11 χρόνια από τη δολοφονία Σεργιανόπουλου: «Αυτομαστιγωνόταν, δεν αποδεχόταν τον εαυτό του»

Ο κ. Αλέξης Στεφανάκης, μιλώντας στο Star, ξεδίπλωσε το κουβάρι της υπόθεσης και απάντησε σε ερωτήματα σχετικά με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες σημειώθηκε το έγκλημα. Ακόμη, αναφέρθηκε και στον ίδιο τον ηθοποιό και τις ερινύες που τον καταδίωκαν.

Απαντώντας στους ισχυρισμούς του καταδικασθέντα πως βρισκόταν σε άμυνα, ο δικηγόρος σημείωσε πως ο Νίκος Σεργιανόπουλος «σκοτώθηκε από έναν άνθρωπο που γνώριζε πολεμικές τέχνες, ήταν πρωταθλητής στο τζούντο», και εξήγησε πως θα μπορούσε να υπερασπιστεί τον εαυτό του χωρίς να φτάσει σε αυτό το σημείο.

Ο ίδιος σημείωσε πως ενδεικτικό του χαρακτήρα του δολοφόνου, που καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, είναι πως πήρε το κινητό του θύματός του και το χρησιμοποιούσε για να μιλά με την οικογένειά του.

«Βάσει του κινητού του Νίκου συνελήφθη, το είχε πάρει μαζί του και όταν το ενεργοποίησε μπορέσαμε και τον βρήκαμε».

Παράλληλα, αναφέρθηκε και στην οικογένεια του ηθοποιού και στο πόσο μεγάλο ήταν το «χτύπημα» για εκείνη. Να σημειωθεί πως τα επόμενα χρόνια από τη δολοφονία, έχασαν τη ζωή τους τέσσερα πολύ στενά συγγενικά του πρόσωπα: η μητέρα, η αδελφή και ο γαμπρός του.

Ο κ. Στεφανάκης τόνισε: «Όλοι σημαδεύτηκαν από αυτή την ιστορία. Το δράμα αυτής της οικογένειας είναι ανεπανάληπτο. Σε κάθε διαδρομή αυτής της περιόδου, που είχαμε τα δικαστήρια, πέθαινε και ένας άνθρωπος της οικογενείας. Οι θάνατοι έρχονταν λίγο πριν από ένα δικαστήριο. Ουσιαστικά έχουμε τέσσερις θανάτους. Ο άνθρωπος αυτός δεν σκότωσε εκείνη τη στιγμή τον Νίκο, σκότωσε τέσσερις ανθρώπους. Μετά από λίγο την αδελφή του, μετά από λίγο τη μάνα του και μετά από λίγο τον γαμπρό του».

Αναφερόμενος στον ίδιο τον ηθοποιό έκανε λόγο για έναν άνθρωπο ο οποίος δεν αποδεχόταν τον εαυτό του και αυτομαστιγωνόταν.

«Έχουμε ένα φαινόμενο Ταχτσή. Έχουμε ένα αυτομαστίγωμα. Έχουμε έναν άνθρωπο που τα είχε όλα, αλλά δεν είχε αποδεχθεί τον εαυτό του. Η προσωπική ζωή του Νίκου είναι βαθύτερο θέμα».

«Η πραγματικότητα του Νίκου είναι μία πολύ φωτεινή πραγματικότητα. Η εσωτερική του πραγματικότητα ήταν πολύ σκοτεινή. Θέλω έτσι να τον θυμόμαστε, σαν έναν άνθρωπο που του άξιζε όλη αυτή η αγάπη, όλη η καλοσύνη που ο ίδιος έβγαζε. Βοηθούσε πολύ κόσμο χωρίς να επιδιώκει να μαθευτεί. Ήταν ένας άνθρωπος με πάρα πολύ καλές πλευρές και, δυστυχώς, ένας άνθρωπος που βασανιζόταν από τις δικές του ερινύες».