Συνεπιμέλεια: Γιατί καθυστερεί το νομοσχέδιο;

Όπως τονίζεται στο σχετικό ρεπορτάζ:

Ο χειρότερος εχθρός του πολιτισμού είναι σαφέστατα η παραπληροφόρηση και ο λαϊκισμός που κινείται με γνώμονα την εμπάθεια. Τις τελευταίες ημέρες διάφοροι νομικοί και πολιτικοί κύκλοι επιχειρούν με νύχια και με δόντια να βάλουν εμπόδια στην μεγάλη προσπάθεια του υπουργού Δικαιοσύνης Κώστα Τσιάρα να μεταρρυθμίσει επί τω δικαιότερω το οικογενειακό δίκαιο και την συνεπιμέλεια των τέκνων.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του Newsbomb.gr διάφορα κέντρα και... παράκεντρα, νομικά και πολιτικά επιχειρούν να σταματήσουν την μεταρρύθμιση, γυρίζοντας πίσω το νομοσχέδιο, με στόχο να μην αλλάξει απολύτως τίποτα.

Επίσημα ακούγεται ότι λόγω της επιβολής του αυστηρού lockdown το υπουργείο Δικαιοσύνης δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί με το φλέγον αυτό ζήτημα. Πίσω από τις κουρτίνες, είναι γνωστό ότι συγκεκριμένες δικηγόροι που ασχολούνται με γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις μαζί με έναν συγκεκριμένο νομικό έχουν φτιάξει ένα ισχυρό λόμπι κατά του νομοσχεδίου και κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να σταματήσουν την έγκρισή του.

Οι βουλευτίνες του ΠΑΣΟΚ της ΝΔ και τα νομικά λόμπι

Στο σκοτεινό έργο του, το συγκεκριμένο νομικό λόμπι, έχει συμπαραστάτες συγκεκριμένες πολιτικούς τόσο από τη Νέα Δημοκρατία, όσο και από το ΠΑΣΟΚ. Νυν και πρώην βουλευτίνες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που εφορμούν λόγω των προσωπικών τους διαζυγίων και των αντιδικιών με τους πρώην συζύγους τους. Επηρεαζόμενες από τις προσωπικές τους αντιπαλότητες και εμμονές, επιχειρούν με κάθε τρόπο να σταματήσουν την πρόοδο.

Γνωστές κυρίες που στο παρελθόν απασχόλησαν αρνητικά την επικαιρότητα - σε σκανδαλοθηρικές εφημερίδες και τηλεοπτικές εκπομπές - με ομηρικούς ενδοοικογενειακούς καυγάδες και διαζύγια. «Κυρίες» που έβαλαν «μπροστά» τα παιδιά τους για να διεκδικήσουν εκατομμύρια από κινητές και ακίνητες περιουσίες, έρχονται τώρα ως τιμητές της ηθικής να μιλήσουν για το τι είναι δίκαιο και τι δεν είναι στη ζωή ενός παιδιού. «Κυρίες» που έκαναν όχημα τα παιδιά τους για να πάρουν λίγα σπίτια και λίγα μετρητά από τους πρώην συζύγους τους, πιέζουν τώρα την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης να καθυστερήσει την προώθηση και την ψήφιση του νομοσχεδίου.

Μιλάμε δηλαδή για μεσαίωνα και σκοταδιστικές αντιλήψεις που ουδεμία θέση έχουν στο 2021.

Ο κ. Τσιάρας οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να υπερασπιστεί το ήθος και την καθαρή πολιτική του διαδρομή. Να μην υποκύψει σε κανένα σκοτεινό κύκλο και σε κανέναν φορέα ιδεολογικών εμμονών.

Θα πρέπει όλοι αυτοί οι σκοτεινοί κύκλοι που διακινούν την αντίθεσή τους στην αλλαγή του νόμου για τη συνεπιμέλεια να μας εξηγήσουν αν μπορούμε να συνεχίσουμε να αποδεχόμαστε τον γονέα των «2/30», των δυο διανυκτερεύσεων το μήνα; Ή τον γονέα μερικών ωρών.

Κάποιοι δηλαδή είναι «αρνητές» της βιολογικής αλήθειας; Πιστεύουν κάποιοι ότι ένα παιδί έχει μια καταβολή; Μια βιολογική ρίζα;

Περίεργο, διότι όλες οι διεθνείς μελέτες καταλήγουν ότι ο ποιοτικός χρόνος ενός παιδιού με το γονιό πρέπει να είναι τουλάχιστον 35%, ενώ η Αμερικανίδα καθηγήτρια Linda Nielsen σε συγκριτική ανάλυση 60 μελετών (μετανάλυση) καταλήγει ότι τα παιδιά επωφελούνται σημαντικά από τη συνεπιμέλεια ακόμη και όταν οι γονείς είχαν υψηλά επίπεδα σύγκρουσης. Αντίστοιχα πορίσματα αναπτύχθηκαν και εντός της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής από τους ειδικούς που κλήθηκαν. Τα ίδια υποστηρίζει η Ελληνική Ψυχολογική Εταιρεία, ο Συνήγορος του Πολίτη, οι Έλληνες Κοινωνιολόγοι, και ο νέος νόμος διασφαλίζει το 1/3 πραγματικής γονεϊκής παρουσίας – εννοείται υπό κανονικές συνθήκες.

Αυτή είναι η επιστημονική αλήθεια και καταρρίπτει όλα τα fake news που διακινούνται εναντίον των μπαμπάδων και εναντίον όλων των ιδεοληπτικών που θεωρούν ότι το παιδί γίνεται «μπαλάκι» όταν μένει με τον πατέρα του.

Τις τελευταίες ημέρες επιχειρείται σκόπιμα από ορισμένους σκοτεινούς – νομικίστικους κύκλους ένας ιδιότυπος λαϊκισμός με σκόπιμη παραπληροφόρηση και στρατευμένη εχθροπάθεια. Ο νέος Νόμος δεν θέτει «υποχρεωτική συνεπιμέλεια», όπως απλουστευτικά αναφέρεται και πάνω σε αυτό χτίζονται οι χάρτινοι πύργοι της παραπληροφόρησης.

«Ο νέος Νόμος» – όπως εύστοχα αναφέρει ο δικηγόρος Μάριος Ανδρικόπουλος σε άρθρο του στην athensvoice.gr: «θέτει επί της αρχής και διατυπώνει την ορθή κατεύθυνση του δικαίου. Την κοινή επιμέλεια και ανατροφή ως τεκμήριο του Νόμου. Η γονική μέριμνα και η επιμέλεια θα ασκείται από κοινού και εξίσου όταν διασπάται ο γάμος και όταν δεν υπάρχει (παιδιά εκτός γάμου). Φράση εμβληματική στο Νόμο – «τεκμήριο» στη γλώσσα των νομικών. Το τεκμήριο όμως κάμπτεται αν χρειαστεί και αυτό με κοινή συμφωνία, σε σοβαρές περιπτώσεις (π.χ. απειλής ή βίας), με δικαστική απόφαση και εν γένει υπό τις προϋποθέσεις του Νόμου».

Υπεράνω όλων υπάρχει η Διεθνής Σύμβαση Δικαιωμάτων του Παιδιού, Νόμος του Κράτους μας από το 1992 και ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, και στο νέο άρθρο 1511 διατυπώνει ότι συμφέρον του παιδιού είναι η παρουσία δύο γονέων στη ζωή του, η κοινή ανατροφή και φροντίδα και η αποτροπή της αποξένωσης. Ταυτόχρονα θέτει τους γονείς σε έναν ενάρετο κύκλο. Το Δικαστήριο θα ελέγχει ποιος θα σεβαστεί τον άλλο –ριζοσπαστικό κριτήριο του γαλλικού Νόμου– , καθώς και εάν σέβεται κάθε γονιός τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Αλήθεια, ποιος μπορεί να διαφωνήσει με όλα τα παραπάνω;

Καλό θα ήταν όσοι εύκολα μιλούν περί ενδοοικογενειακής ψυχολογικής βίας να μας πουν αν η παράνομη αποξένωσης του παιδιού αποτελεί ή όχι την ύψιστη μορφή ψυχολογικής βίας. Ο διεθνής όρος που αποδίδει αυτή την απεχθέστατη πράξη λέγεται: «parentectomy» («γονεοεκτομή») και είναι ανατριχιαστικός.