Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος στον Αντώνη Σρόιτερ για όλους και για όλα

Ο κ. Δημήτρης Γιαννακόπουλος μίλησε για όλους και για όλα. Για τον ΠΑΟ, την προσωπική του ζωή, τις πολιτικές του τοποθετήσεις, αλλά και για κοινωνικά ζητήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία.

Εστίασε ιδιαίτερα στο μέλλον της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας, αλλά και στα όσα συνέβησαν στην προηγούμενη μνημονιακή δεκαετία λέγοντας χαρακτηριστικά: «Η φαρμακοβιομηχανία έχει περάσει πάρα πολύ δύσκολη δεκαετία. Κυβερνήσεις πήρανε όλα τα αντίμετρα τα οποία υπήρχαν στην Ευρώπη, τα πετάξανε αν μου επιτρέπεται η έκφραση σε μία κατσαρόλα μέσα και μας τα σερβίρανε. Τώρα τελευταία έχουν καταλάβει την ανάγκη του να υπάρχει εγχώρια βιομηχανία φαρμάκου, αλλά στην ερώτησή σας για το αν η πανδημία έχει παίξει κάποιο ρόλο, δεν έχει παίξει κανένα ρόλο».

Ο κ. Γιαννακόπουλος τόνισε το ζήτημα της αρνητικής δημοσιότητας κατά της φαρμακοβιομηχανίας και αποκάλυψε αλήθειες που λίγοι γνωρίζουν, υπογραμμίζοντας: «Αρνητική δημοσιότητα… Θα σας πω είναι πάρα πολλά τα προβλήματα της φαρμακοβιομηχανίας, μας έχουνε βάλει clawback, μας έχουν βάλει rebate αυτή τη στιγμή έχουμε το κράτος ως μεγαλομέτοχο της εταιρείας μας. Από το 100% το 55 - 60% γυρίζει στο κράτος μέσα από τα αντίμετρα τα οποία σας είπα. Και αν κάποιος προσθέσει και την Εφορία φτάνουμε να δίνουμε το 90% της κερδοφορίας πίσω στο κράτος».

Ο κ. Γιαννακόπουλος απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις: από το επιχειρείν μέχρι την πολιτική και τις σχέσεις του με τους Αγγελόπουλους και τον Ολυμπιακό

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:

Α.Σ: Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας, ο άνθρωπος που είναι εδώ μαζί μου σήμερα δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, αν και είναι η πρώτη φορά που δίνει τηλεοπτική συνέντευξη, πρώτη φορά που εμφανίζεται σε ένα τηλεοπτικό σταθμό για να πει τις απόψεις του. Παρ΄ όλα αυτά είναι εξαιρετικά γνωστός, έχει πάρα πολλούς φίλους, έχει κάποιους που τον συμπαθούν πάρα πολύ και κάποιους που ίσως δεν τον συμπαθούν πάρα πολύ. Η αλήθεια είναι ότι κάνετε μία υπέρβαση σήμερα κ. Γιαννακόπουλε και είστε εδώ μαζί μας, στην πρώτη σας τηλεοπτική συνέντευξη και ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό.

Δ.Γ: Χαρά μου είναι και ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση.

Α.Σ: Ελπίζω να αισθάνεστε άνετα σε ένα τηλεοπτικό στούντιο, δεν ξέρω αν έχετε ξαναβρεθεί.

Δ.Γ: Είναι η πρώτη φορά, αλλά αισθάνομαι πάρα πολύ άνετα.

Α.Σ: Θα κάνω ό,τι μπορώ για να αισθανθείτε καλύτερα, να χαλαρώσετε και να το απολαύσετε.

Δ.Γ: Πολύ ωραία.

Α.Σ: Που λένε και πραγματικά χαίρομαι που είμαστε εδώ μαζί σήμερα, γιατί είναι αυτό που λένε ότι πολλές φορές, λέμε πράγματα για έναν άνθρωπο ή έχουμε άποψη για έναν άνθρωπο, χωρίς να τον έχουμε γνωρίσει και χωρίς να τον έχουμε ακούσει. Και αυτό είναι ίσως ότι πιο λάθος υπάρχει υπό την έννοια ότι για να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει κάποιος μαζί σας, πρέπει να σας ακούσει πρώτα.

Δ.Γ: Σίγουρα έτσι είναι. Εντάξει ο καθένας διαμορφώνει μία άποψη είτε έχοντας γνωρίσει κάποιον είτε όχι, αλλά το πιο σωστό είναι να έχεις γνωρίσει έναν άνθρωπο και να μπορείς να έχεις μία εμπεριστατωμένη άποψη.

Για την ελληνική φαρμακοβιομηχανία

Α.Σ: Προφανώς. Είναι άχαρη δουλειά αυτή; Δηλαδή ένας άνθρωπος ο οποίος κρατούσε τρόπαια, γύριζε τον κόσμο, κέρδιζε νίκες, είχε τη μέθη της νίκης, αυτή τη στιγμή κάνει μια μανατζερίστικη δουλειά και θέλω να ρωτήσω αν σας λείπει αυτό το excitement που λέμε και στο χωριό μου ας πούμε μιας διαφορετικής πορείας.

Δ.Γ: Θα σας πω. Ο χώρος της φαρμακοβιομηχανίας δεν είναι κάτι το οποίο ούτε κάτω από το φως της δημοσιότητας είναι, ούτε μαθαίνει ο κόσμος τι γίνεται.

Δυστυχώς όμως, λόγω των ετών της κρίσεως, έχουνε βάλει διάφορες κυβερνήσεις πάρα πολλά μέτρα που αυτή τη στιγμή αντί να δημιουργούμε, πηγαίνουμε στο γραφείο να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε τα διάφορα προβλήματα που βάζουν οι κυβερνήσεις.

Α.Σ: Η φαρμακοβιομηχανία είναι ένα κομμάτι της βιομηχανίας το οποίο είναι πάρα πολύ, αν θέλετε στα λόγια μας αυτή την εποχή και λόγω της πανδημίας. Η αίσθηση και κύριε Γιαννακόπουλε είναι ότι οι άνθρωποι οι οποίοι λειτουργούν στο χώρο της υγείας σήμερα και οι φαρμακοβιομηχανίες, έχουν να κερδίσουν πάρα πολλά από αυτό που λέγεται πανδημία και κερδίζουν και πάρα πολλά. Είναι αυτή η εικόνα που βλέπετε και εσείς; Με λίγα λόγια είναι κερδισμένες οι φαρμακοβιομηχανίες αυτή την ώρα με όλη αυτή την κρίση που περνάμε;

Δ.Γ: Η φαρμακοβιομηχανία έχει περάσει πάρα πολύ δύσκολη δεκαετία. Κυβερνήσεις πήρανε όλα τα αντίμετρα τα οποία υπήρχαν στην Ευρώπη, τα πετάξανε αν μου επιτρέπεται η έκφραση σε μία κατσαρόλα μέσα και μας τα σερβίρανε. Τώρα τελευταία έχουν καταλάβει την ανάγκη του να υπάρχει εγχώρια βιομηχανία φαρμάκου, αλλά στην ερώτησή σας για το αν η πανδημία έχει παίξει κάποιο ρόλο, δεν έχει παίξει κανένα ρόλο.

Α.Σ: Γιατί;

Δ.Γ: Γιατί εμείς φάρμακα πουλάμε. Είναι πολύ διαφορετικό το φάρμακο, είναι άλλο η μάσκα, είναι άλλο το αντισηπτικό, είναι άλλο τα εργαλεία τα οποία χρειάζεται κάποιος για να προστατευτεί από τον Covid. Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

Α.Σ: Τα κέρδη φαντάζομαι θα έρθουν όταν υπάρχει ένα εμβόλιο και ένα φάρμακο σε όλη αυτή την ιστορία.

Δ.Γ: Τα κέρδη για την κοινωνία θα έρθουνε πρωτίστως, αλλά και πάλι αυτά θα ήτανε κουτό να λέγαμε ότι μία ελληνική εταιρία μπορεί να ανακαλύψει το εμβόλιο του κορονοϊού. Αυτά είναι μεγάλες πολυεθνικές οι οποίες φαντάζομαι ότι θα γίνουνε και οι συμφωνίες σε επίπεδο διακρατικών συμφωνιών.

Α.Σ: Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα συζητάμε πάρα πολύ για τη φαρμακοβιομηχανία, την παρακολουθείτε αυτή τη συζήτηση έχει γίνει πολιτικό θέμα, έχει ρίξει κυβερνήσεις, έχει φέρει ανατροπές στο κομμάτι του φαρμάκου και θέλω να το πω όπως το αισθάνομαι. Σε πολλούς χώρους υπάρχει η συναλλαγή πάνω από το τραπέζι, κάτω από το τραπέζι, υπάρχει συναλλαγή μεταξύ κρατικών υπαλλήλων μεταξύ πολιτικών αν θέλετε κλπ. Το κομμάτι του φαρμάκου είναι τόσο βρώμικο όσο έχει παρουσιαστεί μέχρι σήμερα;

Δ.Γ: Δεν μπορώ να το γνωρίζω. Εμείς σαν «ΒΙΑΝΕΞ» δεν έχουμε μπει ποτέ σε τέτοιες διαδικασίες και είναι κάτι το οποίο δεν μπορώ να γνωρίζω, το τι κάνουνε οι υπόλοιποι.

Α.Σ: Είναι παρεξηγημένος ο χώρος του φαρμάκου; Δηλαδή τι εννοώ, έχει φορτωθεί αν θέλετε μία αρνητική δημοσιότητα τα τελευταία χρόνια την οποία δεν έπρεπε να έχει;

Δ.Γ: Αρνητική δημοσιότητα… Θα σας πω είναι πάρα πολλά τα προβλήματα της φαρμακοβιομηχανίας, μας έχουνε βάλει clawback, μας έχουν βάλει rebate αυτή τη στιγμή έχουμε το κράτος ως μεγαλομέτοχο της εταιρείας μας. Από το 100% το 55 - 60% γυρίζει στο κράτος μέσα από τα αντίμετρα τα οποία σας είπα. Και αν κάποιος προσθέσει και την εφορία φτάνουμε να δίνουμε το 90% της κερδοφορίας πίσω στο κράτος.

Α.Σ: Τη φράση βεβαίως «μην τις λυπάστε τις φαρμακοβιομηχανίες βγάζουν εκατομμύρια», την έχετε ακούσει, την έχετε διαβάσει. Είναι έτσι η κατάσταση;

Δ.Γ: Αυτό είναι πάρα πολύ εύκολο κάποιος να πάρει συλλογισμούς. Κάποτε μπορούσε να υπάρχει ένα ποσοστό κέρδος της τάξεως του 25%, πλέον δουλεύουμε για 1 και 2% λιγότερο από το σούπερ μάρκετ.

Α.Σ: Λοιπόν αυτή την κατάσταση περιγράφουμε που δεν είναι εύκολη κατάσταση για τις εταιρείες και σε αυτήν τη συγκυρία εσείς έχετε αναλάβει να τρέξετε τώρα την εταιρεία «ΒΙΑΝΕΞ». Θέλω να ρωτήσω λοιπόν ποια τα αποτελέσματα για να δούμε τι προκύπτει με τη νέα διοίκηση, με Δημήτρη Γιαννακόπουλο Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο.

Δ.Γ: Θα σας πω. Ανέφερα και νωρίτερα έχουμε υποστεί μειώσεις τιμών αλλεπάλληλες όλα αυτά τα χρόνια, όλα αυτά τα αντίμετρα, η χρονιά ρεκόρ της «ΒΙΑΝΕΞ» ήταν το 2009 όπου είχαμε φτάσει να έχουμε 380 εκατομμύρια ευρώ πωλήσεις, το 2017-18 ήταν η χειρότερη χρονιά είχαμε φτάσει το 212 εκατ., φέτος το 2019 κλείσαμε με 303 εκατομμύρια και ελπίζω πως, όπως όλα δείχνουν, το 2020 θα είμαστε πρώτη ελληνική εταιρεία που θα σπάσει το φράγμα των 400 εκατομμυρίων ευρώ. Άρα είμαστε πραγματικά απόλυτα ικανοποιημένοι και πιστεύουμε ότι τα καλύτερα έρχονται.

Α.Σ: Άρα τρόπαια και σε αυτό το κομμάτι σαν τα μπασκετικά από ένα σημείο και μετά.

Δ.Γ: Εντάξει, τα τρόπαια στο γήπεδο είναι πολύ μεγαλύτερης συναισθηματικής αξίας, εδώ είναι το επιχειρείν και προσπαθούμε και εδώ πέρα να είμαστε πρωταθλητές.

Α.Σ: Τα τρόπαια στο γήπεδο δεν φορολογούνται κιόλας.

Δ.Γ: Όπως το είπατε.

Η αλήθεια για τα φάρμακα στην Ελλάδα

Α.Σ: Οι Έλληνες έχουν ακριβά ή φθηνά φάρμακα σε σχέση με άλλες χώρες γιατί και εδώ είναι μία μεγάλη συζήτηση που έχει γίνει, ότι πληρώνουμε ακριβά τα φάρμακα, υπάρχουν χώρες που τα πληρώνουνε φθηνότερα. Είναι φθηνό το φάρμακο, είναι ακριβό το φάρμακο, η αλήθεια ποια είναι σε όλο αυτό;

Δ.Γ: Υπάρχει διατίμηση στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα έχουμε το μέσο όρο των φθηνότερων τιμών, δύο από την Ευρώπη και μία από την Ευρωζώνη. Άρα η απάντηση είναι ότι έχουμε τα τρίτα πιο φθηνά φάρμακα σε όλη την Ευρώπη.

Α.Σ: Τα τρίτα πιο φθηνά. Πείτε μου πόσες φορές σας έχει σταματήσει κάποιος άσχετος στο δρόμο και σας έχει ρωτήσει…

Δ.Γ: Και να σας ολοκληρώσω και αυτό αποδεικνύεται από τις παράλληλες εξαγωγές του γίνονται. Εμείς παράγουμε, προμηθεύουμε τις φαρμακαποθήκες, προμηθεύουμε τα φαρμακεία και τα λοιπά και υπάρχει έλλειψη στην αγορά. Γιατί; Γιατί τα παίρνουνε και τα πουλάνε σε χώρες που είναι πολύ πιο ακριβά. Αυτό είναι η απάντηση σε όλους αυτούς που πετάνε λάσπη λέγοντας ότι έχουμε ακριβά φάρμακα.

Α.Σ: Γιατί τα ακούτε χρόνια φαντάζομαι.

Δ.Γ: Βέβαια, αλλά δεν ισχύει.

Α.Σ: Από φάρμακα ξέρετε; Δηλαδή αν σας πω πονάει το κεφάλι μου τι να πάρω ξέρετε;

Δ.Γ: Depon θα πάρετε, τι θα πάρετε;

Α.Σ: Σας ρωτάνε υπό την έννοια ότι για να είναι αυτός ένας άνθρωπος ο οποίος είναι πρόεδρος της «ΒΙΑΝΕΞ» θα ξέρει και από φάρμακα να μου πει, έχω ένα πόνο εδώ, έχω αυτό, τι προτείνεις να πάρω κλπ.

Δ.Γ: Σίγουρα δεν γίνεται να είσαι σε ένα τομέα και να μη γνωρίζεις τουλάχιστον τα βασικά του αντικειμένου σου.

Α.Σ: Το ξέρετε λοιπόν πάνω-κάτω και στο κομμάτι του τι πρέπει να πάρει κανείς στα βασικά έτσι;

Δ.Γ: Ναι.

Οι σχέσεις του με τους πολιτικούς

Α.Σ: Σας είχα ακούσει τότε στη Βουλή, ήσασταν ιδιαίτερα επικριτικός με τους πολιτικούς και είδα και ένα πράγμα που είχατε γράψει πρόσφατα στο Instagram, σε μία ερώτηση «μήπως να κατέβαινες στην πολιτική» και η απάντηση ήταν «με αυτά που βλέπω γύρω μου, μήπως γίνει και πολύ σύντομα». Περνάει από το μυαλό σας η πολιτική;

Δ.Γ: Έχει περάσει πάρα πολλές φορές, απλά οι δικές μου οι απόψεις είναι τέτοιες που θα με είχαν φάει προτού καν ανακοινώσω ότι κάνω κόμμα.

Α.Σ: Να ρωτήσω λοιπόν, ποιες είναι αυτές οι ακραίες απόψεις, τις οποίες αν τις εξέφραζε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θα γινόταν τέτοιος χαμός ας πούμε, που θα κινδύνευε και η ζωή του;

Δ.Γ: Σας είπα, θα προτιμήσω να τις κρατήσω για τον εαυτό μου, γιατί αν τις εκφράσω θα έχουμε δυσκολίες.

Τσίπρας ή Μητσοτάκης; Τι απαντά;

Α.Σ: Ωραία τότε να το ρωτήσω εγώ και εσείς μου απαντάτε ό,τι θέλετε. Πολιτική άποψη φαντάζομαι έχετε, δηλαδή είστε ένας άνθρωπος που παρακολουθεί τις εξελίξεις τις πολιτικές. Έχουμε μία κυβέρνηση η οποία κρατάει ένα χρόνο, είχαμε μία άλλη κυβέρνηση πιο πριν, ποιος πιστεύετε ότι τα έχει πάει καλύτερα; Και θα το πω πολύ απλά. Τσίπρας ή Μητσοτάκης;

Δ.Γ: Τσίπρας ή Μητσοτάκης. Ο Τσίπρας είναι ένας χαρισματικός ηγέτης ο οποίος ήταν εντελώς μόνος του. Δυστυχώς ο περίγυρός του δεν ήταν τέτοιος που να τον αφήσουν να παράξει ένα έργο. Από την άλλη ο Κυριάκος ο Μητσοτάκης είναι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει πάρα πολύ δυνατά στελέχη δίπλα του, ειδικότερα οι στενοί του συνεργάτες είναι εξαίρετοι. Ο ίδιος έχει επιλέξει ένα μοντέλο διακυβέρνησης του επιτελικού κράτους το οποίο θεωρώ ότι μόνο έτσι θα μπορούσε η Ελλάδα να προχωρήσει και να διορθώσει κάποια πράγματα. Βέβαια ο λογαριασμός είναι πάντα στο τέλος, αλλά πιστεύω ότι μέχρι τώρα τα έχει πάει πάρα πάρα πολύ καλά.

Α.Σ: Καλά λόγια και για τους δύο. Κάνετε για πολιτικός. Δηλαδή θέλω να πω, ψάχνετε την ισορροπία ανάμεσα.

Δ.Γ: Δεν ψάχνω την ισορροπία. Λέω τα πράγματα με το όνομά τους.

Α.Σ: Να ρωτήσω τι ψηφίζετε;

Δ.Γ: Τι ψηφίζω… Δεν ντρέπομαι να σας πω ότι τα τελευταία πάρα πολλά χρόνια, τις τελευταίες εκλογές δεν είχα ψηφίσει. Η μοναδική φορά που ψήφισα ήταν το 2015, γιατί υπήρξε ένας άνθρωπος ο οποίος οτιδήποτε είχε εξαγγείλει με έβρισκε απόλυτα σύμφωνο, αυτός ήταν ο Πάνος ο Καμμένος που δυστυχώς αποδείχθηκε πως ήταν πολύ κατώτερος των περιστάσεων και από αυτά που περιμέναμε.

Γιαννακόπουλος - Αντιμνημονιακός

Α.Σ: Άρα ήσασταν αντιμνημονιακός εκείνη την εποχή.

Δ.Γ: 100%

Α.Σ: Πώς πιστεύατε ότι θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε την κρίση τότε και να πάμε σε πράγματα που δεν είναι τόσο ακραία ώστε να έχουμε προβλήματα ας πούμε; Αλλά ένας άνθρωπος ο οποίος έχει μία επιχείρηση και μία επιχείρηση που για παράδειγμα αν αλλάζαμε νόμισμα θα είχε τα δικά της θέματα ή φαντάζομαι πως και εσείς στα capital controls δεν περάσατε ωραία ως εταιρεία, την ίδια ώρα λέει ότι είμαι αντιμνημονιακός.

Δ.Γ: Θα σας απαντήσω με δύο λέξεις. Παραγωγική ανασυγκρότηση.

Α.Σ: Δηλαδή;

Δ.Γ: Βασίζεσαι στις δικές σου δυνατότητες.

Α.Σ: Τι θα πάθαινε η «ΒΙΑΝΕΞ» αν αλλάζαμε νόμισμα;

Δ.Γ: Σίγουρα η εταιρεία θα είχε προβλήματα, αλλά αυτή τη στιγμή δεν κοιτάω την εταιρεία, κοιτάω τη χώρα απατώντας στο ερώτημά σας.

Α.Σ: Θα μπορούσαμε να το έχουμε περάσει αυτό λέτε; Δηλαδή καταλαβαίνω όλο αυτό που μου λέτε, σήμαινε δραχμή εκείνη την εποχή έτσι;

Δ.Γ: Σήμαινε δραχμή… Απαραίτητα δεν σήμαινε δραχμή, όχι.

Α.Σ: Ωραία να το πούμε λοιπόν. Θα πηγαίναμε σε μία σύγκρουση με την Ευρώπη από την οποία τι θα κερδίζαμε ή που θα κατέληγε για εσάς αυτό; Άρα αν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ήταν εκείνη την εποχή πολιτικός, θα ήταν φουλ αντιμνημονιακός και θα πήγαινε σε φουλ σύγκρουση.

Δ.Γ: Ναι.

Α.Σ: Βλέπει κάποιος λοιπόν εσάς, που έχετε ασχοληθεί με τον αθλητισμό, έχετε μια ισχυρή εταιρεία, ασχολείστε με τα Μέσα Ενημέρωσης, είστε ένας άνθρωπος που έχει ένα ισχυρό κοινωνικό προφίλ και λέει να, ο Μπερλουσκόνι της Ελλάδας, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Δ.Γ: Το ανέφερα και νωρίτερα.

Α.Σ: Θα ήσασταν;

Δ.Γ: Σας λέω, το κομμάτι της πολιτικής είναι κάτι το οποίο μπορεί να πέρασε σαν σκέψη, αλλά έχει κλείσει αυτή η σκέψη.

Α.Σ: Και τα κοινά γενικότερα; Δηλαδή θέλω να πω, ότι αν η πολιτική ως πολιτική είναι κάτι το οποίο σας φαίνεται δύσκολο, όχι με την έννοια ότι είναι δύσκολο, με την έννοια πως οι απόψεις σας είναι δύσκολες να περάσουν στον κόσμο. Τα κοινά γενικότερα; Δηλαδή έκλεισε το κεφάλαιο Παναθηναϊκός, ανοίγει το κεφάλαιο, Γιαννακόπουλος δήμαρχος.

Δ.Γ: Όχι, όχι. Καταρχήν δεν υπάρχει χρόνος. Απόψεις σας είπα έχω για τα πάντα, από εκεί και πέρα όμως έχω εταιρείες, έχω την οικογένειά μου, έχω την προσωπική μου ζωή.

Α.Σ: Από την απογοήτευση όπως είπατε από το 2015 και μετά, ξανά μπαίνετε σε μία κατηγορία που δεν ψηφίζετε;

Δ.Γ: Σας είπα, θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει κάνει μία πάρα πάρα πολύ καλή δουλειά, έχει πάρα πολλά χρόνια μπροστά της, τώρα τι θα γίνει σε τρία χρόνια; Υγεία να έχουμε να είμαστε εδώ πέρα να το ξανά συζητήσουμε.

Α.Σ: Και να σκεφτείτε όταν θα πάτε και στην κάλπη.

Δ.Γ: Σας ξαναλέω πρέπει να δούμε το τι θα ακούσουμε τότε, τι προεκλογικές εξαγγελίες θα υπάρχουν για να μπορέσω να σας απαντήσω.

Η αγάπη του για την Οικογένεια

Α.Σ: Ο αθλητισμός τι είναι για εσάς;

ΔΓ: Ένας τρόπος έκφρασης. Ένας άνθρωπος ο οποίος δεν αθλείται δεν μπορεί να είναι υγιής κατ’ εμέ.

Α.Σ: Αθλείστε από μικρός; Δηλαδή το έχετε βάλει στη ζωή σας;

Δ.Γ: Πάντα, πάντα.

Α.Σ: Με μπάσκετ έχετε ασχοληθεί ποτέ;

ΔΓ: Με κανένα άθλημα δεν έχω ασχοληθεί παραπάνω από ερασιτεχνικά. Μου αρέσει να πηγαίνω με τους φίλους να παίζω και μπάσκετ και μποξ και τένις και οτιδήποτε.

Α.Σ: Πάντως γυμναστήριο, γυμναστήριο. Το είδα στο καθημερινό πρόγραμμα σχεδόν;

ΔΓ: Ναι, αφού έχουμε βρεθεί μαζί κιόλας στο γυμναστήριο.

Α.Σ: Αλήθεια, αλήθεια είναι αυτό. Έχουμε βρεθεί κάτι άγριες πολύ πρωινές ώρες. Πώς χαλαρώνετε; Πέρα από τον ήλιο, τη θάλασσα και τη μουσική; Είστε δηλαδή ένας άνθρωπος που θα βγει το βράδυ να πιει το ποτό του, είστε ένας άνθρωπος που θα πάει στο σπίτι να χαλαρώσει με τα παιδιά του; Πώς χαλαρώνετε;

Δ.Γ: Με τα παιδιά, με τα παιδιά.

Α.Σ: Δεν ξέρω αν θέλετε να μιλήσουμε γι’ αυτό, αλλά λένε ότι τα παιδιά αλλάζουν τον άνθρωπο. Τον κάνουν να σκέφτεται ότι δεν είναι μόνος του και ότι έχει ευθύνες.

Δ.Γ: Μα εννοείται, είναι πολύ διαφορετική η ζωή όταν είσαι μόνος σου και δεν έχεις να δώσεις λογαριασμό ή δεν έχεις κάποιον από πίσω σου και είναι πολύ διαφορετικό το να έχεις παιδιά. Πρέπει να προσέχεις περισσότερο, πρέπει να σκέφτεσαι περισσότερο, πρέπει να σκεφτείς τι παράδειγμα θα τους δώσεις. Είναι πολλά.

Α.Σ: Αυτή την ευθύνη την νιώθετε;

Δ.Γ: Ναι.

Α.Σ: Αν κρατάτε εσείς δικές σας συμβουλές από τον πατέρα σας που μου είπατε πριν, τα παιδιά σας από εσάς τι θέλετε να κρατήσουν; Δηλαδή ποια είναι η βασική…

Δ.Γ: Το να είναι αληθινοί. Το να μην χρειάζεται ποτέ να φοράνε κάποιο προσωπείο ή κάποια μάσκα. Και δεν εννοώ τη μάσκα του κορονοϊού.

Α.Σ: Στο σπίτι ποιος Γιαννακόπουλος είστε; Είστε ο Γιαννακόπουλος ο ήρεμος που συζητάει εδώ μαζί μου σήμερα; Ο Γιαννακόπουλος ο παθιασμένος που ίσως βλέπουμε στο γήπεδο; ο εκρηκτικός; Ποιος Γιαννακόπουλος μπαίνει σπίτι;

Δ.Γ: Ο άνθρωπος ο οποίος προσπαθεί μέσα από διάλογο να εξηγήσει στα παιδιά του ποιο είναι το σωστό, να τους δώσει να καταλάβουνε, να τους λύσει απορίες. Ο οικογενειάρχης.

Α.Σ: Όχι ο εκρηκτικός τύπος που είδαμε;

Δ.Γ: Αυτό σας είπα. Βράζει το αίμα μόνο στο γήπεδο.

Α.Σ: Αυτό ήθελα να ρωτήσω. Έξω από το γήπεδο, υπάρχει ο εκρηκτικός Γιαννακόπουλος ή ήταν ένας άνθρωπος που εκδηλωνόταν εκεί μέσα και πραγματικά στην υπόλοιπη ζωή σας δεν υπάρχει πουθενά;

Δ.Γ: Ο αθλητισμός αλλοιώνει ανθρώπους. Αλλοιώνει ανθρώπους και χαρακτήρες.

Α.Σ: Και όχι προς το καλό πάντα ε;

Δ.Γ: Συνήθως όχι.

Α.Σ: Μου είπατε πριν ότι έχω μετανιώσει για πολλά πράγματα μέσα από το γήπεδο. Αν σας ρωτούσα αν έχετε μετανιώσει για συγκρούσεις σας με ανθρώπους, με τους οποίους μπορεί σήμερα να ιδωθείτε και να μην έχετε απολύτως τίποτα, με τον Βασίλη Σπανούλη για παράδειγμα. Τι θα μου λέγατε;

ΔΓ: Η σχέση με τον Βασίλη Σπανούλη πάει πίσω πάρα πολλά χρόνια, δεκαετίες, νομίζω υπάρχει αλληλοσεβασμός, υπάρχει αλληλοεκτίμηση για ό,τι κάνει ο καθένας στη ζωή μας. Νομίζω τώρα αν υπήρξε και μία άτυχη στιγμή, έχει μείνει στο παρελθόν.

Α.Σ: Θα τον δείτε στο δρόμο, θα τον χαιρετίσετε δηλαδή;

ΔΓ: Εννοείται. Εννοείται. Καταρχήν είναι ένας εξαίρετος οικογενειάρχης, 5-6 παιδιά; Άρα δεν θα μπορούσε να μην είναι ένας άνθρωπος τον οποίο εκτιμώ.

Για τη σχέση του με τον Παύλο

Α.Σ: Η σχέση σας με τον πατέρα σας πώς ήταν κύριε Γιαννακόπουλε και στο αθλητικό κομμάτι. Θέλω να πω όταν εκείνος ήταν πρόεδρος φαντάζομαι εσείς νέος από κάτω, το αίμα να βράζει, θα θέλατε να γίνουν άλλα πράγματα στην ομάδα, θέλατε να δείτε άλλα πράγματα. Πώς το βιώνατε όλο αυτό στην οικογένεια. Και θέλω να ρωτήσω αν το οικογενειακό τραπέζι είχε Παναθηναϊκό και τίποτα άλλο.

ΔΓ: Η σχέση με τον πατέρα μου ήταν μία σχέση λατρείας και από τις δύο πλευρές μέχρι την τελευταία μέρα που «έφυγε». Ο Παναθηναϊκός εντάξει σε ένα οικογενειακό τραπέζι θα συζητηθούν τα πάντα, αλίμονο αν δεν συζητιόταν και ο Παναθηναϊκός.

Α.Σ: Μια σχέση λατρείας λέτε…

Δ.Γ: Ναι…

Α.Σ: Είναι και ο μέντορας σας στη ζωή;

Δ.Γ: Είναι το είδωλό μου.

Α.Σ: Αν μου επιτρέπετε, τι είναι αυτό που θέλατε να έχετε, να κρατήσετε, να πάρετε από αυτόν τον άνθρωπο;

Δ.Γ: Είναι πάρα πολλά. Καταρχήν έβλεπα το πώς αυτός ο άνθρωπος ήταν με τους εργαζόμενους στη δουλειά, πάντα το γραφείο ήταν πάνω από όλα, η οικογένεια.

Μπορούσε ενώ είχε να ασχοληθεί με 1500 πράγματα στη ζωή του, πάντα έβρισκε χρόνο και για την οικογένεια και για τον Παναθηναϊκό και για τη δουλειά του και για άλλες ασχολίες, με άλλες δραστηριότητες που ασχολείτο, πάντα έβρισκε το χρόνο για όλα.

Α.Σ: Συμβουλές σας έδινε;

Δ.Γ: Πάντα.

Α.Σ: Αν σας ρωτούσα μία συμβουλή που έχετε κρατήσει τι θα μου λέγατε;

Δ.Γ: «Να ακούς τον κόσμο», «να λες πάντα την αλήθεια» γιατί μπορεί λέει να στεναχωρήσεις έναν άνθρωπο στην αρχή, αλλά θα ξέρεις ότι μετά που θα το σκεφτεί θα πει ότι αυτός ο άνθρωπος πάντα θα μου πει την αλήθεια και αυτό το έχω κρατήσει μέχρι σήμερα. Μπορεί να λέω πράγματα στα οποία δεν είμαι αρεστός, αλλά πάντα λέω την αλήθεια.

Α.Σ: Το μπάσκετ αποτελεί παρελθόν όπως φαίνεται στην ζωή σας, εκεί δεν είστε πρόεδρος με την έννοια ότι τρέχετε την ομάδα, παραμένετε πρόεδρος όμως στον όμιλο των επιχειρήσεων ο οποίος έχει ως ναυαρχίδα τη «ΒΙΑΝΕΞ» μία πολύ μεγάλη εταιρεία στο κομμάτι του φαρμάκου. Θέλω να ρωτήσω τι έχετε κρατήσει και εκεί από την οικογενειακή παράδοση, από τον τρόπο που διοικούσε ο πατέρας σας και πώς διοικείτε εσείς.

Δ.Γ: Δεν έχει αλλάξει τίποτα στην εταιρεία. Δεν έχει αλλάξει τίποτα από τα τυπικά απλά πράγματα τα οποία είναι τα έπιπλα. Δηλαδή αν κάποιος μπει μες στο γραφείο μου είναι ακριβώς το ίδιο γραφείο που είχε ο πατέρας μου. Τα στυλό του είναι εκεί, οι κάρτες του είναι εκεί, τα πάντα είναι εκεί.

Α.Σ: Δεν έχετε αλλάξει τίποτα στο γραφείο; Απλά έχετε καθίσει εσείς εκεί.

Δ.Γ: Ακριβώς. Τώρα στο επίπεδο αν θέλετε διαχείρισης, προσπαθώ να ακολουθώ το μοντέλο του, αλλά πάντα προσαρμοζόμενο στις εποχές του 2020.

Α.Σ: Όλοι μιλούσαν για έναν εξαιρετικά καλό εργοδότη, για έναν άνθρωπο ο οποίος είχε έτσι και μία προσωπική σχέση με τους εργαζόμενους, για έναν άνθρωπο που ήταν κοντά τους. Θέλω να ρωτήσω εσείς τι αφεντικό είστε; Αφεντικό σε εισαγωγικά.

Δ.Γ: Οι εταιρείες είναι οι άνθρωποι. Τι είναι; Τα μηχανήματα είναι; Τα ντουβάρια είναι; Οι άνθρωποι είναι που κάνουν τις εταιρείες και αν δεν έχεις μια καλή σχέση με τους ανθρώπους, δεν μπορεί να πάει καλά μια εταιρεία.

Α.Σ: Ποια είναι η σχέση σας λοιπόν με τους ανθρώπους;

Δ.Γ: Η σχέση μου με τους ανθρώπους είναι σε καθημερινή βάση να ρωτήσω και εγώ αν έχουν κάποια προβλήματα, να προσπαθήσω να σταθώ δίπλα τους όπου μπορώ, να ακούσω τις συμβουλές τους γιατί οι περισσότεροι είναι άνθρωποι οι οποίοι έχουν συνεργαστεί πάρα πολλά χρόνια με τον πατέρα μου. Υπάρχουν φορές που τους ρωτάω «τι θα έκανε ο Παύλος αυτή τη στιγμή; Τι θα έκανε ο πατέρας μου σε μία τέτοια περίπτωση;».

Α.Σ: Α το σκέφτεσαι αυτό;

Δ.Γ: Βεβαίως.

Α.Σ: Λειτουργεί δηλαδή πάντα έτσι ένα φίλτρο μέσα σας, τι θα έκανε ο πατέρας μου.

Δ.Γ: Ναι, ξαναλέω βέβαια πάντα βάζοντας και τη δική μου πινελιά και τις δικές μου ιδέες του 2020.

Α.Σ: Οι δικές σας ιδέες του 2020 τι είναι σε μία τόσο μεγαλύτερη εταιρεία; Και δεν θέλω να μου πείτε τη στρατηγική της εταιρείας, αλλά τι είναι αυτό το οποίο θεωρείτε ότι πλέον είναι απαραίτητο στο management ενός μεγάλου ομίλου. Και το λέω αυτό διότι παλιά οι εταιρείες ήταν πολύ προσωποκεντρικές. Υπήρχε ένας Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος, το αφεντικό που λέγαμε το οποίο στην ουσία έτρεχε μία μεγάλη εταιρεία μόνο του. Τώρα οι άνθρωποι που δουλεύουν στο χώρο των εταιρειών λένε ότι πρέπει ο επικεφαλής στην ουσία, να μοιράζει αρμοδιότητες, να είναι μάνατζερ, να έχει έναν εποπτικό ρόλο και να ακούει εκείνους που ξέρουν καλύτερα.

Δ.Γ: Έχοντας τον Παύλο Γιαννακόπουλο ως πατέρα που όπως είπατε και εσείς προσωποκεντρικός, ήθελε όλα να περνούν από το χέρι του, το ίδιο μοντέλο ακολουθώ και εγώ.

Α.Σ: Το κάνετε και εσείς;

Δ.Γ: Ναι.

Α.Σ: Δηλαδή για να γίνει κάτι πρέπει να περάσει από το χέρι του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Είναι άχαρη δουλειά αυτή;

Δ.Γ: Τα σοβαρά θέματα έτσι;

Α.Σ: Θέλω να δούμε μαζί ένα βίντεο που είναι η καθημερινότητά σας, μας δώσατε την άδεια και καταγράψαμε ένα κομμάτι από αυτή και θα το σχολιάσουμε μαζί. Να το δούμε.

Δ.Γ: Με χαρά.

Η ενασχόλησή του με τα media: Είναι «ειδησάκιας»

Α.Σ: Το άλλο που παρατήρησα στο βίντεο, ένας άνθρωπος που είναι με τη τσάντα στο χέρι, πάει στο ένα γραφείο, φεύγει, πρέπει να πάει στο άλλο γραφείο γιατί έχετε και την άλλη επιχείρηση, το κομμάτι στα media, την DPG. Εκεί ένας άνθρωπος ο οποίος ξεκινάει να κάνει το δικό του βήμα στο χώρο των Μέσων Ενημέρωσης. Σας αρέσουν τα Μέσα Ενημέρωσης; Τα media γενικότερα σαν ενασχόληση;

Δ.Γ: Μου αρέσουν αν και θα πω πως ούτε σχολή δημοσιογραφίας έχω τελειώσει, ούτε δημοσιογράφος είμαι, το αντικείμενο δεν το ξέρω καλά. Είναι περισσότερο επιτελική η θέση μου εκεί πέρα. Δεν ασχολούμαι πολύ, τα νούμερα κοιτάω. Κάποια στιγμή είχα δει ότι υπάρχει ένα κενό στο χώρο του διαδικτύου και έτσι έκανα την προσπάθεια μου εκεί.

Α.Σ: Τι σας αρέσει στα media;

Δ.Γ: Τι μου αρέσει στα media. Ότι μαθαίνεις ειδήσεις πρώτος, είναι πολύ σημαντικό και το γεγονός ότι καμιά φορά μπορείς και μαθαίνεις τα πράγματα πώς είναι, παρά με το πως τα παρουσιάζουν. Γιατί πολλές φορές δεν παρουσιάζονται τα πράγματα όπως θα έπρεπε ή όπως είναι η πραγματικότητα.

Α.Σ: Είστε «ειδησάκιας»; Είστε ο άνθρωπος που θα καθίσει το πρωί να διαβάσει την εφημερίδα του ή να ανοίξει το site και να δει κάτι το οποίο θέλει να διαβάσει και να είναι ενημερωμένος για όλες τις εξελίξεις;

Δ.Γ: Βεβαίως και θα περάσω. Θα κάνω μία γύρα από όλα τα μεγάλα και σοβαρά sites το πρωί, θα δω τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και θα προσπαθήσω και εγώ να καταλάβω το τι γίνεται στο γίγνεσθαι της χώρας.

Α.Σ: Τι διαβάζετε περισσότερο; Είστε από αυτούς που ξεκινούν και διαβάζουν τις εφημερίδες ανάποδα από τα αθλητικά στα προηγούμενα χρόνια;

Δ.Γ: Παλιότερα ναι, τώρα πλέον περισσότερο μέσω του διαδικτύου.

Α.Σ: Το να είναι κανείς μέσα στα media έχει ωραίες στιγμές, έχει και δύσκολες στιγμές και θέλω να ρωτήσω αν έχετε έρθει σε δύσκολη θέση. Για παράδειγμα να έχετε ρεπορτάζ στα δικά σας τα media για ανθρώπους που είναι γνωστοί σας, είναι φίλοι σας και αν έχετε βρεθεί στη δύσκολη θέση να δυσαρεστήσετε φίλους σας από αυτά.

Δ.Γ: Σας είπα δεν ασχολούμαι καθόλου με το περιεχόμενο. Δεν είναι το αντικείμενό μου, σίγουρα θα έκανα λάθη. Προτιμώ να μην ασχολούμαι καθόλου.

Α.Σ: Δεν έχει τύχει να σας πάρει ένας φίλος σας και να σας πει «βρε Δημήτρη, γράφουν αυτό για μένα, πες να το κατεβάσουν;»

Δ.Γ: Έχει τύχει αλλά σας ξαναλέω δεν ανακατεύομαι και προκαλώ πραγματικά οποιονδήποτε έχει συνεργαστεί μαζί μου, να βγει να πει ότι έχω ασχοληθεί έστω και μια φορά στο να σηκώσω ένα τηλέφωνο. Δεν το έχω κάνει ποτέ μου.

Α.Σ: Η απάντηση θα είναι «κατέβασέ το» στο δημοσιογράφο;

ΔΓ: Ποτέ, ποτέ, ποτέ. Δεν ασχολούμαι. Συγγνώμη δεν το γνωρίζω.

Πώς προέκυψε το DPG 7000

Α.Σ: Τι σημαίνει «DPG»;

Δ.Γ: Δημήτρης, Παύλος Γιαννακόπουλος.

Α.Σ: Και στην εταιρεία το όνομα του πατέρα σας.

Δ.Γ: Ναι…

Α.Σ: Και το «DPG7000»; Είναι η πινακίδα σας ή κάνω λάθος;

Δ.Γ: Είναι η πινακίδα μου σε όλα τα αυτοκίνητα ναι.

Α.Σ: Τι σημαίνει «DPG7000»;

Δ.Γ: Δεν σημαίνει κάτι. Σας λέω είναι πάλι στα πλαίσια της λατρείας για τον πατέρα μου. Κάποια στιγμή έτυχε να έχει ένα-δύο αυτοκίνητα με πινακίδες 7000 και θέλοντας πάντα να του μοιάσω, έτυχε και εγώ σε όλα μου τα αυτοκίνητα να έχω επιλέξει να βάλω αυτή τη πινακίδα.

Α.Σ: Σε όλα τα αυτοκίνητα με το αρχικό του πατέρα σας.

Δ.Γ: Το 7000 ναι.

Α.Σ: Θα έλεγε κανείς ότι αυτό είναι μία λατρεία που δεν τη βρίσκει κανείς συχνά.

Δ.Γ: Σας είπα ήταν μία σχέση δύο ανθρώπων πάρα πολύ δεμένων, αγάπη, λατρεία, σεβασμός.

Τι είπε για το κάπνισμα;

Α.Σ: Τι θα παρατηρήσει κάποιος που θα δει αυτό το βίντεο; Ποιο θα είναι το πρώτο σχόλιο πιστεύετε;

Δ.Γ: …..

Α.Σ: Να πω εγώ; Αυτός ο άνθρωπος καπνίζει πολύ.

Δ.Γ: Ναι, καπνίζω πολύ.

Α.Σ: Πώς και έτσι; Ένας άνθρωπος ο οποίος πραγματικά ζει με άγχος και ζούσε με πολύ περισσότερο όλα αυτά τα χρόνια… Τι είναι το τσιγάρο στη ζωή σας; Είναι το αγχολυτικό;

Δ.Γ: Είναι κάτι το οποίο μου αρέσει πάρα πάρα πολύ.

Α.Σ: Θα πει κάποιος, πρόεδρε είσαι μέσα στα φάρμακα είσαι σε μία φαρμακοβιομηχανία, ασχολείσαι με το χώρο της υγείας, εσύ τσιγάρο; Εσύ θα έπρεπε να μην έχεις τσιγάρο με τίποτα.

Δ.Γ: Τι να σας πω τώρα; Να σας πω τη θεωρία μου ότι ο αντικαπνιστικός αγώνας και ότι κάνει κακό στην υγεία, έχει ξεκινήσει από τις εκλογές στην Αμερική όταν ο Μπους δεν πήρε αυτά που έπρεπε ότι από τη Φίλιπ Μόρις; Μπορώ να το αναπτύξω. Για μένα δεν θεωρώ ότι το τσιγάρο κάνει κακό.

Α.Σ: Θεωρείτε ότι δεν κάνει κακό δηλαδή σε αντίθεση με τις έρευνες οι οποίες διαβάζουμε κατά καιρούς κλπ ή δεν κάνει τόσο κακό, όσο άλλα πράγματα;

Δ.Γ: Εγώ όσο έχω διαβάσει επειδή ακούω πάρα πολύ κόσμο να μου λέει ότι το τσιγάρο βλάπτει δεν έχω πειστεί με τίποτα.

Α.Σ: Τι είναι αυτό το οποίο πιστεύετε ότι έχει ξεκινήσει αυτήν την παγκόσμια προσπάθεια να εξαφανιστεί το τσιγάρο και να μειωθούν οι καπνιστές; Δεν είναι η προσπάθεια να έχουμε πιο υγιείς ανθρώπους;

Δ.Γ: Υπάρχουν πάρα πολλοί που πιστεύουν αυτό. Για μένα θεωρώ ότι όλο αυτό έχει ξεκινήσει από τις δεύτερες εκλογές του πατέρα Μπους, όταν δεν πήρε τα χρήματα που έπρεπε αυτό τη Φίλιπ Μόρις.

Α.Σ: Θα πει τώρα να, ο Γιαννακόπουλος μία θεωρία συνωμοσίας.

Δ.Γ: Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει.

Α.Σ: Πού καπνίζετε; Ποια είναι η στιγμή που θα χρειαστείτε ένα τσιγάρο; Το πρωί; Το μεσημέρι; Στο γραφείο; Όλες τις ώρες;

Δ.Γ: Όλες τις ώρες.

Α.Σ: Είδα ένα πλάνο ακόμα και μετά τη γυμναστική.

Δ.Γ: Σας είπα το τσιγάρο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου, το αγαπώ μου αρέσει και καπνίζω.

Α.Σ: Και διορθώστε με αν κάνω λάθος, αυτό το λέει ένας άνθρωπος που είχε έναν πατέρα φανατικό αντικαπνιστή.

Δ.Γ: Ο πιο φανατικός αντικαπνιστής. Θυμάμαι ο πατέρας μου πάντα πήγαινε στο γραφείο πρώτος από όλους. Κάθε πρωί έβρισκα ένα αυτοκόλλητο «απαγορεύεται το κάπνισμα» έξω από το γραφείο μου. Το κατέβαζα εγώ…

Α.Σ: Στην πόρτα σας;

Δ.Γ: Ναι στην πόρτα μου, μόνο στη δική μου και κάθε πρωί το κατέβαζα και το επόμενο πρωί ήταν πάλι στη θέση του.

Α.Σ: Πότε καπνίσατε για πρώτη φορά;

Δ.Γ: Στα 13 μου.

Α.Σ: Πότε το πήρε χαμπάρι ο πατέρας σας για πρώτη φορά;

Δ.Γ: Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος. Καμιά φορά δεν έλεγε πράγματα, πιστεύω ότι από την πρώτη στιγμή το είχε καταλάβει.

Α.Σ: Και πότε έσκασε όλο αυτό μέσα στο σπίτι;

Δ.Γ: Θυμάμαι πρέπει να κάπνισα πρώτη φορά στα 17; Στα 18 μέσα στο σπίτι.

Α.Σ: Και οι αντιδράσεις;

Δ.Γ: Ε, ήταν λίγο εκρηκτικές.

Α.Σ: Ήταν από τους λόγους τους οποίους τσακωνόσασταν με τον πατέρα σας, το τσιγάρο;

Δ.Γ: Μπορεί και ο μόνος.

Α.Σ: Δεν κατάφερε να σας το αλλάξει ποτέ αυτό.

Δ.Γ: Όχι.

Η αγάπη του για τα αυτοκίνητα

Α.Σ: Τι άλλο παρατήρησα στο βίντεο; Γρήγορα αυτοκίνητα.

Δ.Γ: Ναι θα μπορούσε να πει κάποιος πως είναι το πάθος μου. Μου αρέσουν τα γρήγορα αυτοκίνητα.

Α.Σ: Σας αρέσουν τα γρήγορα αυτοκίνητα να τα οδηγείτε ή σας αρέσουν τα γρήγορα αυτοκίνητα να τα οδηγείτε και γρήγορα;

Δ.Γ: Ε, το ένα νομίζω φέρνει και το άλλο.

Α.Σ: Όχι πάντα. Το λέω αυτό, γιατί θα το πω όπως έχει συμβεί. Έχετε περάσει στη Λεωφόρο Κηφισιάς μια φορά, εγώ ήμουν με το αυτοκίνητο, πίστευα πως πήγαινα γρήγορα και ξαφνικά πέρασε κάτι σαν αστραπή από δίπλα μου πρέπει να σας πω. Και κάποια στιγμή ρώτησα τι ήταν αυτό που πέρασε και μου λένε ήταν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Δ.Γ: Λάθος θα κάνετε σίγουρα.

Α.Σ: Τρέχετε…

Δ.Γ: Τρέχω στα επιτρεπτά όρια.

Α.Σ: Στα επιτρεπτά όρια ποιανού; Φαντάζομαι όχι του Κ.Ο.Κ.

Δ.Γ: Πάντα, πάντα.

Α.Σ: Τώρα αυτό δεν θα το πιστέψουν πολλοί που σας έχουν δει στο δρόμο ξέρετε.

Δ.Γ: Μάλλον θα ήταν η ίδια οφθαλμαπάτη με αυτή που είδατε και εσείς.

Α.Σ: Σε αυτή την οφθαλμαπάτη πόσο έχει φτάσει κανείς με το αυτοκίνητο;

Δ.Γ: Στη Γερμανία που επιτρέπονται το να πας ανεξέλεγκτα στους δρόμους, έχω δει και 350 και 370.

Α.Σ: 350 και 370. Ποιο είναι το αγαπημένο σας αυτοκίνητο;

Δ.Γ: Μόνο Mercedes.

Α.Σ: Και πάλι αν δεν κάνω λάθος, είναι το οικογενειακό αυτοκίνητο αυτό. Δηλαδή η οικογένεια είχε Mercedes από όσο θυμάμαι.

Δ.Γ: Και εγώ από όσο θυμάμαι. Και ο πατέρας μου και οι θείοι μου και όλοι. Μας αρέσει.

Α.Σ: Έχετε και εσείς προσωπικά αλλά και σαν οικογένεια, κάποια πράγματα που δεν αλλάζανε στην πορεία των χρόνων έτσι;

Δ.Γ: Παραδοσιακή οικογένεια και ακολουθούμε οι γενιές ο ένας τον άλλον, η μία την άλλη.

Α.Σ: Αν ρωτούσα, το τσιγάρο δεν το βάζετε στα κουσούρια από ό,τι καταλαβαίνω, το βάζετε στις συνήθειες τις οποίες στηρίζετε κιόλας. Αν ρωτούσα τα κουσούρια σας, τι θα μου λέγατε;

Δ.Γ: Είμαι τελειομανής δεν θα αφήσω κάτι αν δεν το τελειώσω και δεν το τελειοποιήσω έτσι όπως θα θέλω εγώ.

Α.Σ: Τελειομανής στη δουλειά; Τελειομανής στην καθημερινότητά; Τελειομανής και με τους ανθρώπους;

Δ.Γ: Σε όλα, σε όλα.

Α.Σ: Με τους ανθρώπους και τους φίλους σας;

Δ.Γ: Με τους φίλους μου δυστυχώς δεν έχω το χρόνο να τους βλέπω όσο θα ήθελα αλλά οι ανθρώπινες σχέσεις εκεί ξεφεύγουν λίγο είναι πολύ διαφορετικό κομμάτι.

Α.Σ: Όλο αυτό που λέγεται πανδημία, έτσι όπως το ζούμε γιατί όπως το ζούμε εμείς το ζείτε και εσείς. Και εσείς έχετε οικογένεια πίσω σας και φαντάζομαι ανησυχείτε, πώς το πώς ζήσατε; Πώς ζήσατε και το κομμάτι της καραντίνας, πώς ζήσατε όλη αυτή τη διαδικασία του να σταματάμε να μιλάμε όπως μιλάμε τώρα και για να μιλήσουμε να πρέπει να φοράμε μία μάσκα, πώς ζήσατε την ανάγκη να βάζετε αντισηπτικό στα χέρια σας, να μην μπορείτε να χαιρέτησε έναν άνθρωπο έτσι όπως το χαιρετάγατε, αυτές όλες τις αλλαγές στη ζωή μας.

Δ.Γ: Όπως όλος ο κόσμος. Σίγουρα είναι δυσάρεστο να μην μπορούμε να έχουμε την καθημερινότητα όπως την είχαμε, να πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί σε όλους τους τομείς της ζωής μας, τώρα όσον αφορά την καραντίνα λόγω και της εργασίας μου που είναι στα φάρμακα δεν έκλεισε η εταιρεία, πήγαινα κάθε πρωί στο γραφείο μου γιατί έπρεπε να πηγαίνω και μετά σπίτι κλεισμένοι, οικογενειακά ωραία.

Α.Σ: Γίνονται πάρα πολλές συζητήσεις γι’ αυτό που λέγεται πανδημία, καραντίνα και μέτρα. Είναι το μεγάλο θέμα στον πλανήτη ολόκληρο. Θέλω να δούμε μαζί ένα βίντεο και να σας ρωτήσω κάποια πράγματα γι’ αυτό. Να το δούμε παρακαλώ.

Δ.Γ: Βεβαίως.

Α.Σ: Μεγάλη κουβέντα για τα εμβόλια, μεγάλη κουβέντα για το φάρμακο. Έχουμε ακούσει πάρα πολλούς ειδικούς, έχουμε ακούσει λοιμωξιολόγους, το ζείτε αυτό από μέσα και ξέρετε πάρα πολύ καλά τι χρειάζεται για να παρασκευαστεί ένα εμβόλιο και τι χρειάζεται για να βγει ένα φάρμακο.

Φαντάζομαι σας έχουν ρωτήσει πολλές φορές «Δημήτρη εσύ τι εκτιμάς, πότε θα έχουμε ένα εμβόλιο, πόσο ασφαλές θα είναι αυτό και πότε θα έχουμε ένα φάρμακο». Εσείς τι εκτιμάτε γι’ αυτό;

Δ.Γ: Ακούμε ότι υπάρχει εμβόλιο από τη Ρωσία, ακούμε ότι γίνονται προσπάθειες στην Κίνα, από την Αμερική. Τώρα το γεγονός ότι ένα εμβόλιο το οποίο θα βγει ενδεχομένως να μην έχει περάσει όλες τις κλινικές μελέτες, αυτό το κάνει λίγο επίφοβο. Αλλά θα πρέπει να δούμε καταρχήν τι θα υπάρξει, ακούσαμε έναν Bill Gates να λέει ότι μέσα στο 2021 θα έχει εξαφανιστεί εντελώς ο ιός. Μακάρι να είναι έτσι.

Τι πιστεύει για την Covid 19;

Α.Σ: Αυτούς οι οποίοι είναι σε μία γραμμή που λένε «δεν υπάρχει ιός», οι συνωμοσιολόγοι, οι αρνητές της μάσκας, να μην φοράμε μάσκες κλπ, εσείς βλέπω ότι τηρείτε τα μέτρα και τα τηρείτε και στο γραφείο σας, τα τηρείτε και στην καθημερινότητά σας. Πώς τους βλέπετε; Πώς γίνεται όλο αυτό το πράγμα; Δηλαδή να βλέπουμε γύρω μας τους θανάτους, να βλέπουμε όσα συμβαίνουν στον κόσμο και να μην μπορούμε ούτε να πειστούμε μεταξύ μας, ότι όλο αυτό το πράγμα υπάρχει.

Δ.Γ: Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει. Εδώ υπάρχουν κινήματα που λένε μην εμβολιάζεις τα παιδιά σου και ξαφνικά έχουμε δει ασθένειες οι οποίες είχαν εξαφανιστεί για δεκαετίες, να επανέρχονται. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει.

Α.Σ: Φοβάστε; Το λέω αυτό γιατί αυτό το πράγμα φαίνεται ότι μπορεί να χτυπήσει τον οποιονδήποτε. Μπορεί να χτυπήσει εμένα, εσάς, την οικογένειά μας, τους ανθρώπους γύρω μας. Φοβάστε για όλο αυτό που συμβαίνει;

Δ.Γ: Βεβαίως και φοβάμαι. Βεβαίως και φοβάμαι. Θα ήμουν κουτός να μην φοβάμαι.

Α.Σ: Πώς θα τελειώσει όλο αυτό; Πώς πιστεύετε ότι θα τελειώσει όλο αυτό;

Δ.Γ: Αν το ήξερα αυτό… Τι να σας πω; Θέλω να πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα υπάρξει ένα εμβόλιο, θα εμβολιαστούμε όλοι και θα μπορέσει να εξαφανιστεί, όπως εξαφανίστηκαν και άλλες ασθένειες στο παρελθόν.

Α.Σ: Μας φέρνει διδάγματα αυτό ως χώρα. Μας φέρνει διδάγματα και για πράγματα τα οποία θα έπρεπε να συμβαίνουν και για πράγματα που θα έπρεπε να μην συμβαίνουν. Για παράδειγμα, στη δύσκολη, στη στραβή, αποδείχθηκε πως ούτε μάσκες δεν φτιάχνουμε σε αυτή τη χώρα και χρειάστηκε στην αρχή στα δύσκολα να εισάγουμε μάσκες από το εξωτερικό και να παρακαλάμε κιόλας έτσι;

Δ.Γ: Μα γι’ αυτό και πρέπει κάθε χώρα να έχει δική της παραγωγή, να μπορεί τουλάχιστον σε κάποιους βασικούς τομείς να στέκεται πάνω στα δικά της πόδια και να μην περιμένουμε το αν ένα εργοστάσιο στην Κίνα ή στην Ινδία, θα μπορέσει να μας εξυπηρετήσει. Καλό είναι το να μπορεί να αγοράσεις κάτι πιο φθηνό, αλλά θα πρέπει όμως σε μία δύσκολη στιγμή, όπως αυτή που ήρθε τώρα, να μπορούμε να έχουμε επάρκεια σε βασικές ανάγκες.

Α.Σ: Για εσάς τώρα τι μας μαθαίνει αυτή η ιστορία; Δηλαδή αν αφήσει κάτι όλη αυτή η υπόθεση που λέγεται πανδημία, κορονοϊός, ένα μάθημα για όλους μας ποιο θα είναι; Κάποιοι λένε πως τελικά δεν είμαστε καθόλου ατρόμητοι, ισχυροί και ασφαλείς όσο πιστεύαμε ως άνθρωποι και ως πλανήτης έτσι;

Δ.Γ: Αυτό είναι δεδομένο. Βλέπουμε ανθρώπους σε εφηβική ηλικία να πεθαίνουν, βλέπουμε ηλικιωμένους. Ποτέ δεν ξέρει τι μπορεί να σου ξημερώσει. Αλλά αυτό νομίζω πρέπει να γίνει ένα μάθημα στις διάφορες κυβερνήσεις οι οποίες το έχουν καταλάβει, όχι μόνο η ελληνική κυβέρνηση, και σε άλλες χώρες, ότι πρέπει να υπάρχει εγχώρια παραγωγή. Πρέπει να υπάρχει εγχώρια παραγωγή.

Α.Σ: Και φαντάζομαι όχι μόνο στις μάσκες, αλλά σε βασικά πράγματα ώστε να μπορεί κανείς στη δύσκολη στη στραβή…

Δ.Γ: Αυτό ακριβώς εννοώ. Αυτό εξηγούσαμε και εμείς μία δεκαετία τώρα που πέρασαν όλα αυτά τα δύσκολα μέτρα στη φαρμακοβιομηχανία και τους εξηγούσαμε πως θα έρθει η μέρα που δεν θα μπορείτε να έχετε φάρμακα. Θα έρθει κάποια δύσκολη περίπτωση, όπως αυτή της πανδημίας και δεν θα υπάρχουν. Αυτή τη στιγμή με όλα αυτά τα μέτρα που έχει περάσει η φαρμακοβιομηχανία, κανονικά θα έπρεπε πολλές εταιρείες να έχουν κλείσει, να έχουν απολύσει κόσμο και αυτή τη στιγμή να μην μπορούν να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες. Και δεν έχουμε ακούσει ούτε ένα μπράβο από κανέναν. Δεν διώξαμε, δεν μειώσαμε, κρατήσαμε τις επιχειρήσεις μας ανοιχτές σε αυτό το παρά πάρα πολύ δύσκολο περιβάλλον και αυτή τη στιγμή έρχονται και λένε σας έχουμε ανάγκη. Αυτά θα έπρεπε να τα έχουν σκεφτεί νωρίτερα.

Α.Σ: Πάμε στα πιο απλά και εύκολα και θέλω να ρωτήσω πώς θα περιγράφατε εσείς τον εαυτό σας; Κάποιοι οι οποίοι μπορεί να είναι αυτή τη στιγμή Ολυμπιακοί, θα πούνε α ο Γιαννακόπουλος που είναι έτσι που είναι αλλιώς, που είναι εκρηκτικός κλπ. Κάποιοι άλλοι που είναι Παναθηναϊκοί μπορεί να πούνε α ένας άνθρωπος ο οποίος αγκάλιασε την ομάδα τη στήριξε, έβαλε και τον εαυτό του μπροστά κλπ. Εσείς πως θα περιγράφατε τον εαυτό σας;

Δ.Γ: Εγώ πως θα περιέγραφα τον εαυτό μου. Ένας άνθρωπος ο οποίος δεν κρύβεται, ένας άνθρωπος ο οποίος λέει τα πράγματα με το όνομα τους. Τίποτα παραπάνω τίποτα λιγότερο.

Α.Σ: Οι φίλοι σας τι σας λένε;

Δ.Γ: Αυτό θα πρέπει να ρωτήσετε τους ίδιους.

Για τους φίλους του και τους συνεργάτες του

Α.Σ: Έχετε 2-3 ανθρώπους που πραγματικά τους θεωρείτε πολύ δικούς σας και ακούτε τη γνώμη τους ακόμα και αν αυτή είναι αντίθετη με τη δική σας; Δηλαδή ο φίλος πραγματικά πρέπει να λέει στο φίλο αυτό που νιώθει και ας τον στεναχωρήσει;

Δ.Γ: Ε μα βέβαια το να βρεις, που να σου λένε ναι στα πάντα είναι το πιο εύκολο πράγμα. Αυτοί οι οποίοι πραγματικά θα σου πούνε και το όχι, θα σου πούνε και τη γνώμη τους και αυτοί οι οποίοι θα έρθουν σε αντιπαράθεση μαζί σου, αυτοί είναι οι πραγματικοί φίλοι. Αυτοί οι οποίοι σε αγαπάνε.

Α.Σ: Έχετε τέτοιους ανθρώπους γύρω σας;

Δ.Γ: Βεβαίως νιώθω πολύ τυχερός που τους έχω ναι.

Α.Σ: Και ξεχωρίζετε εκείνους οι οποίοι θα έρθουνε και θα σας πούνε τι ωραία που τα λέτε κύριε Δημήτρη μου και τι φανταστικός που είστε σήμερα Κύριε Δημήτρη μου και πόσο ωραία τα είπατε και σήμερα;

Δ.Γ: Τώρα το να καταλάβεις έναν κόλακα είναι εύκολο

Α.Σ: Υπάρχουνε γύρω.

Δ.Γ: Παντού.

Α.Σ: Αν σας ρωτούσα πώς χαλαρώνετε, είδα και κάποια στιγμή και στα πλάνα ότι υπάρχει ώρα που θέλετε και εσείς να αναπαυθείτε να ξαπλώσετε σε ένα καναπέ μέσα στη διάρκεια της ημέρας. Υπάρχει αυτή η ώρα, η σιέστα που λέμε;

Δ.Γ: Ήλιος, θάλασσα, μουσική.

Α.Σ: Πάμε να τα πάρουμε ένα-ένα. Ήλιος. Κολύμπι;

Δ.Γ: Κολύμπι, μου αρέσει πάρα πάρα πολύ η θάλασσα, είναι το στοιχείο μου και οποτεδήποτε έχω τη δυνατότητα προσπαθώ να περνάω χρόνο εκεί.

Α.Σ: Και μουσική;

Δ.Γ: Η μουσική είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Μου αρέσει την αγαπάω πολύ και θεωρώ ότι είναι ένας τρόπος να μπορέσει να ξεφεύγει λίγο το μυαλό από τα προβλήματα, να είσαι ήρεμος και ενδεχομένως ίσως να βρεις και τις λύσεις σου.

Α.Σ: Τώρα έχω μπερδευτεί λίγο. Αν ρωτήσουμε τι μουσική σας αρέσει, βλέπω από ελληνικά, λίγο Νότη Σφακιανάκη σε κάποιες περιπτώσεις, είμαι Ένας Άλλος Ζω Σε Παράνοια βλέπω στο instagram, dance μουσική, πολύ ροκ εντ ρολ. Τι από όλα είστε;

Δ.Γ: Αγαπώ όλα τα είδη της μουσικής. Στα μπουζούκια δεν πηγαίνω δεν είμαι τόσο πολύ της λαϊκής μουσικής έτσι το μπουζουκιών, αλλά μου αρέσει όλη η μουσική.

Α.Σ: Το είμαι Ένας Άλλος Ζω Σε Παράνοια τι σημαίνει για εσάς;

Δ.Γ: Τι σημαίνει για εμένα… Μου αρέσει πάρα πάρα πολύ ο Νίνο, θεωρώ ότι είναι ίσως ο καλύτερος Έλληνας στιχουργός και έχει τραγούδια για όλες τις στιγμές.

Α.Σ: Από το κομμάτι που λέγεται ροκ μουσική γιατί είστε και στη γενιά που μεγάλωσε με αυτό το κομμάτι, τι θα μου λέγατε;

ΔΓ: Ροκ δεν ακούω πάρα πολύ. Θα τύχει κάποια στιγμή να την ακούσω κιόλας, αλλά δεν είναι η αγαπημένη μου μουσική. Είμαι περισσότερο της dance και της ηλεκτρονικής μουσικής.

Α.Σ: Οι άνθρωποι των επιχειρήσεων είναι συνήθως φειδωλοί στα social media, στο κομμάτι αυτό που λέγεται Κοινωνική Δικτύωση κλπ, ίσως επειδή δεν θέλουν να δυσαρεστούν κανέναν και ίσως επειδή αυτό που είπατε πριν, καλό είναι την άποψη τους να την κρατούν για εκείνους για να μην κάνουνε και ανθρώπους στεναχωρημένους γύρω σας. Εσείς δεν είστε σε αυτή την κατηγορία, είστε πολύ ενεργός τα social media.

ΔΓ: Δεν έχω κάτι να κρύψω. Γιατί να κρύψω κάτι;

Α.Σ: Βλέπω κομμάτια της ζωής σας, της καθημερινότητάς σας και θέλω να ρωτήσω αν αλληλεπιδράτε με τον κόσμο, γιατί ένας άνθρωπος ο οποίος είναι πολύ δραστήριος, έχετε χιλιάδες ακόλουθους στα social media, φαντάζομαι δέχεται μηνύματα μπαίνετε σε διαδικασία, προλαβαίνετε να απαντήσετε; να γράψετε;

ΔΓ: Υπάρχουν κάποιες μέρες οι οποίες υπάρχει κάποιος ελεύθερος χρόνος, ελάχιστος βέβαια, στο οποίο μπορεί ενδεχομένως να απαντήσω και σε κάποια μηνύματα, αλλά συνήθως όχι δεν υπάρχει τόσος ελεύθερος χρόνος.

Για την αποχώρηση από τον Παναθηναϊκό

Α.Σ: Οι περισσότεροι από εμάς σας έχουμε γνωρίσει μόνο μέσα από τον Παναθηναϊκό, μόνο μέσα από την τηλεόραση, μόνο μέσα από τα αθλητικά δρώμενα, από τα Κύπελλα, από τις επιτυχίες, από την πορεία του Παναθηναϊκού, από τις αποτυχίες, από τις εύκολες και τις δύσκολες στιγμές έτσι;

Δ.Γ: Λογικό είναι, ο αθλητισμός είναι κάτω από το φως της δημοσιότητας, κερδίζει όλα τα υπόλοιπα και λογικό είναι.

Α.Σ: Λοιπόν αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο, υπάρχουν και πολλά άλλα μεγάλα κεφάλαια που θέλω να συζητήσουμε μαζί, πριν το κάνουμε πάμε να δούμε μαζί ένα βίντεο.

Α.Σ: Ένας τεράστιος κύκλος αυτός, ένας οικογενειακός κύκλος και ήθελα να ρωτήσω ένας άνθρωπος ο οποίος, από παιδάκι φαντάζομαι, μεγάλωσε μέσα στην ομάδα, πώς αισθάνεται τώρα που πήρε την απόφαση να τον κλείσει αυτόν τον κύκλο.

Δ.Γ: Οι κύκλοι στη ζωή είναι για να ανοίγουνε και να κλείνουνε. Όντως από παιδάκι πήγαινα στο γήπεδο, με έπαιρνε και ο πατέρας μου και ο θείος μου, πηγαίναμε και βλέπαμε τον Παναθηναϊκό από μικρός, Παναθηναϊκός άρρωστος από μικρό παιδί, όταν αποφάσισε ο πατέρας μου και ο θείος μου να σταματήσουνε, ήταν υποχρέωσή μου να ασχοληθώ και εγώ με τον Παναθηναϊκό, ασχολήθηκα οκτώ χρόνια ήμουν πρόεδρος και ιδιοκτήτης της ομάδας. Θεωρώ ότι ήταν κάποια πολύ ωραία χρόνια, ζήσαμε πάρα πολύ ωραίες στιγμές, συγκινήσεις πάρα πολύ έντονες, αλλά είναι κάτι το οποίο το είχα ανακοινώσει και από πέρσι ότι αυτό το πράγμα πρέπει να κλείσει.

Α.Σ: Τι είναι αυτό που σας έκανε να πάρετε αυτή την απόφαση; Φαντάζομαι είναι μια δύσκολη απόφαση και για εσάς, δεν ήταν εύκολη γιατί είναι πραγματικά μία ιστορία ζωής και ιστορία μιας οικογένειας. Τι είναι αυτό που σας έκανε περισσότερο από όλα;

Δ.Γ: Πάνω από όλα το γεγονός ότι στον Παναθηναϊκό ένιωθα μόνος. Το να βάζεις αυτή τη στιγμή, σε τέτοιες εποχές 8, 10, 12 εκατ. το χρόνο, είναι κάτι το οποίο είναι δύσκολο, είναι κάτι το οποίο ενδεχομένως μπορεί να μην μπορούσα κιόλας να βάζω αυτά τα χρήματα με τέτοια ευκολία σε αυτές τις εποχές και ήταν μία απόφαση που είπα ότι έτσι και δεν μπορέσει να έρθει και άλλος κόσμος δίπλα, δεν μπορέσει ο Παναθηναϊκός να χτίσει μία δική του πολιτεία, ένα δικό του γήπεδο ώστε να μπορεί να είναι αυτοχρηματοδοτούμενος, αυτόνομος, αυτοδύναμος, θα πρέπει και εγώ κάποια στιγμή να αποχωρήσω.

Α.Σ: Ήταν μόνο το οικονομικό ή σας πίκρανε και η στάση κάποιων οπαδών, σας πίκρανε το γεγονός ότι κάποιοι παρά το γεγονός πως αυτή η οικογένεια έχει δώσει εκατοντάδες εκατομμύρια στην ομάδα, στράφηκαν εναντίον σας κάποιες στιγμές;

Δ.Γ: Το οικονομικό σας είπα ένα κομμάτι ήταν. Ήταν περισσότερο ότι ένιωθα μόνος, πολεμούσα με όλους. Με την Ευρωλίγκα, με τη διαιτησία, με τον Ολυμπιακό, με τον κόσμο, με όλα μόνος μου και ένιωθα ότι δεν υπήρχε κάποιο ενδιαφέρον και λέω εντάξει, κάποια στιγμή πρέπει αυτό το πράγμα να το σταματήσω.

Α.Σ: Τώρα βέβαια παραμένετε ο έχων πλειοψηφικό πακέτο της ομάδας και θέλω να ρωτήσω αν προχωράει αυτή η διαδικασία της μεταβίβασης της ομάδας. Αν υπάρχει κάποιος ενδιαφερόμενος με τον οποίο να είστε σε συζητήσεις αυτή την ώρα.

Δ.Γ: Γίνονται πάρα πολλές συζητήσεις, άλλες είναι σοβαρές, άλλες δεν είναι σοβαρές, έχουμε τη δυνατότητα να κρίνουμε ποιες είναι οι σοβαρές, υπάρχουν ένα-δύο οι οποίες πιστεύω πως μπορεί και να προχωρήσουν.

Α.Σ: Α, υπάρχουν ενδιαφερόμενοι αυτή την ώρα…

Δ.Γ: Ναι, θα μου επιτρέψετε να μην μπω σε λεπτομέρειες και σε ονόματα, αλλά πιστεύω ενδεχομένως να έχουμε και κάποια αλλαγή ίσως μέσα στο 2020, μέσα στο 2021.

Α.Σ: Άνθρωποι που σας γνωρίζουν καλά, λένε ότι δεν αλλάζετε εύκολα απόφαση, αλλά κάποιοι άλλοι που ξέρουν και το πάθος σας για τον Παναθηναϊκό και σας έχουν παρακολουθήσει όλα αυτά τα χρόνια, λένε ότι ίσως κάπου πίσω στο μυαλό να υπάρχει και ένα παραθυράκι να αλλάξει αυτή η απόφαση. Ισχύει αυτό;

Δ.Γ: Εντάξει στα 45 μου έχω μάθει από τη ζωή πως πότε δεν πρέπει να λες ποτέ για τίποτα. Αλλά αυτή τη στιγμή και όσο μπορώ να προδικάσω το μέλλον, δεν είναι κάτι το όποιο είναι μέσα στις σκέψεις μου.

Α.Σ: Κύριε Γιαννακόπουλε, κάποιος που ασχολείται με τον αθλητισμό σε τέτοιο επίπεδο στην Ελλάδα και μιλάμε σε κορυφαίο επίπεδο και μιλάω για το μπάσκετ, πρέπει πάντα να βάζει χρήματα στην ομάδα του; Δηλαδή αυτές οι ομάδες, σε αυτό το επίπεδο, οι ανάγκες τους είναι τέτοιες που ο πρόεδρος αναγκαστικά όσο καλά και αν πάει η ομάδα, θα βάλει το χέρι στην τσέπη;

Δ.Γ: Δυστυχώς στο χώρο του μπάσκετ είναι έτσι διαμορφωμένη η διοργάνωση, η Ευρωλίγκα, που δεν έχουν καταφέρει να αξιοποιήσουν το προϊόν, τα έσοδα είναι πενιχρά και αναγκαστικά πρέπει κάθε χρόνο να βάζεις χρήματα.

Α.Σ: Αυτό το οποίο σας οδήγησε στη μετωπική σύγκρουση με την ηγεσία της Ευρωλίγκας, ποιο ήταν ακριβώς; Καταλαβαίνω ότι αισθανθήκατε ότι ο Παναθηναϊκός παρά το γεγονός ότι έφερνε πολλά έσοδα σε αυτή τη διοργάνωση, δεν είχε την αντιμετώπιση που του αξίζει;

Δ.Γ: Θα σας πω. Πρωτίστως είναι αυτό που σας είπα, δεν πιστεύω ότι έχουν αξιοποιήσει, δεν έχουν κεφαλαιοποιήσει το προϊόν. Είναι μία πολύ κλειστή λίγκα που δεν μπορούν να μπουν ομάδες, δεν μπορούν να βγουν ομάδες, οι χορηγοί είναι πολύ συγκεκριμένοι. Έχουμε κάνει τις προτάσεις μας αλλά δυστυχώς δεν εισακουστήκαμε ποτέ.

Α.Σ: Τώρα, δύο σημαίες του Παναθηναϊκού τα προηγούμενα χρόνια, ο Αλβέρτης και ο Διαμαντίδης, είναι στην προσπάθεια να αναλάβουν και να τρέξουν την ομάδα. Θέλω να μου πείτε τη σχέση σας με αυτούς τους ανθρώπους, είναι άνθρωποι-σημαίες του Παναθηναϊκού και αν πιστεύετε πως έχουν τη δυνατότητα να τα καταφέρουν.

Δ.Γ: Το είπατε και μόνος σας. Είναι οι σημαίες, είναι άνθρωποι που έχουν ζήσει μέσα και έξω τον Παναθηναϊκό, ο Φραγκίσκος είναι κοντά μας από το 1990 αν θυμάμαι καλά, ο Δημήτρης ο Διαμαντίδης πάρα πολλά χρόνια, έχουν την εμπειρία και είμαι βέβαιος πως θα πετύχουν στο έργο τους.

«Κακή χρονιά για τον αθλητισμό»

Α.Σ: Είναι μία κακή χρονιά για το μπάσκετ αυτή η οποία ζούμε; Τα γήπεδα είναι άδεια, η πανδημία έχει διώξει αναγκαστικά τον κόσμο από τα γήπεδα, ζούμε επίσης σε χρόνια κρίσης, τα έσοδα είναι λίγα. Είναι μία πολύ δύσκολη χρονιά αντιλαμβάνομαι και η φετινή για το μπάσκετ.

Δ.Γ: Για όλο τον παγκόσμιο αθλητισμό. Δεν είναι μόνο για τον Παναθηναϊκό, ούτε μόνο για το μπάσκετ. Είναι όλα τα αθλήματα και όλες οι ομάδες ανά τον κόσμο.

Α.Σ: Αυτή η σύγκρουση με τους οργανωμένους οπαδούς στην οποία ήρθατε, δεν είναι πρωτοφανή στην Ελλάδα υπό την έννοια και άλλοι πρόεδροι ομάδων και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ, έχουν συγκρουστεί με τους οργανωμένους οπαδούς. Η διαπίστωση είναι πως αυτό το πράγμα ποτέ δεν προχωράει. Υπάρχει μία αντιπαράθεση, το άθλημα όμως είτε είναι μπάσκετ είτε είναι ποδόσφαιρο, δεν καθαρίζει ποτέ. Τι συμβαίνει με αυτό που λέμε οργανωμένοι οπαδοί και γιατί κανείς δεν μπορεί να καθαρίσει αυτό το πράγμα, ώστε αν θέλετε να φύγει και η βία από το κομμάτι του αθλητισμού;

Δ.Γ: Δεν είναι κόντρα με τους οργανωμένους οπαδούς. Οι οργανωμένοι οπαδοί είναι χιλιάδες, το βιώνω σε καθημερινή βάση στο δρόμο, που υπάρχει αγάπη, υπάρχει εκτίμηση, υπάρχει σεβασμός. Δυστυχώς στην Ελλάδα και στον Παναθηναϊκό και στις υπόλοιπες ομάδες, υπάρχει μία πολύ μικρή ομάδα ανθρώπων οι οποία έχουν καπηλευτεί αυτό που λέγεται Θύρα 13, Θύρα 7, Θύρα 21 είτε οτιδήποτε, κάνοντας άλλα πράγματα στη ζωή τους και με διαφορετικούς σκοπούς προσπαθούν εκμαυλίζουν τους ανθρώπους που έχουν από κάτω τους.

Για τη βία στον αθλητισμό

Α.Σ: Τι είναι αυτό που σας έφερε σε ρήξη με αυτούς τους ανθρώπους; Γιατί όλα αυτά τα χρόνια που βεβαίως έτρεχε η οικογένειά σας την ομάδα, κάπου μέσα στη μέση υπήρχαν και αυτοί. Τι είναι αυτό που ξεχείλισε το ποτήρι αν θέλετε.

Δ.Γ: Γινόντουσαν πράγματα με τα οποία δεν ήμουν σύμφωνος. Εγώ δεν μπορώ να είμαι σύμφωνος με το να σπάνε τις πόρτες ή να χτυπάνε παιδιά και οικογένειες και να τους παίρνουν το εισιτήριο για να το πουλήσουν μετά στη μαύρη αγορά.

Μπορώ να καταλάβω απόλυτα ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι θέλουν να παρακολουθήσουν την ομάδα και δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα. Ήμουν ο πρώτος ο οποίος έλεγα να τους δώσουμε δωρεάν εισιτήρια, να ανοίξουμε κάποια θύρα. Όχι όμως να χτυπάνε τον κόσμο. Αυτό είναι κάτι το οποίο δεν μπορώ να το δεχθώ με τίποτα.

Α.Σ: Πώς καθαρίζει αυτό στον αθλητισμό κύριε Γιαννακόπουλε; Πώς μπορεί να τελειώσει αυτό το φαινόμενο; Εσείς το ζήσατε από μέσα, φαντάζομαι ότι πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος.

Δ.Γ: Αυτό είναι δουλειά της Πολιτείας. Αν υπάρχει βούληση από την Πολιτεία, σίγουρα υπάρχει και ο τρόπος.

Α.Σ: Η Πολιτεία πάλι, λέει πως αν υπάρχει βούληση από τις ομάδες, δεν ξέρω τώρα που είναι η αλήθεια σε όλο αυτό, εσείς το έχετε ζήσει από μέσα, μπορεί να γίνει. Και πολλές φορές ακούτε και υπουργούς που λένε «ορίστε αυτούς τους οπαδούς στην ουσία τους στηρίζουν και τους υποστηρίζουν και τους φέρνουν στο γήπεδο και τους κανακεύουν οι πρόεδροι των ομάδων». Το έχετε ακούσει αυτό.

Δ.Γ: Μα το είπατε και μόνος σας. Δεν είμαι ο μόνος πρόεδρος ο οποίος έχει προσπαθήσει να βρει μία λύση σε αυτό το πρόβλημα. Άρα, αν είχε τη διάθεση η Πολιτεία, θα την είχε βρει τη λύση.

Α.Σ: Αυτό στον Παναθηναϊκό έφτασε σε ένα εκρηκτικό σημείο με κάποιους λίγους ανθρώπους, είδαμε πλάνα και είδαμε πριν από λίγους μήνες ανθρώπους να φτάνουν έξω από το σπίτι σας.

Δ.Γ: Εντάξει αυτά είναι ανεπίτρεπτα πράγματα, αυτά είναι πράγματα τα οποία είναι κατακριτέα και ήταν και ένας από τους λόγους που είπα «ως εδώ και μη παρέκει».

Α.Σ: Έχει κλείσει αυτή η ιστορία από την πλευρά σας με αυτούς τους ανθρώπους; Έχει υπάρξει κάποια συνεννόηση, έχει τελειώσει αυτή η βεντέτα, αν μπορούμε να την πούμε βεντέτα;

Δ.Γ: Δεν έχει υπάρξει τίποτα. Εγώ σας είπα, ο κύκλος μου στον Παναθηναϊκό έκλεισε, άρα κλείσανε και όλα αυτά μαζί.

Α.Σ: Και ήταν ένας λόγος για τον οποίο, αν θέλετε πρόσθετα, αποφασίσατε να φύγε από τον Παναθηναϊκό;

Δ.Γ: Σίγουρα δυσαρεστήθηκα. Σίγουρα δυσαρεστήθηκα.

Οι καλές στιγμές του μπάσκετ

Α.Σ: Τώρα ένας άνθρωπος ο οποίος είναι μέσα στο μπάσκετ και μεγαλώνει μέσα στο μπάσκετ, προφανώς έχει ζήσει έντονες στιγμές. Αν σας έλεγα να πάμε στις καλές στιγμές και να μου πείτε την πιο όμορφη που θυμάστε να έχετε ζήσει ως πρόεδρος αυτής της ομάδας, ποια θα μου λέγατε;

Δ.Γ: Ως πρόεδρος… Θα σας πω δύο στιγμές. Η πρώτη στιγμή είναι το 1996 όταν καταφέραμε και κάναμε περήφανη όλη την Ελλάδα, φέρνοντας το πρώτο ευρωπαϊκό και ως πρόεδρος, πρέπει να είναι το πρώτο τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος» που έγινε.

Α.Σ: Αυτό ήταν κάτι το οποίο φαντάζομαι σας έκανε να νιώθετε ωραία και να συγκινήστε και λόγω του πατέρα σας έτσι;

Δ.Γ: Ε βέβαια, βέβαια.

Α.Σ: Το πρόεδρε το συνηθίσατε στη ζωή σας; Στην Ελλάδα λένε όλοι πρόεδροι είμαστε κάπως.

Δ.Γ: Ε μα στην Ελλάδα όλοι λένε πρόεδρε και γυρίζει η μισή Ελλάδα, άρα αναγκαστικά.

Α.Σ: Σας αρέσει το πρόεδρε; Και στην εταιρεία σας πρόεδρος είστε, φαντάζομαι ότι και εκεί πρόεδρο μπορεί να σας λένε, δεν ξέρω οι συνεργάτες σας ή οτιδήποτε άλλο, αλλά είναι μία λέξη η οποία σε κάποιους αρέσει σε άλλους όχι.

ΔΓ: Προτιμώ το Δημήτρης. Προτιμώ το Δημήτρης.

Α.Σ: Προτιμάστε το Δημήτρης. Για να το κλείσουμε αυτό, κλείνει ένα κεφάλαιο σε αυτό το οποίο λέμε Παναθηναϊκός με την αποχώρηση τη δική σας; Για πολλούς κλείνει και ένα κεφάλαιο σε αυτό που λέγεται μπάσκετ, υπό την έννοια ότι αυτό το γεγονός ότι υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι δεν δίσταζαν να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να ξοδέψουν πολλά χρήματα, για να έρθουν τρόπαια χωρίς να σκέφτονται το πώς θα τα πάρουν πίσω, μέσα σε αυτή την κατάσταση που ζούμε, δεν το βρίσκει κανείς πλέον στα αθλήματα.

Δ.Γ: Ενδεχομένως το 2020 που ζούμε με την κρίση που υπάρχει, με την πανδημία και όλα τα προβλήματα, ίσως όχι. Αλλά αν κοιτάξει κάποιος ανά τα χρόνια, παλιότερα ο Ολυμπιακός είχε τον Γουλανδρή στο ποδόσφαιρο, έκανε μία κοιλιά, βρέθηκαν άλλοι πρόεδροι. Στον Παναθηναϊκό το ίδιο. Δεν νομίζω ότι οι σύλλογοι ποτέ σταματάνε. Είναι πάνω από πρόσωπα.

Α.Σ: Είναι αλήθεια αυτό το νούμερο που άκουσα; Το είχατε πει και στη συνέντευξη Τύπου, ότι η οικογένειά σας έχει ξοδέψει 450 εκατ. ευρώ σε αυτή την ομάδα;

Δ.Γ: Ούτε ο πατέρας μου ούτε εγώ ποτέ μπήκα στη διαδικασία να μετράω χρήματα, απλά κάποια στιγμή όταν ολοκληρώθηκε αυτός ο κύκλος, ένας πολύ στενός συνεργάτης του πατέρα μου ο Μιχάλης ο Γεωργαντής που τα κρατούσε τότε, μου λέει «Δημήτρη έχει καταλάβει ότι η διαφορά εσόδων-εξόδων ήταν 450 εκατομμύρια και ότι έχετε βάλει από την τσέπη σας 450 εκατομμύρια;». Η αλήθεια είναι ότι ανατρίχιασα όταν το άκουσα αυτό το πράγμα. Να σας πω ότι είναι ψέμα; Είναι η αλήθεια.

Α.Σ: 450 εκατομμύρια;

Δ.Γ: Ναι…

Α.Σ: Σε βάθος βεβαίως όλης της πορείας αυτής;

Δ.Γ: Βεβαίως από το 1987.

Α.Σ: Είδαμε πλάνα μέσα από το γήπεδο, είδαμε στιγμές χαράς, είδαμε τρόπαια, είδαμε αγκαλιές, είδαμε παίχτες είδαμε και εκρηκτικές στιγμές. Από το λίγο που σας γνωρίζω είστε ένας πάρα πολύ ευγενής και ήσυχος άνθρωπο. Πότε είναι αυτό που λέμε στραβώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και εκκρίνεται;

Δ.Γ: Εντάξει πάντα προσπαθείς για το καλύτερο. Όταν νιώθεις ότι αδικείσαι θα το αντιμετωπίσεις και όπως όλοι γνωρίζουμε το γήπεδο ένα μέρος όπου το αίμα βράζει, άρα καμιά φορά κάνεις πράγματα που ενδεχομένως γυρίζοντας το βράδυ στο σπίτι τα μετανιώνεις.

Α.Σ: Έχετε μετανιώσει για πράγματα τα οποία συνέβησαν μέσα στο γήπεδο και τα οποία με τη ψυχραιμία που συζητάμε τώρα δεν θα συνέβαιναν;

Δ.Γ: Πάρα πολλά, νομίζω θα χρειαστούμε 10 εκπομπές για να τα συζητήσουμε όλα αυτά.

Α.Σ: Αν σας έλεγα να διαλέξετε ένα περιστατικό το οποίο πραγματικά έτσι θα θέλετε να το διαγράψετε;

Δ.Γ: Δεν θα σταθώ σε ένα, είναι πάρα πολλά, πάρα πολλά. Δεν μπορώ να επιλέξω ένα.

Α.Σ: Πώς ασχολήθηκε με το μπάσκετ ο πατέρα σας; Τι ήταν αυτό που τον τράβηξε στο άθλημα αυτό και το λέω γιατί ασχολήθηκε σε χρόνια που το μπάσκετ ήταν ένα άθλημα όχι τόσο διαδεδομένο στην Ελλάδα όσο το ποδόσφαιρο. Για να γίνεις έτσι ισχυρός παράγοντας, για να γίνεις γνωστός, για να ασχοληθείς με κάτι σημαντικό ασχολιόσουν με ποδόσφαιρο τότε.

Δ.Γ: Ο πατέρας μου ήταν καταρχήν Παναθηναϊκός, μην κοιτώντας τα αθλήματα ποδόσφαιρο ή μπάσκετ. Προσπαθώντας κάποια στιγμή να πάρει το ποδόσφαιρο του Παναθηναϊκού παλαιότερα ανεπιτυχώς, πήγε στο μπάσκετ. Ήθελε να είναι κοντά στον Παναθηναϊκό.

Α.Σ: Τον αγαπούσε τον Παναθηναϊκό.

Δ.Γ: Πάρα πολύ, πάρα πολύ.

Α.Σ: Και Παναθηναϊκός από τα γεννοφάσκια του που λένε έτσι;

Δ.Γ: Ναι, αν και έχω ακούσει ιστορίες, ότι πολύ μικρός ήταν Απόλλωνας, αλλά δεν ξέρω αυτό αν ισχύει ή όχι.

Α.Σ: Εσείς φαντάζομαι γενίτσαρος δεν θα μπορούσατε να μεγαλώσετε και να γίνεται κάτι άλλο. Δεν είχατε και επιλογή φαντάζομαι

Δ.Γ: Αναγκαστικά, αναγκαστικά. Και χαίρομαι βέβαια γι’ αυτό.

Τι είπε για Βράνκοβιτς και Αλβέρτη;

Α.Σ: Δεν είχατε και επιλογή το ξαναλέω αυτό. Είδα τώρα, βλέποντας τους θρύλους που έχουν περάσει από τον Παναθηναϊκό, θέλω να ρωτήσω για εσάς, ο αγαπημένος παίκτης το δικό σας ίνδαλμα αν θέλετε, ο άνθρωπος που πιστεύετε ότι ήταν το μεγαλύτερο όνομα πέρασε τον Παναθηναϊκό, ποιος ήταν;

Δ.Γ: Το μεγαλύτερο όνομα σίγουρα ήταν ο Ντομινίκ Ουίλκινς. Τώρα το ποιος ήταν ο δικός μου αγαπημένος παίκτης το έχω πει πάρα πολλές φορές, ήταν ο Φραγκίσκος Αλβέρτης σαν αθλητής, σαν άνθρωπος ο Στόγιαν Βράνκοβιτς. Μες στην καρδιά μου.

Α.Σ: Γιατί σαν άνθρωπος ο Βράνκοβιτς; Και το λέω αυτό γιατί όλοι βλέποντας τον Βράνκοβιτς αυτόν τον τεράστιο άνθρωπο έτσι, μπορεί να είναι επιφυλακτικοί τα τρομάζουν ότι είναι άγριος, είναι κακός κλπ. Έχω ακούσει, εσείς τον ξέρετε καλύτερα ότι ήταν ψυχούλα έτσι;

Δ.Γ: Ψυχούλα, τύχαινε να μείνει πολύ κοντά μας τα χρόνια που ήταν στην Ελλάδα, ένας άνθρωπος με χιούμορ και αυτός και η γυναίκα, οικογενειάρχης, ωραίος. Ένας ωραίος τύπος.

Α.Σ: Από όλους λοιπόν κρατάτε ως τον άνθρωπο που έτσι συμπαθήσατε πιο πολύ τον Βράνκοβιτς.

Δ.Γ: Ναι…

Οι σχέσεις του με τους Αγγελόπουλους

Α.Σ: Και αυτό συμβαίνει και με όλους τους ανθρώπους που είναι στον Ολυμπιακό, για παράδειγμα τους αθλητές που μπορεί στο γήπεδο να έχετε έρθει σε σύγκρουση. Αν τους δείτε στο δρόμο, να του πείτε γεια σου και όλα καλά; Τον Παπανικολάου, ξέρω γω ποιον άλλον, τον Σλούκα, τον έναν, τον άλλον.

ΔΓ: Η αντιπαλότητα κρατάει 40 λεπτά. Είπατε Παπανικολάου. Έτυχε και τον είδα τώρα το καλοκαίρι συγκεκριμένα, ήμασταν σε έναν ίδιο χώρο. Καθίσαμε, τα είπαμε, ήπιαμε έναν καφέ μαζί. Δεν έχουμε να χωρίσουμε κάτι.

Α.Σ: Με τους Αγγελόπουλους;

ΔΓ: Με τους Αγγελόπουλους. Τι να σας πω τώρα. Οι κύριοι Αγγελόπουλοι και αυτοί έχουν χαράξει το δρόμο τους, έχουν ρίξει πολλά χρήματα στον αθλητισμό, έχουν πετύχει κάποια πράγματα, ενδεχομένως λιγότερα από εμάς. Από εκεί και πέρα ο καθένας έχει το χαρακτήρα του και επιλέγει την κόντρα ή όχι.

Α.Σ: Πραγματικά τώρα που φύγατε από το κομμάτι που λέγεται μπάσκετ, είστε άλλος άνθρωπος. Βλέπω μια πολύ καλή διάθεση και προσέγγιση ακόμα και με τους Αγγελόπουλους έτσι;

Δ.Γ: Δεν έχω να χωρίσω κάτι εκτός γηπέδου. Τελικά, το οτιδήποτε έγινε και με τον Παναγιώτη και με τον Γιώργο τον Αγγελόπουλο, ήταν αποτελέσματα πραγμάτων που ξεκίνησαν στις τέσσερις γραμμές, που κανονικά εκεί έπρεπε να έχουν μείνει κι’ όλας.

Α.Σ: Έπρεπε να έχουν μείνει εκεί; Γιατί;

Δ.Γ: Ε βέβαια. Γιατί η αντιπαλότητα στον αθλητισμό εκεί είναι. Μέσα στις τέσσερις γραμμές.

Α.Σ: Άρα τώρα που ο Γιαννακόπουλος είναι απλός φίλαθλος, ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι στην Α2;

Δ.Γ: Ήταν μία επιλογή του Ολυμπιακού να πάει στην Α2. Εγώ δεν μπορώ να εκφράσω άποψη γι’ αυτό.

Α.Σ: Ως φίλαθλος.

ΔΓ: Ως φίλαθλος, ο Ολυμπιακός είναι ένα από τα μεγαλύτερα σωματεία της Ελλάδος, κανονικά θα έπρεπε να είναι στην Α1. Θεωρώ ότι ήταν ένα πολύ μεγάλο λάθος αυτό που κάνανε. Που πήρανε ένα τόσο μεγάλο σωματείο και το πήγανε από μόνοι τους στην Α2. Δεν είναι εκεί η θέση του Ολυμπιακού.

Α.Σ: Τώρα που τελειώνει, που έκλεισε αυτός ο κύκλος, θέλω να ρωτήσω αν θα υπήρχε ένα άλλο κομμάτι του αθλητισμού, το οποίο πραγματικά θα σας ενδιέφερε. Ένα κομμάτι ίσως με λιγότερο ανταγωνισμό, ένα κομμάτι ίσως με λιγότερη ένταση, στο οποίο θα μπορούσατε είτε να επενδύσετε, είτε να στραφείτε και να ενισχύσετε. Στίβος για παράδειγμα ή οτιδήποτε άλλο.

Δ.Γ: Υπάρχουν πάρα πολλά σωματεία που ενισχύουμε και σαν οικογένεια και σαν εταιρεία, γιατί θεωρούμε πως ο αθλητισμός είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας μας. Ακόμα και σήμερα συνεχίζουμε, υποστηρίζουμε ομάδες, ανεξαρτήτως συλλογικών προτιμήσεων ή οτιδήποτε, έρχονται ζητάνε υλικά και προσπαθούμε να ανταποκριθούμε.

Η ώρα της αυτοκριτικής

Α.Σ: Για να κλείσουμε. Είναι παρεξηγημένος άνθρωπος ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος; Έτσι όπως εσείς το εισπράττετε. Είστε ένας άνθρωπος ο οποίος έχει δεχθεί κριτική για πράγματα ενώ δεν θα έπρεπε; Είστε ένας άνθρωπος ο οποίος καλώς δέχθηκε την κριτική και δεν τον ενδιαφέρει κιόλας;

Δ.Γ: Όταν κάνεις λάθη, οφείλεις να δέχεσαι και την κριτική.

Α.Σ: Στο δρόμο τι σας λένε;

Δ.Γ: Στο δρόμο τι μου λένε. Σας το είπα και νωρίτερα. Πραγματικά βιώνω την αγάπη του κόσμου του Παναθηναϊκού για οτιδήποτε έχουμε προσφέρει σαν οικογένεια και αυτό με χαροποιεί.

Α.Σ: Αν σας ζητούσα για να κλείσουμε, να μου περιγράψετε τον εαυτό σας και τη ζωή σας με 2-3 λέξεις, δηλαδή να το πω απλά, λίγο μακάβριο θα ακουστεί, πώς θέλετε να σας θυμούνται αύριο μεθαύριο; Κάποιοι λένε πως θέλω να με θυμούνται ως έναν επιτυχημένο επιχειρηματία, κάποιοι λένε εγώ θέλω να με θυμούνται ως το καλό παιδί, κάποιοι λένε πως θέλω να με θυμούνται ότι δεν πείραξα κανέναν.

Δ.Γ: Ως έναν άνθρωπο που δεν φοβάται να πει την άποψή του, γιατί έτσι θα έπρεπε να είμαστε όλοι μας.

Α.Σ: Και θα την λέτε πάντα.

Δ.Γ: Βεβαίως.

Α.Σ: Ευχαριστώ πολύ που είπατε την άποψή σας εδώ σήμερα, ελπίζω η πρώτη αυτή εμπειρία στην τηλεόραση να μην ήταν τραυματική. Ευχαριστώ πραγματικά για την εμπιστοσύνη και εύχομαι κάθε καλό.

Δ.Γ: Εγώ σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση και κάθε επιτυχία εύχομαι στη σεζόν που έρχεται.

Α.Σ: Να είστε καλά. Ευχαριστώ πάρα πολύ.

Δ.Γ: Εγώ ευχαριστώ.

Δείτε το βίντεο με όλη τη συνέντευξη: