ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Η καλύτερη σκηνή σεξ στην ιστορία του σινεμά

Η καλύτερη σκηνή σεξ στην ιστορία του σινεμά

Σκηνή από την ταινία «Don't Look Now».

photo/British Lion Films (United Kingdom) F.A.R. International Films

Οι σεξουαλικές σκηνές πάντα περιλαμβάνουν κάποιον που αισθάνεται πολύ άβολα. Αν δεν είναι ένας από τους ηθοποιούς, τότε είναι σίγουρα ένας από εκείνους τους φτωχούς ανόητους που αποφάσισαν να παρακολουθήσουν μια αθώα ταινία φαντασίας με τους γονείς τους, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι θα περιλάμβανε μια αρκετά σοκαριστική σκηνή.

Ο Βρετανός ηθοποιός Richard E. Grant ήταν προσκεκλημένος στην εκπομπή Adam Buxton Podcast, όταν κλήθηκε να συζητήσει για τη μαγνητοσκόπηση μιας δύσκολης σεξουαλικής σκηνής.

Ο Buxton ρώτησε τον Grant αν υπήρχαν σκηνές σεξ που είχαν πραγματικό αντίκτυπο πάνω του:

«Η καλύτερη σκηνή σεξ που έχω δει ποτέ σε ταινία ήταν με τον Ντόναλντ Σάδερλαντ και τη Τζούλι Κρίστι –με την οποία είχα εμμονή– στο Don't Look Now επειδή ήταν δύο παντρεμένοι που έκαναν σεξ αλλά με έναν πολύ παράξενο τρόπο. Εξακολουθώ να πιστεύω πως η συγκεκριμένη σκηνή είναι η πιο δυνατή στο σινεμά».

Με φόντο τη Βενετία της Ιταλίας, το Don't Look Now ακολουθεί τον John (Sutherland) και τη Laura Baxter (Christie), ένα ζευγάρι που θρηνεί για την πρόσφατη απώλεια της μικρής τους κόρης, η οποία πνίγηκε σε ένα τραγικό δυστύχημα.

Ενώ βρίσκεται στη Βενετία, ο John, ένας αναστηλωτής ιστορικών κτηρίων, εμπλέκεται σε ένα έργο αποκατάστασης σε μια αρχαία εκκλησία, ενώ η Laura συναντά ένα ζευγάρι ηλικιωμένων αδερφών, η μία από τις οποίες ισχυρίζεται ότι είναι διορατική και επικοινωνεί με την νεκρή κόρη των Baxters.

Πέρα από τη συζήτηση για τη σεξουαλική σκηνή, η αριστοτεχνική σκηνοθεσία του Nicolas Roeg και οι καινοτόμες τεχνικές μοντάζ κάνουν την ταινία μία από τις πιο σημαντικές ταινίες horror του σινεμά, με δεξιότητες που αναμφίβολα συμβάλλουν στην αίσθηση ανησυχίας και αποπροσανατολισμού της ταινίας.

Μέσα από μια σειρά αποσπασματικών αναδρομών, σεκάνς ονείρων και συμβολικών εικόνων, το Don't Look Now θολώνει τη γραμμή μεταξύ πραγματικότητας και παραισθήσεων, κρατώντας τους θεατές αβέβαιους για το τι πραγματικά συμβαίνει, καθιερώνοντας την παρουσία του ως ένα αδιαμφισβήτητο κλασικό καλτ.

ΔΗΜΟΦΙΛΗ