Το ΜέΡΑ25 αναστέλλει την ιδιότητα μέλους του Δήμου Μούτση

Την αναστολή έκανε γνωστή ο ίδιος ο επικεφαλής του κόμματος, Γιάνης Βαρουφάκης.

«Με λύπη (όχι, δεν είναι αυτή η σωστή λέξη: με φρίκη) ακούσαμε τη γενναία καταγγελία της τραγουδίστριας Λυδίας Σέρβου για σεξουαλική παρενόχληση που υπέστη σε νεαρή ηλικία, και για την οποία κατονομάζει ως δράστη άνθρωπο που φέρει την ιδιότητα του μέλους του ΜέΡΑ25, τον συνθέτη Δήμο Μούτση.

Ας μη μασάμε τα λόγια μας: Είναι αλήθεια ότι ούτε ζητάμε από τους ανθρώπους του ΜέΡΑ25 «φάκελο» της ιδιωτικής τους ζωής, ούτε φτιάχνουμε τέτοιον. Όπως θεωρούμε ότι κάποιος που θέλει να συμπορευτεί μαζί μας εμφορείται από τις ίδιες ιδέες και αξίες που μας δίνουν λόγο ύπαρξης, έτσι και θεωρούμε δεδομένο ότι έχουν συναίσθηση της ευθύνης κάθε προσώπου που αποφασίζει να εμπλακεί στην ενεργό πολιτική, να ζει σε ένα «γυάλινο σπίτι», κάτω από τον απολύτως απαραίτητο και επίμονο διερευνητικό φακό που θα διαβεβαιώνει ότι δεν έχει τίποτα επιλήψιμο να κρύψει.

Αυτό για το οποίο κατηγορείται ο Δήμος Μούτσης έρχεται σε απόλυτη, κάθετη, ταυτοτική αντίθεση με τον πυρήνα των ιδεών του ΜέΡΑ25. Μαχόμαστε για την ελευθερία, την ισότητα, την απελευθέρωση του ατόμου από κάθε είδους δεσμά. Θλιβόμαστε και απογοητευόμαστε για κάθε άνθρωπο, πολύ περισσότερο για κάθε συνοδοιπόρο, που τάσσεται με την πλευρά του άδικου, με την πλευρά των δυναστών. Και ενώ σεβόμαστε το τεκμήριο της αθωότητας, ταυτόχρονα δε μπορούμε να κλείσουμε τα αυτιά μας όταν ένα θύμα καταπίεσης βρίσκει το θάρρος να μιλήσει και να εγκαλέσει τον θύτη της.

Το ΜέΡΑ25 έχει προχωρήσει σε αναστολή της ιδιότητας μέλους του Δήμου Μούτση και φυσικά θα συνεχίσουμε τη μάχη για την εξάλειψη φαινομένων έμφυλης καταπίεσης, βίας, και παραβίασης βασικών αρχών της ανθρώπινης συνύπαρξης».

Η απάντηση Μούτση στην καταγγελία

Με μια λιτή ανακοίνωση μέσω των δικηγόρων του απάντησε στις καταγγελίες περί σεξουαλικής κακοποίησης της τραγουδίστριας Λυδίας Σέρβου ο γνωστός συνθέτης Δήμος Μούτσης.

«Αναφορικά με τα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών που αφορούν στο πρόσωπό του ο Δήμος Μούτσης δηλώνει ότι οι απαντήσεις του θα δοθούν όπου και όπως νομικά προβλέπεται», τονίζεται στην ανακοίνωση, που υπογράφει ο δικηγόρος Γιάννης Φώσκολος.

Η κ. Σέρβου αποκάλυψε, μιλώντας στην εφημερίδα «Τα Νέα» το όνομά του για τον εξής λόγο: «το λέω γιατί πρέπει να διευκρινίσω ρητά ότι δεν είναι άλλοι εμπνευσμένοι και καταξιωμένοι συνθέτες όπως ο Ξαρχάκος και ο Μαρκόπουλος, τα ονόματα των οποίων κακώς αναμείχθηκαν από κάποιους».

«Ο άνθρωπος που σακάτεψε την ψυχή μου πριν καν συμπληρώσω τα 15 μου χρόνια είναι ο μουσικοσυνθέτης Δήμος Μούτσης» αποκάλυψε.

Όταν ερωτήθηκε από τη δημοσιογράφο αν πιστεύει ότι έχει μετανιώσει ο ίδιος σήμερα, λέει «αυτό θα μπορούσε να το απαντήσει μόνο ίδιος».

Η καταγγελία - «σοκ»

Η Λυδία Σέρβου είχε κάνει την καταγγελία, χωρίς να αποκαλύψει τότε το όνομα του μουσικοσυνθέτη, με ανάρτησή της στο Facebook.

Αναλυτικά όσα είχε γράψει:

«Και ΕΓΩ ΘΥΜΑΜΑΙ τι φορούσα τη μέρα που ΣΑΚΑΤΕΨΕΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ! Ήταν Φεβρουάριος του 1992 όταν ο πατέρας μου, εφημέριος στην Αγία Μαρίνα στο Θησείο τότε, ήρθε σπίτι και μου ανακοίνωσε με χαρά πως γνώρισε έναν συνθέτη – μεγάλο όνομα με τεράστιες επιτυχίες και συνεργασίες- ο οποίος ήθελε να κάνει μια συναυλία στο Αρχαιολογικό χώρο που βρίσκεται πίσω από τον Ιερό Ναό.

Ο πατέρας μου λοιπόν γνωρίζοντας την αγάπη μου για τη μουσική και ιδιαίτερα για το τραγούδι, αφού από πολύ μικρή ηλικία είχα δηλώσει ότι θα ασχοληθώ με τον συγκεκριμένο χώρο, ζήτησε από τον μεγαλοσυνθέτη να με ακούσει και να μας πει την γνώμη του.

Ο συνθέτης δέχτηκε με μεγάλη χαρά και έδωσε το τηλέφωνο του (σημ. δεν είχαμε κινητά τότε) για να του τηλεφωνήσω και να κανονίσουμε ραντεβού όπως και έγινε!

Ήμουν δεν ήμουν 15 χρόνων λοιπόν και ξεκίνησα για την οδό Πόντου, πίσω από την Μιχαλακοπούλου για το πολυπόθητο ραντεβού χωρίς να ξέρω τι με περιμένει. Χτύπησα το κουδούνι και μπήκα σε ένα σπίτι από εκείνα τα παλιά, με τα κάγκελα στα παράθυρα…!

Με υποδέχθηκε με ένα τεράστιο χαμόγελο και μόλις μπήκα μέσα κλείδωσε την πόρτα. Αμέσως αντέδρασα… «γιατί κλειδώσατε ρώτησα;;»… «από συνήθεια μου λέει… πάντα κλειδώνω». Χαμπάρι εγώ τον πίστεψα. Ανεβαίνουμε σε ένα χώρο σαν σαλόνι με πολλά καβαλέτα, μπογιές, παρτιτούρες, ένα πιάνο, ένα βιολί, μια κιθάρα. Χάρηκα εγώ.. σκεφτόμουν τι ωραία!

Με ρωτάει… «θέλεις ένα τσάι;;; Έναν χυμό;;;» «Ένα ποτήρι νερό σας παρακαλώ του είπα». Έφυγε και πήγε να φέρει υποτίθεται το νερό… και εδώ ξεκινάει το μαρτύριο.

Γύρισε ολόγυμνος και άρχισε να με κυνηγάει μέσα στο σαλόνι θέλοντας να ικανοποιήσει τις ορέξεις του.

Άρχισα να φωνάζω, να τον παρακαλώ να με αφήσει να φύγω, να του λέω να σεβαστεί τον πατέρα μου αλλά εκείνος ατάραχος συνέχιζε να με κυνηγάει γύρω από την τραπεζαρία και να μου λέει «όσο και να φωνάζεις δεν θα σε ακούσει κανείς». Το αποτέλεσμα;

Να κάτσω σε μια άκρη του σαλονιού κουβαριασμένη και να κλαίω και αυτός στην άλλη άκρη, μπροστά σε έναν καθρέφτη αφού αυτόικανοποιήθηκε, γύρισε με απίστευτο θράσος και μου είπε… « τώρα έλα να μου τραγουδήσεις γιατί χρωστάω μιαν απάντηση στον πατέρα σου».

Δεν ξέρω που βρήκα τη δύναμη και το κουράγιο και συνέχισα να τον παρακαλώ να ξεκλειδώσει την πόρτα για να φύγω χωρίς βέβαια να τραγουδήσω.

Κάποια στιγμή- ούτε ξέρω πόση ώρα μετά- ξεκλείδωσε αφού βέβαια πρώτα με είχε ξεφτιλίσει ότι είμαι μια άχρηστη, χαζή και χωρίς μυαλό κοπελίτσα που δεν πρόκειται να κάνω τίποτα στη ζωή μου.

Γιατί μου είπε «αν μου καθόσουν απόψε, αύριο το πρωί θα σου έκανα συμβόλαιο με τη warnermusic».

Και βεβαίως κατάφερε να με φοβίσει με χίλιους δυο τρόπους ώστε να μην πω τίποτα σε κανέναν για πολλά χρόνια.

Από τη μια ήταν ο πατέρας μου, ιερέας, τι να πάω να του πω;;; Ότι ο άνθρωπος που εμπιστεύθηκες και με έστειλες να με ακούσει, προσπάθησε να με βιάσει; Φοβόμουν… για την υγεία του, για το πως θα το πάρει, για το αν θα με πιστέψει! …από την άλλη πήγαινα σχολείο στην «ελληνική παιδεία», ακόμα χειρότερα… σε ποιον να μιλήσω και να με πιστέψει.

Θυμάμαι ότι μπήκα σε ένα ταξί κλαίγοντας και του είπα να με αφήσει στο Μαρούσι ώστε να περπατήσω από το Μαρούσι μέχρι την Πευκη για να καταφέρω να βρω μια δικαιολογία να πω στους γονείς μου.

Και βρήκα… «είχε παρά πολύ κρύο αυτό το σπίτι και δεν κατάφερα να τραγουδήσω». Αυτό ήταν αρκετό!

Από τότε η ψυχή μου δεν ήταν ποτέ ίδια! Και ορκίστηκα στον εαυτό μου ότι θα τα καταφέρω μέσα σε αυτό τον χώρο, χωρίς να χρειάζομαι δεκανίκια και χωρίς να θέλω επιβεβαίωση από κανέναν για το αν αξίζω ή όχι! ΑΞΙΖΩ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΩ ΕΓΩ και αυτό μου φτάνει! Και έδωσα υπόσχεση ότι δεν θα τραγουδήσω ποτέ δικά του τραγούδια και ας είναι εξαιρετικός δημιουργός και ας έχει συνεργαστεί με τους καλύτερους στιχουργούς, κάτι που έχω κρατήσει 25 χρόνια τώρα που τραγουδάω επαγγελματικά! Και υποσχέθηκα επίσης ότι πάντα θα είμαι δίπλα στους μαθητές μου και θα τους κρατώ το χέρι για να μην βρεθεί ποτέ ένα τέτοιο κτήνος να τους ρημάξει την δική τους ψυχή! Και εγώ θυμάμαι τι φορούσα εκείνη τη μέρα… και τα πέταξα τα ρούχα… αλλά τις μνήμες δεν μπόρεσα ποτέ να τις πετάξω! Γιατί οι μνήμες είναι που πονάνε! Δεν λέω το όνομα του επειδή σήμερα είναι 82 χρόνων και αν του συμβεί κάτι με το να δημοσιοποιήσω το όνομά του δεν ξέρω αν μπορώ να το διαχειριστώ! ΜΙΛΗΣΤΕ… δεν έχει ώρα! Τώρα είναι η ώρα! Να θυμάστε τους στίχους του Νίκου Γκάτσου…και μέσα από βροχή κι ανεμοζάλη… το ΦΩΣ μου ακολουθώ κι όπου με βγάλει!»