Φωτοεντοπισμός με λέιζερ αποκαλύπτει ένα τεράστιο δίκτυο πόλεων «θαμμένο» στη ζούγκλα της Βολιβίας

Η χρήση λέιζερ και η απεικόνηση με αυτό από αέρος ενός τμήματος της βολιβιανής ζούγκλας του Αμαζονίου έφερε τους αρχαιολόγους μπροστά σε μια εκπληκτική ανακάλυψη.

Τουλάχιστον 26 οικισμοί, συνδεόμενοι μεταξύ τους με δρόμους αποτελούσαν αυτό που φαίνεται ότι ήταν ένα εκτενές αστικό και προαστιακό δίκτυο, που απλωνόταν σε έκταση 7.5 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Οι οικισμοί ανήκαν στον πολιτισμό των Κασαράμπε και αναπτύχθηκαν από το 500 ως το 1.400 μ.χ.

Παρά το γεγονός ότι οι αρχαιολόγοι γνώριζαν για το συγκεκριμένο πολιτισμό, έως τώρα ήταν σχεδόν αδύνατον να εντοπιστούν οι οικισμοί του, καθώς τα ερείπιά τους βρίσκονται σε ένα από τα πιο πυκνά τμήματα της ζούγκλας του Αμαζονίου.

Η τεχνολογία που αποκαλύπτει τα πάντα

Τώρα, χρησιμοποιώντας την τεχνολογία LiDAR, κατάφεραν να χαρτογραφήσουν την περιοχή. Το LiDAR (light detection and ranging) είναι στην ουσία το οπτικό αντίστοιχο του ραντάρ, μία τεχνική τηλεπισκοπήσεως και φωτοεντοπισμού με χρήση λέιζερ αντί ραδιοκυμάτων και τα τελευταία χρόνια εφαρμόζεται όλο και περισσότερο για σύνθετες χαρτογραφικές ανάγκες, όπως η παρακολούθηση παγετώνων.

Η ίδια τεχνολογία χρησιμοποιείται και για τη χαρτογράφηση του υποβρύχιου τερέν των ωκεανών.

Με το LiDAR οι επιστήμονες «αφαίρεσαν» από το οπτικό τους πεδίο τη ζούγκλα και κατέληξαν σε μια λεπτομερή απεικόνιση του εδάφους που βρίσκεται κάτω από την πυκνή βλάστηση.

Ένας απίστευτος πολιτισμός καταρρίπτει όσα ξέραμε για τον Αμαζόνιο

Οι αρχαιολόγοι ήξεραν ήδη ότι στην περιοχή υπήρχαν δύο κεντρικοί οικισμοί, το Λανδιβάρ και η Κοτόκα, δεν είχαν ιδέα, όμως, για το πόσο μεγάλοι ήταν. Τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι ήταν δύο μεγάλα αστικά κέντρα με προηγμένα οχυρωματικά έργα, τα οποία συνδέονταν με τους πιο απομακρυσμένους οικισμούς μέσω ενός οδικού δικτύου πολλών χιλιομέτρων.

Οι οικισμοί των Κασαράμπε συνδέονταν μεταξύ τους με ένα πολύπλοκο και εκτενές οδικό δίκτυο

Ανάμεσα στα ευρήματα υπάρχουν πολλά αρχιτεκτονικά σημεία θρησκευτικού και τελετουργικού ενδιαφέροντος, όπως πυραμίδες που φτάνουν σε ύψος τα 25 μέτρα.

Ένα πολύπλοκο και ιδιαίτερα προηγμένο αρδευτικό σύστημα, με κανάλια και τεχνητά ρεζερβουάρ, έφερνε νερό στους οικισμούς από τα ποτάμια.

Η έκταση της οικιστικής ανάπτυξης των Κασαράμπε υποδεικνύει ότι η περιοχή δεν ήταν ζούγκλα αλλά σαβάνα τα χρόνια που προηγήθηκαν της ευρωπαϊκής εισβολής στη ν. Αμερική. Επίσης καταρρίπτουν τις υποθέσεις ότι η περιοχή της ζούγκλας του Αμαζονίου ήταν αραιοκατοικημένη.