FOCUS

Ρετρό ιστορίες βινυλίου στην Αθήνα

Ρετρό ιστορίες βινυλίου στην Αθήνα
CNN Greece

Η ακρόαση ενός δίσκου βινυλίου είναι μια μικρή ιεροτελεστία.

Η επιλογή από τη δισκοθήκη, η προσεκτική έξοδος από τη χάρτινη, πολλές φορές φθαρμένη, θήκη του, η τοποθέτηση στο πικάπ, η βελόνα που ανεπαίσθητα αγγίζει τις αυλακιές: μια ιεροτελεστία που κάποιοι θα χαρακτήριζαν περιττή πολυτέλεια στην εποχή της ταχύτητας και της ευκολίας, για κάποιους άλλους όμως είναι μια αυτονόητη πράξη αφοσίωσης προς τη μουσική που αγαπούν και ταυτόχρονα ένα δώρο προς τον εαυτό τους.

Ο Κώστας Δελδήμος, συλλέκτης από την πρώτη του εφηβεία, μας υποδέχθηκε στο σπίτι του και μας ξενάγησε στη δισκοθήκη του. Διάλεξε προσεκτικά για την περίσταση τους δίσκους που θα ακούγαμε και τους έβαλε να παίξουν για εμάς στο πικάπ του, με την ίδια φροντίδα που ένας φίλος θα μας ετοίμαζε ένα σπιτικό γεύμα. Το σπίτι πλημμύρισε με έναν ήχο ζεστό και πολυδιάστατο, ιδιαίτερο, οικεία ατελή. Μέσα σε λίγη ώρα, τα αυτιά μας, συνηθισμένα -γεννημένα σχεδόν μέσα- στον ψηφιακό ήχο του cd, δεν μπορούσαν να χορτάσουν το νέο -παλιό- ήχο.

Συλλέκτες δίσκων βινυλίου χωρίς πικάπ

Ο Κώστας έχει κάτι παραπάνω από χίλια βινύλια στη συλλογή του. “Δεν θεωρούνται πάρα πολλά για κάποιον συλλέκτη, αλλά τα ακούω όλα. Δηλαδή δεν τα έχω μόνο για να λέω ότι τα έχω, είναι μουσική που μου αρέσει και την ακούω.” Μας μιλάει για τους συλλέκτες-επενδυτές, που αγοράζουν πανάκριβους δίσκους που δεν θα βγάλουν ποτέ από το σελοφάν τους, μόνο και μόνο λόγω της μεγάλης αξίας τους.

Στα μάτια του Κώστα, ωστόσο, μπορείς ακόμα να δεις τον έφηβο που στη δευτέρα γυμνασίου αγόρασε το πρώτο του δίσκο, “έναν δίσκο των Animals, μια συλλογή, το vol.2”, χωρίς καν να έχει πικάπ
, και στη συνέχεια έπαιζε τους δίσκους του στα σπίτια των φίλων του, όπως και τα περισσότερα παιδιά της εποχής του. “Ήμουν από μικρός τρελός με το αντικείμενο”, μας λέει, και είναι φανερό ότι το κίνητρό του, αλλά και το καταφύγιό του είναι η αγάπη για τη μουσική. “Μέσα στην εποχή που ζούμε, όπου όλοι τρέχουμε για διάφορους λόγους, αν βρούμε μία ώρα τη βδομάδα να ακούσουμε έναν-δυο δίσκους είναι σα φάρμακο.”

Vinyl is Back

Φεύγουμε από το σπίτι του Κώστα, ενώ στα αυτιά μας ηχούν ακόμα τα μουσικά κεράσματά του, και βάζουμε πλώρη για το Μεταξουργείο. Εκεί, διοργανώνεται για 6η φορά το παζάρι Vinyl is Back, που κάθε χρόνο συγκεντρώνει όλο και περισσότερους μουσικόφιλους και φιλοδοξεί να εξελιχθεί σε ένα μεγάλο φεστιβάλ με επίκεντρο την αγάπη για το βινύλιο.

Η ατμόσφαιρα είναι γιορτινή και ο κόσμος πολύς: άνθρωποι κάθε ηλικίας συνωστίζονται στους πάγκους, τα χέρια τους μετρούν με απίστευτη ταχύτητα τους δίσκους μέσα στις κούτες ή εξετάζουν προσεκτικά την επιφάνεια του επόμενου αποκτήματός τους, το βλέμμα τους αναζητά με αγωνία το LP εκείνο που θα τους κάνει να χαμογελάσουν και να αναφωνήσουν “επιτέλους, σε βρήκα!”.

1

πηγή: CNN Greece

Οι συλλέκτες νέας γενιάς

Από το πολύχρωμο πλήθος δε λείπουν και εκπρόσωποι της νέας γενιάς συλλεκτών. Και λέγοντας “νέας”, εννοούμε “πολύ νέας”. Η Σοφία και ο Μάνος, για παράδειγμα, είναι 18 χρονών και ξεκινούν τώρα δειλά δειλά -“γιατί το χόμπι είναι λίγο ακριβό”- τη συλλογή τους. Ψάχνουν για ευκαιρίες, έχουν αγοράσει πικάπ, συμβουλεύονται τους γονείς τους που κι αυτοί “στα νιάτα τους” είχαν τις δικές τους συλλογές και πιστεύουν ότι ο αναλογικός ήχος του βινυλίου δε συγκρίνεται με αυτόν του cd.

Συζητώντας με τα παιδιά για τη μανία τους με το βινύλιο, πηγαίνω πίσω στη δεκαετία του ‘90. Τότε που όλα έδειχναν ότι το νέο, φθηνότερο, ανθεκτικότερο και πιο εύχρηστο cd θα εκτόπιζε μια για πάντα το πιο ευαίσθητο βινύλιο και κανείς ποτέ δεν θα ξανάκουγε γι αυτό. 25 χρόνια μετά, η δισκογραφική βιομηχανία και το εκλεκτό της φορμάτ, το cd, μοιάζουν να έχουν εγκλωβιστεί στην ίδια τους την ψηφιακή παγίδα, ενώ το βινύλιο, όχι μόνο αντέχει ακόμα, αλλά αποκτά μια δεύτερη ζωή στα χέρια των νέων συλλεκτών και ακροατών που εκτιμούν αυτόν τον ιδιαίτερο ήχο.

Πρόκειται για μια τάση που φαίνεται ότι ανίχνευσε από νωρίς η ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία Inner Ear, η οποία ιδρύθηκε το 2007 και ήδη από τους πρώτους μήνες της λειτουργίας της άρχισε να κυκλοφορεί όλες της τις παραγωγές σε βινύλιο, ενώ οι δίσκοι με τις περισσότερες πωλήσεις κυκλοφορούν και σε cd. Φυσικά όλοι οι δίσκοι περιλαμβάνουν και download link, ώστε ο ακροατής να μπορεί να διαχειριστεί και σε ψηφιακή μορφή τη μουσική του.

Για τους ανθρώπους της εταιρείας αυτή ήταν μια αυτονόητη επιλογή καθώς “όσοι εργαζόμαστε στην Inner Ear είμαστε λάτρεις του βινυλίου και ο βασικός λόγος ύπαρξης της εταιρείας είναι να κυκλοφορούμε πράγματα που μας αρέσουν και αυτά τα πράγματα θέλαμε να τα ακούμε στο αγαπημένο μας φορμάτ”, μας εξηγεί ο Δημήτρης Μπούρας, υπεύθυνος επικοινωνίας της εταιρείας.

Το επιχειρηματικό ρίσκο μια τέτοιας κίνησης ακούγεται τρομακτικό, παρόλ’αυτά η ανταπόκριση του κοινού είναι μεγάλη και αυξάνεται κάθε χρόνο όλο και περισσότερο.

Τα τελευταία χρόνια, η νοσταλγική στροφή προς κάθετί το παλιό, έφερε ξανά στη μόδα και το βινύλιο. Ίσως αυτή, λοιπόν, να είναι και η δική σας ευκαιρία να έρθετε σε επαφή με τον ήχο του, που μπορεί να σας κερδίσει, ακόμη και όταν η μόδα του ξαναφύγει...