Η «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» και το «ΔΗΜΗΤΡΕΙΟ», αποχαιρετούν τον αρχηγό τους Κώστα Μπατή

Ο Κώστας άφησε πίσω του μια σπουδαία σταδιοδρομία τόσο ως καλαθοσφαιριστής, όσο και ως αθλητικός δημοσιογράφος. Υπήρξε διεθνής παίκτης του Παναθηναϊκού, του Μίλωνα και του Εσπέρου και επί σειρά ετών τηλεσχολιαστής και παρουσιαστής αθλητικών εκπομπών σε αρκετά κανάλια της ιδιωτικής τηλεόρασης. Η χαρακτηριστική φωνή του, οι παθιασμένες μεταδόσεις του και η διαφορετική προσέγγιση που ακολουθούσε όταν περιέγραφε αγώνες τον έκαναν ιδιαίτερα αγαπητό.

Διακρινόταν για το ήθος του, την ειλικρινή και πηγαία ευγένειά του, την αγάπη του για το μπάσκετ και την αθλητική δημοσιογραφία. Υπήρξε πρότυπο πολλών παιδιών και νέων ώστε να αγαπήσουν το άθλημα του μπάσκετ και την αθλητική δημοσιογραφία και να ασχοληθούν με αυτά.

Μάλιστα, τα τελευταία οκτώ χρόνια ο Κώστας απέκτησε μια ιδιαίτερη σχέση με την «ΑΠΟΣΤΟΛΗ», αφού έγινε μέλος της ευρύτερης οικογένειας μας, προσφέροντας το ήθος, τις γνώσεις, την ενέργεια και την αγάπη του στα παιδιά του «ΔΗΜΗΤΡΕΙΟΥ» Κέντρου Δημιουργικής Απασχόλησης στο Μοσχάτο. Και τα παιδιά μας, τον αγάπησαν πολύ.

Η χθεσινή ημέρα ήταν πολύ δύσκολη, όχι μόνο για μας, αλλά κυρίως για εκείνα, τα μικρά και μεγάλα παιδιά μας, που τον αποχαιρέτησαν με ένα βουβό κλάμα και τρυφερά λόγια αγάπης αποτυπωμένα σε ένα τετράδιο αφιερωμένο στο δάσκαλο τους.

«Ήταν τιμή μου που σας γνώρισα», «σας ευχαριστώ για όσα μας μάθατε», «γιατί μας αφήσατε;», ή «Έφυγες και άφησες τη θέση σου κενή στην καρδιά μου». «Σ αγαπώ πολύ δάσκαλε. Αντίο» ήταν μερικά από αυτά.

Κι όσο για μένα, είμαι συγκλονισμένος από την ξαφνική «αναχώρηση» του φίλου μου.

Η φιλιά μας μετράει πάνω από τριάντα χρόνια, από τότε που μοιραζόμασταν το ίδιο γραφείο αλλά και το ίδιο μικρόφωνο στο Κανάλι 1 του Πειραιά.

Ο Κώστας Μπατής ήταν ένας γοητευτικός Άνθρωπος με ήθος, υπερηφάνεια, γλυκύτητα και ακατανίκητο χιούμορ και κυρίως τρυφερός πατέρας.

Η «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» θρηνεί τον ξαφνικό χαμό του και το «ΔΗΜΗΤΡΕΙΟ» την απώλεια του αρχηγού του.

Καταθέτω εκ μέρους όλων μας τα θερμά και ειλικρινή συλλυπητήρια μας προς την οικογένεια και τους οικείους του.

Ιδιαίτερα στα δύο του παιδιά, το Γιάννη και την Άννα Κατερίνα που ήταν οι μεγάλες λατρείες και η απόλυτη περηφάνια του.

Θα κλείσω με λόγια παρηγοριάς και κουράγιου για τον πατέρα τους.

Η συγκατοίκηση τους, λόγω κορωνοιού, τον έκανε να βγάλει όλη την αγάπη, τη φροντίδα και το νιάξιμο του για εκείνον.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα ξαφνικό τηλεφώνημα του Κώστα μέσα στις καλοκαιρινές διακοπές που μου είπε. «Έχω ανάγκη να σου εξομολογηθώ ότι η επαφή μου με τα παιδιά δεν με έκανε μόνο καλύτερο άνθρωπο αλλά και καλύτερο γιό».

Το μόνο που μπορώ να σου υποσχεθώ είναι ότι δεν θα σε ξεχάσουμε.

Η «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» θα δημιουργήσει μέσα, στο δικό σου «ΔΗΜΗΤΡΕΙΟ», αίθουσα με το όνομα σου.

Καλό ταξίδι και καλό παράδεισο Κώστα μου.