Παντελής Παντελίδης: Τα φώτα έσβησαν όμως το μυαλό είναι σταματημένο εκεί

Εκεί που λίγο πριν όσοι αγάπησαν τον Παντελή, μέσα από τα τραγούδια του τον συνόδευαν μέχρι το τέλος. Το τελευταίο ρεφρέν ακούστηκε και τα χειροκροτήματα "έπνιξαν" την μουσική που ακούγονταν σε όλους τους δρόμους.

Χειροκροτήματα δυνατά, γεμάτα πάθος και αγάπη για τον άνθρωπο που όπως γράψε κάποιος θαυμαστής "ήρθε για να μας μάθει τι πάει να πει καψούρα". Τα μικρόφωνα σίγησαν. Ο κόσμος με μάτια κατακόκκινα από το κλάμα και βήματα βαριά αποχώρησε από το κοιμητήριο.

Πίσω στη γειτονιά του, ο Παντελής βρίσκεται παντού. Σε κάθε κατάστημα, σε κάθε σπίτι, σε κάθε αυτοκίνητο, σε κάθε κινητό. Τα τραγούδια του, η φωνή του αντηχούν σ' ολόκληρη τη νέα Ιωνία. Ένας κόμπος δένεται στο στομάχι, δάκρυα φτάνουν στα μάτια.

Ο Παντελής είναι εκεί. Εκεί στο μυαλό και στην καρδιά όσων τον γνώρισαν και τον θαύμασαν. Ο δρόμος οδηγεί στην πλατεία. Μια τελευταία εικόνα, αυτή τη φορά με τα μάτια της ψυχής και όχι μέσα από έναν ψυχρό φακό.

Δάκρυα και ένα "δεν μπορεί" βγαίνουν μόνο. Κοιτάω τα λουλούδια και τα μηνύματα των θαυμαστών του Παντελή. Στ' αυτιά μου ακούω τη φωνή του αναμεμιγμένη με χειροκροτήματα, κλάματα και λόγια.

Ζω ξανά όσα είδα και άκουσα όλες αυτές τις ημέρες. Το βλέμμα μου πέφτει πάνω σε ζωγραφιές.

Πλησιάζω. Ζωγραφιές μικρών παιδιών που εκφράζουν με την αγνή καρδιά τους πάνω σε χαρτί την αγάπη τους για τον Παντελή.

Βλέπω έναν άγγελο ζωγραφισμένο σ’ ένα χαρτί που ομολογώ μοιάζει στον Παντελή. Διαβάζω από κάτω "σε πήραν οι άγγελοι ψηλά στον ουρανό" Μαρία 10χρονων.

Πάω παρακάτω " καλό σου ταξίδι φίλε μου Παντελή θα σε θυμάμαι" Νικόλας.

"... Ο θεός σ' αγαπούσε για να σε πάρει κοντά του" έγραψε η Μαρία - Ελένη.

Η φράση της μικρής Μαρίας - Ελένης ήταν σαν να κομμάτιασε εκείνη την ώρα το τοίχος της άρνησης για τον χαμό του Παντελή που είχε υψωθεί.

Τα δάκρυα γίνονται κλάματα. Αφήνω πίσω την πλατεία Νέας Ιωνίας και είναι σαν να αφήνω ένα κομμάτι μου εκεί, σ' αυτή την πλατεία, σ' αυτή τη γειτονιά....

"... Ο θεός σ’ αγαπούσε για να σε πάρει κοντά του".