Μπαμπινιώτης για υπόθεση Λιγνάδη: Οργανωμένη απόπειρα διασυρμού - Θα αμυνθούμε με κάθε μέσο

Mε ανάρτησή του στα social media ο καθηγητής και πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών καταγγέλλει οργανωμένη απόπειρα διασυρμού του ίδιου και της κόρης του με αφορμή μια παλιότερη δήλωσή του υπέρ της πρόσληψης του Δημήτρη Λιγνάδη στη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου.

«Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το γενικό πρόσταγμα των κατάφωρα συκοφαντικών επιθέσεων εις βάρος μου δίδεται από ομάδες και άτομα συγκεκριμένου πολιτικού χώρου, όπως ενδεικτικά ο κ. Πολάκης ή επαγγελματίες συνδικαλιστές, όπως ο Μιχ. Κουρουτός (που αδυνατώ, ειλικρινώς, να θυμηθώ, πόσες φορές συνολικά έχει ζητήσει την παραίτησή μου)».

Αφού εκφράζει τον αποτροπιασμό του για το περιεχόμενο των καταγγελιών των θυμάτων, ως πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας Αρσακείων - Τοσιτσείων Σχολείων προβαίνει σε διευκρινίσεις για το διάστημα που ο κατηγορούμενος για βιασμό ανηλίκων κατά συρροή εργαζόταν ως καθηγητής στο Αρσάκειο.

«Για όσους καλόπιστους επιθυμούν να πληροφορηθούν την αλήθεια δηλώνω ότι ο Δ. Λιγνάδης εργάστηκε στο Αρσάκειο, ως εξωτερικός συνεργάτης, στους προαιρετικούς απογευματινούς ομίλους των Αρσακείων (και όχι στο διδακτικό προσωπικό του σχολικού προγράμματος) πριν από 19 ολόκληρα χρόνια.

Τα όσα μεμονωμένα διακινούνται περί παύσης-απόλυσής του από το Αρσάκειο το έτος 2002 είναι απολύτως ψευδή. Αποχώρησε, προτιμώντας να μετακινηθεί στον θεατρικό όμιλο τού Κολλεγίου.

Δηλώνω δε κατηγορηματικά και σε όλους τους τόνους ότι καθ΄ ον χρόνο συνεργάστηκε με το Αρσάκειο, ουδεμία καταγγελία περιήλθε σε γνώση μου έστω και προφορική».

Τέλος, αναφερόμενος στην εμπλοκής της κόρης του στις αναφορές και της δικαστικής περιπέτειας που είχε, αναφέρει: «Λυπάμαι, αλλά απέναντι σε αυτές τις συμπεριφορές, που είναι προδήλως παράνομες στο πλαίσιο οποιασδήποτε ευνομούμενης πολιτείας, είμαστε αναγκασμένοι, αλλά και αποφασισμένοι να αμυνθούμε με κάθε νόμιμο μέσο».

Ολόκληρη η ανάρτηση Μπαμπινιώτη:

Απέναντι σε μια οργανωμένη απόπειρα διασυρμού

Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή παλαιότερη δήλωσή μου υπέρ τής τότε επιλογής τού Δημήτρη Λιγνάδη στη θέση τού καλλιτεχνικού διευθυντή τού Εθνικού Θεάτρου, εξελίσσεται εις βάρος μου αλλά και εις βάρος τής κόρης μου Φλωρίτας Μπαμπινιώτη μια, εν πολλοίς κατευθυνόμενη, επιχείρηση δημόσιου διασυρμού μας, μέχρις εξοντώσεως. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το γενικό πρόσταγμα των κατάφωρα συκοφαντικών επιθέσεων εις βάρος μου δίδεται από ομάδες και άτομα συγκεκριμένου πολιτικού χώρου, όπως ενδεικτικά ο κ. Πολάκης ή επαγγελματίες συνδικαλιστές, όπως ο Μιχ. Κουρουτός (που αδυνατώ, ειλικρινώς, να θυμηθώ, πόσες φορές συνολικά έχει ζητήσει την παραίτησή μου).

Έχοντας επίγνωση ότι ο αληθής στόχος είμαι εγώ, έκρινα αρχικώς —εσφαλμένα όπως αποδεικνύεται— ότι, μη τοποθετούμενος δημοσίως, θα κατόρθωνα να διαφυλάξω σε μεγαλύτερο βαθμό την ψυχική ηρεμία των βαλλόμενων μελών τής οικογένειάς μου.

Αντελήφθην όμως ότι η σιωπή μου εκλαμβάνεται από κάποιους ως, δήθεν, ενοχή. Για τους λόγους αυτούς, δηλώνω τα ακόλουθα: Αισθάνομαι, κατ΄ αρχάς, την ανάγκη να εκφράσω την αμέριστη συμπαράστασή μου στα θύματα παντός είδους βίας. Τα θύματα χρειάζονται την υποστήριξη και την ενθάρρυνσή μας. Η κάθαρση, όσο επίπονη κι αν είναι ως διαδικασία, δεν μπορεί παρά να αποτελεί τον επιθυμητό στόχο κάθε υγιώς σκεπτόμενου πολίτη. Μια κάθαρση, ωστόσο, η οποία στο πλαίσιο μιας ευνομούμενης πολιτείας δεν μπορεί παρά να ανατίθεται και να διεκπεραιώνεται αποκλειστικά από τα θεσμοθετημένα δικαιοδοτικά της όργανα.

Με αυτές τις σκέψεις, εκφράζω και την ικανοποίησή μου, που η Δικαιοσύνη ήδη επελήφθη των καταγγελιών και αναμένω, με σεβασμό στο έργο της και τις αποφάσεις της, την τελική της κρίση. Δηλώνω απερίφραστα τον αποτροπιασμό μου για το περιεχόμενο των καταγγελιών των θυμάτων, που προσφάτως είδαν το φως τής δημοσιότητας, η ανάγνωση των οποίων μού προκαλεί βαθιά απέχθεια και άφατη οργή.

Η δήλωσή μου υπέρ τής επιλογής τού Δ. Λιγνάδη στη θέση τού καλλιτεχνικού διευθυντή τού Εθνικού Θεάτρου έγινε στο πλαίσιο δεκάδων αντίστοιχων αναρτήσεων που έχω πραγματοποιήσει κατά καιρούς για θέματα και ανθρώπους τού Πολιτισμού, τον οποίο προσωπικά υπηρετώ άοκνα και αδιάκοπα επί 40 και πλέον έτη.

Έχω ήδη αποδεχθεί μέσα μου ότι είναι μάταιη κάθε προσπάθειά μου να μεταπείσω όσους δεν αντιλαμβάνονται ότι, αν είχα την παραμικρή υποψία τέλεσης αξιόποινων πράξεων εκ μέρους τού συγκεκριμένου προσώπου, ουδέποτε θα προέβαινα στην δήλωση αυτή.

Επίσης, στερείται νοήματος η κατάδειξη του φαρισαϊσμού όσων, ενώ διατηρούσαν οι ίδιοι με τον Δ. Λιγνάδη τόσο επαγγελματικές όσο και διαπροσωπικές σχέσεις, σήμερα επικαλούνται πλήρη άγνοια και, ταυτοχρόνως, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι εγώ «αποκλείεται να μη γνώριζα».

Αντιθέτως, για όσους καλόπιστους επιθυμούν να πληροφορηθούν την αλήθεια δηλώνω ότι ο Δ. Λιγνάδης εργάστηκε στο Αρσάκειο, ως εξωτερικός συνεργάτης, στους προαιρετικούς απογευματινούς ομίλους των Αρσακείων (και όχι στο διδακτικό προσωπικό του σχολικού προγράμματος) πριν από 19 ολόκληρα χρόνια.

Τα όσα μεμονωμένα διακινούνται περί παύσης-απόλυσής του από το Αρσάκειο το έτος 2002 είναι απολύτως ψευδή. Αποχώρησε, προτιμώντας να μετακινηθεί στον θεατρικό όμιλο τού Κολλεγίου.

Δηλώνω δε κατηγορηματικά και σε όλους τους τόνους ότι καθ΄ ον χρόνο συνεργάστηκε με το Αρσάκειο, ουδεμία καταγγελία περιήλθε σε γνώση μου έστω και προφορική.

Περαιτέρω, σε κάποιους φαίνεται ότι δεν αρκούσε η ευθεία επίθεση εναντίον μου, αλλά θέλησαν να με πλήξουν και εμμέσως, διαμέσου τής κόρης μου.

Η δικαστική περιπέτεια τής κόρης μου, την οποία ανέσυραν ως υποτιθέμενη είδηση ορισμένοι επώνυμοι ή ανώνυμοι δημοσιογραφούντες, έχει ήδη περατωθεί από το έτος 2015 με την αμετάκλητη και επί τής ουσίας (και όχι για τυπικούς λόγους) αθώωσή της, από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, το οποίο έκρινε ότι ουδεμία αξιόποινη πράξη τελέστηκε.

Αυτήν την αλήθεια, ορισμένοι επιχείρησαν σκοπίμως να την αποκρύψουν, εμφανίζοντας την δίκη ως δήθεν, ακόμη, εκκρεμή. Άλλοι, θιασώτες προφανώς τού νόμου τού Lynch, παρότι γνωρίζουν την υφιστάμενη —ήδη από το 2015— αμετάκλητη αθώωση, υποβάλλουν την κόρη μου σε δεύτερη δίκη, διά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, με κριτές τους ίδιους. Αποδεικνύεται έτσι ότι ορισμένοι συμπολίτες μας όχι απλώς θεωρούν εκ προοιμίου ότι όποιος κατηγορείται είναι δεδομένα ένοχος, αλλά επιπλέον δεν αποδέχονται ούτε καν τις αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις, θεωρώντας εαυτούς δικαστές και τιμητές των πάντων.

Λυπάμαι, αλλά απέναντι σε αυτές τις συμπεριφορές, που είναι προδήλως παράνομες στο πλαίσιο οποιασδήποτε ευνομούμενης πολιτείας, είμαστε αναγκασμένοι, αλλά και αποφασισμένοι να αμυνθούμε με κάθε νόμιμο μέσο».

Η ανάρτηση του προέδρου της ΟΙΕΛΕ

Της απάντησης Μπαμπινιώτη, είχε προηγηθεί ανάρτηση του προέδρου της ΟΙΕΛΕ (Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας), Μιχάλη Κουρουτού, στην οποία εξαπέλυε ευθεία επίθεση στον Γιώργο Μπαμπινιώτη με αφορμή την υπόθεση Λιγνάδη.

Η ανάρτηση:

Εμβρόντητοι παρακολουθούν εκατομμύρια πολίτες όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας για τη στήριξη του κ. Μπαμπινιώτη στο πρόσωπο του πρώην Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, Δημήτρη Λιγνάδη, παρά την «πλούσια» ιστορία του τελευταίου στα Αρσάκεια Σχολεία. Βεβαίως οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ μόνο έκπληξη δεν αισθανθήκαμε, καθώς τα τελευταία χρόνια, επί Προεδρίας Μπαμπινιώτη, κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Αρχικά, ας κάνω σαφές το εξής. Τα σχολεία της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας είναι σημαντικό κομμάτι της ελληνικής εκπαιδευτικής ιστορίας. Οι εκπαιδευτικοί του, συνάδελφοι με πλούσια προσόντα και αίσθημα καθήκοντος, κρατούν με την εξαίρετη δουλειά τους ψηλά το όνομα των Αρσακείων Σχολείων ακόμη και στη δύσκολη, τελευταία περίοδο Μπαμπινιώτη. Οφείλω, επομένως, να διαχωρίσω το εκπαιδευτικό σώμα από την ηγεσία των εκπαιδευτηρίων που κάνει ό, τι μπορεί για να ακυρώσει τη σπουδαία δουλειά των δασκάλων του.

Ο κ. Μπαμπινιώτης είναι ένας τυχερός άνθρωπος. Μένει στο απυρόβλητο (όπως έμενε μέχρι πρότινος και ο κ. Λιγνάδης) λόγω των ισχυρών σχέσεων που διατηρεί με την πολιτική και οικονομική εξουσία. Το απόστημα των σεξουαλικών κακοποιήσεων όμως έσπασε και η ελληνική κοινωνία απαιτεί την κάθαρση. Θέλω να ελπίζω ότι η ασυλία που απολαμβάνει ο κ. Μπαμπινιώτης και οι συν αυτώ έχει πια ημερομηνία λήξης.

Ο Πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας είναι αδύνατον να μην γνώριζε, να μην είχε ακούσει όλα όσα επί πολλά χρόνια ψιθυρίζονταν στο χώρο των Αρσακείων Σχολείων. Είναι αδύνατον να μην είχε γνώση όσων λέγονταν τότε και καταγγέλλονται με πρόσφατα δημοσιεύματα για τη «δράση» του κ. Λιγνάδη. Κι όμως, εγκωμίασε δημόσια τον Πρωθυπουργό και την Υπουργό Πολιτισμού για την επιλογή του εν λόγω ως Διευθυντή του Εθνικού θεάτρου, επικαλούμενος μάλιστα και τη «δουλειά» του στα Αρσάκεια Σχολεία! Επαναλαμβάνω. Δεν μας εκπλήσσει, δεν με εκπλήσσει.

Στο παρελθόν έχω αναφερθεί αναλυτικά στα έργα και τις ημέρες του κ. Μπαμπινιώτη ως Προέδρου της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας και ως Υπουργού Παιδείας. Υποχρεώνομαι να επανέλθω. Δεν είναι, άραγε, ο κ. Μπαμπινιώτης αυτός που, μεταξύ πολλών άλλων:

• Επεχείρησε τρις ως Υπουργός το 2012 να προωθήσει τροπολογία στη Βουλή, τις παραμονές της διάλυσής της, με την οποία μεταφερόταν η εποπτεία των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στο Υπουργείο Εργασίας (σε νομοσχέδια, μεταξύ άλλων, για τα ταξί και τις …κτηνοτροφικές καλλιέργειες), ώστε τα ιδιωτικά σχολεία να μετατραπούν σε ανεξέλεγκτους οίκους εμπορίου, όπου οι γόνοι των ισχυρών θα εξαγόραζαν με ευκολία άριστους τίτλους σπουδών; (είχε, πάντως καλή μαθήτρια, την κ. Κεραμέως που οχτώ χρόνια μετά ολοκλήρωσε το έργο του)

• Φροντίζει τους ανθρώπους που του κάνουν τα …χατήρια; Ας βρει κάθε ενδιαφερόμενος πού βρίσκεται ο πρώην Πρόεδρος του ΝΣΚ που υπέγραψε επί Υπουργίας του άθλια, σκανδαλώδη απόφαση σύμφωνα με την οποία μειώνονταν οι μισθοί των ιδιωτικών εκπαιδευτικών κατά 35-40% κατ’ απαίτηση του Συνδέσμου των σχολαρχών (αλλά και προσωπική, δική του επιθυμία, καθώς κατά δημόσια ομολογία του είχε δημιουργηθεί μια τεράστια τρύπα στα οικονομικά της Φιλεκπαιδευτικής που έπρεπε να καλυφθεί με κάποιο τρόπο…).

Όλα αυτά σαφώς και ωχριούν μπροστά στο γιγαντιαίο πρόβλημα της κακοποίησης παιδικών ψυχών και της «στοργικής» μεταχείρισης των φερόμενων υπαιτίων από τον κ. Μπαμπινιώτη. Απευθύνομαι σήμερα στα μέλη του ΔΣ της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, καλώντας τους να συναισθανθούν την ιστορική τους ευθύνη και να ζητήσουν από τον κ. Μπαμπινιώτη το μόνο έντιμο δρόμο, αυτόν της παραίτησης, ειδάλλως να τον απομακρύνουν άμεσα.

Αν αυτό δεν συμβεί, η Υπουργός Παιδείας οφείλει (παρά τις στενές σχέσεις της με τον κ. Μπαμπινιώτη) να εφαρμόσει τις διατάξεις του άρθρου 2, παρ. 3 του Ν. 682/77 για τον ειδικό οικονομικό έλεγχο των ισότιμων σχολείων (εκτός κι αν, κατά την πάγια συνήθειά της, καταργήσει και αυτή τη ρύθμιση, καθώς δεν «βολεύει» μεγαλοσχολάρχες)

Η ώρα να αρθούν οι θεσμοί και η επίσημη πολιτεία στο ύψος των περιστάσεων έφτασε. Το απαιτούν οι γονείς και τα κακοποιημένα παιδιά, το απαιτεί η εκπαιδευτική κοινότητα, το απαιτεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Καμιά ανοχή πλέον στον κ. Μπαμπινιώτη και στην δραστηριότητα της παρέας του. Έως εδώ!