπίτια τους, ήταν παρόντες για να τους αποχαιρετήσουν. Όλοι κρατούσαν και κάποιον στην αγκαλιά τους.

Εκεί βρέθηκε και δήμαρχος, με όλους τους αντιδημάρχους του δήμου και ευχήθηκε στους πρόσφυγες καλή συνέχεια στη ζωή τους.

Ήταν τέτοια η ένταση των συναισθημάτων και η συγκίνηση σε όλους λίγο πριν ανέβουν στα λεωφορεία, που εάν κάποιος δεν ήξερε τις λεπτομέρειες, θα νόμιζε ότι αποχωρίζονται πριν το μεγάλο ταξίδι οι συγγενείς και αγαπημένα πρόσωπα.

Πολλοί έκαναν φίλους, αναπτύχθηκαν οικογενειακές φιλίες, οι πιο νέοι έζησαν περισσότερο μαζί την καθημερινότητα της πόλης έδωσαν χέρια φιλίας και συμπαράστασης, άλλοι κάθησαν σε τραπέζια με γλέντια και χαρές, και γιόρτασαν έρωτες και αρραβώνες.

Άλλοι διηγήθηκαν τις ιστορίες τους και τις προσωπικές οικογενειακές τραγωδίες από τον πόλεμο με μαρτυρίες που μύριζαν θάνατο στο πλαίσιο του φεστιβάλ αφήγησης που διοργάνωσε το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης.

Για πολλούς το κλειστό γυμναστήριο με τους πρόσφυγες ήταν μια νέα γειτονιά που δημιουργήθηκε στην Κοζάνη.