ΑΠΟΨΕΙΣ

Ουδείς ξεφεύγει από τις συμπτώσεις

Ουδείς ξεφεύγει από τις συμπτώσεις
EPA/ESO/M. Kornmesser/spaceengine.org / HANDOUT

(Είναι η θάλασσα μπροστά και οι δυο τους κάθονται αμίλητοι κάτω από την πετσέτα του. Ο ήλιος έχει πέσει και κρυώνουν. Δεν το λένε. Αν υπάρχει ευτυχία, τέτοια γεύση πρέπει να ΄χει. Έχουν ξεχάσει γιατί δε θα τα καταφέρουν. Έχουν αποφασίσει πως- τη στιγμή εκείνη-η αποτυχία δεν τους ακουμπά. Βάζει την παλάμη της κάτω από το δεξί του πλευρό).

Όλα κρέμονται από μία κλωστή. Το καλό νέο είναι πως πάντα τα πάντα και οι συν αυτοίς πάντες από την κλωστή αυτή κρέμονταν, απλώς τώρα ένεκα διαδικτύου και σοσιαλμιντιακών κατασκευών, έχουμε το προνόμιο (;;) να αντιλαμβανόμαστε και των λοιπών-περιβαλλόντων ημάς- τους φόβους, τις φοβίες και τις ανησυχίες, με αβάσταχτη εν τέλει απόρροια, αυτή της μεγέθυνσης των δικών μας φόβων, φοβιών και ανησυχιών και τη συνεπακόλουθη διαιώνιση του ούτως ή άλλως φαύλου αυτού κύκλου γήινης απελπισίας με επίκεντρο την ανάλαφρη βαρύτητα του πεπερασμένου είναι μας.

Μια προβολή στο Ίδρυμα Ευγενίδου τις προάλλες στάθηκε η αφορμή για την περί συμπτώσεων τούτη αναφορά. Στην ολιγόλεπτη διάρκεια αυτής, ενημερώθηκα άκρες μέσες περί των εκατοντάδων εξ αυτών οι οποίες σωρευτικά λειτούργησαν, ώστε να συνυπάρχουμε στον πλανήτη αυτό. Θερμοκρασία, βαρυτικές αλληλεπιδράσεις, ατμόσφαιρα, τυχαία ουράνια γεγονότα, αποφυγή μεγάλων αστρικών εκρήξεων και προσκρούσεων με κομήτες, μας έχουν φέρει –μεταξύ άλλων- ως εδώ, για να πονάμε, να χορεύουμε, να λυτρωνόμαστε, να δημιουργούμε, να φιλοσοφούμε, να ψηφίζουμε, να απέχουμε, να ερωτευόμαστε, να αναπαραγόμαστε, να αναλύουμε survivor ως γνήσιοι επιζώντες και οι ίδιοι, να χωρίζουμε, να βρίζουμε, να τα ξαναβρίσκουμε, να τα ξαναχάνουμε.

Όλα κάπως, τυχαία ή μη, μας έχουν οδηγήσει τώρα, εδώ. Μπορεί να μη σημαίνει το παραμικρό αυτό, μπορεί να σημαίνει και τα πάντα. Δεδομένης της μόνης βεβαιότητας που δεν είναι άλλη από την απόλυτη αβεβαιότητα, περιφερόμαστε ως σκόνες εφήμερες στο άπειρο του χωροχρόνου ελπίζοντας να βγάλουμε μια κάποια άκρη. Μάταιο.

Το προσπάθησαν πολλοί πριν από μας, θα το ξαναεπιχειρήσουν επόμενοι, θα δικαιωθούν μόνο κάποιοι ποιητές ή λίγοι τρελοί και μεις δε θα πάρουμε είδηση.

(Γυρνά το πρόσωπό του και την κοιτά. Από σύμπτωση γνωρίστηκαν, από έκπτωση θα χωρίσουν. Μια πτώση ο κοινός τόπος της όλης φθίνουσας διαδρομής είτε του ανθρώπου είτε του Σύμπαντος. Στον πάντα εύστοχο προβληματισμό του ποιητή για το ποιος είναι άραγε απ’ τους δυο μεγαλύτερος- ο κόσμος ή ο άνθρωπος- έχουμε να αντιτείνουμε: Η σύμπτωση).