Το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου για την Κυριακή της Ορθοδοξίας

Επιπλέον, επισήμανε, μεταξύ άλλων, ότι «στην εποχή μας, εποχή με έκδηλα τα σημεία της πνευματικής και υλικής κρίσεως, μας κτυπούν την πόρτα πολλοί, άνθρωποι κάθε φυλής, χρώματος και θρησκείας. Από το φτωχό υστέρημά μας που το πλούσιο φιλότιμο του ελληνικού λαού ενισχύει, προσπαθούμε να ανακουφίσουμε, να συμπαρασταθούμε και να μην επιτρέψουμε στην απελπισία να κυριαρχήσει στις καρδιές και τα μάτια».

Αναλυτικότερα, η πρόποση του προκαθημένου της Ελλαδικής Εκκλησίας:

«Εξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε,

Εκ προσώπου των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών οι οποίοι εφέτος συναπαρτίζουν την Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, η Μετριότης μου εκφράζει τη χαρά όλων μας για την παρούσα συνάντηση στους φιλόξενους χώρους του Προεδρικού Μεγάρου. Και τούτο διότι, όχι μόνον είναι πρόδηλο το ουσιώδες της μεταξύ μας επικοινωνίας, αλλά συνάμα διαπιστώνεται και ο αμοιβαίος σεβασμός και η αγαστή συμπόρευση δύο κορυφαίων θεσμών του τόπου και του λαού μας. Πράγματι στην παρούσα τράπεζα, την οποία η Εξοχότητά Σας όχι μόνον κατά τους καθιερωμένους τύπους αλλά και κατά ειλικρινή φιλοτιμία παραθέτει, βιώνουμε τη συνέχεια της Ευχαριστιακής Αγίας Τραπέζης, η οποία προηγήθηκε στο Μητροπολιτικό μας Ναό και υπάρχει για να εκπορεύει και να καλλιεργεί το μήνυμα της αγαπητικής ενότητας και του σεβασμού προς τον άλλον, όποιος και αν είναι αυτός. Και αυτό το μήνυμα ξεκινά από την Αρχιερατική προσευχή του Χριστού μας ως αίτημα «ίνα πάντες εν ώσιν» (Ιω. ιζ΄, 21) και επεκτείνεται στην ιστορία και τον κόσμο ως αποστολή ή καλύτερα ιεραποστολή της Εκκλησίας «άχρις ου καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως» (Εφ. δ', 13). Αυτήν την ενότητα η Ορθόδοξη Εκκλησία μας έχει αναλάβει να κηρύττει και να υποστασιοποιεί όχι μόνο σε συνθήκες ανέσεως, αλλά και δυσχερείς και αντίξοες. «Θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα» (Ρωμ. η΄, 35) πάντοτε υφίσταντο για να κάμψουν το φρόνημα και να καταπαύσουν τον αγώνα μας. Δόξα τω Θεώ, δεν τα κατάφεραν ποτέ, όπως η σημερινή Εορτή της Ορθοδοξίας πανηγυρικά διατρανώνει.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία υπάρχει για να «τηρεί την ενότητα του πνεύματος εν τω συνδέσμω της ειρήνης» (Εφ. δ΄, 3). Στην εποχή μας, εποχή με έκδηλα τα σημεία της πνευματικής και υλικής κρίσεως, μας κτυπούν την πόρτα πολλοί, άνθρωποι κάθε φυλής, χρώματος και θρησκείας. Από το φτωχό υστέρημά μας που το πλούσιο φιλότιμο του ελληνικού λαού ενισχύει, προσπαθούμε να ανακουφίσουμε, να συμπαρασταθούμε και να μην επιτρέψουμε στην απελπισία να κυριαρχήσει στις καρδιές και τα μάτια. Συνάμα, ζητήματα της επικαιρότητας διεκδικούν την άρθρωση εκκλησιαστικού λόγου αληθείας και συνέσεως. Η εκκλησιαστική διάσταση στο ζήτημα της ονομασίας του γειτονικού Κράτους των Σκοπίων λόγω της εκεί σχισματικής εκκλησίας, αλλά και η μέριμνα και η φροντίδα για τους πληττόμενους από τον πόλεμο πληθυσμούς, χριστιανικούς και μη, της Μέσης Ανατολής, σε συνδυασμό με μία επιχειρούμενη απομείωση των εκεί αρχαίων χριστιανικών κοιτίδων, επιβάλλουν την επαγρύπνηση με ήρεμο θάρρος για να αντιμετωπιστούν αλυτρωτικές και φονταμενταλιστικές διαθέσεις και πρακτικές. Συνάμα η ευρωπαϊκή μας πατρίδα δείχνει διχασμένη καθώς μοιάζει να ξέχασε τις ιδρυτικές της αρχές και αξίες και στενάζει υπό τα πλήγματα των αδικιών, των αποκλεισμών και των διακρίσεων, τα οποία αντί να καταστούν αντικείμενο θεραπείας και αυτοκριτικής, αποτελούν την αφορμή σε ένα συνεχώς διογκούμενο ρεύμα ευρωσκεπτικισμού με πολλές εσωτερικές αποκλίσεις, αλλά πάντως διαιρετικό και υπονομευτικό της κοινής μας πορείας.

Εξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε,

Στην πληθώρα των προβλημάτων η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος προτάσσει το πνεύμα ενότητας και καταλλαγής που την διακρίνει. Χαιρόμαστε δε, διότι εκφραστής του αυτού πνεύματος είστε και Εσείς, όπως μαρτυρούν η πληθώρα των δηλώσεών Σας, αλλά κυρίως ο δεξιοτεχνικός τρόπος, με τον οποίον επιτελείτε τα υψηλά Σας καθήκοντα. Η επιστημοσύνη Σας, τα πλούσια χαρίσματά Σας, η μετριοπάθειά Σας, στρατευμένα στην υπόθεση της διακονίας των εθνικών μας δικαίων, ευλόγως και επαξίως Σας αναδεικνύουν όχι απλώς τον Πρώτο Πολίτη αυτής της Χώρας, όχι απλώς τον Ανώτατο 'Αρχοντα του Κράτους μας, αλλά Σύμβολο Ενότητας, το οποίο μπορεί και προσωποποιεί την ειρηνική πολυσυλλεκτικότητα και το αρμονικό πολυδιάστατο του Ελληνισμού. Για αυτό και η Σύνοδός μας αποφάσισε και απένειμε στην Εξοχότητά Σας την Ανώτατη και Ύψιστη Τιμητική Διάκριση της Εκκλησίας της Ελλάδος. Έτη πολλά και ευλογημένα, πολύκαρπα και καλλίκαρπα επ' αγαθώ του τόπου και του λαού μας».