«Φώναζα "βοηθήστε με, καίγομαι, πεθαίνω"»: Η Ιωάννα μιλά για πρώτη φορά για την επίθεση με βιτριόλι

Εκείνη την ημέρα η Ιωάννα δέχτηκε επίθεση με βιτριόλι από γυναίκα που είχε καλύψει τα χαρακτηριστικά της, στην είσοδο όπου στεγάζονται τα γραφεία της ασφαλιστικής εταιρείας όπου εργαζόταν.

Για την επίθεση έχει συλληφθεί από τον περασμένο Ιούνιο μια 35χρονη υπάλληλος σε δικηγορικό γραφείο.

Η 34χρονη κοπέλα μίλησε στο περιοδικό ΟΚ για την ημέρα της επίθεσης με την περιγραφή της να συγκλονίζει.

«Ήταν πρωί και μόλις είχα φτάσει στο γραφείο. Τη στιγμή που μπήκα στην είσοδο συνέβη ό,τι συνέβη. Η πιο δυνατή ανάμνηση που έχω είναι αυτή η έντονη, βαριά, χημική μυρωδιά όταν έπεσε πάνω μου, στο πρόσωπό μου αυτό το παχύρρευστο υγρό» ξεκινά την περιγραφή της η Ιωάννα.

«Κατάλαβα αμέσως ότι ήταν κάποιο οξύ. Δεν μπορώ να ξεχάσω τον αφόρητο πόνο που ένιωσα και τον μεγάλο πανικό που με κατέβαλε. Είχα την αίσθηση πως εκείνη τη στιγμή κάτι χάνω, πως φεύγει η ζωή μου και ένιωθα αβοήθητη και ανήμπορη» συνεχίζει.

«Έφυγα ουρλιάζοντας, ζητώντας απεγνωσμένα βοήθεια και πήγα ενστικτωδώς μέχρι το απέναντι φαρμακείο. Ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό. Πιστεύω ότι λειτούργησε το ένστικτο αυτοσυντήρησης, της επιβίωσης» προσθέτει η 34χρονη.

Όπως λέει, επίσης, «έχουν χαραχτεί στο μυαλό μου οι τρομαγμένες εκφράσεις των ανθρώπων στο φαρμακείο. Δεν τολμούσε να με ακουμπήσει κανείς. Πάγωσαν, δεν ήξεραν πώς να αντιδράσουν. Φώναζα "βοηθήστε με, καίγομαι, πεθαίνω". Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να αντέξω, να παλέψω, να μην χάσω τις αισθήσεις μου».

«Μέσα στον πανικό μου, έναν πρωτόγνωρο πανικό και απελπισία, ένιωθα πως είμαι η μόνη που μπορούσα να με βοηθήσω» συμπληρώνει.

Στην ερώτηση αν είχε παρατηρήσει κάτι ύποπτο εκείνη την ημέρα ή τις προηγούμενες η Ιωάννα απαντά ότι «ήταν μια φυσιολογική ημέρα όπως οι προηγούμενες. Ήμασταν και σε περίοδο καραντίνας, οποτε είχα ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα. Δουλειά, σπίτι, συναντήσεις με λίγους καλούς φίλους. Ήμουν μια απλή κοπέλα της διπλανής πόρτας. Τίποτα δεν με είχε κάνει να νιώσω πως συμβαίνει κάτι έξω από το συνηθισμένο».

Η Ιωάννα λέει ακόμα ότι τις πρώτες ημέρες «δεν είχα καταλάβει καθόλου τι μου είχε συμβεί, πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση». «Είχα μόνο ερωτηματικά. Ποιος; Γιατί; {…} Κάποια στιγμή άρχισα να σκέφτομαι πως κάτι δεν καταλαβαίνω καλά, ένιωθα πως κάτι δεν πηγαίνει καλά. Πάγωνε το αίμα μου στις απαντήσεις που έπαιρνα, αλλά δεν ήμουν καθόλου έτοιμη να το διαχειριστώ. Ένιωθα μπερδεμένη. Αναρωτιόμουν μήπως κάτι άλλο εννοεί η γιατρός μου με αυτά που μου λέει».