Ρόδος - Συγκινεί η μητέρα της 9χρονης: Πολλές φορές δεν έτρωγα για να φάνε τα παιδιά

Στη συνέντευξή της στη «Δημοκρατική», μιλά για τη ζωή της και των παιδιών της.

Σε όλη τη διάρκεια της συνέντευξης το τηλέφωνό της δεν σταμάτησε να χτυπά.

«Είναι εντυπωσιακό πώς εμείς οι Έλληνες που τρώμε τις σάρκες μας, σε περίπτωση που παραστεί ανάγκη συσπειρωνόμαστε και γινόμαστε μια γροθιά. Εγώ αυτές τις μέρες πήρα πάρα πολλή αγάπη και η αγάπη είναι μεγαλύτερη από τις κακοήθειες που ακούστηκαν», λέει.

Και κάθε φορά που το τηλέφωνό της χτυπά για βοήθεια, τα μάτια της γεμίζουν δάκρυα γιατί «τόση ανθρωπιά δεν πίστευα ότι θα συναντήσω ποτέ στη ζωή μου», ψελλίζει.

Όπως σημειώνει, τα δύο παιδιά της είναι καλά σήμερα, φιλοξενούνται σε ένα σπίτι χωρίς να πληρώνουν ενοίκιο και είναι καλυμμένοι από τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης.

«Χρειάζομαι μια σταθερή δουλειά»

Τονίζει ωστόσο πως χρειάζεται μια σταθερή δουλειά.

«Έχω προτάσεις αλλά παραμένω χωρίς δουλειά. Δεν είχα κάποια πρόταση για άμεση πρόσληψη, για να πάω από σήμερα να δουλέψω. Περιμένω… Εγώ θέλω μια δουλειά, χειμώνα-καλοκαίρι για να μπορώ να στηρίξω τα παιδιά μου», λέει χαρακτηριστικά.

Ερωτώμενη για το πόσο καιρό δυσκολεύεται να να εξασφαλίσεις φαγητό για την οικογένειά της, απαντά:

«Τους τελευταίους δύο μήνες, ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα. Είχα ψωνίσει με τα τελευταία χρήματα που πήρα από το Α21 (επίδομα παιδιών), 168 ευρώ. Με αυτά πήρα φαγητό και απορρυπαντικά. Έτυχε να γνωρίσω κι έναν άνθρωπο στη λαϊκή, ο οποίος προφανώς κατάλαβε ότι δυσκολεύομαι και μου έδινε από αυτά που του περίσσευαν φρούτα και λαχανικά για τα παιδιά. Δεν έχει σημασία αν ήταν πρώτης ή τρίτης διαλογής… Για εμένα ήταν σημαντική προσφορά. Μου έλεγε "έλα να πάρεις ό,τι θέλεις" αλλά από ένα σημείο και μετά ντρεπόμουν. Και ο κρεοπώλης της γειτονιάς μου, μου έδωσε μια φορά δύο τσάντες με κρέας χωρίς να ξέρει ακριβώς τι συμβαίνει μέσα στο σπίτι μου. Τελευταία, μου τελείωσε και το λάδι… Περίμενα να πάρω αυτό το επίδομα των 533 ευρώ».

Και συνεχίζει:

«Είμαι μονογονεϊκή οικογένεια, η μόνη που με βοηθάει είναι η μαμά μου η οποία μετά από μεγάλο κόπο κατάφερε να πάρει μια σύνταξη της πρόνοιας, της τάξης των 340 ευρώ τον μήνα. Όμως δεν φτάνουν… Όταν λιποθύμησε το παιδί, δεν είχα χρήματα να του αγοράσω γάλα. Ήταν μια εβδομάδα χωρίς γάλα. Περίμενα το επίδομα των 533 ευρώ που θα μπει την Τετάρτη. Αν δεν λιποθυμούσε το παιδί μέσα στον φούρνο, δεν θα είχε δημοσιοποιηθεί η ιστορία. Θα περίμενα βουβή μέσα στο σπίτι μου να περάσουν οι ημέρες να πάρω το επίδομα».

«Περίμενα την 1η Ιουλίου να μπουν τα χρήματα για να πάρω λάδι. Όσο είχα δουλειά, δεν στερηθήκαμε φαγητό», είπε ακόμη η μητέρα.

«Πολλές φορές δεν έτρωγα για να φάνε τα παιδιά»

Σε ερώτηση για το εάν υπήρξαν μέρες που εσύ δεν έτρωγε για να φάνε τα παιδιά, απάντησε:

«Πολλές, αλλά αυτό δεν με νοιάζει καθόλου. Το επίδομα ανεργίας είναι 478 ευρώ, καταλαβαίνετε ότι δεν ζει οικογένεια με αυτά τα χρήματα. Τα παιδιά είναι 9 ετών και πάνε στα 10. Δεν έχω τη δύναμη να τους προσφέρω πολλά πράγματα. Τα παιδιά μου δεν έχουν πάει σε φροντιστήριο για να μάθουν αγγλικά για παράδειγμα, δεν έχω αυτή τη δυνατότητα. Προτεραιότητά μου είναι να μην λείψει το φαγητό και να πηγαίνουν στο σχολείο αξιοπρεπώς.

Τα παιδιά μου έχουν φάει και ελιές σκέτες και φρυγανιές σκέτες, και ρύζι νερόβραστο και μακαρόνια σκέτα… Δεν είχα κρέας, τι να κάνω; Προσπαθούσα να τους εξηγήσω ότι είναι δύσκολα τα πράγματα και να κάνουν υπομονή μέχρι να πάρουμε το επίδομα.

Όσο ήμουν στο ξενοδοχείο δούλευα σε μπουφέ και είχα το δικαίωμα να φάω, προσπαθούσα να μην τρώω από το φαγητό που είχαμε στο σπίτι για να μένει για τα παιδιά. Ξέρεις πόσες φορές είπα "μακάρι να μπορούσα να πάρω στο σπίτι φαγητό για τα παιδιά μου…"; Δεν γίνεται όμως αυτό, απαγορεύεται».

Σε ερώτηση για το πότε μπήκε τελευταία φορά μισθός στο πορτοφόλι της, η μητέρα απαντά: «Από πέρυσι τον Σεπτέμβριο»… Μου έχουν κόψει το ρεύμα άπειρες φορές… Έχω πεινάσει άπειρες φορές. Αλλά ξέρετε κάτι; Δεν είμαι η μόνη που της συμβαίνει αυτό. Υπάρχουν πολλές οικογένειες στην ίδια κατάσταση. Εμένα έτυχε το παιδί μου να λιποθυμήσει και να δημοσιοποιηθεί το θέμα μέσω του σωματείου των ξενοδοχοϋπαλλήλων το οποίο αγωνίζεται για να μην μείνουμε όλοι οι συνάδελφοι στο δρόμο».

Απάντηση σε fake news

Ακόμη, η 43χρονη κάνει λόγο για fake news που ακούστηκαν γύρω από το όνομά της. Όπως αναφέρει:

«Καταρχήν εγώ δεν έχω κανένα αυτοκίνητο πολυτελείας. 'Εχω ένα αυτοκίνητο που αγόρασα με δόσεις πριν από πέντε χρόνια και ακόμα το χρωστάω. Και μάλιστα επειδή έχω να πληρώσω ένα χρόνο δόσεις, μου έστειλε μήνυμα η εταιρεία ότι θα μου το πάρουν πίσω.
Τους είπα άμα θέλουν να το πάρουν, δεν έχω χρήματα να το ξεχρεώσω. Ο λόγος που το πήρα είναι για να εξυπηρετώ τα δύο κορίτσια μου, και όταν το πήρα είχα δουλειά και μπορούσα να πληρώνω τις δόσεις. Αυτό θεωρείται πολυτέλεια; Δεν έχω περιουσιακά στοιχεία, ας έρθουν να με ελέγξουν. Δεν δημοσιοποίησα εγώ την λιποθυμία του παιδιού μου. Πήρα τηλέφωνο στο σωματείο για να ρωτήσω πότε θα πάρουμε το επίδομα και πάνω στη συζήτηση ανέφερα ότι το παιδί δεν είχε γάλα για μια εβδομάδα.

Ο συνάδελφος με ρώτησε αν μπορεί να το δημοσιοποιήσει και συμφώνησα για να καταλάβουν σε τι σημείο έχουμε φτάσει οι ξενοδοχοϋπάλληλοι… Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα έπαιρνε τέτοια έκταση.

Εγώ μπήκα μέσα στον φούρνο για να πάρω λίγο ψωμί και είχα μαζί μου και τα δύο κορίτσια, τα οποία μου έλεγαν ότι πεινάνε και τους είπα να κάνουν υπομονή μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι. Τότε λιποθύμησε το ένα κορίτσι.

Μάλιστα εκείνη την ημέρα, τηλεφώνησα στον κρεοπώλη αν είχε λίγο συκώτι να μου δώσει και να τον πληρώσω όταν θα έπαιρνα το επίδομα, για να φάει η κόρη μου η οποία είναι πιο αδύναμη από την άλλη και έχει ανάγκη από κόκκινο κρέας, αλλά δεν τον είχα βρει στο τηλέφωνο. Και πάλι ντρεπόμουν τόσο πολύ…

Πέρυσι, που ήρθα πάλι σε ανάγκη είχα πάει και του ζήτησα κρέας μέχρι να πληρωθώ και μου έδωσε και μάλιστα δεν ήθελε να πάρει χρήματα. Το τι ζούμε μέσα στο σπίτι και πώς κι αν τα βγάζουμε πέρα, δεν το γνωρίζει κανείς. Ακούστηκε ότι ήρθε η Πρόνοια για να μου πάρει τα παιδιά… Είναι δυνατόν να λέγονται τέτοιες ανακρίβειες; Γιατί να μου πάρει η Πρόνοια τα παιδιά; Έτυχε αυτό λόγω της γενικότερης, κατάστασης που επικρατεί…

Δεν το προκάλεσα εγώ, είναι χιλιάδες ξενοδοχοϋπάλληλοι στην ίδια μοίρα. Αυτό που έχω να πω είναι να είμαστε πολύ προσεκτικοί όλοι με όσα λέμε και όσα αναπαράγουμε, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πώς μπορεί να σου τα φέρει η ζωή. Από την μια στιγμή στην άλλη μπορείς πολύ εύκολα να βρεθείς από τα ψηλά στα χαμηλά και να γυρίσει τούμπα όλη σου η ζωή».