H Σοφία Μπεκατώρου «έδειξε» τον άνθρωπο που την κακοποίησε σεξουαλικά

Πάντα σύμφωνα με την εφημερίδα, ο άνθρωπος που φέρεται να επιτέθηκε σεξουαλικά στην Ολυμπιονίκη είναι ο Αριστείδης Αδαμόπουλος, ο νυν αντιπρόεδρος της ΕΙΟ και Υπεύθυνος του Γραφείου Αθλητισμού, Έφορος Κεντρικής Ελλάδος αλλά και εκπρόσωπος της ιστιοπλοΐας στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή.

Ο εν λόγω παράγοντας βρίσκεται στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΙΟ από τη δεκαετία του ’90.

Η υπόθεση κακοποίησης της Σοφίας Μπεκατώρου έχει προκαλέσει ένα «κύμα» συμπαράστασης απέναντι στην αθλήτρια, με την πλειοψηφία του πολιτικού και αθλητικού κόσμου να στέκονται στο πλευρό της και να στηρίζουν την απόφασή της να μιλήσει για την επίθεση εναντίον της.

Έδωσε, παράλληλα, και κουράγιο σε άλλες αθλήτριες που αποφάσισαν να σπάσουν τη σιωπή τους και να αποκαλύψουν ότι και αυτές είχαν πέσει θύματα κακοποίησης.

Την ίδια ώρα, υπήρξε και μια παραίτηση συμπαράστασης στη Σοφία Μπεκατώρου, με τον πρόεδρο του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Πειραιά να εκφράζει την οργή του για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε το περιστατικό η ΕΙΟ.

Νέες καταγγελίες

Το θάρρος της Σοφίας Μπεκατώρου να αποκαλύψει όλα όσα της συνέβησαν κινητοποίησαν και δύο ακόμη αθλήτριες, τη διεθνή πολίστρια Μάνια Μπίκοφ και την κολυμβήτρια τεχνικής κολύμβησης Ραμπέα Ιατρίδου, που επίσης βγήκαν μπροστά για να καταθέσουν αντίστοιχες εμπειρίες.

Η Ραμπέα Ιατρίδου, αποκαλύπτει σε ανάρτησή της στο Facebook:

H αποκάλυψη της σεξουαλικής κακοποίησης της Ολυμπιονίκη μας Sofia Bekatorou έσκασε σαν βόμβα λες και τα εγκλήματα αυτής της κατηγορίας είναι κάτι σπάνιο για την "πολιτισμένη" κοινωνία μας και όλοι δήλωσαν σοκαρισμένοι που ο Ελληνικός πρωταθλητισμός δεν είναι αγνός και δεν στελεχώνεται από ενάρετους ανθρώπους...

Μετά το σοκ η βροχή του εύκολου σχολιασμού και η ευκαιρία των πολλών να κρίνουν πίσω από τα πληκτρολόγιά τους και αρκετών κομπλεξικών να νιώσουν ανώτεροι κατηγορώντας το θύμα είτε ευθέως είτε με υπονοούμενα για τον χρόνο που διάλεξε να δημοσιοποιήσει την ιστορία της.Στην ανάγνωση της ιστορίας της έμεινα για ώρες σιωπηλή. Σκέφτηκα πόσα έχει πετύχει αυτή η γυναικάρα με το εθνόσημο στο στήθος της και στα πανιά της και προσπάθησα να βάλω τον εαυτό μου στη θέση της. Σκέφτηκα πως θα αισθανόμουν, τι θα σκεφτόμουν, τι θα έκανα. Τι θα επέλεγα να κάνω και πως θα το έπνιγα μέσα μου.. Σίγουρα δεν μπορείς να το νιώσεις σκέφτηκα αν δεν το έχεις ζήσει..Την επόμενη ημέρα ήρθε η ανάρτηση της φίλης Mania Bikof για τον γιατρό της εθνικής υδατοσφαίρισης που υποχρέωνε τις αθλήτριες να κατεβάζουν το μαγιό τους, να ταράξει τα δικά μου νερά με μια αλυσιδωτή αντίδραση που με πήγε πολλά χρόνια πίσω, σαν μια πτώση μια τσουλήθρα που δεν μπόρεσα να σταματήσω πριν προσγειωθώ σε ένα ιατρείο της Θεσσσαλονίκης, σχεδον 27 χρόνια πριν.Στη διάρκεια της αθλητικής μου καριέρας είχα μόνο άνδρες προπονητές και συνοδούς στις αποστολές και ήταν όλοι τους άψογοι, δεν είχα ποτέ παράπονο.Λίγο πριν τα 19 μου, στην επανεκκίνηση εντατικών προπονήσεων μετά από ολιγόμηνη παύση για τις πανελλαδικές εξετάσεις σε μια στιγμή ανωριμότητας στο γυμναστήριο του Τζίμη Σαμαρά, χωρίς καλό ζέσταμα δέχτηκα μια πρόκληση για μια άσκηση που κατέληξε σε άσχημη θλάση του δικεφάλου του δεξιου ποδιού.

Κάλεσα αμέσως τον αθλητίατρο που με παρακολουθούσε αλλά λόγω φόρτου θα με έβλεπε το επόμενο απόγευμα αργά. Ο φόβος μου πως κάτι κακό έχει γίνει με οδήγησε να κλείσω ραντεβού και σε ορθοπεδικό του ασφαλιστικού φορέα κοντά στο σπίτι.. Ο γιατρός, μου ζήτησε αμέσως να μείνω με το εσώρουχο.

Αφού έκανε σύντομες ερωτήσεις και με εξέτασε στο ειδικό κρεβάτι πιάνοντας συνεχώς το σώμα μου σε σημεία που δεν δικαιολογούσε η εξέταση, μου ζήτησε να σηκωθώ και να σκύψω. Στάθηκα αντικριστά του και πήγα να σκύψω εμπρός. Οχι μου είπε, όχι έτσι, θα γυρίσεις και θα σκύψεις μπροστά μου.

Είχα πανικοβληθεί, το ένιωθα τελείως λάθος αλλά δεν ήξερα πως να αντιδράσω, το όχι είχε κολλήσει σαν λυγμός στο λαιμό μου και δεν κατάφερε να βγει. Εκανα αυτό που μου ζήτησε και ο σιχαμένος στάθηκε ακριβώς πίσω μου και χούφτωσε με πρόφαση την εξέταση μηρούς και γλουτούς, Με ένα εξίσου σιχαμένο χαμόγελο μου συνταγογράφησε λίγο μετά φάρμακα. Μόλις έκλεισα την πόρτα πίσω μου ξέσπασα σε κλάμα και έσκισα τη συνταγή σε χιλιάδες κομματάκια. Εκανα ώρα να γυρίσω στο σπίτι μέχρι να μη φαίνεται το κλάμα μου γιατι άν έλεγα τι έγινε ο πατέρας μου θα πήγαινε και θα τον πετούσε από το μπαλκόνι αφού πρώτα τον είχε κάνει τόπι στο ξύλο..Το ίδιο βράδυ πήγα στο ιατρείο του αθλητίατρου μου σαν φοβισμένο κουτάβι..

"Βγάζουμε παπουτσάκια και καλτσούλες και ανεβαίνουμε στο κρεβατάκι" μου είπε γλυκά. "Γιατρέ να βγάλω τη φόρμα;" "Όχι βέβαια" απάντησε ήρεμα, "δε χρειάζεται για την εξέταση". Η εξέταση περιλάμβανε εντολές κίνησης, εκτέλεση και ακόλουθη ερώτηση για το είδος και την ένταση του πόνου και το μόνο που άγγιξε ήταν ο αστράγαλος και η κνήμη μου για να διορθώσει κίνηση... Με τις θεραπείες και την αγωγή σε λίγες ημέρες ήμουν πάλι σε θέση να κολυμπήσω αλλά το σκηνικό στον πρώτο γιατρό έκανα χρόνια να το ξεπεράσω και ο τρόπος που διάλεξα για να το διαχειριστω ήταν να το διακωμωδήσω ώσπου τελικά το ξέχασα.

Ημουν μικρή, φοβισμένη και εντελώς άβγαλτη. Με αφορμή την εξιστόρησή σου Μάνια, που με αφορμή την εξιστόρηση της Σοφίας, το ξέθαψες από τη μνήμη σου, το ξέθαψα κι εγώ από τη δική μου.. Σαφώς και δεν εξισώνεται σε καμία περίπτωση με αυτή ενός βιασμού αλλά η παρενόχληση και η κακοποίηση ανεξάρτητα από την βαρύτητα του περιστατικού γεμίζουν με αισθήματα ντροπής το θύμα. Πολύ φοβάμαι πως πολλές αθλήτριες έχουν ανάλογες ή πολυ πιο σοβαρές ιστοριες να διηγηθούν.

Το λάθος δεν είναι ότι πνίξαμε τις ιστορίες μέσα μας. Το λάθος είναι ότι δεν είχαμε την αίσθηση ότι θα μας (υπο)στηρίξουν για να τις πούμε και φυσικά φοβόμασταν τον σχολιασμό και την κριτική από τους "δικαστές" γι αυτό δεν είχαμε το θάρρος. Η κάθε γυναίκα χρειάζεται τη στήριξη μας αν και όταν αποφασίσει να μιλήσει, όταν βρει το θάρρος μέσα της.#me_tin_sofia

Σε ανάρτησή της, η Μάνια Μπίκοφ αναφέρει:

Μια γυναίκα βρίσκει το θάρρος και δημόσια μιλά για τη σεξουαλικη κακοποίηση που υπέστη χρόνια πριν κ αντί αυτό να αφυπνίσει, ταρακουνήσει, προβληματισει κάθε έναν, ειδικά του χώρου του αθλήματος της, η ίδια δέχεται πλήθος μηνυμάτων που εμμέσως πλην σαφώς την κρίνουν γιατί της πήρε τόσα χρόνια, ότι τα ήθελε, ότι το κάνει για την δημοσιότητα.Είστε όλοι τραγικοί.. Οι γυναίκες δε,, που σχολιάζετε στο ίδιο μήκος κύματος είστε εμετικές. Ξέρετε πόσο δύναμη χρειάζεται να αποδεχθεις αρχικά ότι είσαι θύμα βίας και να το πεις;Έχετε σκεφτεί πόσο δύσκολο είναι να πρέπει να χειριστείς και την βία αλλά και όλους όσους σε κρίνουν;Έχετε μπει σε αυτήν τη θέση? Όπου το θύμα, ζει με τον φόβο; όπου δεν τολμά να ζητήσει βοήθεια γιατί ξέρει πως θα είναι αβοηθητη;

Η Sofia Bekatorou μια σπουδαία αθλήτρια και γυναίκα μέσα από αυτήν την εξομολόγηση της ξεκλείδωσε πολλά κουτάκια μνήμης.Περίμενα σήμερα να υπάρχει υποστήριξη από τον χώρο. Δεν την είδα .Εγώ λοιπόν Σοφία,, με αφορμή την δική σου ιστορία θα πω μια ακόμη.. 28-30 χρόνια πριν, όταν ήμουν εν ενεργεια αθλήτρια της υδατοσφαίρισης εμφανίστηκε ένας τραυματισμός στον ώμο. Ήμασταν σε προετοιμασία με την εθνική ομάδα ο πόνος επέμενε, με έστειλαν στον γιατρό. Δεν ήμουν μόνη, ήταν ακόμη 1-2 συναθλητριες με παρόμοια θέματα. Στις 3-4 επισκέψεις στον "γιατρό" αυτό, στην εξέταση και στις ενέσεις ενζυμων που μου έκανε για να βγάζω την προπόνηση ΠΑΝΤΑ μου ζητούσε να κατεβάσω το μαγιό μου. Ο τραυματισμός μου ήταν στο δεξί ώμο.Την πρώτη φορά το έκανα, με αιφνιδίασε, δεν ήξερα γιατί το ζήτησε. Όταν βγήκα ρώτησα τις άλλες, μου είπαν ότι κ σε αυτές κάτι ανάλογο είχε ζητήσει. Δε μίλησα σε κάποιον άλλον.

Στην επόμενη επίσκεψη το ίδιο. Τον κοίταξα κατάματα και τον ρώτησα γιατί; Αφού τον ώμο μου θα δείτε.. Μου απάντησε με υφακι "γιατί, ντρέπεσαι;" Ήταν ο τοπ γιατρός, με έστειλε η ομάδα, φοβομουν αν μιλούσα θα έχανα τη θέση μου στην ομάδα.. Πήγα ακόμη 2 φορές, αρνήθηκα να κ ξανακατεβάσω το μαγιό μου. Σττη συνέχεια δεν ξαναπήγα ΠΟΤΕ, ανέλαβε το σωματείο μου κ με έστειλε σε άλλους γιατρούς.Ο συγκεκριμένος δεν με άγγιξε στο στήθος, την έβρισκε όμως να μας βλέπει. Τότε φοβομουν. Έπειτα απλά το διέγραψα από τη μνήμη μου.Με αφορμή τα λόγια σου Σοφία, σήμερα το ξέθαψα από τη μνήμη μου Ήμουν μια αθλήτρια που ζούσα μόνη μου στην Αθήνα κ αγωνιζόμουν για το όνειρο μου.

Άλλες εποχές τότε.Τώρα αν κάτι ανάλογο συνέβαινε στα παιδιά μου, θα γινόμουν αγρίμι.Με αφορμή τα λόγια σου Σοφία, θα τους μιλήσω ξανά για την βία, ειδικά για την σεξουαλικη.. Σ ευχαριστώ λοιπόν και σου βγάζω το καπελο.

Μητσοτάκης: Έγινε μια Ολυμπιονίκης της ευθύνης

Στη συζήτηση που έχει ξεσπάσει με αφορμή την εξομολόγηση της Σοφίας Μπεκατώρου για σεξουαλική επίθεση που υπέστη ως νεαρή αθλήτρια από παράγοντα της ομοσπονδίας ιστιοπλοΐας παρενέβη και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.

«Η απόφαση της Σοφίας Μπεκατώρου να καταγγείλει με τόλμη τη σεξουαλική βία που υπέστη ως έφηβη αθλήτρια αποτελεί πράξη με βαρύ κοινωνικό φορτίο. Κίνηση που αφυπνίζει συνειδήσεις, παράγοντας θετικό παράδειγμα. Και κινητοποιεί ώριμα την ευαισθησία των δυνάμεων της προόδου στον τόπο μας» τόνισε ο πρωθυπουργός σε μήνυμά του στο Facebook.

Και συμπλήρωσε:

«Η Πολιτεία διαθέτει το νομικό οπλοστάσιο του Κράτους Δικαίου το οποίο και οφείλει να εξαντλήσει. Έχει επίσης δομές που βοηθούν να κλείνουν τα τραύματα από τέτοιου είδους εγκλήματα. Είναι κρίσιμο, όμως, σε αυτή την αποστολή να βρίσκει καθημερινό συμπαραστάτη της και τον κάθε Έλληνα.

Η Σοφία έσπασε με γενναιότητα την αλυσίδα του φόβου και της σιωπής, δείχνοντας τον δρόμο ώστε το στίγμα της ενοχής να περάσει από το θύμα στον θύτη.

Έγινε, έτσι, και μια Ολυμπιονίκης της Eυθύνης, στο όνομα όλων: Γυναικών και ανδρών, παιδιών και εφήβων, μέσα και έξω από την οικογένεια.

Μίλησα προσωπικά με την πρωταθλήτριά μας για εκείνη την οδυνηρή εμπειρία.

Που εκείνη δεν την “θυμήθηκε” τώρα, αλλά δεν την ξέχασε ποτέ. Όπως κανείς δεν πρέπει να ξεχνά. Αλλά να αντιδρά. Γι’ αυτό και είμαι δίπλα της. Όχι μόνο ως πρωθυπουργός. Αλλά και ως σύζυγος, πατέρας και απλός πολίτης».

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατέληξε λέγοντας:

«Είναι καιρός να ξεριζωθεί η εξουσιαστική βία εναντίον όποιου βρεθεί σε μία αδύναμη θέση. Είναι μάστιγα που υπονομεύει τα θεμέλια του πολιτισμού μας. Ας κάνουμε, λοιπόν, όλοι το πρώτο βήμα της Σοφίας: Μιλάμε, καταγγέλλουμε, αποκαλύπτουμε. Ώστε το φως της αλήθειας να κάψει για πάντα το έγκλημα που ζει στο σκοτάδι».

Τσίπρας: Σπάμε τη σιωπή

Το δικό του μήνυμα συμπαράστασης είχε στείλει μέσω Instagram και ο Αλέξης Τσίπρας.

«Η έμφυλη βία έχει τα θεμέλιά της στην αντιστροφή της ευθύνης και στη σιωπή του θύματος. Η γυναίκα από θύμα, μετατρέπεται σε κατηγορούμενη. Όταν μια γυναίκα μιλάει είναι σπουδαίο.

Σπάμε τη σιωπή» έγραψε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Γεννηματά: Όταν μια γυναίκα λέει «όχι», σημαίνει «όχι»

H πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής, Φώφη Γεννηματά, επικρότησε και αυτή την καταγγελία της Ολυμπιονίκη, Σοφίας Μπεκατώρου.

Η κ. Γεννηματά σε ανάρτησή στα κοινωνικά δίκτυα αναφέρει πως η Σοφία Μπεκατώρου με την στάση της επιβεβαίωσε ότι οι πρωταθλητές έχουν πάνω απ' όλα δύναμη ψυχής.

Προσθέτει πως με τη θαρραλέα στάση της πέτυχε να δώσει δύναμη και φωνή σε άλλα κορίτσια που βιώνουν αντίστοιχες καταστάσεις και φοβούνται να μιλήσουν ή το συντηρητικό περιβάλλον τις κάνει να αμφιβάλλουν ακόμα και για το αν όσα βιώνουν είναι αληθινά.

«Κακοποίηση δεν είναι μόνο η προσφυγή στη σωματική βία από τον δράστη. Είναι η προσφυγή σε μεθόδους χειραγώγησης, η χρήση της εξουσίας που συχνά έχει ο δράστης επί του θύματός του», επισημαίνει η Φώφη Γεννηματά και συμπληρώνει:

«Σοφία σ' ευχαριστούμε που με το θάρρος σου, δείχνεις πως αξίζει να μιλάμε. Αξίζει να μιλάμε, όταν και όποτε βρούμε το κουράγιο να το κάνουμε. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παραβιάζει τα όριά μας. Όταν μια γυναίκα, ένας άνθρωπος, λέει “όχι”, σημαίνει όχι. Αξίζει να μιλάμε για να γνωρίζει κάθε δράστης ότι δεν θα μείνει ατιμώρητος. Για να κάνει πίσω την επόμενη φορά. Καμιά γυναίκα δεν είναι μόνη. Άντρες και γυναίκες σχηματίζουμε μια αλυσίδα προστασίας και αλληλεγγύης».

Η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής χαρακτηρίζει ακόμα ντροπιαστική και απαράδεκτη τη στάση της Ομοσπονδίας Ιστιοπλοΐας, καθώς με την αμφισβήτηση όσων είπε η κ. Μπεκατώρου, αναπαράγει το στερεότυπο.

Μαρέβα Μητσοτάκη: Σπάμε την αλυσίδα της σιωπής, είμαι με τη Σοφία

Σε ανάρτησή της στα social media, η σύζυγος του πρωθυπουργού καταγγέλλει τη σεξουαλική βία κατά των γυναικών και λέει «είμαι με τη Σοφία».

«Η γενναία Σοφία Μπεκατώρου έδωσε το σύνθημα: Σπάμε την αλυσίδα της σιωπής και του φόβου. Καταγγέλλουμε τη σεξουαλική βία. Και την εξορίζουμε από τη ζωή κάθε παιδιού ή εφήβου, κάθε γυναίκας ή άνδρα, κάθε ανθρώπου. Είμαι με τη Σοφία!», έγραψε η κυρία Γκραμπόφσκι.

H μαρτυρία

Μια συγκλονιστική μαρτυρία κατέθεσε η χρυσή ολυμπιονίκης στην Ιστιοπλοΐα Σοφία Μπεκατώρου για σεξουαλική κακοποίηση που δέχθηκε, κατά τη διάρκεια της διαδικτυακής ημερίδας με θέμα «Start to Talk/Σπάσε τη Σιωπή - Μίλησε, Μην Ανέχεσαι».

Τη Διαδικτυακή Ημερίδα διοργάνωσε το υφυπουργείο Αθλητισμού την Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2021, στο πλαίσιο του προγράμματος του Συμβουλίου της Ευρώπης για την «Προστασία των Παιδιών στον Αθλητισμό».

«Κάποια στιγμή όπως μιλάγαμε με τον Χ γύρισα και με φίλησε. Εγώ πάγωσα, δεν ήξερα πώς να αντιδράσω, δεν περίμενα ποτέ να κάνει μία τέτοια κίνηση. Για μένα ο Χ αντιπροσώπευε το πατρικό πρότυπο, ήταν ένας άνθρωπος που επιτέλους δε μας πολεμούσε μέσα στην Ομοσπονδία και ήθελε το καλό μας, σκέφτηκα. Συνέχισα να προχωράω με ταχύτερο ρυθμό κάνοντας πως δεν κατάλαβα ό,τι συνέβη, αν και του το ανέφερα λέγοντας του ότι δεν περίμενα ποτέ μία τέτοια κίνηση του», είπε η κ. Μπεκατώρου και συνέχισε:

«Φτάνοντας στο ξενοδοχείο μας, στο ασανσέρ πριν πάει στο δωμάτιο του, μου ζήτησε να τον ακολουθήσω. Εγώ αρνήθηκα και πήγα να κλείσω την πόρτα.

Εκείνος πάντα ευγενικά και με χαμόγελο με ρώτησε αν τον φοβάμαι και τότε του απάντησα πως όχι, αλλά ότι δεν υπήρχε λόγος να πάω μαζί στο δωμάτιο του.

Εκείνος προσπαθώντας να με πείσει, με διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να κάνει κάτι ερωτικό απλά να συζητήσουμε. Ήξερε όμως πώς να μου μιλήσει και πώς να με ηρεμήσει και να με κάνει να ρίξω τις άμυνες μου.

Και όταν αυτό έγινε, τότε άρχισε να ασελγεί εις βάρος μου. Προσπάθησα να τον απωθήσω, να του δείξω ότι δεν υπάρχει αμοιβαία επιθυμία, θεωρώντας ότι θα το σεβαστεί».

«Του είπα όχι, του επανέλαβα ότι δεν θέλω να προχωρήσω και εκείνος με ψεύτικα γλυκόλογα έλεγε ότι δεν είναι τίποτα κάνοντας χιούμορ. Έλεγε ότι θα σταματήσει αν δεν το θέλω, όμως δε σταμάτησε ότι κι αν του έλεγα. Κλαμένη και ντροπιασμένη έφυγα από το δωμάτιο όταν αυτός ολοκλήρωσε και σηκώθηκε από πάνω μου. Γύρισα στο δωμάτιο μου όπου η συναθλήτρια μου κοιμόταν ανυποψίαστη.

Έκανα μπάνιο, ένιωθα βρώμικη, εξαντλημένη, ταπεινωμένη και ανίκανη να υπερασπιστώ τα δικαιώματα μου. Ενώ είχαμε μόλις αποκτήσει το δικαίωμα στο όνειρο με την Αιμιλία, αν εγώ μιλούσα για ότι μου συνέβη, μπορεί αυτό να κατέρρεε», είπε και συνέχισε:

«Δεν μπορούσα να διαχειριστώ αυτό το συναίσθημα και δεν μπορούσα να το μοιραστώ με την ομάδα μου γιατί μπορεί να μας δίχαζε.

Η ομάδα μας, που συμπεριλάμβανε και την ανδρική, βρισκόταν πάντα σε ένα λεπτό σχοινί ισορροπίας και δεν υπήρχαν δυνατοί δεσμοί που θα μπορούσαν να με κάνουν να μιλήσω ανοιχτά.

Ο δε προπονητής μας ήταν 25 χρονών, αρκετά συναισθηματικός και άπειρος σε θέματα διαχείρισης κρίσεων. Επίσης, τότε, δεν είχαμε κάποια συνεργασία με αθλητική ψυχολόγο και φυσικά δεν θα μιλούσα ποτέ στους γονείς μου, γιατί θα με σταμάταγαν από την ιστιοπλοΐα. Στο μικρό και αθώο μυαλό μου η μόνη λύση ήταν να σιωπήσω και να κάνω ότι δε συνέβη τίποτα.

Έκλαψα πολύ και όταν ξύπνησα άρχισα μία παράσταση που έληξε μέχρι και πριν από λίγο καιρό. Με πολλή δουλειά, θεραπεία και ανάλυση κατάφερα να αναλάβω το βάρος της ευθύνης μου, το να μην μιλήσω τότε, ώστε να απομακρυνθεί αυτός ο παράγοντας εκτός αθλητικών χωρών. Αυτός ο μισάνθρωπος που δεν είχε όρια, εκμεταλλεύτηκε καταστάσεις, την συναισθηματική μου ευφορία και την προσήλωση στο στόχο μου. Εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία της ομάδας μας, γνωρίζοντας ότι δεν υπήρχε μεγάλη συνοχή και δύναμη, την θεσμική του θέση, ώστε να ικανοποιήσει το αρρωστημένο του ένστικτο. Ο μόνος στον οποίο κατάφερα να ανοιχτώ ήταν ο δεσμός που διατηρούσα τότε, από τον οποίο επίσης ζήτησα να μην αντιδράσει, καθώς ήταν κι αυτός αθλητής.

Ο Χ ουδέποτε δήλωσε μετάνοια ή άλλαξε τον τρόπο που λειτουργούσε. Με την αλλαγή της στάσης μου και την ψυχρότητα μου έγινε ειρωνικός και σε γενικές γραμμές αμφισβήτησε τις ικανότητες και τις επιδόσεις μου, σε κάθε δυνατή ευκαιρία, λέγοντας ότι οι νεότεροι αθλητές πρέπει να έχουνε πλέον ευκαιρίες και όχι αυτοί των οποίων η καριέρα τους βρίσκεται στη δύση της.

Τη νοοτροπία αυτή υιοθέτησε από το 1999 μέχρι το 2019. Στο διάστημα αυτό έχω πετύχει τις περισσότερες διακρίσεις για την χώρα μας στην ιστιοπλοΐα, έχοντας όμως χάσει το σημαντικότερο αγαθό ως προσωπικότητα: την αγάπη προς τον εαυτό μου».