Το «αντίο» στον Λουκιανό Κηλαηδόνη από την πολιτική σκηνή

Μέσω του Twitter, έστειλαν τα συλλυπητήρια τους και εξέφρασαν τη θλίψη τους για τον χαμό του σπουδαίου αυτού τραγουδοποιού.

«Αποχαιρετούμε τον Λουκιανό Κηλαηδόνη με στίχους από τον Μικρό ήρωα», αναφέρεται στον επίσημο λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ και επισυνάπτεται η φωτογραφία του μουσικοσυνθέτη με τους στίχους: «Εγώ μονάχα ένα πράγμα θα σου πω. Μου φτάνει πως μεγάλωσα με σένα».

«Φεύγοντας από το briefing, με βρήκαν τα νέα.. Αντίο Λουκιανέ. Θα σε αγαπάμε πάντα!», γράφει και ο o υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος. Εις μνήμην του, ο κ. Τζανακόπουλους συνόδευσε την ανάρτηση του με το βίντεο του τραγουδιού του Λουκιανού Κηλαηδόνη «ο ύμνος των μαύρων σκυλιών».

Ανάρτηση για την απώλεια του Λουκιανού Κελαηδόνη έκανε ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης.

«Σαν καλλιτέχνης σημάδεψε με τα τραγούδια του μια ολόκληρη εποχή. Σαν άνθρωπος θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας για τη ζεστασιά, το χαμόγελο και το μοναδικό του χιούμορ. Καλό παράδεισο Λουκιανέ», έγραψε στο λογαριασμό του στο Facebook ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Και η Φώφη Γεννηματά με τη σειρά της γράφει: «Η γλυκιά νοσταλγία των νεανικών μας χρόνων θα μας συντροφεύει πάντα μέσα από τα τραγούδια του. Καλό ταξίδι Λουκιανέ Κηλαηδόνη».

Ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης με ένα μεγάλο κείμενο αποχαιρετά επίσης του Λουκιανό Κηλαηδόνη, μέσω του λογαριασμού του στο Facebook και στέλνει συλλυπητήρια στην οικογένειά του:

Ο Λουκιανός ήταν ο τραγουδιστής μιας νέας χαράς. Και μιας νέας πατρίδας. Σλίπινγκ μπαγκ, αμφισβήτηση, καρπούζι, θάλασσα, ήλιος, χειραφέτηση, χρώματα... Όλα, βουτηγμένα στους στίχους και τις μουσικές του. Οι μοναχικοί καουμπόηδες των πόλεων γίναμε ξαφνικά εραστές της χώρας μας. Ένας πατριωτισμός γήινος, λιτός, χωρίς φιοριτούρες.

Η Βουλιαγμένη και οι Λυκαβηττοί του ήταν τα δικά μας Γούντστοκ. Ήθελε πάντα να κάνει ένα πάρτι... Με τον Φελίνι, τους Μπητλς, τον Σαρλό, τον Καντίνσκι, τον Μπόρχες, τον Σινάτρα, ένα μπουκάλι ρούμι, τον Σεγκόβια, τον Πικάσο, τον Ντίσνεϊ, τον Μπρελ, τον Πρίσλει, τον Μπόγκαρτ, τον Βάιλ, τον Μπρεχτ, τον Σαββόπουλο, τον Λέστερ, τον Τζέρεμι, τον Τριφό, τον Τζιν Κέλι, τον Σκοτ Τζόπλιν, τον Ζορό, τον Μακλάρεν, τον Σάτσμο, τον Μπένι Γκούντμαν, τον Ρομπέν των Δασών, τον Σεφέρη, τον Ρώτα, τον Μικέλη, τον Ντασέν, τον Ντίλινγκερ, τον Βέγγο, τον Γκέρσουιν, τον Μπραμς, τον Άμποτ και τον Κοστέλο, τον Τσιτσάνη, τον Μπαχ κι άλλο ένα μπουκάλι ρούμι.

Ξημερώναμε με τη βεβαιότητα ότι το πάρτι δεν θα τελειώσει ποτέ. Ότι θα το ξαναστήσουμε στην επόμενη πανσέληνο.

Πού την έκρυβε τόση δύναμη ο Λουκιανός; Που τον θυμάμαι πάντα λιγομίλητο και με χαμηλωμένο το βλέμμα.
Τα τραγούδια του μας απελευθέρωσαν. Να οφειλόταν στην αμεσότητά τους; Στη μαγεία της απλότητας των στίχων του; Στη μουσική του που αναπαραγόταν αδέξια στις παρέες μας;

Ο Λουκιανός χαμογελούσε όταν ο ήλιος έδυε. Έτσι θέλω να τον φαντάζομαι και αυτό το τελευταίο ξημέρωμα. Ένας φτωχός και μόνος καουμπόυ με την κιθάρα του για όπλο. Να μας κλείνει το μάτι. Όπως τότε, στη Νέα Ορλεάνη, που πάνω στο γνωστό επικήδειο εμβατήριο, έγραψε:

«Αυτά που κάναμε εμείς τόσα χρόνια /
τα προσπαθούνε στις μέρες μας πολλοί /
αυτό που λείπει απ΄αυτά τα κωθώνια /
είναι το αίμα και τους λείπει και η ψυχή».

Στην Άννα, στην Γιασεμή, την Μαρία και τους φίλους του τα βαθιά μου συλλυπητήρια.

Διαβάστε επίσης:

Λουκιανός Κηλαηδόνης: Ένας φτωχός και μόνος κάουμποϋ

Μανώλης Μητσιάς: Μεγάλο κεφάλαιο για την ελληνική μουσική ο Λουκιανός Κηλαηδόνης (aud)