«Έχουμε επιστρέψει στη Λίθινη Εποχή»: Η Μόρια ξανά στο επίκεντρο διεθνών ΜΜΕ

Η Στέφανι Σαλντάνα στο άρθρο της με τίτλο «Πού θα περνούσε ο Ιησούς τα Χριστούγεννα» περιγράφει την εμπειρία της από την επίσκεψή της στο κέντρο προσφύγων, εκεί όπου σε έναν χώρο που μπορεί να φιλοξενήσει 2.330 άτομα, ζουν στοιβαγμένες 6.000 άνθρωποι που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους στη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Υεμένη και το Κονγκό, εξαιτίας των βίαιων συγκρούσεων.

Στη Μυτιλήνη το φωτισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο στην κεντρική πλατεία της πόλης σηματοδοτεί την έλευση των Χριστουγέννων, όμως στη Μόρια δεν έρχονται Χριστούγεννα, παρά μόνο ο χειμώνας, αναφέρει.

«Σωροί σκουπιδιών, συρματοπλέγματα, παιδιά που κλαίνε, σειρές με σκηνές στις οποίες συνωστίζονται ολόκληρες οικογένειες, αλλά και συχνοί καυγάδες», σημειώνει περιγράφοντας την κατάσταση που αντίκρισε η δημοσιογράφος, η οποία αναφέρει πως έχει επισκεφθεί πολλούς προσφυγικούς καταυλισμούς στη Μέση Ανατολή, αλλά πουθενά δεν έχει συναντήσει παρόμοια κατάσταση.

Σε μια προσπάθεια να περιγράψει τις συνθήκες διαβίωσης, επικαλείται την μαρτυρία της Καρίμα, μιας Σύριας από την πόλη Ντέιρ αλ Ζουρ, η οποία της εκμυστηρεύθηκε πως «στη Μόρια δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα, χρησιμοποιούμε λάμπες πετρελαίου. Μοιάζει σαν να έχουμε επιστρέψει στη Λίθινη Εποχή. Φύγαμε από τη Συρία γιατί δεν υπήρχαν γιατροί και νοσοκομεία. Κανείς δεν μας προετοίμασε για αυτό που θα αντιμετωπίζαμε εδώ. Αν το ήξερα δεν θα είχα έρθει εδώ. Θα είχα πεθάνει στην πατρίδα μου».

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται και στις ελάχιστες τουαλέτες που υπάρχουν και είναι τόσο βρώμικες, που οι πρόσφυγες συχνά ανοίγουν τρύπες στα συρματοπλέγματα προκειμένου να καταφύγουν στον εξωτερικό χώρο του καταυλισμού για να κάνουν την ανάγκη τους.

«Η έλλειψη υγιεινής και η βία έχουν αναγκάσει κάποιους από τους πρόσφυγες να “μετακομίσουν” στους ελαιώνες που βρίσκονται κοντά στον καταυλισμό», λέει και συνεχίζει:

«Αν θελήσουμε να φανταστούμε τη σκηνή της Γέννησης, δεν χρειάζεται παρά να ρίξουμε μια ματιά στη σκηνή του Αλά Αντίν, από τη Συρία, που εγκατέλειψε την πατρίδα του λίγες μέρες μετά τον γάμο του. Τώρα η γυναίκα του είναι έγκυος. Ζουν σε μια σκηνή έξω από το κέντρο υποδοχής, αφού δεν υπάρχει χώρος για αυτούς εντός».

Συνεχίζοντας να επικαλείται προσωπικές ιστορίες προσφύγων που κρατούνται όμηροι της γραφειοκρατίας, η δημοσιογράφος σημειώνει: «σχεδόν όλοι όσοι συνάντησα είχαν να μου διηγηθούν μια ιστορία για το πώς απέδρασαν μέσα στη νύχτα. Αν αναζητούμε ένα θαύμα, προτείνω να ρίξουμε μια ματιά στον Ανουάρ, που παρά τα δάκρυά του για την καταστροφή της Μοσούλης, σκέφτηκε να μου προσφέρει ένα λουλούδι».

Κλείνει δε το άρθρο της επισημαίνοντας πως σήμερα η Μόρια είναι η Βηθλεέμ.