Επιστολή των γονιών του Κωνσταντίνου Κατσίφα στον Αλέξη Τσίπρα

Οι γονείς του Κωνσταντίνου Κατσίφα εξηγούν στον Έλληνα πρωθυπουργό τους βασικούς λόγους που πήραν την απόφαση να του γράψουν και να του στείλουν τη συγκεκριμένη επιστολή. Αυτοί είναι, να τους βοηθήσει στη διαλεύκανση των συνθηκών της δολοφονίας του παιδιού τους, αλλά ταυτόχρονα να στρέψει το ενδιαφέρον του στις συνεχιζόμενες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της εθνικής ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία.

«Ο Κωνσταντίνος μας δεν έφυγε από κάποια ασθένεια ή κάποιο ατύχημα αλλά θυσιάστηκε για το δικό του πιστεύω, για το άδικο που τον έπνιγε. Αυτό το άδικο που πνίγει όλους τους Ελληνες της Βορείου Ηπείρου. Ο γιος μας δεν ήθελε να σκοτώσει κανέναν. Ο γιος μας δεν πυροβόλησε ποτέ κατά των δολοφόνων του. Αντίθετα, οι δολοφόνοι του δεν έδρασαν σαν αστυνομικοί αλλά ως στυγνοί εκτελεστές χωρίς να τηρήσουν τις προβλεπόμενες απ’ το νόμο διαδικασίες. Αν είχε κάνει κάτι μεμπτό θα μπορούσε να είχε συλληφθεί και να οδηγηθεί στη δικαιοσύνη όχι να εκτελεστεί εν’ ψυχρώ. Ενώ ο γιος μας ήταν σκοτωμένος, άνδρες της αλβανικής αστυνομίας εισέβαλαν στο σπίτι μας. Μας απείλησαν, μας προσέβαλαν, μας ανέκριναν βίαια, μας χτύπησαν. Ο γιος μας σκοτώθηκε το μεσημέρι και εμείς ενημερωθήκαμε από τα ΜΜΕ το βράδυ», αναφέρουν μεταξύ άλλων στην επιστολή τους οι γονείς.

«Κύριε Πρωθυπουργέ, ο Κωνσταντίνος μας δεν θα γυρίσει ξανά στο κατώφλι του σπιτιού μας αλλά δεν έφυγε ποτέ. Είναι εδώ, όχι για να δημιουργεί εντάσεις, αλλά για να υπερασπίζεται το δίκιο και την αξιοπρέπεια. Είναι εδώ για να μας υπενθυμίζει την υποχρέωση που έχουμε απέναντι στην πατρίδα», συνεχίζουν οι γονείς του στην επιστολή.

Η επιστολή του Γιάννη και της Βασιλείας Κατσίφα καταλήγει με την επισήμανση ότι η δολοφονία του παιδιού τους πρέπει να ευαισθητοποιήσει την κοινωνία και τις εξουσίες σε Ελλάδα και Αλβανία, τονίζοντας μάλιστα ότι «ο Κώστας μας είναι εδώ όπως σας αναφέραμε παραπάνω, όχι για να δημιουργήσει εντάσεις αλλά για να ευαισθητοποιήσει την κοινωνία και τις εξουσίες. Οι δύο λαοί όχι μόνο δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, αλλά τους ενώνουν πολλά. Η θυσία του παιδιού μας επιβάλλει να υπενθυμίζουμε αυτό το χρέος μέχρι να τον συναντήσουμε ξανά».

PHOTO 1 / 6