Reuters:Όλο και πιο βαθιά στη φτώχεια βυθίζεται η Ελλάδα

Μαζί με αυτήν, όλο και περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, σε μια χώρα που βυθίζεται όλο και περισσότερο στη φτώχεια, έπειτα από επτά χρόνια οικονομικής κρίσης, και παρά τα «πακέτα διάσωσης».

«Δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό», εξομολογείται στο Reuters αναφερόμενη στο γεγονός ότι στέκεται στην ουρά για διανομή φαγητού η 73χρονη, η οποία στο παρελθόν βοηθούσε στα συσσίτια του ερυθρού Σταυρού. «Ζούσα πάντα λιτά, δεν έχω πάει ποτέ διακοπές... τίποτα, τίποτα, τίποτα», λέει απογοητευμένη, περιγράφοντας τη ζωή και την καθημερινότητά της. Πάνω από τα μισά χρήματα που λαμβάνει ως σύνταξη, 332 ευρώ, ξοδεύονται για να πληρώσει το ενοίκιο του μικρού διαμερίσματός της στην Αθήνα και με τα υπόλοιπα πληρώνει τους λογαριασμούς της...

REUTERS/Alkis Konstantinidis

Μέρα με την ημέρα η κατάσταση χειροτερεύει στην Ελλάδα, μία από τις τέσσερις χώρες της ευρωζώνης που κατέφυγαν στους διεθνείς δανειστές. Ιρλανδία, Πορτογαλία και Κύπρος βλέπουν πια την οικονομία τους να περνά σε τροχιά ανάπτυξης μετά από τα πακέτα διάσωσης που πήραν, όχι όμως και η Ελλάδα, παρά τα τρία πακέτα διάσωσης που έχει λάβει από το 2010 που ξεκίνησε η κρίση.

REUTERS/Alkis Konstantinidis

Τα πακέτα διάσωσης έσωσαν την χώρα από τη χρεοκοπία, όμως η λιτότητα σε συνδυασμό με τις μεταρρυθμίσεις που επέβαλαν οι δανειστές έφεραν ύφεση και κατάθλιψη, σημειώνει το Reuters στο ρεπορτάζ του και παραθέτει τα πρόσφατα στοιχεία της Eurostat, σύμφωνα με τα οποία το 35,7% του πληθυσμού βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, την ώρα που η ανεργία βρίσκεται στο 23%, το υψηλότερο ποσοστό σε χώρα της Ευρώπης.

REUTERS/Alkis Konstantinidis

Αυτό επιβεβαιώνεται και από την εικόνα που αντίκρισε το συνεργείο του Reuters στο Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων, όπου δεκάδες άνθρωποι περιμένουν υπομονετικά, με το κουπόνι στο χέρι, για να πάρουν το μερίδιό τους. Όλοι τους ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, καθώς τα εισοδήματά τους δεν ξεπερνούν τα 370 ευρώ τον μήνα.

REUTERS/Alkis Konstantinidis

«Οι ανάγκες είναι τεράστιες», λέει η Ελένη Κατσούλη, υπεύθυνη του συγκεκριμένου Κέντρου, στο οποίο είναι «καταγεγραμμένοι» 26.000 άνθρωποι, εκ των οποίων 5.000 παιδιά.

REUTERS/Alkis Konstantinidis

«Ανησυχούμε γιατί δεν ξέρουμε αν θα μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες αυτών των ανθρώπων», λέει η κυρία Κατσοούλη με φόντο κάποια άδεια ράφια και ψυγεία του Κέντρου. «Υπάρχουν οικογένειες με μικρά παιδιά και σε λίγες μέρες δεν θα έχουμε ούτε γάλα να τους δώσουμε», προσθέτει.

«Όλοι περνάμε δύσκολα», λέει και η Εύα Αγκισαλάκη, πρώην δασκάλα, που εθελοντικά προσφέρει τη βοήθειά της στο Κέντρο. Είναι 61 ετών, αλλά δεν παίρνει σύνταξη, καθώς το όριο ηλικίας έχει ανέβει στα 67 έτη και η ίδια δεν έχει καταφέρει να βρει νέα δουλειά από όταν τελείωσε το συμβόλαιό της. Η σύνταξη του συζύγου της, που με τις περικοπές είναι πλέον 600 ευρώ, ξοδεύεται για τη στήριξη των άνεργων παιδιών τους, που έχουν πια τη δική τους οικογένεια.

REUTERS/Alkis Konstantinidis

«Φυτοζωούμε», λέει καθώς ετοιμάζει το τραπέζι στο οποίο θα σερβιριστεί το επόμενο γεύμα, που περιλαμβάνει φασολάδα, ψωμί, ένα αυγό, ένα κομμάτι πίτσα κι ένα μήλο. «Απλώς υπάρχουμε. Οι περισσότεροι Έλληνες, απλώς υπάρχουμε», λέει.

Η Ευαγγελία Κώνστα, που επιβλέπει τη λειτουργία του Κέντρου, σημειώνει από την πλευρά της ότι ο αριθμός των ανθρώπων που έρχεται για φαγητό, έχει διπλασιαστεί τα τελευταία δύο χρόνια, ενώ προσθέτει πως η Εκκλησία συχνά βοηθά για να πληρωθούν και κάποιοι λογαριασμοί τους, όπως του νερού και του ηλεκτρικού ρεύματος.

REUTERS/Alkis Konstantinidis

«Η κατάσταση ολοένα χειροτερεύει, κι αυτό αντικατοπτρίζεται και στις ανάγκες των ανθρώπων. Υπάρχουν κάποιοι που δεν έχουν ούτε ένα ευρώ», λέει.

Η όλο και πιο δύσκολη κατάσταση επιβεβαιώνεται και από την εικόνα των αστέγων στους δρόμους της Αθήνας, που επίσης αυξάνονται. «Βλέπεις τα ίδια γνωστά πρόσωπα, όμως βλέπεις και καινούρια» λέει με τη σειρά του ο Φάνης, ένας εκ των εθελοντών που βοηθά τους αστέγους στην καθαριότητα των ρούχων τους.

REUTERS/Alkis Konstantinidis

Όλο και λιγότεροι είναι αισιόδοξοι ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες στην Ελλάδα, κάτι που συνοψίζεται και σε μια φράση της 73χρονης Δήμητρας: «Δεν νομίζω ότι υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που να μην φοβάται το μέλλον».