Κορωνοϊός: Ιστορίες Ελλήνων που αποκλείστηκαν στο εξωτερικό για μήνες

Οι φοιτητές πανεπιστήμιου φαίνεται να αποτελούν την πλειοψηφία των ανθρώπων που έχουν εγκλωβιστεί στο εξωτερικό.

Ο Γιώργος Παπανδρέου (απλή συνωνυμία το όνομα) μαζί με τους δύο φίλους του, τον Κωστή Γεραλέξη και τον Κώστα Κοντογιάννη από την Πάργα, βρέθηκαν αποκλεισμένοι στο Περού μαζί με τις …σανίδες τους για σερφ. Αυτό είναι και το πάθος που τους οδήγησε να κάνουν το ταξίδι: Να σερφάρουν πάνω στο μακρύτερο κύμα του κόσμου - το γνωστό Chicama.

«Περάσαμε φανταστικά μέχρι που ήρθε η στιγμή ξαφνικά ο πρωθυπουργός του Περού (σ.σ. αρχές Μαρτίου) να πάρει την απόφαση ότι μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο κλείνουν τα πάντα», λέει ο Παπανδρέου.

Οι τρεις φίλοι έφυγαν αμέσως με πτήση από το βόρειο μέρος του Περού προς τη Λίμα, ώστε να μπορέσουν να φτάσουν στο Μάτσου Πίτσου και να ολοκληρώσουν το ταξίδι. Όμως τα σύνορα έκλεισαν το ίδιο βράδυ και έτσι αναγκάστηκαν να μείνουν σε ξενοδοχείο στη Λίμα για οκτώ μέρες κλεισμένοι με στρατιωτικό νομό.

«Από μέρα σε μέρα βλέπαμε ότι η κατάσταση γίνεται όλο και πιο σκληρή. Απαγορεύτηκε η έξοδος, απαγορεύτηκε ο μπουφές, μετά απαγορεύτηκε να μένουμε μαζί - έπρεπε να μείνουμε χωριστά. Μετά μας ήρθε χαρτί ότι πρέπει να φύγουμε από το ξενοδοχείο γιατί κλείνουν τα ξενοδοχεία», λέει ο Κοντογιάννης. «Θα μέναμε στο δρόμο» συμπληρώνει ο Παπανδρέου.

Παράλληλα, όπως εξηγεί ο Κοντογιάννης προσπαθούσαν να συνεννοηθούν με την ελληνική πρεσβεία, η οποία δεν ήταν ιδιαίτερα ενημερωμένη καθώς τους ανακύκλωνε πληροφορίες που ήξεραν από άλλους ευρωπαίους τουρίστες στο Περού. Ταυτόχρονα, μιλούσαν και με την ελληνική κυβέρνηση για να μπορέσουν να βρουν έναν τρόπο να επιστρέψουν στην Ελλάδα. «Οι πτήσεις είχαν ακυρωθεί όλες».

Τελικά, οι τρεις φίλοι γνωρίσαν κάποιους ισπανούς τουρίστες, τους οποίους βοηθούσε να φύγουν η ισπανική πρεσβεία, μέσω μιας εταιρίας που διαχειριζόταν τις διπλωματικές πτήσεις της Ισπανίας.

Όμως για να μπορέσουν οι σέρφερ να πάρουν αυτή την πτήση της ισπανικής κυβέρνησης μαζί με τους ισπανούς τουρίστες έπρεπε να αποδείξουν ότι δεν θα μείνουν στην Ισπανία.

«Μας λένε ’πρέπει να κλείσετε πτήσεις από Ισπανία για Ελλάδα’… Και εάν δεν υπάρχουν; ‘Δεν μπορείτε να φύγετε’» μας εξιστορεί ο Κοντογίαννης, μεταφέροντας τη συνομιλία του με έναν αντιπρόσωπο που διαχειριζόταν την ισπανική πτήση.

Έτσι οι τρεις φίλοι έψαξαν να κλείσουν πτήσεις, οι οποίες φυσικά δεν θα γινόντουσαν ποτέ, καθώς ήδη είχαν κλείσει τα σύνορα στην Ευρώπη. Όμως αυτό δεν τους ενδιάφερε, αρκεί να είχαν να δείξουν την κράτηση για να μπορέσουν να μπουν στην πτήση για Ισπανία.

«Πολύς έλεγχος, πήγαμε σε μια στρατιωτική βάση του Περού και το αεροπλάνο πέταξε από εκεί», λέει ο Κοντογίαννης.

Η περιπέτεια τους όμως δεν έμελλε να τελειώσει στο σημείο αυτό. Όταν έφτασαν στη Μαδρίτη, όλες οι πτήσεις ακυρώθηκαν και έτσι σκέφτηκαν να πάνε στο Παρίσι και να προσπαθήσουν να φύγουν από εκεί για την Ελλάδα.

Φτάνοντας στο Παρίσι ζήτησαν βοήθεια από τον πρέσβη της Ελλάδας, ο οποίος τους έδωσε χαρτί για να περάσουν από το Παρίσι στις Βρυξέλλες και να πάρουν την μοναδική πτήση από εκεί για την Ελλάδα.

Η έξοδος από το Παρίσι όμως δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Όταν οι τρεις φίλοι έφτασαν στο σταθμό του τρένου για να μπορέσουν να πάνε στις Βρυξέλλες δεν τους βοήθησε κανείς.

«Αποφασίσαμε να φύγουμε για Βρυξέλλες με ένα μεγάλο βαν που πήραμε, το οποίο κόστισε 680 ευρώ. Στα σύνορα είχαμε πρόβλημα πάλι γιατί απαγορευόταν να είμαστε τόσα άτομα σε ένα βαν», λέει ο Γεραλέξης.

«Με παρακαλετά και όλα αυτά φτάσαμε στις Βρυξέλλες αργά το απόγευμα και κλείσαμε μια πτήση μέσω Ζυρίχης, η οποία ακυρώθηκε».

Τελικά, τα ξημερώματα ο Κοντογίαννης βρήκε μια έκτακτη πτήση της Aegean την οποία κατάφερε να κλείσει και να επιστρέψουν όλοι στην Ελλάδα. «Το καλό ήταν ότι όλα τα παιδιά έχουμε τρομερό ηθικό και δεν μας έπεσε η ψυχολογία ούτε μια στιγμή», καταλήγει ο Κοντογίαννης.

Έκαναν τον μισό γύρο του κόσμου για να φτάσουν στην Αθήνα

Για κάποιους, όμως, που επέλεξαν να μην ψάξουν πτήση για Ελλάδα και διάλεξαν να παραμείνουν στο εξωτερικό, η περιπέτεια συνεχίζεται.

Η Αλεξάνδρα Παπακωνσταντίνου είναι ελληνοαμερικανίδα φοιτήτρια, που βρίσκεται εγκλωβισμένη στη Βραζιλία εδώ και 3 μήνες. Αυτό το εξάμηνο συμμετείχε σε πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών στην Ισπανία, μέσω του πανεπιστήμιού της Αμερικής, όπου σπουδάζει.

Όταν ξαφνικά αρχίσαν όλα να κλείνουν, η Παπακωνσταντίνου αποφάσισε να πάει στην Βραζιλία με την κολλητή της, η οποία κατάγεται από εκεί και ακολουθούσε το ίδιο πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών στην Ισπανία. Η ίδια θεώρησε ότι η Βραζιλία, έχοντας τότε μόνο 170 κρούσματα κορωνοϊού, θα ήταν πιο ασφαλής σε σχέση με την αβεβαιότητα που υπήρχε στην Ελλάδα. Επίσης, η Παπακωνσταντίνου πίστευε ότι υπήρχε ακόμα το ενδεχόμενο να γυρίσει με την φίλη της πίσω στην Ισπανία, μετά από λίγο καιρό, για να ολοκληρώσουν το πρόγραμμα.

Όμως το ταξίδι της στη Βραζιλία και η παραμονή της εκεί δεν ήταν τόσο εύκολη υπόθεση. Αγχώθηκε πολύ όταν συνειδητοποίησε ότι φτάνοντας στην Μπραζίλια, μια κοπέλα με την οποία η Παπακωνσταντίνου έμενε μαζί στην Ισπανία βγήκε θετική στον κορωνοϊό. Έτσι η ίδια και η Βραζιλιάνα κολλητή της έσπευσαν στο νοσοκομείο για να κάνουν το τεστ, το οποίο βγήκε ευτυχώς αρνητικό.

Τώρα περιμένει να ξεκινήσουν κάποιες πτήσεις από Βραζιλία για Ελλάδα. «Ήδη έχω χάσει δυο πτήσεις» λέει η Παπακωνσταντίνου. «Έχω βίζα για 90 μέρες στην Βραζιλία, οι οποίες τώρα περάσανε, αλλά μου επιτρέπετε να κάτσω στη χωρά περισσότερο λόγω του κορωνοϊού» διευκρινίζει.

Η Παπακωνσταντίνου υπολογίζει ότι θα καταφέρει να γυρίσει στην Ελλάδα μέσα στις επόμενες εβδομάδες.

Τώρα αποφάσισε να επιστρέψει!

Παρόμοια περιπέτεια βιώνει και ο Δημήτρης Καγκελάρης, Ελληνοαμερικανός που ζούσε για τέσσερα χρονιά στη Νέα Υόρκη λόγω δουλείας και φέτος αποφάσισε να μετακομίσει στα τέλη Μάρτιου μονιμά στην Ελλάδα, αλλά ακόμα παραμένει εκεί.

Του έχουν ακυρωθεί τρία εισιτήρια από τον Απρίλιο και περιμένει επιστροφή χρήματων. «Η μια εταιρία αρνήθηκε να μου δώσει και έχω κάνει καταγγελία μέσω της τράπεζας μου και έχω πάρει λεφτά από εκεί και η τράπεζα τώρα το ψάχνει», διευκρινίζει.

Ο Καγκελάρης εξηγεί ότι η ελληνική πρεσβεία δεν μπορούσε να του παρέχει κάποια βοήθεια: «Επικοινώνησα να δω εάν έχουν πτήσεις επαναπατρισμού όπως άλλες χώρες αλλά δεν είχαν».

Ακόμα και μια πτήση που υπήρχε, μέσω Βρυξελλών, ακυρώθηκε και ο ίδιος δεν έλαβε ενημέρωση. Το έμαθε τυχαία όταν τηλεφώνησε στην αεροπορική εταιρεία να ρωτήσει. Η ακύρωση του ήρθε με email μία ημέρα μετά την πτήση.

«Γενικά οι εταιρίες έχουνε κλατάρει. Δεν δουλεύει τίποτα» μας λέει ο ίδιος και ελπίζει να γυρίσει στα τέλη Ιουνίου.

Δίπλα στην Ελλάδα και δεν μπορεί να έρθει

Εγκλωβισμένη μακριά από την πατρίδα, όπως και ο Καγκελάρης, βρίσκεται και η Αθηνά Κοτρότσου, 18 ετών, που σπουδάζει Αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου.

Η δεκαοχτάχρονη φοιτήτρια όμως βρίσκεται στο Τορίνο της Ιταλίας, οπού έφτασε όταν έκλεισε το πανεπιστήμιο της στης 13 Μαρτίου.

Διάλεξε να πάει στην Ιταλία γιατί εκεί βρίσκονταν οι γονείς της για δουλειά και δεν ήθελαν να χωριστούν την περίοδο της καραντίνας.

«Έχουμε προσπαθήσει να επιστρέψουμε στην Αθήνα 3 με 4 φορές. Η πρώτη μας πτήση ήταν στης 3 Ιουνίου, η οποία ακυρώθηκε. Μετά αλλάξαμε τα εισιτήρια για μέσα Ιουνίου, που πάλι ακυρώθηκαν. Τώρα έχουμε μια πτήση για τις 18 Ιουνίου, η οποία δεν έχει ακυρωθεί ακόμα» λέει η Κοτρότσου.

H ίδια και η οικογένεια της δεν έχασαν τα χρήματα τους, καθώς η εταιρεία τους έδωσε τη δυνατότητα να κάνουν αλλαγή χωρίς χρέωση.

Όμως το να βρουν τη σωστή ημερομηνία να κλείσουν τα εισιτήρια αποδείχτηκε δύσκολο, καθώς το ελληνικό προξενείο τους είχε πει ότι οι πτήσεις θα ξεκινήσουν 11 Ιουνίου, αλλά αυτό δεν ίσχυε τελικά.

Κατά τη διάρκεια παραμονής τους στην Ιταλία, η δεκαοκτάχρονη και η οικογένεια της αντιμετώπισαν δυσκολίες όσον αναφορά στην γλώσσα. Η συνεννόηση και η επικοινωνία με τους αστυνομικούς για τα μέτρα ασφάλειας δεν ήταν εύκολη.

«Μια μέρα οι γονείς μου είχαν πάει στο supermarket και δεν γνώριζαν ότι μπορεί να είναι μόνο ένα άτομο στο αυτοκίνητο οπότε πήραν ένα πρόστιμο», λέει και εξηγεί πως δεν είναι εύκολο να συνεννοηθούν με τους Ιταλούς αστυνόμους, ενώ στην Ελλάδα δεν θα υπήρχε αντίστοιχο πρόβλημα γλώσσας.

«Κολλημένος» στη Σλοβακία

Ο Νικόλας Μαρούλης, είναι φοιτητής ιατρικής στην Σλοβακία και έχει ξεμείνει και αυτός λόγω του κορωνοΐου.

«Τα πανεπιστήμια έκλεισαν αρχές Μαρτίου και εγώ είμαι εδώ από τότε», είπε ο ίδιος.

Παρόλο που ο Μαρούλης είχε την επιλογή να γυρίσει γιατί η ελληνική πρεσβεία βοήθησε όσους φοιτητές ήθελαν να γυρίσουν πίσω στην Ελλάδα μέσω Αυστρίας, ο ίδιος επέλεξε να μείνει εκεί για να προστατεύσει τους γονείς του.

«Από πρώτη Ιουλίου ανοίγουν οι πτήσεις από ό,τι έχω καταλάβειν οπότε σκοπεύω να γυρίσω τότε» μας λέει ο φοιτητής Ιατρικής, ο οποίος θα πρέπει να ταξιδέψει μέσω Αυστρίας.

Το καλοκαίρι στην Ελλάδα μάλλον θα καθυστερήσει για κάποιους…