Επιστολή Βαρθλομαίου: Η Εκκλησία αρνείται την αμφισβήτηση της Θείας Κοινωνίας

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης απέστειλε, στις 17 Μαΐου, επιστολή προς τους προκαθήμενους των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, προκειμένου να υπάρξει συντονισμός ως προς το καίριο για την Εκκλησία αυτό θέμα.

Ο κ.κ. Βαρθολομαίος, αφού υπενθυμίζει ότι η Εκκλησία υπάκουσε στις προτροπές των υγειονομικών και πολιτικών Αρχών, μέχρι του σημείου που δεν θίγεται η ουσία και το κέντρο της πίστεως, εμφορούμενη από πνεύμα αλληλεγγύης και συνεργασίας, για την προστασία της υγείας των πιστών και το κοινό καλό. Συμπληρώνει, ωστόσο ότι δεν προτίθεται η Εκκλησία να αποστασιοποιηθεί από την Ιερά Παράδοση και τα κληροδοτηθέντα σε αυτή από τους άγιους Πατέρες.

Αναλυτικά η επιστολή που απέστειλε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος προς τους προκαθήμενους των Ορθόδοξων Εκκλησιών:

«Μακαριώτατε, Χριστός Ανέστη!

Εβιώσαμεν επωδύνως τας συνθήκας αι οποίαι ενεφανίσθησαν εις την ζωήν της Εκκλησίας, λόγω της σοβούσης πανδημίας του νέου κορωνοιού, και έφθασαν ενώπιον ημών, διά γραμμάτων και υπό μορφήν ερωτήσεων και προβληματισμού, πανταχόθεν, νέα κατά τόπους δεδομένα και ποικιλόμορφοι εξελίξεις. Ημείς, εμφορούμενοι υπό πνεύματος αλληλεγγύης και συνεργασίας, διά την προστασίαν της υγιείας των πιστών και το κοινόν καλόν, απεδέχθημεν την τέλεσιν των ιερών ακολουθιών άχρι καιρού άνευ της παρουσίας πιστών εις τους ναούς, πλην ως πρωτεύον μέλημα έγνωμεν την διαφύλαξιν της πίστεως των Πατέρων ημών, της αεί φωτιζούσης την οικουμένην.

Επειδή όμως, ομού μετά του επαινετού κατά την πανδημίαν του COVID-19, εν πολλοίς, κρατικού ενδιαφέροντος και της των ιθυνόντων αξιοζήλου προνοίας, ηκούσθησαν ανοίκειοι απόψεις τινές περί του τρόπου προσελεύσεως εις τα Άχραντα Μυστήρια, είναι αδύνατον εις ημάς να παραμείνωμεν άφωνοι και αμέτοχοι ενώπιον μιάς τοιαύτης αμφισήμου καταστάσεως, αδρανούντες προ των εξελίξεων και των κατά Πολιτείαν σχετικών ρυθμίσεων και απαγορεύσεων.

Υπηκούσαμεν εις τας προτροπάς των υγιειονομικών και πολιτικών αρχών, και, ως εικός, υπακούομεν, μέχρις, όμως, του σημείου καθ᾽ ο ου θίγεται η ουσία και το κέντρον της πίστεως ημών. Η συγκατάβασις της Εκκλησίας φθάνει μέχρι Σταυρού, αρνείται, όμως, την κατάβασιν εξ αυτού, εξ υπακοής προς τας αρχάς και τας εξουσίας του κόσμου τούτου, όταν αμφισβητήται το Μυστήριον των μυστηρίων της ζωής της, η Θεία Ευχαριστία.

Εις την ζωήν της Εκκλησίας, είναι γνωστόν τοις πάσιν ότι αυθεντικός ερμηνευτής των Ευαγγελικών και Αποστολικών προτροπών και νοημάτων, ου μην αλλά και του πνεύματος και του γράμματος των Θείων και Ιερών Κανόνων, υπάρχει η Ιερά Παράδοσις, συνυφασμένη αρρήκτως μετά της καθ᾽ ημέραν εκκλησιαστικής πρακτικής και κενωτικής εμπειρίας. Προσφεύγοντες εις αυτήν την καθηγιασμένην πράξιν της Εκκλησίας, βλέπομεν και αδιαψεύστως διαπιστούμεν ότι αύτη ζη εν τω κόσμω διά της Θείας Ευχαριστίας και εν τη Θεία Ευχαριστία, ή, άλλως, η Θεία Ευχαριστία είναι η αποκάλυψις και η βίωσις του θεανδρικού μυστηρίου της Εκκλησίας. Ο ίδιος ο Κύριος, ο «αοράτως συνών», «ο προσφέρων και προσφερόμενος και διαδιδόμενος», δίδωσιν ημίν εν τη Ευχαριστία το άχραντον σώμα και το τίμιον Αυτού αίμα, καθιστών ημάς «βασιλείας ουρανών πλήρωμα».

Εν τω πνεύματι και εν τω φρονήματι τούτω, επικοινωνούμεν μετά της λίαν ημίν αγαπητής Υμετέρας Μακαριότητος, προσεπιδηλούντες ενσυνειδήτως ότι ουδόλως προτιθέμεθα να αποστώμεν εκ των κληροδοτηθέντων πάσιν ημίν υπό των μακαρίων Πατέρων ημών.

. Ενώπιον των διαμορφουμένων συνθηκών, επιθυμούμεν να ενωτισθώμεν τον αδελφικόν Υμών λογισμόν και τας σκέψεις, ώστε, από κοινού να πορευθώμεν εις την ποιμαντικήν αντιμετώπισιν των αμφισβητήσεων του καθιερωμένου τρόπου μεταδόσεως της Θείας Κοινωνίας.

Εφ᾽ οις και πόθω Χριστού και φιλήματι αγίω περιπτυσσόμενοι την Υμετέραν σεβασμιοπόθητον Μακαριότητα, διατελούμεν Αυτής αγαπητός αδελφός, συλλειτουργός και συγκοινωνός εν τω ενί και κοινώ Ποτηρίω, εξ ου πίοντες, ου μη διψήσωμεν εις τον αιώνα. Αμήν!»