Οι ψυχολογικές επιπτώσεις ενός αυτοάνοσου νοσήματος: Η γυροειδής αλωπεκία επηρεάζει τους ασθενείς

Η γυροειδής αλωπεκία είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα που εμφανίζεται ξαφνικά και αλλάζει άρδην τη ζωή και την καθημερινότητα του πάσχοντα. Εκτός του ότι απαιτεί ιδιαίτερη θεραπευτική αντιμετώπιση, αυτονόητη πρέπει να θεωρείται και η ταυτόχρονη ανάγκη ψυχολογικής υποστήριξης του ασθενούς, που καλείται να διαχειριστεί μία αλλαγή στην εξωτερική του εμφάνιση – με έναν τρόπο άμεσο και κατηγορηματικό.

Είναι σαφές λοιπόν πως η γυροειδής αλωπεκία, έχει σημαντικές επιπτώσεις και σε ψυχολογικό επίπεδο για τους ασθενείς. Η διαχείρισης της νέας κατάστασης που δημιουργείται είναι κομβικής σημασίας για το μέλλον του ασθενούς, αλλά ακόμα και για την ίδια την ποιότητα της ζωής του, σε επίπεδο καθημερινότητας και λειτουργίας, προσωπικής και επαγγελματικής.

Για το θέμα αυτό, για το τι και πώς αισθάνεται ένας ασθενής με γυροειδή αλωπεκία και πώς θα πρέπει να διαχειριστεί την κατάστασή του ο ίδιος και το κοντινό του περιβάλλον, μίλησε στο CNN Greece, η κλινική ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια στο Αιγινήτειο νοσοκομείο, Δρ. Ίλια Θεοτοκά.

«Η γυροειδής αλωπεκία έχει ασφαλώς ψυχολογικές επιπτώσεις, εφόσον σχετίζεται άμεσα με την εικόνα του εαυτού και την ταυτότητας μας.

Οι άνθρωποι που πάσχουν από αλωπεκία, εμφανίζουν σε υψηλά ποσοστά, αγχώδεις και καταθλιπτικές διαταραχές, που μπορεί να αγγίζουν και το 30-35%.

Συχνά τα άτομα αυτά νιώθουν μόνα, επιλέγουν να αποσύρονται, δεν συμμετέχουν στις κοινωνικές δραστηριότητες που συμμετείχαν πριν, για να μην γίνεται ορατή η αλωπεκία και αποτελέσουν αντικείμενο σχολιασμού.

Ντροπή, θυμός, απογοήτευση, ακόμα και απόγνωση, αμηχανία, μειωμένη αυτοπεποίθηση, απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες, είναι κάποια από τα συναισθήματα που νιώθουν τα άτομα αυτά.

Είναι πολύ σημαντικό να τα ενθαρρύνουμε να μιλήσουν με τους δικούς τους ανθρώπους, να περιγράψουν το πως νιώθουν έτσι, ώστε να μειωθεί η ψυχολογική επιβάρυνση και να νιώσουν ελεύθερα, αποβάλλοντας το στίγμα.

Το να μιλήσει κανείς για αυτά που νιώθει να μοιραστεί τα συναισθήματά του, και ασφαλώς να συζητήσει με ένα ψυχολόγο μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά στη μείωση και διαχείριση των παραπάνω συναισθημάτων και κυρίως στο νιώσει άνετα με τον εαυτό του και την εικόνα του. Θα πρέπει να τα ενθαρρύνουμε να συμβουλευτούν ψυχολόγο και να προσπαθήσουν να διατηρήσουν το επίπεδο λειτουργικότητας και ποιότητα ζωής που είχαν πριν την εμφάνιση της δερματολογικής αυτής διαταραχής, απολαμβάνοντας ξανά τη ζωή. Άλλωστε, ό,τι δεμ σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό».