Κική Δημουλά: «Mεγάλη απώλεια για τα σύγχρονα ελληνικά γράμματα» δηλώνει ο Τασούλας

«Αποχαιρετούμε σήμερα με θλίψη μια από τις κορυφαίες εκπροσώπους της ελληνικής ποιητικής δημιουργίας που με τα ποιήματά της “μίλησε” στις ψυχές χιλιάδων ανθρώπων, ξεπερνώντας τα σύνορα της χώρας μας και λαμβάνοντας σπουδαίες διακρίσεις στη διάρκεια της μακράς πορείας της», αναφέρει στη συλλυπητήρια δηλωσή του, ο πρόεδρος της Βουλής.

«Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες ενώ αποσπάσματα του έργου της έχουν συμπεριληφθεί στα σχολικά διδακτικά βιβλία. Με τη γλωσσική τόλμη που πάντα τη διέκρινε, μίλησε με μοναδικό τρόπο μέσα από το έργο της για την υπαρξιακή αγωνία, την απουσία, την απώλεια του χρόνου, τη φθορά και τη μοναξιά», υπογραμμίζει.

«Ο θάνατός της αποτελεί μεγάλη απώλεια για τα σύγχρονα ελληνικά γράμματα. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους», καταλήγει ο Κώστας Τασούλας.

Η σπουδαία Ελληνίδα ποιήτρια και ακαδημαϊκός έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών, λόγω καρδιακής ανακοπής λίγο πριν τις 18:00, μετά από πολυήμερη νοσηλεία σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του ιδιωτικού θεραπευτηρίου «Υγεία».

H πολυβραβευμένη ποιήτρια της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς με μεγάλη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό, αφήνει πίσω της μία σπουδαία παρακαταθήκη έχοντας εκδώσει συνολικά 14 ποιητικές συλλογές, ενώ το έργο της έχει μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες και τιμηθεί με βραβεία και διακρίσεις που ξεκινούν από το 1972, με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή «Το λίγο του κόσμου».

Με το ίδιο βραβείο τιμήθηκε το 1989 για τη συλλογή της «Χαίρε ποτέ» και το 1995 με το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για τη συλλογή «Η εφηβεία της λήθης».

Το 2001 τής απονεμήθηκε το Αριστείο των Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου της, και Χρυσός Σταυρός του Τάγματος της Τιμής, από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο.

Κική Δημουλά: Η τελευταία συνέντευξη της σπουδαίας ποιήτριας

Το 2009, τιμήθηκε το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας, ενώ το 2010 με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου της.

Το 2010, με την ευκαιρία της βράβευσης της με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του ποιητικού και του πεζού έργου της η Κική Δημουλά έγραψε αυτοβιογραφούμενη:

«Δεν νιώθω δημιουργός. Πιστεύω ότι είμαι ένας έμπιστος στενογράφος μια πολύ βιαστικής πάντα ανησυχίας, που κατά καιρούς με καλεί και μου υπαγορεύει κρυμμένη στο ημίφως ενός παραληρήματος, ψιθυριστά, ασύντακτα και συγκεκομμένα, τις ακολασίες της με έναν άγνωστο τρόπο ζωής. Όταν μετά αρχίζω να καθαρογράφω, τότε μόνον, παρεμβαίνω κατ’ ανάγκην: όπου λείπουν λέξεις, φράσεις ολόκληρες συχνά και το νόημα του οργίου, προσθέτω εκεί δικές μου λέξεις, δικές μου φράσεις, το δικό μου όργιο στο νόημα, ότι τέλος πάντων έχει περισσέψει από δικές μου ακολασίες με έναν άλλον, άγνωστο τρόπο ζωής».