Θα λάβει αναδρομικά την κρατική χρηματοδότηση η Χρυσή Αυγή;
«Σήμερα ο Παύλος κλείνει 75 μήνες νεκρός. Τον ξαναμαχαιρώσατε;»: Αυτή ήταν η ερώτηση που απηύθυνε η Μάγδα Φύσσα προς την εισαγγελέα Αδαμαντία Οικονόμου, στο άκουσμα της αγόρευσης που κρίνει ως μοναδικό ένοχο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, τον Γιώργο Ρουπακιά, εκτιμώντας πως δεν υπήρξε εντολή από την ηγεσία της Χρυσής Αυγής και παραβλέποντας το ογκωδέστατο αποδεικτικό υλικό.
Εκτός του πλήθους των αντιδράσεων για το σύνολο της εισαγγελικής πρότασης, επάνερχεται στο δημόσιο διάλογο το ενδεχόμενο καταβολής των κρατικών ενισχύσεων προς τη Χρυσή Αυγή ως πολιτικό κόμμα, είτε τακτικού χαρακτήρα είτε λόγω εκλογών, που έχουν ανασταλεί μέχρι την απόφαση του δικαστηρίου.
Τρεις μήνες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, στις 18 Δεκεμβρίου του 2013, η Βουλή ψηφίζει υπέρ της αναστολής της χρηματοδότησης του κόμματος με ευρύτατη πλειοψηφία 241 βουλευτών.
Έξι χρόνια μετά την απόφαση της Ολομέλειας και 75 μήνες μετά τη δολοφονία που πυροδότησε τη δίωξη της Χρυσής Αυγής, η εισαγγελέας προτείνει στην αγόρευσή της, μεταξύ άλλων, την απαλλαγή όλων των κατηγορουμένων και πρώην βουλευτών της Χρυσής Αυγής από τις κατηγορίες της ένταξης και διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης.
Τον Φεβρουάριο του 2015, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίνει ως νόμιμη, συνταγματική και σύμφωνη με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), την απόφαση του ελληνικού κοινοβουλίου, για αναστολή της χρηματοδότησης.
Η διακοπή χρηματοδότησης στηρίχτηκε στο νόμο 4203/2013, που αναφέρει ότι σε περίπτωση άσκησης ποινικής δίωξης και επιβολής προσωρινής κράτησης αρχηγού κόμματος ή του ενός πέμπτου των βουλευτών ενός κόμματος για αδικήματα εγκληματικής οργάνωσης, κ.λπ., αναστέλλονται προσωρινά η κρατική χρηματοδότηση και η οικονομική ενίσχυση. Σε περίπτωση έκδοσης αμετάκλητου απαλλακτικού βουλεύματος ή αμετάκλητης αθωωτικής απόφασης, αίρεται αναδρομικά η αναστολή και δίδεται η χρηματοδότηση αναδρομικά και άτοκα στο κόμμα, τον συνασπισμό κομμάτων, κ.λπ.
Η χρηματοδότηση που λόγω αναστολής δεν έχει καταβληθεί στη Χρυσή Αυγή ξεπερνά τα 8,3 εκατ. ευρώ. Συγκεκριμένα ανέρχεται στα 8.319.382,94 ευρώ και διαμορφώνεται ως εξής:
- Για το 2019: €1,534,489.45
- Για το 2018: €1,696,621.22
- Για το 2017: €1,660,143.86
- Για το 2016: € 712,190.69
- Για το 2015: € 1,551,283.58
- Για το 2014: € 291,540.14
- Για το 2013: € 873,114.00
Το κατά πόσο όμως θα καταβληθούν αυτά τα εκατομμύρια από το ελληνικό κράτος είναι σε άμεση συνάρτηση από τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης.
Τι σημαίνει αυτό;
Αρχικά, αυτό που τονίζεται από την Πολιτική Αγωγή είναι το γεγονός ότι η εισαγγελική πρόταση φυσικά και δεν αποτελεί απόφαση του δικαστηρίου.
Όπως εξηγεί στο CNN Greece o Κώστας Παπαδάκης, ένας εκ των δικηγόρων της Πολιτικής Αγωγής, ακόμα και στην περίπτωση που η έδρα δεν αναγνωρίσει οργανωμένη δράση ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής το βράδυ της δολοφονίας Φύσσα και δεν κρίνει ενόχους τους 17 κατηγορουμένους που η εισαγγελική πρόταση απαλλάσσει για τα αδικήματα της άμεσης και απλής συνέργειας στη δολοφονία, μπορεί παράλληλα να κρίνει τη Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση.
Ωστόσο, εάν η έδρα του δικαστηρίου, με πρόεδρο τη Μαρία Λεπενιώτη, αποφασίσει την υιοθέτηση της εισαγγελικής πρότασης σχετικά με τις κατηγορίες της εγκληματικής οργάνωσης, εντός 10 ημερών από την έκδοση της απόφασης, ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών μπορεί αυταπάγγελτα να ασκήσει έφεση κατά της αθωωτικής απόφασης.
Από εκεί και πέρα, εάν ούτε κάτι τέτοιο συμβεί, θα πρέπει πρώτα να καθαρογραφθεί η απόφαση, προκειμένου να μπορεί να ασκηθεί αίτημα αναίρεσης από τον Άρειο Πάγο.
Δεδομένου ότι κρατούνται μόνο χειρόγραφα πρακτικά της δίκης που ξεκίνησε στις 20 Απριλίου του 2015 και αριθμεί 400 δικασίμους, μέχρι και την εισαγγελική αγόρευση, είναι δύσκολο να εκτιμηθεί ο χρόνος που θα απαιτηθεί για να καθαρογραφθεί η απόφαση.
«Η εισαγγελική πρόταση ξεπερνά την υπερασπιστική γραμμή της Χρυσής Αυγής»
Σύμφωνα με τον κ. Παπαδάκη, η εισαγγελική πρόταση αποτελεί πρόκληση για όλους, «όχι μόνο για τα θύματα και τις οικογένειές τους».
«Είναι πλήρως αναντίστοιχη με το αποδεικτικό υλικό που αναδείχθηκε στη δίκη, παραβλέποντας το μεγαλύτερο και ουσιαστικότερο μέρος του. Ανατρέχει επιλεκτικά και χωρίς πληρότητα σε μαρτυρίες και επιχειρήματα και επιβεβαιώνει την καχυποψία όσων αρνούνται να πιστέψουν ότι το βαθύ κράτος επιθυμεί να δώσει τέρμα στη διαχρονική ποινική ασυλία της φασιστικής, ρατσιστικής και ναζιστικής εγκληματικής βίας. Ο κίνδυνος τα τάγματα εφόδου να βρεθούν πάλι στους δρόμους ηθικά δικαιωμένα, οφείλει αυτονόητα να σημάνει άμεσο συναγερμό για όλη τη δημοκρατική κοινωνία προκειμένου να μην θρηνήσουμε και άλλα θύματα».
«Η ευθύνη της νομικής αντιμετώπισης του κινδύνου ανήκει ολοκληρωτικά πλέον στο δικαστήριο και στην κοινωνία», τονίζει ο κ. Παπαδάκης.