Το Σκοπιανό αλλάζει τον πολιτικό χάρτη

Ο ΣΥΡΙΖΑ- κόμμα που παραδοσιακά είχε θέση υπέρ της λύσης με αμοιβαίες υποχωρήσεις- και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, έχουν δηλώσει ανοικτά την πρόθεσή τους να προχωρήσουν, υπό προϋποθέσεις, σε λύση καθώς θεωρούν ότι αυτό θα εξυπηρετούσε τα ελληνικά συμφέροντα, θα δημιουργούσε καταστάσεις σταθερότητας στα Βαλκάνια και θα ενίσχυε την εικόνα της Ελλάδας ως παράγοντα επίλυσης σημαντικών γεωπολιτικών ζητημάτων. Επιπλέον, στη κυβέρνηση σημειώνουν ότι στόχος τους είναι τον Σεπτέμβρη, με το τέλος του προγράμματος στήριξης, να προχωρήσουν στην εφαρμογή της πολιτικής τους, χωρίς «βάρη του παρελθόντος» και θεωρούν ότι το Σκοπιανό μπορεί να μπει σε νέα βάση με δεδομένη και τη στάση της νέας κυβέρνησης της πΓΔΜ. Παράλληλα, στην κυβέρνηση έχουν εντοπίσει ότι το συγκεκριμένο ζήτημα προκαλεί δυσκολίες και αντιφάσεις στο εσωτερικό της ΝΔ, γεγονός που επιχειρούν να εκμεταλλευτούν με κάθε τρόπο. Η απόφαση, μάλιστα του Κυριάκου Μητσοτάκη να πορευτεί με σκληρή γραμμή, επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να επαναφέρει στο προσκήνιο το δίπολο «προοδευτισμός-συντηρητισμός» επιχειρώντας μια πρώτη προσέγγιση με τον χώρο του Κινήματος Αλλαγής.

Από την άλλη, αντιφάσεις και δυσκολίες έχουν εμφανώς προκληθεί και στο εσωτερικό της κυβέρνησης καθώς ο κυβερνητικός εταίρος επιμένει στη μη χρήση του όρου «Μακεδονία» στο όνομα της πΓΔΜ, γεγονός που δυσκολεύει τους χειρισμούς της κυβέρνησης. Μάλιστα, ορισμένοι βουλευτές των ΑΝΕΛ (Δ. Καμμένος - Κατσίκης) έχουν ανεβάσει τόσο πολύ τους τόνους που έχουν ήδη προκαλέσει την αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ. Η συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος που έχει προγραμματιστεί για αύριο Δευτέρα, αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς θα καθορίσει τη στάση των ΑΝΕΛ στο επόμενο διάστημα. Πάντως, η αίσθηση που επικρατεί στους ΑΝΕΛ είναι ότι αν το ζήτημα φτάσει σε ψηφοφορία στη Βουλή, δύσκολα το κόμμα θα μπορέσει να κρατήσει τη συνοχή της κοινοβουλευτικής του ομάδας.

Τέλος, και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν δυσκολίες (περιορισμένες και διαχειρίσιμες, λένε στην Κουμουνδούρου) καθώς ορισμένοι βόρειοι βουλευτές δεν αισθάνονται ιδιαιτέρως άνετα με τις εξελίξεις. Παράλληλα, υπάρχει και η άποψη ότι αχρείαστα ο πρωθυπουργός ανακινεί στη συγκεκριμένη συγκυρία αυτό το ζήτημα καθώς ορισμένοι φοβούνται ότι η ελληνική κοινή γνώμη δεν είναι έτοιμη για μια συμβιβαστική λύση.

Σκληρή γραμμή από τη ΝΔ

Αν και αρχικά έδειξε να αμφιταλαντεύεται, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να υιοθετήσει τη σκληρή στάση προκειμένου να αντιμετωπίσει πιθανές φυγόκεντρες τάσεις που θα μπορούσαν να θέσουν σοβαρά εμπόδια στο δρόμο προς την εξουσία. Στην Πειραιώς εκτιμούν ότι δύσκολα θα προχωρήσει λύση στο Σκοπιανό και επιλέγουν να συσπειρώσουν τα δεξιά ακροατήρια επενδύοντας σε ένα θέμα που παραδοσιακά «διεγείρει» τους συντηρητικούς ψηφοφόρους. Παράλληλα, ο Κ. Μητσοτάκης καλείται να βρει τρόπο συγκερασμού των «σκληρών» (Γεωργιάδης κλπ) που τον συμβουλεύουν να συμμετάσχει στο συλλαλητήριο της 4^ης Φεβρουαρίου, με απόψεις όπως αυτές που εκφράζουν στελέχη του κόμματος όπως ο Νίκος Δένδιας και η Ντόρα Μπακογιάννη οι οποίοι τάσσονται κατά της συμμετοχής στα συλλαλητήρια. Τέλος, ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατανοεί ότι με τη στάση που επιλέγει «κόβει γέφυρες» με δυνάμεις και προσωπικότητες που εντάσσονται στον κεντρώο χώρο, απώλειες τις οποίες θα κληθεί να καλύψει ενόψει των εκλογικών αναμετρήσεων. Και επειδή οι «δεξαμενές» είναι συγκεκριμένες, η Πειραιώς ήδη κοιτάζει προς τα Δεξιά της.

Η μεγάλη ευκαιρία της Κεντροαριστεράς

Από το 2010, με την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου, και ιδιαιτέρως μετά τη συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, ο χώρος της Κεντροαριστεράς βίωσε την απόλυτη εκλογική καθίζηση. Από πολιτικός χώρος εξουσίας, είδε τα ποσοστά του να συρρικνώνονται και να τίθεται στο περιθώριο της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Αν και τον τελευταίο καιρό, με αρκετή υπομονή και επιμονή, η κ. Γεννηματά κατάφερε να ανεβάσει τα ποσοστά του χώρου, η Κεντροαριστερά χρειάζεται ένα μεγάλο πολιτικό γεγονός που θα της επιτρέψει να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις. Το Σκοπιανό προσφέρει στον χώρο της Κεντροαριστεράς μια τέτοια ευκαιρία. Τόσο η Φώφη Γεννηματά όσο και ο Σταύρος Θεοδωράκης εξέφρασαν καθαρά τη θέση τους στη διάρκεια των συναντήσεών τους με τον Πρωθυπουργό. Σύνθετη ονομασία, με γεωγραφικό ή χρονικό προσδιορισμό και απάλειψη των αλυτρωτικών προβλέψεων στο Σύνταγμα της πΓΔΜ. Και οι δύο άσκησαν δριμεία κριτική στον πρωθυπουργό για τους χειρισμούς του στο εσωτερικό.

Σε αυτό, όμως, που εστιάζουν προσεκτικοί παρατηρητές είναι η έμφαση με την οποία Γεννηματά και Θεοδωράκης αναφέρθηκαν στις διαφορές εντός κυβέρνησης. Θέτοντας τον Πάνο Καμμένο στο στόχαστρο υποδεικνύουν τις διαφορές μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ σε μείζονα ταυτοτικά ζητήματα τα οποία πιθανότατα να αποδειχθούν καθοριστικά στην «μεταμνημονιακή περίοδο». Επιπλέον, δείχνοντας ότι η στάση τους, σε περίπτωση ψηφοφορίας, θα είναι πιθανότατα θετική (με τις προϋποθέσεις που θέτουν τις οποίες συμμερίζεται και η κυβέρνηση) δημιουργούν ένα εν δυνάμει «μαξιλαράκι ασφαλείας» στον ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση που οι ΑΝΕΛ αποφασίσουν ότι μετά τον «μνημονιακό Ρουβίκωνα» δεν αντέχουν να διαβούν και το «μονοπάτι της μειοδοσίας», όπως λέει υψηλόβαθμο στέλεχός τους.

Ακόμα, πάντως, και όπως εκτιμούν αρκετοί, το Σκοπιανό δεν φτάσει στην επίλυση, οι πολιτικές δονήσεις που θα δημιουργήσει στο επόμενο διάστημα θα είναι τέτοιες που πιθανότατα αποδειχθούν ικανές να αλλάξουν τον πολιτικό χάρτη της Ελλάδας.