Το ΣτΕ δεν ενέκρινε αίτημα συγγενών για αποζημίωση μετά από αυτοκτονία κρατουμένου

Ειδικότερα, τον Απρίλιο του 2001 ο Μ.Μ. προφυλακίστηκε στις φυλακές Ιωαννίνων για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών.

Μόλις εισήλθε στο κατάστημα κράτησης δήλωσε ότι είναι φορέας του AIDS, χωρίς ωστόσο να προσκομίσει ιατρικό πιστοποιητικό ότι είναι θετικός στον ιό HIV1. Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι τον έβαλαν σε ξεχωριστό κελί, όπως αναφέρεται στις δικαστικές αποφάσεις.

Όμως, βρέθηκε απαγχονισμένος μέσα στο κελί του. Με σχοινί 70-80 cm κρεμάστηκε από τον σιδερόφρακτο φεγγίτη που υπήρχε στο επάνω μέρος του κελιού και χρησίμευε για την είσοδο αέρα. Σύμφωνα με την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Ιωαννίνων το σχοινί πρέπει να το βρήκε ο αυτόχειρας είτε κατά τη διάρκεια του προαυλισμού του στον χώρο των μαγειρείων ή του καφενείου, τα οποία ήταν κοντά στο κελί του, είτε ήταν σχοινί για το άπλωμα των ρούχων.

Συγκρατούμενοι του κατέθεσαν ότι ήταν σε άθλια κατάσταση και τον είχαν βάλει σε τραγικό κελί μαζί με αλλοδαπούς κρατούμενους. Παράλληλα, κατέθεσαν ότι βρέθηκαν επάνω του χάπια και άλλες αλκοολούχες ουσίες, όπως επίσης, κατέθεσαν ότι εάν ο φύλακας που τον βρήκε κρεμασμένο είχε ενεργήσει άμεσα θα είχε σωθεί.

Κατόπιν του συμβάντος, σε βάρος του διευθυντή και του γιατρού των φυλακών Ιωαννίνων ασκήθηκε ποινική δίωξη, αλλά με βούλευμα του Πλημμελειοδικείου Ιωαννίνων δεν απαγγέλθηκαν σε βάρος τους κατηγορίες.

Οι γονείς του και τα τρία αδέλφια τού Μ.Μ. κατέθεσαν αγωγή και διεκδικούσαν το ποσό του 1.200.000 ευρώ για την αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν από την απώλεια του γιού και αδελφού τους, με τον ισχυρισμός ότι ο θάνατος του οφείλεται σε παράνομες πράξεις και παραλείψεις των αρμοδίων οργάνων του Δημοσίου.

Το Διοικητικό Πρωτοδικείο και Εφετείο Ιωαννίνων απέρριψαν την αίτησή τους. Συγκεκριμένα, το Διοικητικό Εφετείο έκρινε ότι «οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι των φυλακών Ιωαννίνων έλαβαν τα κατάλληλα προληπτικά και θεραπευτικά μέτρα κράτησης του θανόντος κρατουμένου» και η αυτοκτονία του «δεν μπορούσε λογικά να προβλεφθεί και να αποτραπεί από αυτούς».

Σύμφωνα με το Διοικητικό Εφετείο δεν θεμελιώνεται «ευθύνη του Ελληνικού Δημοσίου προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστησαν» οι συγγενείς του αυτόχειρα.

Στη συνέχεια, το Α΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας απέρριψε την αίτηση αναίρεσης των συγγενών κατά της εφετειακής απόφασης, κρίνοντας τους ισχυρισμούς τους απαράδεκτους.