Novartis: «Βγάζει τις κουκούλες» από τους προστατευόμενους μάρτυρες η εισαγγελέας

Σύμφωνα με την πρότασή της που αριθμεί 46 σελίδες, οι δύο προστατευόμενοι μάρτυρες με τις κωδικές ονομασίες «Αικατερίνη Κελέση» και «Μάξιμος Σαράφης» θα πρέπει να εξεταστούν ενώπιον της ανακρίτριας του Ειδικού Δικαστηρίου με τα πραγματικά στοιχεία της ταυτότητας του, άνευ προστασίας, (χωρίς κουκούλες) «προς αναζήτηση της ουσιαστικής αλήθειας» για τις καταγγελλόμενες παρεμβάσεις του πρώην αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης, Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, και λοιπών.

Κατά την κρίση της εισαγγελέως, αυτό πρέπει να γίνει διότι μεταξύ των δύο υποθέσεων (κύρια υπόθεση Νοvartis και ερευνώμενη υπόθεση με κεντρικό πρόσωπο τον κ. Παπαγγελόπουλο) δεν υπάρχει καμία συνάφεια, χαρακτηρίζοντας μάλιστα τους αντίθετους ισχυρισμούς περί ουσιαστικής συνάφειας «εφεύρημα και αυθαίρετη νομική κατασκευή».

«Καθίσταται πρόδηλο», τονίζεται στην εισαγγελική πρόταση, «ότι οι δύο αυτές δικογραφίες είναι άσχετες μεταξύ τους ως εκ τούτου η προστασία που απολαμβάνουν οι δύο μάρτυρες στη δικογραφία που σχηματίστηκε για την κύρια υπόθεση Νovartis μπορεί να ισχύσει και για την υπόθεση που ερευνάται από την ανακρίτρια του Ειδικού Δικαστηρίου με βάση τη δίωξη που άσκησε η Ολομέλεια της Βουλής».

Και συνεχίζει η εισαγγελέας, «δεν μπορεί η υπό προστασία μάρτυρες να είναι στο διηνεκές και για οποιαδήποτε άλλη υπόθεση υπό καθεστώς απαραβιάστης προστασίας, γιατί έτσι θα απαξιωθεί ο θεσμός των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος».

Μάλιστα η κυρία Θεοδώρου επισημαίνει ότι «σε ένα κράτος δικαίου, αν αναμφίβολα πρέπει να προστατεύεται το δημόσιο συμφέρον και να αποτρέπεται η λεηλασία του δημόσιου χρήματος, εξίσου πρέπει να έχει το δικαίωμα και τη δυνατότητα ο κάθε πολίτης και πολύ περισσότερο τα δημόσια πρόσωπα να προστατεύσουν την τιμή και την υπόληψη και την αξιοπρέπεια τους από την "ανθρωποφαγία". Άλλωστε η προστασία των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος δεν μπορεί να φθάνει μέχρι του σημείου να δυσχεραίνεται η ανεύρεση της ουσιαστικής αλήθειας και επέρχεται σημαντικός περιορισμός βασικών αρχών».

Αξιοσημείωτη είναι μάλιστα και η κρίση της ότι οι δύο αυτοί προστατευόμενοι μάρτυρες δεν έπρεπε να έχουν καταθέσει ως προστατευόμενοι μάρτυρες ούτε στην κύρια υπόθεση της Νovartis, ψέγοντας ουσιαστικά τους συναδέλφους της.

Σύμφωνα με την κρίση της δεν έπρεπε για τους εξής λόγους: Διότι δεν κατέθεσαν κάτι το ουσιώδες, ούτε πιθανολογήθηκε κίνδυνος εκφοβισμού ή αντεκδίκησης σε βάρος τους από τα 10 πολιτικά πρόσωπα.

Επίσης, κατά την κρίση της, οι εν λόγω μάρτυρες είχαν εξεταστεί στις ΗΠΑ και ως εκ τούτου απέβλεπαν σε ίδιο όφελος και δεν μπορούσαν να τεθούν σε καθεστώς προστασίας.

Ως εκ τούτου σημειώνεται στην πρόταση «τόσο αυτοί που ζητούσαν να τεθούν υπό προστασία όσο και η Εισαγγελέας Διαφθοράς θα έπρεπε να αιτιολογούν σε ποια στοιχεία θεμελιώνουν τον κίνδυνο των μαρτύρων, όπως π.χ διότι οι καταγγελλόμενοι είναι κακοποιοί, έχουν καταδικαστεί για εγκληματικές πράξεις βίας ή είναι μέλη εγκληματικής η τρομοκρατικής οργάνωσης. Όμως επειδή δεν μπορούσαν να επικαλεστούν κάτι από αυτά, καθώς οι καταγγελλόμενοι ήταν πολιτικά πρόσωπα ανέγραψαν, οι αιτούντες μάρτυρες να τεθούν υπό προστασία και οι εισαγγελείς ανέφεραν μόνον τα στοιχεία του νόμου άνευ αξιολόγησης.